Volg ons op facebook
|
< terug
De zin van ons bestaan?
Soms laat ik me meeslepen in oeverloze discussies, waarvan ik nadien denk, over wat hadden we het nu ook alweer...
Zo ook vandaag. Het begon met de simpele vraag, aldus m'n teerbeminde dochter, wat de zin van 't leven is. M'n dochter heeft een patent op simpele vragen. Ik krab even in m'n haar, frons m'n wenkbrauwen alsof ik ernstig aan het nadenken ben. Er zijn verdorie hele encyclopedieën vol geschreven door verlichte geesten die allemaal wel een opinie hadden over de zin en de onzin van ons bestaan...
Ik waag me dus op glad ijs als ik ook m'n persoonlijke mening wil verkondigen aan m'n simpele vragenstellende dochter...
' Paps, ik heb een vraagje voor jou, een simpele vraag waarvan ik zeker ben dat je het antwoord zal weten...'
Ik zie en voel de bui al hangen, ben zoals steeds op m'n hoede want van haar simpele vragen krijg ik meestal krampen...
' Als je prijs van de frietpatatten wilt weten, in de Lidl staan ze in reclame. Het scheerschuim ook, als ik me niet vergis...'zeg ik met een grijnslachje.
' Nee, paps, 't is een serieuze vraag, eentje die jij met al je levenswijsheid moet weten...'
Levenswijsheid? Ik? M'n neus begint al te krullen, hoe ouder ik word, hoe meer ik aanzie word als een wijsheid. Toch door m'n kinderen. Ze kunnen alles vinden op het internet, maar komen met al hun grote en kleine problemen bij mij terecht...
' De enige levenswijsheid die ik heb is dat ik moet blijven ademen om voor de handliggende redenen, zou ik zo denken. Oud worden doe je door te blijven ademen niets meer en zeker niets minder...'zeg ik.
' Paps, doe nu eens normaal. Is het nu zo moeilijk om te antwoorden op een simpele vraagje?'
' Zou je dan niet beginnen met die verdomde vraag te stellen?'
' Paps, wat is de zin van ons bestaan?'
Allé, patat, van je kinderen moet je 't hebben, denk ik plots. Ja, een goeie vraag, maar daar houdt het ook mee op hé?
' Meisje, moest ik dat weten dan was ik God. Of in mindere mate z'n plaatsvervanger, de paus. Laten we eens veronderstellen dat ik God ben. Ik zie me best in staat om een zinloos iets als de mens te scheppen. Waarom niet hé? Puur uit verveling en wetende dat ze elkaar de duvel zullen aandoen. Ze laten denken dat ze het hiernamaals zullen betreden. Maar ze staan er niet bij stil dat ik geen behoefte heb aan hun gezelschap. Als ik gezelschap wil, dan zal ik wel nieuwe mensen creëren. Heb je er al eens bij stil gestaan waar al die dode mensen, miljarden mensen door de eeuwen heen, moeten verblijven? Als ik die allemaal moet onderhouden ben ik op de kortste keren failliet. Stel dat ik alle dagen moet luisteren naar die politiekers, ik mag er niet aan denken. Maar God zijnde, kan ik natuurlijk die bende in 't vagevuur dumpen. Of naar m'n collega, den duvel, sturen. Maar ik denk dat die ook al serieus last heeft van overbevolking. Nee, meisje, voor God heeft de mens een zinloos bestaan...
Maar laten we nu eens veronderstellen dat ik God niet ben en gewoon een ongelovige die, zoals jij, ook op zoek ben naar de zin van ons bestaan. Dan zou ik zeggen dat we een uit de hand gelopen experiment zijn van één of andere buitenaardse wetenschapper die op een koude winteravond op het idee kwam om een cel te maken die zich op negen maanden ontwikkelde tot wat men hier een mens noemt. Eureka, riep de man, lang voor men dat woordje hier gebruikte. Kom dat zien, kom dat zien, riep hij tegen z'n eveneens geflipte collega's. Ze kwamen zien, vonden het maar niets, te ingewikkeld om goed te zijn. Het concept was goed, alleen was er nogal veel risico op verborgen gebreken, stelden ze wetenschappelijk vast. Is het wel levensvatbaar? En zo ja, wat gaan we er mee aanvangen?
De dolgedraaide uitvinder van de mens was al dat gebazel en gezeur kotsmoe. Besloot om verder in 't geheim te experimenteren. Zonder pottenkijkers die de ketel verwijten dat hij zwart ziet. Maar zoals altijd en overal, liep z'n experiment compleet uit de hand. Het begon met een mens en eindigde met een resem achterlijke debielen die kweekten als konijnen. Ze konden amper rechtop lopen, maar van seks wisten ze alles. Zonder boekjes of internet hé? Je vraagt je soms af hoe die seks ontdekt hebben. Wie is er feitelijk op dat idee gekomen? Uit pure verveling ook? Zo van -er is niets te doen hier, laten we eens ontdekken wat we met elkaar kunnen doen?
Het kon niet langer een geheim blijven, de buitenaardse gemeenschap kreeg lucht van de geheime experimenten van onze volslagen krankjorum geleerde wetenschapper. Hij werd verbannen naar een andere planeet, naar wat wij nu onze planeet noemen. Hij mocht twee mensen meenemen, een mannetje en een vrouwtje. Om hem te dienen. De andere zogenaamde mensen werden geliquideerd. Vermalen tot meststof voor hun buitenaardse akkers. Opgeruimd staat netjes, zeiden de buitenaardse wezens...
En zo kwam het dat de eerste mensen onze planeet bevolkten. Duizenden jaren na datum hebben ze hun naamplaatjes ontdekt in een grot. Geloof het of niet, er stond Adam en Eva op. Die naamplaatjes liggen nog altijd in de kelders van het Vaticaan. Maar daar zwijgen ze wijselijk over, anders klopt hun verhaaltje van een God niet meer hé?
Dus, om op je vraag nu eindelijk te antwoorden, de zin van ons bestaan is grote onzin. De enige zin die ik kan bedenken is dood gaan, maar ik betwijfel of dat enige zin heeft. 't Is als een zin zonder woorden, dan staat er niks...'
' Paps, ik ben geen bal wijzer geworden. Je spelt me een verhaaltje op de mouw, zoals gewoonlijk, veel woorden om feitelijk niets te zeggen...'
M'n dochter begint me na al die jaren eindelijk te kennen. Er is nog toekomst, denk ik plots...
' Maar wat vindt jij van de zin van ons bestaan?vraag ik haar.
' 'k Weet het niet, daarom vraag ik het aan jou hé?'
' Zal ik het opnieuw uitleggen? Maar met andere personages? Kan ik ook ineens uitleggen wat de vraag betekent van ' Moeder, waarom leven wij? Ik kan natuurlijk ook zeggen dat ons bestaan een vergissing is, gezien we ons moeten voortplanten om te overleven. Ook zinloos als er op den duur alleen nog lesbo's en homo's zullen overschieten hé?'
' Laat maar, paps, 'k wil het niet meer weten...'zegt ze, me verwijtend aankijkende.
Dan doe je al eens je best om een zinnige verklaring te geven op een onzinnige vraag hé?
PS. Wie een betere en wetenschappelijke ondersteunde uitleg heeft, mag het mij altijd laten weten...'t zal me benieuwen hé?
©GoNo
feedback van andere lezers- danvoieanne
Met een glimlach gelezen ....ik heb een vraagje...wat is inderdaad
de zin van ons bestaan ....knipoog. Fijne zondag...
GoNo2: Dank u! - andremoortgat
Er zijn geen domme vragen als ik dit lees
GoNo2: Dank u!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 4Uitstekend:   2 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 2 stem(men) |
