|
< terug
Waar blijft m'n ei?
En hoe voelt het als je een tiental dagen je ei niet meer kunt leggen, vraagt m'n dochter. Ik kijk haar met enige verbazing aan. M'n ei niet meer leggen? 't Voelt een beetje vreemd aan dat m'n bloedeigen dochter mij vergelijkt met een kieken. Ik ben tot nader order van het mannelijk geslacht en zover zijn we bij m'n weten nog niet geëvolueerd dat hanen nu ook al eieren leggen of heb ik iets gemist?
Voor ik haar de evolutieleer van ene Darwin kan uitleggen, snoert ze me de mond. Je wilt toch dat aanbod van JW niet naast je leggen? Hij geeft je de kans om verder te schrijven, dus wat houdt je tegen? Geen inspiratie meer, wil ik haar zeggen. Een tijdelijke gebrek aan onderwerpen en de moed die mij ontbreekt om terug op WH te verschijnen. Eerst uw afscheid aankondigen om dan na tien dagen tot de conclusie te komen dat je WH moeilijk kunt missen, al was het maar voor die paar lezers...
Maar ergens voel ik ook wel dat ze gelijk heeft. Ligt het ook niet een beetje aan m'n koppigheid, vraag ik me af. Onderwerpen zijn er genoeg, er is altijd wel iets waar men kan over schrijven. Het hoeft niet altijd hoogstaande lectuur te zijn hé? Of met filosofie doordrenkte verhalen. De verhalen van de Rode Ridder zijn soms ook niet te pruimen n toch worden ze gelezen. Idem voor Suske en Wiske. Hoeveel kinderen zijn niet begonnen met banale gedichtjes te schrijven in hun poëzieboekje? Hoeveel grote schrijvers zijn hun carrière niet begonnen met een verhaaltje dat gebaseerd was op een stripverhaal? Veel, denk ik dan...
M'n eerste echte verhaal ging over m'n kat. Was ook de titel van het verhaal dat toen nog een opstel noemde. 't Ging in feite niet over mijn kat, maar over de kat van de buren. Maar dat wist onze meester niet en hij heeft het nooit geweten. Die kat lag in de zomer te soezen op de scheidingsmuur van onze tuin. Toen ik, voor de zoveelste keer, gestraft werd door m'n pleegvader, lag de inspiratie voor 't rapen. De vrijheid die dat beest had, daar kon ik alleen maar van dromen. Wat ik dus ook deed. Ik verplaatste mij in die kat haar leefwereldje. Zag mezelf als de onverschrokkene die joeg op muizen en vogels. Die vrijheid zou ik nooit kennen in de realiteit van m'n toekomstige dagdagelijkse bestaan. Die vrijheid bestaat alleen maar in m'n dromen. Waarbij ik me afvraag, wanneer een mens echt vrij is. Zijn we niet allemaal gebonden aan de spelregels die de maatschappij ons oplegt? We denken soms dat we vrij zijn om te zeggen en te doen wat we willen. Niets is minder waar. Ons leven hangt aan elkaar van toevalligheden die dan weer omgezet worden tot gebeurtenissen die het verdere verloop van ons leven zal bepalen. Met het ouder worden zie ik al die omwentelingen in m'n leven enigszins anders. Het is alsof ik ze nu bekijk door een andere bril. Als je jong bent, heb je de hele wereld aan je voeten. Zelfs als het misgaat in je jonge leven, klamp je u vast aan de hoop dat het ooit beter zal gaan. Tijd brengt raad, zei m'n bompa altijd. Welke raad, vroeg ik me af toen ik jong was. En kijk, bijna veertig jaar na z'n wijze woorden, komen ze nu raad aan mij vragen. Terwijl ik met m'n eigen soms geen raad weet...
En zo komt het dat ik de raad van m'n dochter maar opvolg en besloten heb om terug m'n hersenspinsels op jullie los te laten. Het voelt aan als de verloren zoon die terug thuis komt. M'n afwezigheid van tien dagen hebben mij doen nadenken. Ik hoop dat ik nog vele verhalen mag schrijven. Tot meerdere eer en glorie van mezelf en van jullie, beste lezers....
©GoNo
feedback van andere lezers- danvoieanne
Eenmaal men op een site schrijft is het moeilijk om afstand te nemen :-)
je hart en gevoel zitten hier voor een deel van je leven.
Zoveel momenten dat je deelt met anderen ...dus ...
fijn dat je terug bent :-) knipoog. Groetjes.
GoNo2: Dank u! - pieter
Nou, Noël,
Schrijfsuggestie:
Een nieuwe versie van de kat van de buren op de scheidingsmuur. Die ziet alles en, voor een lekker portie vis, is die wel bereid je daarover te vertellen.
Vriendelijke groet,
Pieter.
GoNo2: Dank u! - andremoortgat
Terug welkom Noël.
Blij met je terugkomst
Wij kunnen weer genieten
GoNo2: Dank u! - koyaanisqatsi
(juichkreet) :-)
GoNo2: Dank u!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 7Uitstekend:   3 stem(men), 75%Goed: 1 stem(men), 25%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 4 stem(men) |
