Volg ons op facebook
|
< terug
Maneki Neko
Hoofdstuk 20
"Waar was ze?" Heide wilde rechtstaan maar het was alsof haar schouders vastgelijmd waren. Dan pas ontdekte ze dat haar benenwaren vastgeketend en haar polsen met zware riemen. Een koud vlaagje wind blies over haar huid. Haar truitje! Ze lag met wijd gespreide benen in het duister op een hard oppervlak; Op de achtergrond klonk vreemde muziek die ze als Arabisch bestempelde. Paniekerig begon ze te schreeuwen, maar het leek eerder een startschot om de muziek luider te zetten. Ze bleef schreeuwen in een poging om boven het jankerig lawaai uit te komen. Vergeefs. Door een ijskoude bries tussen haar benen, plaste ze. Fel licht, juichende mensen en opzwepende muziek omringde haar. Bloedrode gevlekte muren vormde het decor in de hel. Enkel de spiegel boven haar naakte lichaam maakte het akelige aards. Ze werd het lijdend onderwerp van een orgie.
"Stop! Help!.
Het maakte niet meer uit. Hier was geen ontsnappen aan. Een witte baard, donkere oude ogen, kastanje bruine handen beroerde haar borsten. Met een subtiel teken wees de man erop dat het raadzaam was te zwijgen. Hij goot een vloeistof over haar buik, masseerde het over de rest van haar lichaam. De sterke alcoholische geur benam haar de adem. Ze braakte. Hij goot opnieuw en masseerde niet enkel haar borsten maar daalde tot diep tussen haar benen. In de spiegel boven haar hoofd zag ze een witte tulband en voelde warm water. Hij droogde haar af met zijn loshangend stuk van de tulband. Na hem een ander, dit keer een paars hoofddeksel. Deze penetreerde haar.
"Ik wil dit niet!"
Ze wrong om zich te bevrijden, maar de riemen waren zo strak gespannen dat ze door haar huid schuurden. Een koude hand op haar huid.
"We vermoorden je niet, werk mee,"weerklonk het in gebroken Engels.
"Wat wil je van me?"
"Een eeroffer."
Ze begreep er niets van. De oude man goot nogmaals een vloeistof over haar heen, masseerde haar borsten, vooral haar tepels hadden zijn belangstelling. De paarse tulband penetreerde haar steeds dieper. Haar protest kwam niet verder dan enkel in haar hoofd. De beelden in de spiegel werden waziger. Een vinnig prik in haar bovenarm en dan stilte. Weg muziek en mensen. Langzaam voelde ze zich echt super geil worden. Haar lijf brandde. Het verlangde naar het opperste genot. Vaag zag ze weer de paarse tulband die voorovergebogen stond. Uit wellust schommelde ze hevig met zijn ritme mee. De tafel waarop ze vastgeketend lag leek op een schommel. Haar benen hadden ze hoger gebonden en verder uit elkaar gespreid. Het ritme werd opgevoerd. Het maakte haar hitsig wild. Honderd vurig tongen baanden zich een weg over haar huid en drongen diep door in haar bekken. De prik in haar bil voelde ze vaag. Ze sloot de ogen en liet zich gewillig meevoeren op de golf van extreem genot. Totale overgave. Als bezeten reed ze mee op een hels ritme. Het pulserend lid diep in haar lijf gaf een ongekend gevoel van extase. Hevig krampte haar spieren samen en spasmodisch schokte ze zo hevig dat ze zelf schrok van dit orgasme. Ze opende haar ogen, voelde de tape op haar mond en ontwaarde lange slanke poten. Poten van een paard! Tussen haar benen brandde nog steeds lust. Heet vocht droop uit haar lichaam. Het volgende orgasme verjoeg de angst. Ze kreunde als een hoer.
Hoofdstuk 21
Zachtjes weerklonk muziek uit het stereosysteem van de pathologische dienst. Vandaag geen Mozart of Bach, maar lekker ritmische dansmuziek. Dat hadden de echtlieden Buyschaart - Vanbrabant zo afgesproken. Wie aan de voorste stalen tafels werkte, kreeg zijn muziek. Niet dat hij, Chris, zo oubollig was, maar zijn lieve Dorien genoot. Voor zover dat dit werk genot genoemd kon worden. Het was voor zijn vrouw alvast fijner werken met de klanken van Shakira en haar Waku, waku dan een of andere sonate van de klassiekers, waar ze totaal niet van hield. Het onderzoek verliep vlot, enkel de identiteit van de slachtoffers bemoeilijkte de zaak. Met de nodige hindernissen hadden ze slechts van dertig mensen de naam kunnen achterhalen. Dat was een karig resultaat op tweehonderd slachtoffers. En het orthodontist onderzoek had tot dat slecht resultaat geleid. Zo waren ze tot de conclusie gekomen dat deze moordenaar tot ver over de landsgrenzen heen opereerde. Vier Franse meisje, vijf Nederlandse en zo maar liefst tien Oostenrijkse jonge dames waren aan hem ten prooi gevallen. Allen hadden ze een naam en daar bleef het bij. De rest lag in andere handen.
"Chris!! Man waar staan je oren!'riep Dorien vanuit haar kantoortje.
Op een drafje liep hij naar het zijne en nam nog net de hoorn van het telefoontoestel vooraleer het antwoordapparaat het overnam.
"Buyschaart, goede morg.., middag," stamelde hij omdat hij tijdig op het klokje van zijn computer gezien had, dat de ochtend al heel ver weg was.
"Dokter De Wilde, middag collega. Ik meld u het overlijden van Cleymans Hannah."
"Kan u even toelichten. Het zegt me zo direct niets. Is het een verdacht overlijden?"
"Uw overlever. We hebben samen."
"Aha, nu ben ik weer mee. De baby," vroeg Chris, die in de deuropening zijn vrouw ontwaarde.
"Deze stelt het goed, voor zover men dit goed kan noemen als moeder tien minuten later overlijdt. Mevrouw Cleymans overleed kort na ingreep. We hebben geopteerd om de jongen via keizersnede te halen."
"Spijtig te horen dat de jonge vrouw het niet gehaald heeft. Het is diep betreurenswaardig dat het kindje wees geboren is," zie Chris waarna hij zijn bureaustoel draaide en in een hoopvol gezicht keek. Hij schuddebolde wat zoveel betekende als : vrouw dat kindje heeft nog een vader. Een tel later vertelde zijn collega dat Hannah slechts een paar uur bij het volle bewust geweest was en er op aandrong haar kindje via keizersnede te halen. Wat hij ook over haar belager gevraagd had, bleef haar zorg enkel haar ongeboren kind. Hij had wel kunnen achterhalen wie ze was. Cleymans Hannah, zorgkundige in Duinzicht te Eindhoven. Ze had hem zelfs gezegd dat de vader van haar kindje er ook werkte. Als geriatrisch arts.
"Ik zal deze informatie zo snel mogelijk aan het onderzoeksteam laten geworden. Alvast mijn dank."
"Zonder dank collega. Tot wederhoren."
Waarna Chris de hoorn bedachtzaam op het toestel legde. Via het intern communicatie systeem verzocht hij om Mateo naar de kelder te laten komen. Om zijn vrouw die dit gesprek gedeeltelijk gevolgd had, niet langer in spanning te houden, lichtte hij haar in over de nare gebeurtenis. Ze keek niet blij nadat hij zijn relaas afsloot met de naakte feiten. Hij begreep haar wel. Het bleef voor elke vrouw moeilijk om een miskraam te verteren. Maar dit jongetje had een vader. Punt uit, niets aan te doen. Dorien smeet de kantoordeur met een harde klap dicht. Dan mocht hun kleine meid nog op tijd geboren zijn, en kerngezond geweest. Hij was een nederige dienaar van de natuur. Niet God in hoogste eigen persoon. Zo had hij dit gesprek niet willen afsluiten. De naam Cleymans had hij ergens veel eerder gehoord. Ook de berichtgeving over een ontvoering van de echtgenote van een gerenommeerde Nederlandse arts, zat vaag in zijn gedachten, maar diens naam voor de geest halen, lukte niet. De dispatcher haalde hem weer in zijn kantoortje met de melding dat Santiago's zender uit stond.
"Stuur Bonnarens naar beneden."
Genoeg oponthoud. Zo bleef het werk liggen, en dat hadden ze beiden voor het moment genoeg. Nog meer toestanden konden gemist worden. Dorien stond opnieuw aan haar tafel waarop ze net een koffer plaatste. Heel even kruiste hun blikken.
"Ja, mijn liefje, soms is het leven wreed,"mompelde hij onverstaanbaar en staarde naar zijn twee lege handen. Hij zag het beeld van hun poppemieke, stil, wit en nog warm van de moederschoot. Een traan liep over zijn wang.
"Chris!?"
"Ja?" en veegde snel met zijn hand over zijn wang.
"Kom eens kijken wat ik gevonden heb?"
Hoofdstuk 22
Mateo brulde terwijl hij zijn laatste kruid in haar verschoot. Morgane gaf geen krimp. Uitgeput. Telde voor hem net zo goed. Hij rolde van haar af en landde op zijn rug naar adem te snakken. Zijn onderlijf deed pijn. Alsof zijn ballen in een bankschroef gekneld zaten. In de verte hoorde hij een klokje twee slagen klepperen. Zolang! Had hij al die tijd plezier gemaakt? Een ochtendshift als deze waren dun gezaaid. Zijn verstand draaide nog niet op volle kracht. Het stond meer op output dan input. Met wat gras veegde hij zich schoon, trok zijn kleren terug aan. Hij rilde, hoewel de zon over genoeg kracht bezat om de aarde te verwarmen, had hij het koud. Wat had men Morgane toegediend dat zorgde voor meer dan bloedgeile seks? Een ware paradijselijke ervaring. Eens wat anders dan losse scharrels of een snelle ruk boven een pornoblad. Als Morgane van nature…? Hij verwierp gelijk de gedachte dat er iets tussen hen kon bloeien. Daarmee belandde zijn gedachte gelijk bij de sneer van Gitta. De naam en herinnering zette hem aan tot handelen. Hij plukte Morgane van de grond, smeet haar over zijn schouder en holde als door de duivel bezeten naar Tuinwijk. De plaats waar hij de auto had achtergelaten. Het wrak was intussen al geruimd, de Bora stond met één deur open. Hij legde Morgane op de achterbank, liep om de auto heen en sloot de openstaande deur. In de weerspiegeling van de ruit, ontdekte hij een bloedvlek op zijn hemd. Hij trok het uit, en liet het achteloos achter. Als man was hij nergens vies van, enkel als het op maandelijkse bloedingen aankwam, huiverde hij. Dan was zijn Nadia ook ongeremd geil. Net alsof er peper door haar aderen stroomde. Niet zijn ding al deinsde hij ook niet terug voor Kinky seks, maar maandelijkse toestanden daar paste hij voor. Lang nadat hij de wagen had gestart en Tuinwijk ver achter hem had gelaten, drong het tot hem door dat een logisch verhaal noodzakelijk was. Een verklaarbaar verhaal dat hen beide vrijwaarde van sancties. In gedachte hoopte Mateo dat Morgane zich morgen niets meer van dit voorval herinnerde. Dat kwam goed uit voor beide partijen. Hij naderde het ziekenhuis sneller dan verwacht. Het angstzweet liep over zijn voorhoofd. Na de slagboom reed hij de ambulancegarage in en stapte met knikkende knieën uit. Een verpleger die met een rolstoel op hem toekwam, stuurde hij weg met de melding dat hij zelfs zijn vrouw droeg. De plaid vertoonde een donkere vlek. Toen ze in zijn armen lag, voelde hij het warme vocht over zijn handen sijpelen.
"Ze bloed! Zie dat er een dokter is," fulmineerde hij, waarna hij Morgane op het eerste bed neerlegde dat hij tegen kwam. De verpleger protesteerde omdat het bed toebehoorde aan een andere patiënt. Zonder er verder nog veel tijd en woorden aan te verspelen, duwde Mateo zijn dienstkaart onder diens neus. Het miste zijn effect niet. Als een weerlicht schoot de jonge verpleger de kamer uit, en brulde door de gang om de spoedarts. Alles ging supersnel vanaf dat moment. Mateo werd de gang op gedirigeerd, Morgane passeerde enkele minuten later. De spoedarts vroeg hem om mee te komen. Daar werden hem enkele vragen gesteld waarop hij gelijk na de derde vraag wurgneigingen kreeg. Het weerhield Mateo van gepikeerd te antwoorden.
"Mijn vriendin is gisteren betrokken geweest bij een ongeval. Uren op de dool geraakt," lichtte hij de vraag toe over het waarom. Om zijn verhaal kracht bij te zetten, sloeg hij met zijn vuist krachtig op een deur in.
"Kalm meneer. We zullen er alles aan doen om uw vriendin er zo weer bovenop te helpen. Maar ik begrijp uw ongerustheid. Ik zou ook bezorgd als dit mijn vrouw overkwam," antwoordde de spoedarts van Indische afkomst met een licht Engels accent.
Mateo grinnikte inwendig en dacht dat als de dokter zijn Indische schone zo had aangetroffen zoals hij Morgane had gevonden, de Indische gelijk gestenigd werd. Maar zijn in het moment ge- improviseerde opzet was geslaagd. De arts vroeg hem buiten te wachten tot men hem nodig had voor de verdere faciliteiten af te handelen. Daarna mocht hij nog even bij Morgane als het kon.
Omdat wachten Mateo's sterkste zijde niet was, ging hij buiten en rookte drie sigaretten vooraleer de arts hem weer kwam halen. Dit keer leek de spoedarts hem minder toeschietelijk. Op zijn vragen kwamen geen antwoordden meer terug. Hij werd naar een ander lokaal gebracht en op zijn vraag om Morgane nog even te spreken, werd hij bijna door de deur geduwd.
"Nu de waarheid graag," baste de spoedarts, "heeft u deze jonge vrouw verkracht?
Dit kwam zo onverwacht dat Mateo even slikte en zweeg.
"Hoe komt u daarop?"
"Gezien mijn collega deze verwondingen niet toeschrijft aan een auto- ongeval maar aan verkrachting. U bracht haar binnen. Naakt, begrijpt u?"
Mateo dacht na. Om hen beide buiten schot te laten, diende er meer informatie te komen, dingen die hij alleen wist. Morgane was van de kaart toen hij haar vond.
"Is deze vrouw werkelijk je vriendin? Een escorte of een straatprostituee? "
"Neen, een collega."
"Jullie hebben buiten het werk om een relatie. Een verhouding die men op het werk niet mag weten?" vroeg de arts met een knipoog.
"We wilden eens wat anders dan het gebruikelijke, maar na een tijdje ging het fout. Ik maakte me zorgen,"zei Mateo die het gevoel kreeg dat de vlammen zichtbaar uit zijn oren sloegen. Al schuwde hij de tool 'leugen' niet, toch leken deze banale vragen meer op een verhoor.
"Houdt ze van ruwe seks?"
Mateo schuddebolde.
"Ze heeft een gekneusde pols, verscheidene bloeduitstortingen. Mijn collega genecoloog vond twee kleine sneetjes in haar schede. En dit! Een beeldje. Is dit uw gebruikelijke manier van seks? In de tubes die hier aan waren vastgemaakt, zaten gevaarlijke preparaten. Rohypnol en verkrachtingsdrugs. U heeft deze verwondingen toegebracht omdat de jongedame geen zin had in ruwe seks of seks algemeen. We houden u hier tot de politie gewaarschuwd is. Uw zone?"
Mateo besefte gelijk dat het beter was de waarheid op tafel te gooien dan zich vast te rijden in leugens. Leugens die hem zuur konden opbreken al deed de waarheid dit evengoed. Hij vertelde waarheidsgetrouw de feiten zoals ze zich hadden voorgedaan, zonder zich te verschonen van schuld of gebrek aan professionaliteit. Op het moment van de feiten was hij gewoon een kwetsbare man geweest met normale menselijke verlangens. Nadat hij was uitverteld, bleef het een paar minuten stil. Mateo voelde de bui hangen. Ze woog een ton.
"U bent er zich van bewust van mijn verantwoordelijkheid als arts en dit voorval dien te melden aan uw beider chefs, maar ook aan juffrouw Saenen. Indien zij klacht neerlegt, betekend dit gelijk het einde aan uw carrière. Ik acht het verstandig dat u zich zelf meld bij uw overste en naar waarheid de feiten op tafel legt. Het is aan hen om verdere beslissingen te nemen," zei de arts die het gesprek afsloot.
Mateo knikte, schudde de arts de hand en koos het hazenpad.
feedback van andere lezers- GoNo2
Knap!!
Ghislaine: Dank u voor het lezen lieverd. - danvoieanne
Knap hoe je dit schrijft ....graag gelezen.
Ghislaine: Dank u voor het lezen.
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 3Uitstekend:   1 stem(men), 50%Goed: 1 stem(men), 50%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 2 stem(men) |
