|
< terug
this is the end my friend the end.
Na al die jaren werk, Christopherstreet, den eikel, uiteindelijk, meansfactory, een plaats waar homo's onder elkaar met elkaar konden zijn. Een vrije, creatieve, progressieve, plaats. John Bogaers de dekorontwerper van de K.N.S., een ambtenaar, trok de stekker eruit. Opeens werd ik dakloos. De pispaal van "progresief? links?".
Het was begonnen in Montaigu-de-Quercy een gemeente in het Franse departement Tarn-et-Garonne. Daar werden door de Amsterdamde rooi flikkers al de europese alternatieve homo actievoerder uitgenodigd. Drie weken onder elkaar. Discussiëren, feestend. Drie weken waar ik opeens tot het besef kwam wat het betekende niet die constante hetero druk te ondervinden. Het werkte zeer bevrijdend.
Van 1980 werd ik ondernemer. Ik wilde een plaats in Antwerpen waar we die hetero druk buiten de deur konden houden.
In dat jaar heb ik met een eigen vernieuwend concept een horecazaak begonnen aan het centraal station in Antwerpen. Christopherstreet Het was een schot in de roos. Men stond zeker zes maand aan te schuiven. Open van 12h tot de laatste klant wat soms 12h de dag erna was. Er waren niet alleen hoeren en havenarbeiders die lonkten naar de travestieten. Op 100 meter van de diamant wijk ook mensen die er werkten en zakenmensen. In 1981 was er een baas van een diamant zaak lange nachtelijke tijd in mijn zaak gebleven zo lang dat hij s morgens niet uit zijn bed kon. Gelukkig voor hem want er ontplofte een bom in de hovenierstraat. Die zijn wat bijgelovig hij noemde mij de redder van zijn leven. Later heeft hij in een ander project van mij geïnvesteerd. De jonge schilder Luc Tuymans was een van mijn klanten en ondertussen een vriend. In mijn café met twee klanten organiseerde hij zijn eerste performance. Met drie lazen uit de Encyclopædia Britannica voor In de oostendse gaanderijen. Ik heb nog lange tijd de uitnodiging gehad.
Bart van der moeren de eerste schepen van de volks unie hij stelde mij voor aan een zekere bart en een Liesbeth Homans. Ivo van Hove, met zijn vriend Jan Versweyveld stond ik in Amsterdam op de planken.
Opeens zat ik met 7 man personeel. De schrijver journalist alex roseels. De filmmaker Guy Lee Thys van de film de potloodmoorden. Le toute van de cultuur had zich in mijn café verzameld. Ik werd opeens wereldberoemd in Antwerpen.
Ik structureerde samen met christian moeyaert de uitgever van TALKIES magazine. Trouwens een idee van mij. We maakten er een p.v.b.a. van. Na een paar jaar verkochten we de horeca zaak aan kut van eegem en zijn vriendje het vriendje werd later de manager van get redy. Dat kutgroepje. Die klootzak heeft decennia lang mijn credits gestolen heeft iedereen wijsgemaakt dat hij de ontwerper was van christoperstreet, laat mij niet lachen, de manager van get redy kuiste mijn toiletten. Ik begon in de reclame na 3 maand hadden we een inkomstenbron van 250000 bf we werkten samen met de diamant winkels slats en cardi. Toen ik voor de eerste keer bij een diamanthandelaar op zijn werkplaats kwam legde hij op zijn buro voor mijn neus een papier vol glinsterende steentje en zei ik moet even weg hij liet mij alleen, hij keek door spiegelglas naar mij. Ann Salens de Modeontwerpster, ik zag hoe meisjes enkele weken bij haar werkten en om de hoek een eigen zaak begonen. Haar ontwerpen stellend. Eigendom is diefstal. Nicole Van Goethem Cartoonist, ontmoete ik in een grootwarenhuis daar was ze, uit armoede, kalenders aan het verkopen. Ik leerde ze kennen in cafe de kat. Twee briljante vrouwen. Ik ergerde mij aan hun armoede. Ze werden door de traditionele media doodgezwegen.
In de jaren 90tig vroeg een van de drie eigenaars van hotel ROSIER om samen met hem een gallerij te beginnen. Hotel ROSIER was het exclusiefste hotel van de lage landen. 35.000 bf koste er een nacht, Sting, de popzanger, Marlene Dietrich, de huidige koning toen prins, de familie FORT I EN II, die van de Amerikaanse auto's de familie MARS u weet wel de snoep reep, MARS is een familie naam. En honderden anderen. Met die man heb ik samen een gallerij / https://youtu.be/7jDCd4mbRpM / uitgebaat als ge lang genoeg kijkt dan ziet ge mij ook loppen. Daar leerde ik de familie de ridder kennen u weet wel Willem Elsschot. Ik bezocht het huis van de toen nog levende kleindochter. Ik leerde ook Julien Schoenaerts kennen ik filmde hem https://youtu.be/NGLBYNyEit0
Ook zijn zoon matthias. Als ge nu in Google verf ed matthias schoenaert graffiti intikt dan vind ge de filmpjes die ik van hem maakte.
Wie goed kijkt ziet dat we samen 3 uur in de gevangenis zaten
We zijn nog altijd vrienden. Maar in 1999 sloeg het noodlot toe mijn broer lag ik coma en ik moest hals over kop terug naar de geboorteplaats komen. Ik heb 14 jaar voor mijn moeder gezorgd. Leve internet. Mijn computer dingen wórdt verzorgd door igor lagrilliere. Ik heb hem op zijn 18 jaar ontdekt Google die naam eens dan zul je zien dat hij nu voor Christian Van Thillo werkt. Hij werkte jarenlang voor christian leysen. Bij mij werkt hij gratis. Mijn foto's worden ondertussen verkocht via internet via
http://www.anamorfose.be/index/manufacturers_id/58
aan o.a. een Londense verzamelaar. De grootste aandeelhouder van Benetton (Benetton Group) en Martini. Weet je die diamanthandelaar en die grootste aandeelhouder van Benetton (Benetton Group) die zien er uit, waneer die op straat in Antwerpen en Londen loppen. Als bedelaars. Ze rijden met technische perfecte auto's die er uitzien als wrakken. Zoals ik u al schreef vivre cache vivre heureux. Ik heb ook rijke gekend die zich doodsbang opsluiten achter dikke muren achter prikkeldraad en camera's. We hebben hier geluk de tegenstelling tussen rijkdom en armoede is niet zo groot. Maar ik vrees voor de toekomst. Het gaat er niet om wat de natuur zal doen in de toekomst maar wat de mensenmassa zal doen. Mijn filmpjes op YouTube zijn al 4 miljoen keer bekeken. En mijn boek dat ik schreef
https://www.amazon.es/Hoe-zelfs-links-discrimineert-homo/dp/9078935456 is uitverkocht. Zoals ik u al schreef vivre cache vivre heureux.
Beste het is de laatste keer dat ik u lastig val. Want ik denk dat u het niet zo goed begrijpt.
Stel u eens voor dat er opeens vanuit het niets morgen iemand tegen u zegt. Dat archief dat is toch niet zo nodig. Hij gooit u de deur uit ge zijt dakloos.
Niemand zegt u iets. Wie u als vrienden beschouwde blijken in een of ander complot te zitten iedere deur gaat voor u op slot.
Een ander neemt het van u over gaat stoefen met wat u gedaan hebt. Hij pikt u credits. Meer nog als u dan in een of ander toog gesprek u werk in het archief aanhaalt dan wordt ge uitgelachen meer nog ge wordt fysiek in elkaar geslagen want u bent een leugenaar.
Uiteindelijk krijgt diegene die uw plaats inneemt werk aangeboden bij de socialistische partij. Wat uiteindelijk bij mij gebeurd is diegene die gezorgd heeft dat de meansfactory kapot ging kreeg een werkje bij de sosialistische partij.
Na al die jaren werk, Christopherstreet, den eikel, uiteindelijk meansfactory, een plaats waar homo's onder elkaar met elkaar konden zijn. Een vrije, creatieve, progressieve, plaats. Na enkele maand trok John Bogaers de stekker eruit, Alex Roseels de schrijver journalist was woedend. Zijn en mijn droom lag aan diggelen. Waarom weet ik nog altijd niet, ik hoorde 10 jaar later dat er een ex pastoor samen met enkele ambtenaren /kut van eegem/ op een of andere manier de meansfactory kapot wilden. Als beloning kreeg diegene die het uiteindelijk deed werk bij de sosialistische partij. Ik was dakloos zonder inkomstenbron. Dank zij de pastoor van de bartholomeus parochie kon ik een kamerje huren van 200 Bf 5 euro. Een jaar later had ik mij terug opgewerkt en werkte aan een project die mij en een Erik de meyer de broer van magda de meyer (sosialist) 250000 Bf opbracht. Aan reclame. Een idéé van mij. De kaart van Antwerpen. De meyer had nog nooit zoveel geld gezien en ging met het geld lopen. Een jaar later ging hij natuurlijk failliet. En kreeg een job bij de sosialistische partij. Ik heb mij toen afgevraagd in hoeveel tijd die gasten de sosialistische partij in de afgrond zouden duwen. Het heeft een tijd geduurd straks spreken ze niet meer over de sosialistische partij. Eerst heben ze bij groen geleend nu komen ze met een jeugdbeweging jongere uit. Ondertussen schoffeert de oude zatlap uit Leuven de nieuwe arbeiders jongeren uit de IT-cultuur.
feedback van andere lezers- Clodius
Wat een straf verhaal, wellicht uniek in zijn soort ! Graag gelezen!
Verf: Ieder leven is uniek. kent u de uitdrukking "Ieder mens die sterft is een bibliotheek die verdwijnt. Wat het leren kennen van jezelf of anderen zeer problematisch wordt. Gr .... ed
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 2Uitstekend:   1 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 1 stem(men) |
