Volg ons op facebook
|
< terug
Denkend aan vroeger...
Soms denk ik met weemoed aan vroeger terug. Neen, niet aan de tijd dat ik in homes en gestichten zat, maar aan de helden van vroeger...
Ik kon maar niet begrijpen hoe Zorro op z'n paard kon blijven zitten terwijl dat zwart beest op z'n achterste poten ging staan. M'n bompa zei dat ze die vastgeplakt hadden op z'n zadel. Ik geloofde het nog ook. Wij namen de schuurborstel en dat was dan ons paard.
Een handdoek rond onze nek moest z'n cape voorstellen.
Een masker van zwartgeschilderde karton met een elastiek er door, een houten zwaard en we waren klaar om de vijand een pandoering te geven. Zaterdagnamiddag, toen was er nog school in de voormiddag, liep het dorp vol van Zorro's. Het zoontje van de notaris had een echt kostuum van Zorro en een zwaard van plastic. Die wilde altijd de baas spelen. Had ie van z'n vader, dat was ook zo'n jan-m'n-kloten. En zeker op café...
Maar Zorro had ineens afgedaan. We kregen een nieuwe held. Ene kapitein Zeppos. Die had ook een paard, een normaal paard die niet om de haverklap op z'n achterste poten ging staan. M'n bompa zei altijd kapitein Zeepsop. Als ik die acteur, die al lang naar de eeuwige jachtvelden is, nu bekijk dan zie ik inderdaad een zeepsmoel...
En plots was er Johan en de Alverman. Diene Alverman sprak tot de verbeelding, gezien hij kon toveren. Die kwam van ergens uit een land dat verscholen lag in een grot. Ge moet er maar opkomen hé? 't Was er zo geheimzinnig dat we ons afvroegen waar dat land wel kon liggen. M'n bompa zei dat het in de grot van Lourdes lag. Ene Maria was daar de bewaakster. Als we braaf waren zou hij ons meenemen naar die grot. We waren maanden braaf, maar er gebeurde niets. Tot we te weten kwamen van zuster Lieve dat die Maria de Heilige Maagd was en die grot een bedevaartsoord. Toch hadden we nog onze twijfels want een betere dekmantel bestond er waarschijnlijk niet...
En dan vergeet ik nog bijna die goeie ouwe Batman. De superheld, die er duchtig op los sloeg. Paw, boem, patat, knots, de slechterikken kregen telkens het pak slaag van hun leven. Dat er toen geen doden vielen snap ik nu nog niet. Op de speelplaats speelden we Batman na. Ik kan je verzekeren dat er een paar met een bloedneus naar huis gingen en ik vloog het kolenkot in. We wilden allemaal zo'n Batmobiel hebben. Ik vroeg het aan m'n bompa, die en dat was in het dorp algemeen geweten een Handige Harry was...
Bompa was bereid om de mooiste Batmobiel te maken die er ooit gemaakt was. Bomma bekeek het allemaal met een scheef oog omdat ze een afwijking had aan haar linkeroog.
Maar na een weekje was m'n Batmobiel klaar, die van m'n buurjongen ook en dat kwam goed uit. We besloten om een race te houden, bompa zou de scheidsrechter zijn. We sleurden onze Batmobiel tot boven op de heuvel, aan de rand van het bos waar de toverheks woonde. In een klein huisje woonde daar een oud kromgeboren vrouwtje, met een bult op haar rug en twee bulten van voor. We hadden allemaal schrik van haar want, naar het schijnt, had ze eens een boer omgetoverd in een boom. Die boom bestond echt en als je goed keek, zag je het gezicht van die boer in de boomstam. Later ben ik eens terug gaan zien, dat gezicht was niet meer dan enkele gaten die door een specht gemaakt waren...
We staan boven op de heuvel wachtend op het sein van bompa. M'n Batmobiel mocht gezien worden, met echte vleugels zoals bij de echte en helemaal zwart geschilderd. M'n bompa had er zelfs voor gezorgd dat er een rode telefoon in hing, zoals bij Batman. Het startsein werd gegeven en ik zoefde in een rotvaart de heuvel af. De huizen flitsen voorbij, wat een gevoel, iets om nooit meer te vergeten. En ik heb het nooit vergeten, gezien m'n bompa vergeten was om een rem in die Batmobiel te bouwen. Ik kreeg dat rotding niet gestopt en stevende met een vaart van een goeie vijftig kilometer per uur recht op de haag af van bompa z'n huisje. Tot overmaat van ramp brak ook nog het stuur af. Ik gilde als een speenvarken dat het speen heeft, omdat z'n aambeien ontstoken waren.
Heel die knap gemaakte Batmobiel viel in stukken en brokken uitéén. Ik vloog als een volleerde astronaut over de haag. Het enige wat ik doen was me vastgrijpen aan de wasdraad, die natuurlijk brak en de pas gewassen was van bomma op de grond deed belanden. Bomma was geweldig content en tevreden. Ze schopte me de hof uit. Zonder te vragen of ik iets gebroken had. M'n trots had een fikse deuk opgelopen, heel de school zou het maandag weten. Zoiets doet als een lopend vuurtje de ronde hé? En bompa? Die kreeg bijna een hartinfarct van 't lachen...
Batman had er gelegen bij mij. Bompa ook een tijdje. Welgeteld twee dagen, toen waren we terug vrienden. Hij stelde voor om een vliegtuig voor mij te bouwen. Vliegen kon ik toch al, hij had in z'n kelder nog een echte pilotenvest en een Duitse helm. Meer had ik niet nodig. Ik heb hem feestelijk bedankt. Ik zou wel Old Shatterhand en Winnetou spelen, dat leek me een stuk veiliger. Gezien ik een revolver had, was ik altijd de winnaar. Een pijl en boog konden niet op tegen m'n kogels. Die Indianen stierven bij de vleet. Dat die reservaten in Amerika zo dunbevolkt zijn, ligt ten dele ook aan mij hé?
Ach, al die helden van vroeger, te veel om op te noemen. Vervlogen helden uit verre vervlogen tijden. Toen de winter nog een winter was en de zwaluwen hun nestje bouwden onder de dakgoot van de hooischuur. Ons boerderijtje staat er nog, maar ik herkende het niet meer. Ze hadden het omgebouwd tot een restaurantje. Het staat leeg. Aan de overkant, waar m'n bompa en bomma woonden, hadden ze een klein cafeetje van gemaakt. Het huisje staat nu te verkrotten. De hof met al z'n bloemenpracht, eens de praatbarak van de buurt, is nu overwoekerd met onkruid. Het ruikt er naar de dood. Je hoort er zelfs geen vogels fluiten.
Het huisje van de toverheks is met de grond gelijk gemaakt. Er loopt nu een verbindingsweg naar de haven van Zeebrugge. M'n oude school is nu een mastodont met twaalfhonderd leerlingen, die uit heel Vlaanderen komen. Er wordt bijna geen Zeeebrugs meer gepraat, alleen de oudjes spreken het nog...
Ik loop verloren langs de wegen die ik nog ken van toen ik een knaapje was van zes jaar. De weg naar Lisseweghe is niet veel veranderd. De kasseien liggen er nog, de huisjes zijn nog wit geschilderd. De bouwpromotoren hebben hier hun slag niet kunnen slaan. Heel het dorp en omgeving is geklasseerd als dorpsgezicht. Maar er valt niets te beleven in dat boerengat, de ontelbare cafeetjes zijn verdwenen. De kerk niet, die staat er nog. Als een rots in de branding. Maar ze begint ook tekenen van verval te tonen. Er is waarschijnlijk geen geld voor het onderhoud en niemand interesseert zich nog in oude bakstenen...
't Was weer een tijdje geleden dat ik hier geweest ben. Het valt me telkens op dat er steeds iets verandert in m'n oude dorp. Misschien moet ik wel in Bokrijk gaan wonen, vraag ik me soms af. Tussen de oude huizen, zittend op een bankje, dromend van lang vervlogen tijden. En wachtend tot de tijd zal komen dat ik ook deel zal uitmaken van de de vergetelheid...
©GoNo
feedback van andere lezers- andremoortgat
Nostalgie tot de Gono 2 e macht
Weer Knap
GoNo2: Dank u, blij dat je mij wilt lezen.. - Ghislaine
Je kan nooit meer vergeten worden lieverd. Jouw verhalen zullen je onsterfelijk maken. Bovendien die zalige Belgische jeugdreeksen, heb ik bijna allemaal op DVD staan. Je bent nog enkele kleppers vergeten: Keromar en Het zwaard van Ardowaan. Ik vrees dat Mike Verdrengh stilaan de enige is die van de totale cast overgebleven is.
GoNo2: En Zanzibar, Merlina, De Kat, Axel Nort, De Bokkerijders, .... - Catharina
U kunt ook in de Westhoek komen wonen, daar staat de tijd ook soms stil :) en u bent behoorlijk mee met de hype want de Batman heeft een nieuwe film en die mobiel is voor eeuwig! ( Sorry, de rest is een beetje van voor mijne tijd)
GoNo2: Dank u wel! - greta
Herinneringen en historie samen in een heel mooi verhaal. Hier ben je goed in, als verteller.
GoNo2: Dank u wel! - danvoieanne
Met een glimlach gelezen en dit verhaal brengt bij mij ook dezefde
herinneringen op....uit de jeugdjaren...leuk om dit te mogen lezen.
GoNo2: Dank u wel!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 9Uitstekend:   4 stem(men), 80%Goed: 1 stem(men), 20%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 5 stem(men) |
