|
< terug
Na regen zonneschijn, de vraag is wanneer...
Het mag beginnen stoppen met regenen. M'n humeur begint er serieus onder te lijden. Een hele dag regen en tegen de avond een streepje zon. Er is duidelijk iets mis met Moeder Natuur. Zou het dan toch aan de mens liggen, vraag ik me af. Maar al die befaamde wetenschappers, gesubsideerd met ons belastinggeld, spreken elkaar constant tegen. Volgens de ene is er geen vuiltje aan de lucht, volgens de andere stevenen we recht onze ondergang tegemoet. Ik heb de neiging beiden gelijk te geven. Als het regent, en dat doet het elke dag, zal er weinig vuil in de lucht hangen. Dat we recht op onze ondergang aan het afstevenen zijn, is al van het ontstaan der mensheid zo....
Sinds de ontdekking van het vuur en de uitvinding van het wiel, zijn we steeds verder in de clinch gegaan met Moeder Natuur. Vuur deed eerst dienst als verwarming, nadien kwam een voorvader van onze huidige generatie tv-koks op het idee om het te gebruiken om voedsel te bereiden. De eerste bbq was geboren. Een mammoetsteak van pakweg een kilootje of vijf, 't kan ook meer geweest zijn, was daar het resultaat van. Toen was het leven nog eenvoudig, gezellig rond het vuur met heel de familie...
Geen discussie en gezaag over wat de pot schaft. Wat eten we vandaag? Mammoet! Oeps, de mammoet is op, papa zal moeten gaan jagen. Papa Holbewoner kijkt naar z'n nieuwe speer en is blij dat hij weer een week van uit z'n hol weg is. De andere vaders holbewoners eveneens. Samen er op uit trekken, de vrije natuur in, teambuilding noemen ze dat nu. Terwijl de mannen op jacht zijn, doen de vrouwen het huishouden. 't Is lente en ze besluiten om hun holen wat op te frissen. Met decoratieve tekeningen op de rotswanden. Voilà, de eerste strips waren geboren. Weliswaar in beperkte oplage, maar elk begin is moeilijk hé?
Vraag nu aan kindeen wat een holbewoner is en ze verwijzen je door naar de huisdokter. Voor een zetpil, suppositoire in de volksmond...
En toen was er de uitvinding van het wiel. Ik probeer me voor te stellen hoe dat in zijn werk ging. Een holbewoner staat op een mooie zomerdag vroeg op. De vogels fluiten, geen grijze regenwolken en het belooft warm te worden. De holbewoner heeft een erectie, maar na het bekijken van vrouw en kroost heeft hij meer zin in het betere handwerk. Dus zoekt hij een rustig afgelegen plekje op om te genieten van de natuur en z'n eigen. In de bedding van de rivier ligt een rond rotsblok. De man, met een iets grotere brein dan zijn mede-holbewoners, vergeet op slag z'n erectie en zet zich aan het denken. Verdomme, 't is toch zonde dat zulke wonderbaarlijke natuurverschijnsel daar ligt niets te doen, denkt de man, misschien kan ik er wel een tafel van maken. De buren zullen jaloers zijn en een beetje standing kan geen kwaad. Hij roept z'n vrouw en kroost bijeen om het ronde rotsblok naar z'n hol te slepen. Dat loopt niet van een leien dakje. Alhoewel, daken kenden ze toen nog niet hé?
Tot de oudste zoon op het idee kwam om de rotsblok te rollen. Dat ging stukken sneller en zeker als het bergaf gaat. Je kunt zo'n rotsblok wel rollen, maar er staan geen remmen op. Uit de weg, uit de weg, riepen ze luidkeels. Maar niemand van de stam ging uit de weg. Om de eenvoudige reden dat ze niet eens wisten wat een weg was. En weg waren ze, een verpletterend gevoel achterlatend bij hun nabestaanden. Een tafel is het nooit geworden, wel een wiel. Zonder het wiel, liepen we nu allemaal nog te voet en hadden we de geneugten van het in een file staan niet gekend..
En terwijl ik deze uitermate boeiende geschiedenis schrijf, regent het weeral pijpenstelen. Mijn humeur staat op een laag pitje, ik verlang bijna naar de tijd van de holbewoners. Toen was de lente wat hij behoorde te zijn. Het ontluiken van al wat groeit en bloeit. Er is maar een soort dat gelukkig is met dit weer en dat zijn de vissen. De straten in de dorpen zijn één grote aquarium aan het worden. De vissen zwemmen nu tot aan je voordeur. Met een beetje geluk, zwemmen ze recht de pot in. Ik las in de krant dat er een dorp is,dat honderden krabben over de vloer krijgt. Koken en in blikje doen, denk ik dan. Verse krab, gevangen in de hof. Puur natuur en onbespoten hé?
©GoNo
feedback van andere lezers- Ghislaine
Ondanks de regen werd dit stukje de zon.
GoNo2: Dank u wel! - danvoieanne
De vraag is altijd "wanneer"in het leven.
GoNo2: Dank u wel!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 4Uitstekend:   2 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 2 stem(men) |
