naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

De nachtwinkel

door Muis

Er is een tijd geweest dat nachtwinkels als vreemd en overbodig bestempeld werden. Heden ten dagen wordt er gretig gebruik van gemaakt. Het blijkt een meerwaarde te zijn in een stad of dorp.
Voor mezelf biedt het meer vrijheid tot luiheid overdag of tot het stellen van geheel andere prioriteiten die geen enkel verband hebben met het huishouden.

's Avonds rijden we samen gezellig naar de nachtwinkel voor tabak.
'Of ik nog iets nodig heb?'
'Nee hoor!'
Het is mijn echtgenoot die snel even inkopen gaat doen. Ik kijk door het autoraampje naar de bewegende lichtreclame. Blauw, geel en rood met daarop bewegende tekst: 'Eight Stars tabak voeding alcohol telekaarten welkom'. Er gaan achtereenvolgens drie jonge mannen naar binnen.

'Zouden de kleurtjes ook in volgorde veranderen?', vraag ik me af.
Gefocust alleen op de kleurtjes blijf ik staren naar de lichtreclame. Drie rondes met dezelfde bewegende flikkerende tekst, maar de volgorde van de kleurtjes blijft.
Hetzelfde ritueel herhaal ik om klaarheid te brengen in de vraag: 'flikkeren de kleurtjes of niet'.

Ruim vijf minuten na in-de-auto-blijven-zitten-puur-amusement, loer ik door de spaties van de opeengestapelde blikjes frisdrank voor het raam. De laatste jongeman met slodderjeans, bruine trui en een pet op staat af te rekenen aan de kassa. Maar geen spoor van mijn echtgenoot die, om het in zijn taal te zeggen, snel even inkopen ging doen! Ik begin de nachtwinkel af te speuren door de open gaten van de frisdrankenmuur. Zoals een kip hoekig haar kop beweegt. De jongeman komt buiten en loopt gehaast naar zijn auto die achter ons geparkeerd staat.
Vol ongeloof kijk ik nog eens naar binnen. Niemand aan de kassa. Niemand in de winkel. Paniekerig kijk ik rond op straat. De heftige zoektocht levert niets op.

Een vrouw in paniek dramatiseert niet. Ze tast naar mogelijkheden en past de eliminatiemethode toe. Geen bom ontploft want het gebouw staat er nog. Geen ontvoering want er is geen ontsnappingsroute. Ruzie? Dan zou ik het gehoord hebben. Misschien de perfecte moord? In dat geval: is er dan wel een motief?

Op het moment dat mijn vingers de hendel omklemmen om het portier te openen, twijfel ik.
'Zal ik binnenlopen als een verwarde kwezel?', denk ik, 'of zal ik voorzichtig met mijn neus tegen het raam gedrukt naar binnen lonken?'.
Met een Halloweenface blijf ik daar zitten twijfelen. Terneergeslagen. Machteloos.

Met een opgewekte energieke zwier wordt het portier aan de bestuurderskant opengerukt. Ik schrik me zeven apen en kom pas tot mijn positieven wanneer hij in de wagen zit en iets op mijn schoot kwakt.

'Waar bleef jij, waar bleef jij, plots zag ik je niet meer in de winkel en iedereen kwam al uit de winkel en jij niet', begin ik een operette gaan te kelen.
'Ik dacht, och, 'k zal maar een zakje chips meebrengen ook.' zegt hij. Op mijn benen ligt een grote zak chips. Ik til het met verstokte bewegingen voor mijn ogen en zie een lachende mond in een creepy wit-zwart geschilderd gezicht op de zak staan. Een zombielach die me uitlacht en die me angst inboezemt.
'En ik denk,' roep ik kokend van woede, 'dat je net de lelijkste lach hebt uitgekozen'.

Hij had lang gezocht en getwijfeld; welke chips en dan welke lach. Achter in het hoekje van de nachtwinkel.

feedback van andere lezers

• danvoieanne
  Een zeer fijn verhaal en inderdaad de nachtwinkel is nu een must
  voor velen .....Fijn je hier te lezen.
  Muis: Dank u voor het lezen Anne:)
• GoNo2
  Heb genoten!
  Muis: Dank U hartelijk GoNo.

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 5

Uitstekend: 2 stem(men), 67%
Goed: 1 stem(men), 33%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 3 stem(men)