|
11. Tegenslag
Het was koud in het wilgenstruweel waar ze ondergedoken waren. Vuur durfden ze niet te maken uit angst ontdekt te worden door rovers en ander geboefte. Amalia trok de kleine micah dicht tegen zich aan. Palmyre zat mokkend met haar rug naar de andere toe. Zij wilde niet tegen vaders wil ingaan, maar haar Aldberth bleef door haar geest malen. Jacobius hoorde de gesmoorde snikken van zijn dochter, maar besloot haar met rust te laten. Wel vleide hij een schapenvel rond haar schouders voor hij onder het kreupelhout verdween. Amalia keek haar man na met gemengde gevoelens. Ze wist hoe moeilijk hij het nu had. Bovendien besefte ze ook dat ze zich midden in het gebied van de morf bevonden.
Een rilling bekroop haar, de voorbode van een lange nacht wist ze. Met stijve handen trok ze haar boerenrokken stevig rond haar benen. Het geluid van een slapende micah, zoemde rust in dat moment. Amalia ontspande toen ze haar Jacobius uit het struikgewas zag komen en zich terug bij hen voegde. Samen moesten ze blijven wist ze, dan stonden ze sterk. De maan verschoof langzaam tot een sijsje de ochtendstond inluidde. Micah werd langzaam wakker en trok aan moeders rokken. "Ma, wakker worden, Micah heeft honger," zeurde hij. Amalia ontwaakte, rillerig en verkrampt van de koude veengrond. Half slapend ontknoopte ze het laken waarin ze voedsel gepropt had om toch een dag of twee te overleven. De kleintjes werden ook wakker, ze gaf hen een zoen op het voorhoofd, er op lettend zo normaal mogelijk te doen. Voor hen was het nog steeds als bivakkeren. Zijn verstonden de draagkracht van deze handelingen niet, en dat was maar goed ook. Kinderen werden veel te vlug volwassen, had Amalia altijd gevonden en dat vond ze nog. Ze brak enkele hompen brood af en trok die open. Daarna smeerde ze een dikke laag reuzel op het brood en gaf dat aan de kinderen. Palmyre zag ze niet, maar ze dacht dat het meisje zich even gaan opfrissen was.
Wanneer de kleintjes hun brood ophadden onder geheimzinnig gefluister, kwam er leven in Jacobius. Dat was meteen het teken voor de kleintjes om door zijn kroost besprongen te worden. Palmyre lachte van deze schattige onstuimigheid, maar voelde zich verplicht de geluiden meteen in de kiem te smoren. Ze mochten tenslotte niet ontdekt worden, en daarboven waren ze ook nog eens in het gebied van de Morf. Voorzichtigheid was dus een must. Jacobius begreep de hint van zijn vrouw, en vertelde hen een verhaaltje. Ze moest stil zijn want er waren dieren die in hun winterslaap waren. Als die gewekt zouden worden dan zou het hele bos verdwijnen n aar sprookjesland. Dat wilde Micah helemaal niet, bossen waren veel te fijn om in te spelen. Dus bleven ze stiller. Hoe lang dit zou kunnen volgehouden worden was een raadsel, want vroeg of laat moesten de kinderen toch hun energie kwijt kunnen. Jacobius trok zijn vrouw even dicht tegen zich aan, wat een algemeen gegiechel opleverde. Blozend smeerde Amalia een homp voor hem. "Waar is Palmyre?" Vroeg pa. "Die hebben we vanmorgen nog niet gezien," riep Theodoric. Jacobius fronste bezorgd, bekeek zijn vrouw, deed een haast onmerkbaar teken en trok met zijn homp brood de struiken in. Amalia wist dat hij haar gaan zoeken was. Ze suste de kleintjes met pa"s plotse vertrek, dat hij zus ging zoeken, voor ze verloren liep in het moeras. "Wat is een moeras?" vroeg Theodoric. Daarop vroeg ma aan alle kindjes in een cirkel te gaan zitten, en ze vertelde de geheimen van een moeras. De vragende en aandachtige blikken stimuleerden haar, verder te vertellen. Onderwijl dwaalde haar gedachten ongerust uit naar Amalia. Jacobius bleef nu wel erg lang weg. Wanneer haar man eindelijk terug opdook, zag ze aan zijn gezicht dat hij haar niet gevonden had. Ze maakte zich enorme zorgen. Opeens wist ze waar haar Palmyre naartoe was. Voorzichtig fluisterde ze het in het oor van haar geliefde. Ze voelde zijn spieren verstrakken onder haar hand. Ze moesten terug, ze konden niet anders. Hier blijven had geen nut, verder gaan ging niet zonder zijn dochter. Teruggaan was te gevaarlijk, toch was er geen andere keuze. "Inpakken!" Grolde hij met norse stem.
stemresultatenEnkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.
geraken ze vlot terug in het dorp zonder opgemerkt te worden?totaal 4 stemmen halen ze Palmyre in voor ze haar vriendje bereikt?totaal 4 stemmen |
25%