naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Maneki Neko

door Ghislaine

Hoofdstuk 8

Sint - Jans kermis. Een heus feest voor de bewoners van het 'Mussenhof' Voor de brandgangen werd een grote witte feesttent opgetrokken. Cateringbedrijven en oude kermisattracties reden het terrein op. Ook binnen werden allerhande attracties voorzien voor de kleinste bezoekers. Er was bij de bewoners alvast geen houden meer aan. Ze leken meer op een bende uitgelaten kleuters dan. bezadigde mensen op leeftijd. Geen wonder, want feesten was eerder zeldzaam dan regel. Het was vandaag ook niet zomaar Sint - Jan kermis, maar voor de gelegenheid omgedoopt tot 'Mussenrock' Dit ter ere van vijf eeuwelingen. Voor een rusthuis een unicum. Ze mochten uitpakken met vijf sterartiesten op verzoek van de eeuwelingen. Ayse Edemir liep van de ene verdieping naar de andere. Op normale dagen zag ze er tegenop van de lift te gebruiken en dat deed ze vandaag evenmin. Maar door de grote drukte werd ze ertoe gedwongen. Met lichte aversie stapte ze vandaag voor de zoveelste keer in dat benauwend hokje. Wilde ze overmorgen niet oververmoeid op haar eigen trouwdag verschijnen, diende ze zich nu te vermannen. Opgelucht stapte ze enkele seconde later uit de lift op de tweede verdieping. Het zonnetje scheen al heel vroeg en deed het metaal van de liftdeuren extra glanzen. Liften, het wendde nooit meer na haar hachelijk avontuur in Turkije. Gelukkig kon ze het navertellen. Ze rilde als ze weer aan die bewuste dag terugdacht. Erol haar oudste broer ging trouwen en hield zijn feest in het meest prestigieuze hotel van Bursa. De feestzaal waarin voldoende ruimte was om alle duizend genodigde te herbergen, lag op de zeventiende etage. Ze hadden de hele dag probleemloos gebruik gemaakt van de vier liften, maar in de vroege vooravond werden er andere hotelgasten onwel in een van de drie liften.
"Hey, dromer! Ga Janina helpen," klonk het hard van een interim zorgkundige die ze niet kende.
Ze schrok op uit haar kleine pauze die ze hield na elk lift gebruik. Daardoor kon ze een hyperventilatie aanval afwenden. Door de glazen deur zag ze de hoofdverpleegster staan met de handen op haar brede heupen. Ayse kreunde. Dat beeld voorspelde niets goeds.
"Neem voortaan de lift, zodat je tijdig aan je werk kan beginnen. Wijckmans Ida, Broeckx Maria en Maria Hoeben moet nog gewassen worden. Bij Irma Valkenborghs en Mariëtte Driesen moeten de bedden opgemaakt worden, de dames blijven tot aan het bezoek op hun kamer. Cox Roy vertrekt op verlof, zodat je niet meer moet doen dan het bed afhalen en wat stof vegen. Zie dat je op twee uur klaar bent, want je moet nog helpen met opdienden. Twee uur!" waarna Janina haar met een air voorbij wandelde.
Ayse zuchtte. De drie zwaarste zorgvragers hadden ze voor haar overgelaten. Alsof het haar schuld was dat Maes en Winters het waren afgebold. Ze begon met het opmaken van de bedden bij Valkenborghs en Driesen. Het verliep vlotteer dan ze aanvankelijk gedacht had. Ook het wassen van Mariëtte en Irma schoot goed op. Maar bij Wijckmans Ida bleek het niet zo goed te lukken. De vrouw vroeg waarom ze zo laat aan haar dienst begonnen was. Zonder veel omhaal vertelde ze de ware toedracht. Ze was helemaal niet te laat op dienst, maar ze vertelde ook over haar afkeer van liften en de enerverende trouwdag van haar broer. Ze zag dat Ida genoot van deze aandacht. Het mensje kreeg amper bezoek en als het er was, dan waren ze druk met elkaar bezig zodat Ida er niets aan had. Gaandeweg het gesprek, vroeg ze, waarom mensen hier hun oudere mensen in rusthuizen onderbracht. Het antwoord leek haar zo absurd, onzinnig en weinig respectvol. Vader en moeder hadden hun hele leven voor het welzijn van hun kinderen gewerkt en nu ze zelf zorg nodig hadden, kon die er door veel te drukke agenda's er niet vanaf. Ayse sprak haar gedachten uit. Ida vond het nog steeds niet leuk dat ze in het Mussenhof woonde, maar het kon iet anders. Ayse begreep waar de oude dame naar toe wilde. Niet iedereen had kinderen of een jonge familie waar ze goede contacten mee hadden. Het cultureel verschil werd haar duidelijk, waardoor ze snel van onderwerp veranderde. Haar eigen trouwdag overmorgen. Ida luisterde en genoot van de aandacht die ze de oude dame gaf. Na het inzepen van Ida hoorde ze iets op de gang en riep:
"Wat moet dat lawaai?"
"Kom Roy afhalen. Het is de koffer maar," weerklonk het in het Nederlands met een Duits accent.
"Oké. Fijne vakantie Roy," wenste ze de oude man toe, die ze best een griezel vond. Hij kon haar zo nagapen bij alles wat ze deed. Al waren het routineklussen, dingen die hier dagelijks passeerden. Zelfs als ze zijn bed ging opmaken, wilde hij absoluut helpen terwijl zijn aanwezigheid op zijn kamer niet meer wenselijk was. Nadat ze Ida had afgedroogd en zorgvuldig had aangekleed, ging ze terug naar beneden en botste in de trappenhal op een onbekende man.


Hoofdstuk 9

Morgane rekende af voor haar broodje kaas en drie koppen koffie. Eindelijk was ze echt wakker. Het fijne polshorloge schitterde in het zonlicht, maar vertelde haar gelijktijdig dat het hoogtijd werd weer aan de slag te gaan. Dat ze het er eens goed van genomen had, zou ze wellicht niet ontkennen. Een beetje luxetijd mocht wel voor een keer. Straks haalde ze dit tijdverlies gemakkelijk in. Wat vond ze de Beamer toch een foeilelijke auto, als ze iets later hem op de parking ontsloot. Nadat ze instapte, was de aversie zo weer voorbij. De klik van jonge vrije vrouw naar plichtbewuste rechercheur ging haar gemakkelijk af. Ze reed de parking uit en vervolgde haar weg naar Tuinwijk nummer zes. Het was druk en warm. Veel te warm. Hoewel deze wagen uitgerust was met een airco, bleef ze voorzichtig met het gebruik ervan. Zin in een hardnekkige verkoudheid had ze niet, en vier ramen die open en toe konden, boden wellicht een betere oplossing. Fris gemengd met zilt- zurig aroma vulde de wagen. Vooral Linde voerde de boventoon. Dat bleef een hele poos duren tot ze aan de T- kruising kwam. De kilometers lange Meilaan was een lust voor het oog. Roze witte bloesems in een saus van gouden zonnestralen. De stralend heldere blauwe lucht stemde haar vrolijk, maar eens ze de brug over reed, was het liefelijke liedje uit. Op de Kolenbundersweg leek het wel of iedereen op ongevallen jacht was. Uit het niets dook een zwarte wagen op, schoot haar voorbij en remde op amper vijf meter afstand voor haar. Na die zot, volgende nog twee het slechte voorbeeld. De laatste pushte haar de pechstrook op om een aanrijding met een tegemoetkomende autocar te vermijden. Ze had dit trio graag aan kant gehaald, ware het niet dat slechts één letter op het kenteken hen het onschendbare recht gaven er straffeloos mee weg te komen. Dit soort bestuurders maakte het rot voor iedereen, terwijl autorijden een plezierige bezigheid was, althans voor haar. Blij en een beetje opgelucht dat ze zonder schade na tweehonderd meter verder haar eindbestemming bereikt had. Tuinwijk lag links van de Rijksweg, zodat ze het tegemoetkomend verkeer voorrang diende te verlenen. Ze draaide de straat in en toen ze links keek, zag ze hoe een Audi S op haar afkwam aan de verkeerde kant van de weg tegen een ongehoorde snelheid. Een concert van piepende remmen en schuren metaal op metaal schudde haar door elkaar. De lichte krak die ze hoorde nadat de airbag haar in het gezicht trof, deed haar kokhalzen. Rare schurende en krakende geluiden, overstemde haar schreeuw om hulp. Ze boog een beetje weg van de airbag. In een vrije hoek van haar raam zag ze de Audi S kreunend loskomen van haar wrak. Hij pleegde vluchtmisdrijf en ze kon er alleen maar naar kijken. Gefixeerd hield ze de wagen in het oog in de hoop dat ze het kenteken kon achterhalen. Haar rechterhand ging op zoek naar de microfoon van de zender. Tot haar grote verbazing reed de Audi zonder enige kenteken. Hij reed langzaam weg alsof er niets gebeurd was. De transmissiekamer verzocht om de reden van haar oproep, maar nog voor ze haar positie kon doorgeven, werd ze tegen de zijbalk van het portier gesmeten.

feedback van andere lezers

• danvoieanne
  Leuk...
  Ghislaine: Bedankt om het te lezen.
• GoNo2
  Genoten!
  Ghislaine: Fijn voor je mijn beste vriend dat je er van genoten hebt. Het is mijn bedoeling om je te laten genieten.
• lonelyinla
  deze vond ik minder, toch gelezen...
  Ghislaine: Mag ik u verzoeken om me aan te geven wat u minder vond aan dit stuk? Ik kijk uit naar uw feedback.

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 4

Uitstekend: 1 stem(men), 33%
Goed: 2 stem(men), 67%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 3 stem(men)