|
< terug
Cristoperstreet vanschoonhovenstraat Antwerpen.
Cristoperstreet
CRISTOPERSTREET
Het was begonnen in Montaigu-de-Quercy een gemeente in het Franse departement Tarn-et-Garonne. Daar werden door de Amsterdamse rooi flikkers al de europese alternatieve homo actievoerder uitgenodigd. Drie weken onder elkaar. Discussiëren, feestend. Drie weken waar ik opeens tot het besef kwam wat het betekende niet die constante hetero druk te ondervinden. Het werkte zeer bevrijdend.
Van 1979 werd ik ondernemer. Ik wilde een plaats in Antwerpen waar we die hetero druk buiten de deur konden houden.
Ik begon een café. Omdat ik als lid van de rooie vlinder veel informatie had van de alternatieve homobewegingen in de buurlanden . Ik wou ik die informatie delen met de rest van de vanschoonhovenstraat. Dat wilden de rooie vlinders niet. Ik wilde het samen doen. Een infopunt, een culturele vereniging. Dus begon ik in mijn eentje.
De eerste bedoeling, een café waar gepraat kon worden en waar rustig een koffie gedronken en informatie opgedaan werd. Het werd een overrompeling.
Iedereen die boven het café woonde enkele uren in het café werkte woonde er gratis. Geen huur geen energie kost, gratis. En voor de uren werk in het café werd men betaald. Dat idee had ik gepikt toen ik in Leuven woonde. Ik heb daar aan een project van prof. Steven de batselier meegewerkt. Een café waar boven er studenten woonden en 2 kamers klaar stonden om psych kwetsbaren mensen op te vangen. Te zwaar om thuis te blijven te licht om op te sluiten. Men werkte in het café en woonde gratis.
Werkgroep marginaliteit. Steven heeft dan als gevolg passage 144 gemaakt. Google dat eens.
Een zelfvoorzienend cafe.
Christopherstreet werd een enorm succes. Het werd een overrompeling. Na een jaar was alles afgebroken. En er was geen geld meer.
Ik maakte met Christiaan moeiaert, de latere uitgever van TALKIES, wat trouwens ook een van mijn ideeën was, er een PVBA van. Die er het nodige geld in stak.
Het witte café.
Een jaar later verkocht ik de PVBA cristoperstreet aan kurt en mark. Mark kreeg naast een café ook een jaguar een blitse auto die aan kurt een fortuin koste aan herstelling en een platencontract . Maar niet getreurd kurt had mark in zijn bed en het was waarom het om ging. Later toen mark de deur uit was en de pijnlijke rekening er aan kwam werd ik in de laatste publicatie van de rode vlinder door het slijk gesleurd. Zo ging het blijkbaar bij de socialistische rooie vlinder. kurt was onaantastbaar. Op een dag werd ik in café Pallieter door de broer van kut van eegem en manou kersting. in elkaar geslagen. Enfin ze probeerde het. Wat kut van eegem over mij in beperkte kring vertelde zal niet mooi geweest zijn dat hij leugens vertelde kon niemand iets schelen. U weet wel de beroemde socialistische solidariteit? Het lijkt meer op eigen vrienden eerst. Zoals Renate Rubenstein schreef in de AVENUE "De waarheid is marxisten haten arbeiders".
27/nov/1976 Hedendaags feminisme.
En ik was een arbeider die het lef had om een eigen mening te heben.
Ik had de illusie dat door kurt er wat cultuur zou binnen komen. Was dat een desillusie. Jhon massis, Eddy Wally, die een paar uur later gespot werd in een homo sauna waar hij meerdere malen werd gespot.
Kurt wou een homobar zoals er al duizenden waren.
Ik moest er weg. Ik begon den eikel.
Ondertussen was ik in gesprek met de schrijver journalist Alex Roseels. Na een jaar besloten we samen, Alex, John Bogaers
decorontwerper K.N.S. etienne, en ik, de means factory te beginnen.
Beneden een café die het geld moest opbrengen en op het eerste verdiep een zaal waar de culturele activiteiten zouden doorgaan wat zou zorgen voor de vernieuwd van publiek zorgen. Om geen probleem te zijn had ik alleen de functie van barman. Ieder andere bestuurs gezag lag bij Alex, John en Etienne. Een homo cultuurcentra, zoals nu het rozen huis. Maar ik wou vooral het kunstzinnig.
Het werd weer een overrompeling de dag voor de opening van meansfactory was het er stampvol zelfs de eerste Vlaamse regering was er want John had een voorstelling in de KNS en had iedereen uitgenodigd.
Na enkele maanden kwam opeens Alex woedend naar mij John was er uitgetrokken.
10 jaar later hoorde ik dat de baas van de fiets een ex pastoor en enkele linkse ambtenaren, Tom Lanoye voorop, in een vergadering hadden besloten maak de meansfactory kapot.
Het is hem gelukt.
Geen kunstzinnig centrum waar homo kunstenaars hun ding kunnen doen. Diegenen die daarmee geholpen had kreeg een job bij de spa. Waar ze er ondertussen ook een boeltje van gemaakt heben. Spa 10%. Goed bezig. Ik vind het zo verschrikkelijk zo een prachtig idee socialisme, en dat dan constant verknoeien. Moet men echt een idioot zijn om toe te treden tot de partij of helpt het.
Reactie van een vriend
Ja, zou goed kunnen dat de Jaak dat bekokstoofde, hij wist hoe hij moest manipuleren, de rotten hond. 😜 Moet er wel aan toevoegen, Eddy, dat de Rosseels niet echt een strijder was voor de culturele zaak, volgens mij eerder iemand die om 12 u smiddags al goed gezopen had en somtijds ook agressief werd. Soit. Voor mij was vooral de Christopher onder uw gezag een lichtbaken in woelige tijden.
Ik: Dat van Roseels is juist maar hij kon de juiste culturele mensen overtuigen. Als journalist schreef hij o.a. voor 'de zwijger, AVENUE, al de belangrijkste krant en weekbladen in Nederland en België, had hij jan en klein pierke geïnterviewd. Van Boudewijn de groot tot iedereen in Vlaanderen en Nederland. Ik ben met hem eens naar de dag voor de opening van de boekenbeurs geweest op het etentje van uitgeverij Manteau. Daar zaten ze de coryfeen Walschap, boon, Jef Geeraerts enz... En natuurlijk Angèle Manteau. Stel u eens voor Alex had de macht om die mensen te interesseren voor de meansfactory.
Die drank was een probleem. Hij had met mij de afspraak gemaakt dat hij gratis drank kreeg als hij mensen meebracht. Een probleem ik was de baas niet meer. Op een dag zou hij een interview geven op de radio over zijn nieuw boek zijn tweede boek dat hij aan mij had opgedragen, Het nachtbeest: roman,
en vroeg aan etien, de jaloerse, idioot, om 9 h smorgens open te gaan dat kon niet voor etien.
Wat Alex vroeg deden veel cafés in die tijd. In café 'de grote witte arend' kreeg tijdens een tentoonstelling of receptie de journalist gratis excellente drank. Dus schreven die journalisten van oa Knack, de standaard, enz... goede kritiek. Wat maakte dat er veel volk kwam en de kunstenaar verkocht goed. Dat wou Alex ook. Maar etien de Limburger kende de trukendoos van een grote stad nog niet.
Had meansfactory verder bestaan dan was het zeker een groot succes geworden. En toen kwam jaak de ex pastoor met zijn linkse ambtenaren vriendjes. Ik was na al die jaren dood moe. En ik had geen energie meer.
Wat ik ook niet had meegerekend dat was de haat van sommige van mijn "vrienden" . Ik hoorde toen dat menig barman met zijn fikken in de geldkas had gezeten.
Met een rasistiche ondertoon werd ik en een aantal van mijn marrokaanse vrienden beticht alles kapot te heb en gemaakt. Het ging zo mijn "jonge" marokaanse vrienden. Men sprak nooit over het markske "jonge" vriendje van kut van eegem. Die dan later de manager van Get Ready werd. Die klootzak heeft jaren mijn credits gestolen. Die dezelfde leeftijd had. Ettien kreeg een job bij de spa. En ik werd dakloos. Ik moest in de Transvaalstraat, naast de cogel osylei gaan wonen. Hi hi
De rooie vlinder werd opgevolgd door het R.A.F.
Onder leiding van een AMADA stalinist.
De stalinist noemd mij een anarchist.
Blijkbaar ben ik het zoveelste slachtoffer van stalin. Gelukkig ver van de Siberische koud.
De fuhrer van het R.A.F. zit nog altijd in het centraal comité van de P.V.D.A.
|
