|
< terug
Vlaanderen, flamenco.
Toen ik 16 jaar werd hoorde ik voor de eerste keer flamenco, ik kreeg kippenvel. Ik spoorde naar wannes van de velde met de vraag leer mij flamenco. Hij stuurde mij naar Leuven naar dirk lambrechts. Ik woonde 5 jaar in Leuven. Nu nog krijg ik kippenvel.
FLAMENCO
Het eerste contact met de wijde wereld kreeg ik in de jaren 60. In een Vlaams huis; tegenwoordig heeft er een nogal ranzige groep de macht overgenomen. Toen niet; in dat huis leerde ik de zware blues kennen uit zwart Amerika, en daarnaast nog muziek van veel andere culturen, flamenco.
FLAMENCO: een melodie bouwt zich op en als de melodie zijn hoogtepunt dreigt te bereiken, net als het gevoel zijn volheid bereikt, stopt de melodie. Een melodie bouwt zich op en als de melodie zijn hoogtepunt dreigt te bereiken net als het gevoel zijn volheid bereikt stopt de melodie, en zo verder, en zo verder.
Ik werd er gek van. Mijn puberale twistende gevoelens werden er wild van. In die uithoek van Vlaanderen werd ik geraakt door de muziek uit het zuiden van Spanje. Een tijd later bleek de enige flamenco-kenner en speler in Antwerpen te wonen. De stad in Vlaanderen waar boten en hun vele culturen in het midden van die stad aanlegden en voor een paar dagen, weken hun vele culturen uitbraakten. Een tocht vanuit het geïsoleerde dorp, dat mijn woonplaats was, naar de grote stad. Toen was het geen kattenpis. Maar mijn jeugdige hormonen dreven er mij naar toe.
De zanger-schrijver-dichter woonde toen in een rijhuis in een zijstraat van de Gitschotellei; aan de witte muren van zijn huis hingen oeroude Vlaamse instrumenten. Na de hartelijke verwelkoming kreeg ik mijn eerste druppel. De enige speler in dezer contreien van die hartstochtelijke melodieën deelde mij, tot mijn grote teleurstelling, mee dat hij die melodieën niet meer speelde. Een Spanjaard had hem er attent op gemaakt dat hij de muziek veel te koel speelde. Hij stuurde mij naar Leuven waar een Vlaamse flamencospeler niet alleen de melodieën speelde maar ook leefde.
Veel kon ik er op dat moment niet mee want de dag erop werd ik verwacht in de fabriek, waar ik toen werkte, in dat kleine dorp. Een paar jaar later toen ik de wijde wereld introk werd de weg er door bepaald. Leuven werd voor vijf jaar mijn woonplaats. Later toen de ratio in mijn leven wat groter werd, toen heb ik mij dikwijls afgevraagd waarom die fascinatie voor die verre muziek mij zo had beroerd. Een antwoord kon zijn, dat de strenge roomse cultuur en armoede in dat verre Andalucia en diezelfde armoede en roomse cultuur, zowel hier als daar aanwezig waren.
Een van de verhalen over de oorsprong van de naam bracht wat meer duidelijkheid. Een Spaanse roomse koning had, toen hij de zigeunermuziek hoorde, gezegd: 'de passie die de muziek uitstraalt, vind ik terug bij mijn Vlaamse lijfwachten mijn flamenco's.'
De zanger-schrijver-dichter die ik toen ontmoette schreef deze regels die al jaren in mijn geest rond dwalen en mijn leven verblijden:
"ik wil deze nacht in de straten verdwalen, de klank van de stad maakt me zeer amoureus"
Wannes van de Velde
|
