naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Vermist

door pieter

Zij was een paraplu kwijt. Juist die ene, die opvouwbare met doorzichtig plastic scherm.
Dat ontstemde haar, het was haar favoriet geweest.
Niet dat zij hem vaak gebruikte, ze had immers nog zes anderen, had hij geopperd.
Maar dáár ging het niet om, vond zij.
Overal had ze gezocht, nergens te vinden. Zeker was wel dat zij hem niet verloren of ergens
achtergelaten had. Haar academische, analytische, geest wist dat zeker.

Hij moest een beetje glimlachen om de situatie. Daar werd ze alleen maar kwaaier van. Zij beet hem toe dat hij niet zo stom moest grijnzen. Dat deed hij helemaal niet, maar in haar ergernis stond ze niet bepaald open voor een andere visie. Zo was ze nou eenmaal.

Hij wist wèl waar haar lievelingetje zich bevond. Maar het was nu te laat om dat aan haar te vertellen. Dat zou hij wel doen als ze afgekoeld was. En anders zou ze er zelf wel achter komen. Zo slim was ze zeker.
De poes was namelijk al een paar dagen vanuit haar geheime schuilplaats tussen de struiken in de tuin droog thuis gekomen.
Terwijl het toch de hele week geregend had.

feedback van andere lezers

• Verf
  Eindelijk literatuur iets anders dan die politiek van verf. Doe zo voort.
  pieter: Ed,
  Dank je.
  Ik ga ook zo voort.
  Groet,
  Pieter.

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 2

Uitstekend: 1 stem(men), 100%
Goed: 0 stem(men), 0%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 1 stem(men)