Volg ons op facebook
|
< terug
Echt gebeurd
Echt gebeurd !
-----------------------
Ik zat verleden jaar in het frituur van ons dorp.
Op zich is daar natuurlijk niks vreemds aan, het
frituur noemde zelfs "De frituur", een meer
originele naam kon je bijna niet vinden. Het
frituur was gelegen in de Stationsstraat,
inderdaad, de straat waar het station gevestigd
was. Aan de achterzijde van het station was de
Kerkstraat, en hoe raad je het, in deze straat stond
de kerk , de Onze Lievevrouw Van Ontvangeniskerk
dus om juist te zijn.
Achter de kerk lag het marktplein alwaar zoals
verwacht de markt was.
Als je aan de achterzijde van het marktplein de
straat in ging kwam je aan de Havenweg, en neen
hoor, in ons dorp was geen haven dus eigenlijk
sloeg die straatnaam de nagel op de kop want
eigenlijk was de haven inderdaad weg, niet dat er
ooit een haven was en vandaar vermoed ik de
naam Havenweg.
Voorbij de Havenweg lag de Paardenmarkt, daar
werden vroeger naar ik vermoed paarden
verkocht vandaar de zeer originele naam. De
personen die de straatnamen uitvonden waren
zeker geen grote genieën , mijns inziens zijn het
meer dorpsidioten of half gekken die de
straatnamen uitkiezen.
Dus zoals ik reeds vermelde in de aanvang of het
begin van deze novelle, ik zat dus in het frituur in
ons dorp. Ik had juist aan de friturist, want zo
noem je iemand die frieten bakt om den brode, als
je dat dan zo zou kunnen zeggen, want voor
brood moet je natuurlijk bij de bakker zijn als het
ware. Enfin, ik bestelde dus aan onze friturist, in
de frituur van ons dorp. Eigenlijk was dat dorp
niet van ons hoor maar toch zeg je dat dan zo hee.
Dus ik bestelde hetgeen ik wilde eten aan de
friturist, namelijk een curryworst-speciale, een
groot pak met mayonaise, een sateeke, en een
bamischijf. Dit laatste om naderhand eens goed te
kunnen kakken, want ik had reeds verschillende
keren opgemerkt dat na het eten van dergelijke
bamischijf mijn spijsvertering steeds op volle
toeren draaide en ik zonder problemen enige
kilo's kon lossen kort daarop in onze wc dus dat
was altijd mooi meegenomen als je zoals ik
ettelijke kilo's wilde kwijtraken.
Dus ik had dus mijn eten besteld en de friturist
bakte het.
"Mooi weertje !" zei hij, terwijl hij met een soort
visnet in de frietpot zat te vissen om
achtergebleven frietjes die al wat lichtzwart
waren er uit te halen.
"Ja" zei ik alhoewel het me geen barst kon
schelen.
"En het zou nog beter worden volgens de
weerman !" zei de friturist weer.
Zijn vrouw , een rondborstige deerne van om en
bij de zeventig kwam er bij staan en knikte.
"Ja, veel beter !" zei ze.
"Het zou kunnen " zei ik maar eigenlijk
interesseerde me dat ook geen reet maar toch
probeer je beleefd te blijven wanneer zulke
ambachtslui zo iets zeggen en verkondigen.
Na een kwartiertje had ik mijn eten bijna.
"Ga je het hier opeten ?" vroeg de friturist.
'Neen, doe er een geschenkverpakking om en een
grote strik want ik zou het graag kado doen aan
mijn grootmoeder , idioot ' dacht ik.
"Ja, op het terras !" zei ik toch maar en ik wees
naar buiten.
"Aha, dan zal ik het maar niet inpakken zeker ?"
grapte de friturist.
Zijn vrouw lachte mee. Ik niet.
"Zeventien euro alstublieft !" zei het dikke,
rondborstige wijf en ze stak haar vette klauw naar
me uit.
Ik legde er een briefje van 20 euro in, de vette
kwal bekeek het alsof er één of ander insect op
haar hand zat, dan stak ze het in de kassa en gaf
me het wisselgeld. Ze bleef naar me kijken en ik
had plots geen honger meer, ik baande me een
weg naar buiten en zette me op het terras. Althans
op een stoel die op het terras stond natuurlijk. De
frieten waren lauw, de satee keihard en de
bamischijf was nog rauw vanbinnen, de
curryworst was zo hard gebakken dat ik er bijna
mijn kunstgebit op kapot beet. Maar ik besloot
me niet te laten kennen en at alles netjes op. Ik
had nu geen zin om die verdomde friturist en zijn
vet wijf op hun bakkes te gaan slaan.
Dus ik zat daar te knauwen en te bijten en te
sjikken op die harde curryworst alsof ik linoleum
aan het eten was, zelfs de smaak was weg. De
bamischijf was zoals reeds vermeld nog rauw
vanbinnen en volgens mij zaten er zelfs maaikes
in, toch at ik het allemaal op want ik had toch
alweder zo'n honger.
Dus daar zat ik op het terras van frituur 'De
Frituur', vlakbij het Marktplein, achter de
Havenweg, in de Stationsstraat.
Ik was net mijn laatste hap van mijn bamischijf
aan het doorslikken toen ik een luide bonk
hoorde.
"BONK" hoorde ik dus.
Ik keek naar het frituur, zou het ontploft zijn, zou
de vrouw ontploft zijn, zou de man ambras
hebben met zijn vet wijf en de frituur in brand
gestoken hebben ? Niks van dat alles want de
friturist stond zoals een friturist wel vaker doet
gewoon frietjes te bakken, zijn vette vrouw stond
naast hem. Ik keek rond in de Stationstraat en
daar zag ik wat er aan de hand was.
Twee sportwagens waren frontaal op elkaar
gereden en rook kwam uit hun beider vernielde
motorkappen.
De eerste sportwagen was een knalzwarte, met
brede banden en een open dak. Een bevallige
blonde stapte er uit danig onder de indruk.
"Mijn auto....whoe whoe whoe...mijn auto !"
huilde ze. In haar hand had ze een sjiwawa, je
weet wel zo'n minuskuul hondje waarmee je ook
het stof kan afdoen, aan haar schouder bengelde
een Lowie Vwuiton, van schrik en ontzetting nam
ze een John Player Special uit haar tas en stak de
sigaret aan.
Ze inhaleerde diep en huilde hard.
Uit de andere wagen kwam een oudere heer van
om en bij de negentig. Hij kroop er bijna uit, zeer
voorzichtig stapte hij naar de voorzijde van zijn
auto.
"Oooooh...'t is ni waar hee, mijnen auto !" kraste
hij.
"En de mijne dan !" zei de vrouw weer.
Ik keek naar hen, had net mijn voeding op en
besloot een helpende hand te reiken, vooral aan
de blonde bevallige dame want ik besloot dat ze
in haar recht was. Ik beende er naartoe.
"Dag madam, gaat het ?" vroeg ik haar.
"Ik heb net mijn nieuwe auto kapot gereden en jij
komt me vragen of het gaat idioot !" zei ze
kwaad. Ze gooide de sjiwawa op de achterbank,
het beestje kajiete.
'Oeps, verkeerd begin' dacht ik.
"Kan ik U helpen, ik heb gezien hoe het gebeurd
is en volgens mij reed die meneer veels te hard !"
zei ik dan.
De blonde haar gezicht klaarde helemaal op.
"Echt ?"
"Ja, echt, ik zat daar op het terras van 'De Frituur'
in de Stationsstraat, vlakbij het Marktplein, achter
de Havenweg, en ik zag het allemaal gebeuren, U
reed zeer traag en de man kwam als een bezetene
aangevlogen !" zei ik.
De oude man kwam dichterbij, hij droeg een
toupetje.
"Wat zegt U ? Ik reed helemaal niet snel, ben je
gek of zo ?"
"Hou gewoon je muil man en beken !" zei ik
boos.
De ouwe ging een stap achteruit, hij had
waarschijnlijk mijn dikke bierbuik gezien en mijn
angstaanjagende tatoeages( op mijn
linkerbovenarm had ik een tatoeage van Black
Beauty, op mijn rechterarm één van Spiderman,
op mijn onderarmen stond links Donald Duck en
rechts kabouter Plop, dus je kan je indenken dat
die man onder de indruk was, dit even terzijde
gelaten).
Toen plots hoorde ik sirenes. Neen, geen
zeemeerminnen die nietsvermoedende schippers
naar de kant lokken in één of ander land, maar
politie-sirenes, ge weet wel dat lawaai dat je
hoort als de flikken gehaast zijn.
Met drie combis stonden ze plots rond het
ongeval. Met gierende banden waren ze tot
stilstand gekomen, uit de combis kwamen in
totaal 12 agenten met het wapen in de aanslag.
Dat leek hier wel Miami Vice, CSI Miami of
Flikken, één van de agenten had een megafoon
vast. Hij was klaarblijkelijk de baas van de
bende.
"Aandacht, aandacht, gelieve allen met Uw armen
boven het hoofd tevoorschijn te komen indien U
bij deze zaak betrokken bent en snel, of wij vuren
!" riep hij.
De blonde dame en de ouwe heer hijsten hun
armen boven het hoofd.
"Mijn haar" riep de blonde.
"Mijne reuma !" kraste de ouwe.
"Als U wapens hebt gooi deze dan nu op de
grond ! En gij met Uw tatoeages en dikke buik,
moet gij Uw armen niet in de lucht steken
misschien ?" zei de agent die de baas was.
Ik gebaarde van krommenaas en riep dat ik er
niks mee te maken had, dat ik maar een toevallige
passant was.
"Speelt geen rol, dat zeggen ze allemaal, U was in
de buurt dus bent U een verdachte !" zei baas
agent weer door de megafoon.
Ik deed wat de besnorde dikkerd vroeg. Daar
stonden we met zijn drieen, ik en de twee botsers
, allen met onze armen in de lucht alsof we zware
gangsters en criminelen waren.
De agenten schenen te kalmeren, ze kwamen van
achter hun combis en stopten hun revolvers weg.
Ze kwamen dichterbij en bekeken het ongeval.
De besnorde dikkerd kwam ook dichter.
"Wat is het probleem ?" schreeuwde hij door de
megafoon.
"Hey manneke, ik ben niet doof hee !" zei de
blonde moedig.
"IK WEL" riep de oude man.
"Oh sorry, " zei de besnorde agent " ik was
vergeten dat ik die megafoon nog voor mijn mond
had , wat is er gebeurd mevrouw ?" vroeg hij.
"Wel , ik reed hier zeer traag door de straat toen
plots deze oude gek in een rotvaart naar me toe
kwam rijden en ik kon hem niet meer ontwijken
en we zaten op elkaar, deze meneer heeft het
allemaal zien gebeuren, is het niet meneer ?" zei
de blonde.
De agent keek kwaad naar mij.
"Euh...'t is te zeggen, ik zat in dat frituur, "De
Frituur"genaamd, in de Stationsstraat, vlakbij het
Marktplein, waarachter zich de Havenweg
bevindt, rustig een bakje frieten en een bamischijf
en een satee te verorberen toen ik plots een hard
geluid hoorde..."zei ik.
"Een hard geluid ?" vroeg de agent.
"En hoe klonk dat dan ?"
"BONK" zei ik, 'bonk en niks meer of minder !"
"Bonk ?" zei de agent.
"Ja, bonk, ik dacht eerst dat frituur "De Frituur"
ontploft was of dat de man ambras had met zijn
vet wijf of zo maar toen ik me omdraaide zag ik
dat deze wagens op mekaar waren gereden en
aangezien ik er vlakbij zat ben ik gaan kijken en
zag ik deze dame met blonde haren en
dikke...euh...ellebogen...uit de wagen kruipen en
wilde ik assistentie bieden, ziet U !" zei ik weer.
De besnorde baas-agent had intussen zijn
notaboekje tevoorschijn genomen en had het hele
relaas in steno genoteerd.
"En de ouwe reed te hard ?" vroeg hij nog.
"Euh..." zei ik en ik keek naar de blonde, ze
lachte naar me, streelde met haar tong over haar
rode lippen en duwde met één hand haar enorme
boezem omhoog, ik werd gelijk niet goed van de
goesting.
"Ja, zeker, veel te hard, zeker 70 terwijl je hier
maar 30 mag !"
"Okee dan, kan U naar het buro komen met de
dame en een verklaring afleggen dan en die ook
ondertekenen ?"
De ouwe stond te beven op zijn benen.
"WAT GAAT ER GEBEUREN ?" riep hij.
De besnorde agent pakte zijn megafoon terug en
riep :" U zal een serieuze boete krijgen want
volgens deze vriendelijke getuige hier reed U veel
te hard !"
"WABLIEFT ?" vroeg de ouwe.
"Dat ge mee moogt rijje naar huis !" zei ik wat
harder dan gewoonlijk.
De ouwe lachte als een verzopen schaap, ik zag
hem in zijn broekzak gaan en hij haalde daar een
pilleke uit, het leek op XTC maar het kon
evengoed Viagra zijn.
"VOOR MIJN HERT !" riep hij.
"Je hert ????" riep ik.
"MIJN HERT JA ! " en hij wees naar zijn
hartstreek.
"Oh je HART !"
De ouwe knikte en slikte het pilleke in. De
agenten openden een combi, waarin ik en de
blonde plaatsnamen, de ouwe moest met een
andere combi mee . De blonde vroeg nog wat er
met haar auto zou gebeuren en de agent met de
snor zei dat hij al lang een takeldienst had
opgeroepen en dat deze naar de dichtstbijzijnde
garage zouden gesleept worden, de garage van
Smallen Tony dus, die ik toevalligerwijs redelijk
goed kende.
"Geen probleem madam, ik ken Smallen Tony
goed !" zei ik tot de blonde.
"Zeg maar Magda !" lachte ze.
"Okee dan Magda, ik heet Swa !" zei ik, ik trok
een grijns en gaf haar een hand. Haar hand voelde
heet aan. Of was ik datzelf ? Ik wist het niet.
Een tiental minuutjes later kwamen we op het
buro alwaar we onze getuigenverklaringen
aflegden en deze ondertekenden. De ouwe man
zag zo wit als een lijk en ademde heftig. De
besnorde agent duwde hem een zakje voor de
mond zodat hij zou stoppen met hyperventileren.
"Gewoon in da zakske ademen man en je zal je
beter voelen !" zei hij nog.
De ouwe deed het en inderdaad hij kalmeerde
zienderogen.
Een uurtje later stonden ik en Magda al op straat.
"Gaan we iets drinken om te bekomen van de
emoties ?" vroeg ze.
"Ja, ik weet hier nog een goed kafeeke waar ik
dagelijks ...euh....wekelijks kom !" zei ik met
mijne stomme kop, bijna had ik haar verklapt dat
ik er dagelijks kwam in da kafeeke.
Ik nam haar mee naar duivenlokaal "Den blauwe
Geschelpte" bij Mariette en Eduard. Ze leek niet
erg blij met mijn keuze, Magda.
We gingen er binnen en natuurlijk was zatten
Theo er ook, die was er trouwens altijd alsof hij
aan den toog vastgeplakt zat.
Ook krommen Frits en langen Dré waren er, zoals
gewoonlijk alledrie al behoorlijk boven hun
theewater.
"Gaan we aan den toog zitte ?" vroeg ik Magda.
"Neen, liever niet, zo'n raar volk hier !" zei ze.
We zetten ons aan het raam en Eduard kwam als
een hazewind op ons afgelopen.
"Ha Swa, zo schoon volk bij, er is zelfs persies
veel volk in de statie ook !" zei hij terwijl hij zijn
blik niet van Magda's borsten kon afhouden.
"Ja, Eduard, maar we zouden ook graag iets
drinken !" zei ik en ik duwde hem tegen zijn
schouder.
"Ja, zeg het maar !" zei Eduard, terwijl hij bleef
staren naar Magda's weelderige boezem.
De drie andere stamgasten floten af en toe.
Ik voelde me serieus beschaamd in hun plaats.
Zo'n geilaards had ik van mijn leven nog niet
medegemaakt !
Even later bracht Eduard mij mijn halve liter
trappist en een colake voor Magda.
"Stoort het als ik rook ?" vroeg ik haar beleefd,
nadat ik mijn halve trappist geledigd had.
"Neen, ik rook ook hoor !" zei ze.
"Oh goed, steek er dan ook maar ééntje op !" zei
ik, idioot die ik was , in plaats van haar
galanterwijze een sigaret van de mijn aan te
bieden.
Van arremoei stak Magda dan maar haar eigen
sigaret aan. Ze inhaleerde diep waarbij ik niet kon
nalaten om op te merken dat ze inderdaad een
geweldige boezem had, daar zou ik wel eens mee
willen spelen en zo, dacht ik.
"Ben je getrouwd Swa ?" vroeg ze.
"Neen, ik ben te lelijk !" grapte ik. Magda lachte
niet...
"Een vriendin misschien ?"
"Neen, zelfs dat kan ik niet krijgen, veel te lelijk
zeker !" zei ik.
"Ik ook !" zei ze.
"Wat jij lelijk ? Laat me niet lachen , wie zegt dat
?"
"Neen, ik bedoel dat ik ook niet getrouwd ben
noch iemand heb !" zei ze en ze tikte Swa op de
schouder. Deze voelde zich door de aanraking
nog heter, hij bluste het opkomende vuur met de
rest van de trappist en bestelde er nog ene.
Eduard kwam snel met de drank, zo snel was hij
nog nooit geweest, zou het aan Magda liggen ,
dacht ik.
"Zeg , wanneer gaan we langs die garage van je
vriend ?" vroeg ze plots.
"Subiet Magda, als ik mijn trappistje op heb,
subiet !" zei ik weer.
Ze knikte. Nipte van haar colaatje en stond plots
recht.
"Ik moet eens naar het toilet !" zei ze.
"Daar vanachter en dan links !" zei ik.
Ze ging naar het toilet omdat, zoals ze reeds
eerder vermeld had , ze naar het toilet moest.
De drie tooghangers warren plots wakker.
"Amai Swa, waar hebt ge dat opgeschaard ?"
"Amaai Swa, is die blind of wa...?"
"Amaai Swa, hoe hebt ge dat gedaan, zo ne
lelijkaard lak als gij !"
Ik werd er een beetje sjagrijnig van en boos.
"Hou allemaal jullie zatte koppen of ik slaag er op
!" zei ik kwaad.
De drie dronkaards zwegen. Magda kwam terug.
"Zijn we weg ?" zei ze.
"Ja !" zei ik, en ik keek nog eens vies naar de drie
dronkebroers, ik betaalde Eduard en vertrok met
Magda op weg naar de garage van Smallen Tony.
Het was niet zo ver. Een kwartiertje lopen en als
je wandelde was het een uurtje.
We wandelden dus en alzo kwam ik meer te
weten van Magda. Ze woonde alleen in de stad en
had een prachtig appartement zei ze, ze had geen
ouders meer want die waren door kortademigheid
gestorven tijdens het marathonlopen, haar broer
was priester in Honoloeloe en het enige dat ze
had was haar sjiwawake.
"Godverdomme, nu je het zegt waar is Jerom ?"
zei ze plots.
"Ah ja, Jerom, mijn sjiwawake, ik had hem op de
achterbank gezet daarstraks " zei ze snikkend.
"Dan zal hij er nog wel zitten hee of kan hij
misschien vliegen dat mormel ?" zei ik.
Ze keek me boos aan.
"Kijk ginder, aan het einde van deze straat is de
garage van Smallen Tony !" zei ik triomfantelijk
en ik wees naar ginder. Ze keek en knikte.
"Goed zo, want ik wordt een bekke moe !" zei ze.
Enkele minuten later kwamen we aan de garage
van Smallen Tony aan. De twee verhakkelde
wagens stonden er al. Magda liep als een gek
naar haar kapotte cabrio.
"Oh Jerommeke, ge zit er nog !" zei ze en ze
bukte zich voorover om het beestje vast te pakken
dat zat te rillen van de schrik. Door het
vooroverbukken kreeg ik, Smallen Tony en enkele
van zijn werknemers een mooi zicht op haar door
een kanten onderbroekje ingepakte venusheuvel.
Ik slikte even en liep dan naar Smallen Tony. Ik
schudde hem de hand.
"Ah de Swa, wie hebt ge nu bij ?" vroeg hij
dadelijk.
"Och, die madam heeft een aksidentje gehad, die
cabrio is haar wagen en ik was getuige toevallig
en daar ik je goed ken ben ik met haar meegegaan
zie je !" zei ik.
Intussen kwam Magda met haar shiwawake naar
Smallen Tony en mij. Tony ging al dadelijk een
stap achteruit.
"Bijt hij ?" vroeg hij angstig.
"Mor allee Tony, da's een sjiwawake, as die in je
hand bijt breekt hij zijn tanden !" lachte ik. Doch
Tony bleef achteruit gaan van angst.
"Doe dat mormel weg, ik heb een fobie tegen
honden, ik kan er niet tegen,
aaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhhhhhhhhhhhh !" en hij
stak zijn hoofd tussen zijn handen. Ik vroeg
Magda om buiten te wachten met Jerom. Dat
deed ze dan maar.
Tony kalmeerde nadat ik hem een vliegende
kopstoot had gegeven. Zijn mecaniciens stonden
te lachen. Tony werd een beetje kwaad.
"We zullen zien op het einde van de maand wie er
het hardst zal lachen mannen !" zei hij. De
mecaniciens stopten abrupt met hun gelach.
"Allee, Tony, ge moet dat laten behandelen jongen
zo'n fobie , daar kunnen ze tegenwoordig al veel
aan doen zenne !" zei ik.
Hij haalde zijn schouders op en depte de tranen
uit zijn ogen met een vieze, zwarte zakdoek.
"Och, het gaat al weer !" zei hij.
"Zeg Tony, kan je me zeggen wat dat gaat kosten
om die cabrio te herstellen ? En reken maar door
want het is toch voor de verzekering dus..."
"Ja, Swa, dat gaat toch wat kosten, nen nieven
barchoc, nieve voortrein, nief ruit, nieuwe banden
en velgen, ik schat dat dat toch makkelijk zo'n
10.000 euro gaat kosten hoor !"
"Okee, hou met op de hoogte, begint er maar aan
en laat me weten wanneer het ding af zal zijn !"
zei ik.
"Reken maar op een dikke twee à drie weken !"
zei Tony nog.
Ik zei hem gedag en ging de garage uit. Magda
stond buiten met Jerom op de arm.
"Straf hee, dat zo'n volwassen man schrik heeft
van zo'n klein beestje !" zei Magda.
"Ja, maar ik geloof dat hij vroeger ooit eens
gebeten is door een Duitse scheper, vandaar die
angst !"
Magda knikte.
"Weet ge dat mijn moeder een fobie heeft voor
kippen ! " zei ik.
"Voor kippen ?" zei Magda.
"Ja, naar het schijnt zat ze vroeger eens met een
ei en kon ze dat ei niet kwijt en sindsdien heeft ze
een fobie voor kippen !"
"Vreemd, dat heb ik nog nooit gehoord ! Zeg
weet je al iets over mijn auto ?" vroeg ze nog.
"Volgens Smallen Tony zou het twee tot drie
weken duren voor hij klaar is..."
"Zo lang, tja dan moet ik maar met de trein naar
huis !" zei ze.
"Je kan ook bij mij blijven slapen als je wil !"
stelde ik galant voor.
"Ik heb nog een veldbeddeke staan in mijn
veranda !" zei ik alweder.
"Goh...stoort dat niet ? Ik snurk hoor !" zei ze.
"Geen probleem, ik ook !"
"Kom we gaan naar mijn appartementje !" zei ik
en we gingen richting mijn appartementje zoals in
de vorige zin vermeld.
Een kwartiertje later leidde ik haar binnen in mijn
territorium, ik opende de deur, nam de vuil
onderbroek en de sokken van de zetel en zei :
"Entrez dan mon chateau ! Enter my castle !" zei
ik want ik wou opvallen met mijn kennis van
andere talen.
"Wat zeg je ?" vroeg ze. Ze begreep geen Engels
noch Frans concludeerde ik daaruit of ze was zo
doof als een blinde mol.
Het was klaarblijkelijk het eerste dus vervolgde ik
in mijn moedertaal.
"Zet je maar neder Magda !"
Magda zette zich neder op de bruine simililederen
sofa waarop er links en rechts wat witte vlekken
waren van yoghurt, dacht ik.
"Eikes, is dit opgedroogd sperma ?" vroeg ze.
"Neeje, da's yoghurt van den Aldi, die is minder
van kwaliteit vandaar dat dat langer plekken
maakt op de zetel !"
"Ah zo, dan is het niks !"
"Moet je nog iets drinken misschien ?" vroeg ik.
"Heb je wijn ?"
"Ja, witte of vin blanc !" zei ik.
"Geef me maar een groot glas witte om de
gebeurtenissen van vandaag door te spoelen !"
Even later bracht ik haar een halfliterglas vin
blanc. Ze nam er enkele stevige teugen van.
"Ik zal spaghetti klaarmaken al la bolognese !"
"Oh Swa, jij kan zelfs koken, ongelooflijk !" zei
ze.
"Zeg Magda, maar heb je wel kledij genoeg om
hier twee weken te blijven ?"
"Is er hier dan geen INNO of zo waar ik nieuwe
dingen kan kopen, je kan meegaan misschien !"
zei ze.
Ik knikte en zei dat we na het eten nog kunnen
gaan want den INNO was tot acht uur open
vandaag, net zoals gisteren, morgen en
overmorgen en eergisteren, doch wanneer ik er
goed over nadacht besefte ik dat den INNO elke
dag tot acht uur open was dus al bij al viel dat
alweder goed mede.
Magda knikte. Ik sjeesde dolgelukkig naar de
keuken en begon aan mijn spaghetti. Ik gooide de
paprika's, de look en de ajuin in een pan en deed
er een klod boter bij, dit liet ik zachtjes bruneren
en gaar bakken dan deed ik het gaargebakkene in
een pot waarin ik reeds tomatensaus had gedaan,
dan nam ik het gehakt en bakte dit ook en deed
dit ook in de pot, dan roerde ik deze hele brij
goed door elkaar en deed er nog wat specerijen
op. Intussen was het water al gekookt en had ik
de spaghetti er al ingegooid, na enkele minuten
was hij al 'al dente', dus klaar om opgefret te
worden. Ik nam twee borden en dresseerde er
spaghetti op met daarbovenop een serieuze schep
saus. Deze borden droeg ik als een 'garcon '( een
ober dus) naar Magda, die nog op de met vlekken
bevlekte zetel zat aan de salontafel. Ik zette een
bord voor haar neer en één voor mezelf, dan nam
ik mijn wijnglas en zei : "Proost, op een
levenslange vriendschap !" en ik stak mijn glas
naar haar uit. Zij deed hetzelfde en tikte haar glas
tegen het mijne.
"Wie weet ?!" zei ze verleidelijk. Terwijl ik
enkele grote slokken nam keek ik door het
wijnglas heen naar haar enorme volumineuze
boezem. De spaghetti was heet ofwel was ik het
zelf door de aanblik van die geile teef die nu op
mijn met vlekken bevlekte zetel spaghetti zat te
schranzen.
"Smaakt het ?" vroeg ik schaapachtig.
"Lekker !"zei ze.
Ze likte om te eindigen met haar tong haar vlezige
lippen af. Ik kon me bijna niet inhouden om haar
ter plaatse te bespringen.
Maar ik kon me bedwingen.
Plotseling zei ze :" Swa, ik moet je iets bekennen
!"
"Ja, ik luister !" zei ik vol hoop, misschien zou ze
verliefd op me zijn geworden ondertussen, of zou
ze vlinders in haar buik hebben door mij of iets
anders romantisch, je weet maar nooit !
"Ik ben lesbisch !" zei ze dan plots.
Het leek of de aarde verging, of ik plots in een
ijskoude douche stond, of ik plots werd bedolven
onder een sneeuwlawine. Al mijn dromen met
haar werden in één klap vernield.
"Jij...lesbisch ?" brabbelde ik.
"Ja, echt, ik val op vrouwen !" zei ze nogmaals.
"Echt...ik zal je van gedachten doen veranderen
dan !" zei ik weinig overtuigd.
"Dat hebben er al veel gezegd, tot nu toe is
niemand er in geslaagd, trouwens ik ben er mee
geboren hee, 't is niet dat je plots lesbisch wordt
zoals zovele vrouwen die willen opvallen !"
"Ja, daar zeg je wat...zo spijtig dat zo'n mooi
meisje lesbisch is, zou het helpen moest ik me als
vrouw verkleden ?" probeerde ik nog.
"Neen, want ik heb al gezien dat je vreselijke
benen hebt !"
"Echt ?"
"Ja en spataders bovendien, ik haat spataders !"
zei ze.
"Okee, jij bent lesbisch dan, het zij zo, als je nog
eens een vriendin hebt mag ik dan komen kijken
als jullie samen aan het lebberen zijn ?"
"Swa, dat had ik nu van jou niet verwacht,
viezerik die je bent !"
"Het is maar om te lachen Magda !" zei ik.
Ik had inmiddels begrepen dat ik deze prachtige
vrouw nooit zou berijden dus was ik totaal
afgekoeld.
"Weet je wat, ga jij maar lekker douchen terwijl
ik de afwas doe !" zei ik haar.
Ze stond recht en voor ze de trap opging gaf ze
me nog een kus op mijn kaak.
'De vuile hoer, eerst zegt ze dat ze lesbisch is en
dan zit ze me nog op te geilen ook !' dacht ik bij
mezelf.
Dan ging ze uiterst sensueel de trap op en bleef ik
naar haar prachtig lijf staren tot ze uit het zicht
verdwenen was. Wat later hoorde ik de douche
stromen.
'Zou ik eens gaan kijken, kan toch geen kwaad
hee!' dacht ik nog.
Dan liet ik dit idee maar varen.
Even later stond Magda terug beneden. Ze had
mijn roze badjas aangetrokken. Het kwijl liep uit
mijn mond.
"Amai Swa, ik had nooit gedacht dat jij een roze
badjas zou hebben , je bent toch geen homo hee
?"zei ze terwijl ze knipoogde en alweer met haar
tong over haar volle lippen ging.
"Euh...nee...ik denk het niet !" zei ik.
Dan zette ze zich neer op de sofa en kruiste haar
benen over elkaar, ik kon nog net een glimp van
haar prachtige dijen en meer zien, een beetje
zoals Sharon Stone in Basic Instinct, spijtig
genoeg ben ik Michael Douglas niet hee, dacht ik
alweder. Ik ging verder met afwassen en
vervloekte de wereld en alle lesbiennes. Na de
afwas ging ik ook naar boven en nam ik een
douche. Ik trok mijn andere badjas aan, mijn
blauwe. Zo ging ik naar beneden, mijn haren nog
nat en niks onder de badjas buiten hetgeen ik van
onze lieve heer gekregen had toen ik geboren
werd.
Magda zat naar Expeditie Robinson te kijken, een
programma dat ik haatte net als al die andere
reality programma's waarmee de zenders je
constant om de oren sloegen. Magda leek uiterst
geïnteresseerd te zijn, terwijl ze keek, keek ik
naar haar, de badjas hing een beetje open en ik
zag haar prachtige borsten nog beter, ik kreeg een
erectie van jewelste. En daarbovenop nog een
stijve ook alsof ik een familiepak Viagra had
ingeslikt.
Magda had het in de gaten gekregen daar mijn
blauwe badjas zo'n twintig centimeter naar boven
was gekomen.
"Maar Swa toch, goesting persies ?"zei ze.
Terwijl ze dit zei, trok ze haar badjas wat meer
open, ik zag haar boezem, haar prachtige tepels
met de meest wonderbaarlijke tepelhof die ik ooit
gezien had, en iets naar beneden haar prachtige
poesje, netjes gecoiffuurd. Ik streelde haar
borsten, liet mijn handen naar beneden gaan.
Magda sloot haar ogen, kreunde lichten.
"Ik dacht dat je lesbisch was ?" fluisterde ik in
haar oor.
"Ik ook, maar doe maar voort !" zei ze.
Ik haalde alle trukken die ik kende boven, ik befte
haar van voren en vanachteren, sopte mijn zwaard
in haar natte opening en liet haar op zijn minst
drie keer klaarkomen. Ze was na een uurtje of
twee uitgeput, ik zat alweer met een erectie.
"Oh Swa, dit heb ik nog nooit meegemaakt !" zei
ze en ze omhelsde me hartstochtelijk.
"Jij hebt me echt bekeerd ! Schat van me !"
kreunde ze. Terwijl ze dit zei nam ik haar
nogmaals van achteren. Daarna lagen we hijgend
naast elkaar op de sofa, die inmiddels alweer
enkele plekken opgedroogd sperma had
bijgekregen , zag ik terloops.
Nadien namen we beiden terug een douche en een
uurtje later zaten we terug naast elkaar op de
sofa.
"Betekent dit dat we nu een koppel zijn Magda ?"
"Misschien wel !" lachte ze geheimzinnig terug.
Ik voelde me de gelukkigste man van de wereld
en voelde alweer een erectie opkomen. Doch ik
kon me bedwingen alweder.
"Zeg Swa, ik krijg een beetje vaak, gaan we
slapen ?" vroeg ze.
"Wil jij op de sofa ?" zei ik.
"Ben je gek, we slapen samen verdorie,nu ik de
mannen heb ontdekt ga ik niet stoppen hoor !"
Even later lagen we te rollebollen en nog veel
meer in mijn bedje, Magda was fantastisch en ik
zoals gewoonlijk ook alweer. Drie uur later vielen
we verzadigd in een diepe slaap, ik had Magda
alle hoeken van de kamer laten zien met mijn
uitgebreide en overal gewaardeerde uitmuntende
liefdesspel.
De volgende morgen was ik als eerste wakker.
Ik was naar de bakker gegaan en had croissants
gehaald. Deze had ik netjes op de keukentafel
gedresseerd, naast het fruitsap en de goei boter.
"Magda, het ontbijt staat klaar !" riep ik naar
boven. Even later kwam ze de keuken binnen.
"Hier choeke, croissant en vers sinaasappelsap!"
zei ik.
"Ik lust dat niet, croissants en vers
sinaasappelsap, en zeker niet 's morgens !" zei ze
kortaf.
"Hoe , je lust dat niet ?"
"Neen, ik lust dat niet, versta je geen Vlaams
misschien, IK LUST DAT NIET !!!" zei ze boos.
Ik raakte een beetje geïrriteerd.
'Arrogante lesbische trut' dacht ik nog.
"Wil je iets anders ?" zei ik daarna.
"Natuurlijk wil ik iets anders want ik lust
verdomme die stinkende croissants niet en zeker
niet van dat vers fucking sinaasappelsap verdorie
boerekinkel !" riep ze nog.
"Kus mijn klooten, lesbische truttepot !"
Magda bekeek me nog bozer. Ze nam het bord
croissants en gooide het naar me. Ik kon me nog
net bukken, het bord viel kapot tegen de muur.
Magda liep boos de trap op. Ik raapte de scherven
bij elkaar. Plots ging haar gsm.
"Magda, je gsm belt !" riep ik naar boven.
Als een hazewind stond ze pijlsnel weer beneden.
Ze graaide de gsm van de tafel.
"Allo ?!"
Aan de andere kant zei iemand iets. Ik stond erbij
en keek er naar.
"Oh schat ben jij het, ik zit bij een vriend, zwaar
accident gehad met de wagen en ik kon hier
blijven slapen, nee , je moet niet jaloers zijn, het
is maar een boer, echt !"
Ze bleef nog wat flemen in de gsm, ik kreeg het
behoorlijk op mijn heupen.
Was dat het soort dank u wel dat je kreeg na zo'n
heftige nacht.
Magda legde even later de gsm weer neer. Ze
draaide zich naar me om.
"Ik ben weg Swa, bedankt voor alles en sorry
voor mijn humeur !"
"Is dat de dank die ik van je krijg ?" zei ik nog, en
ik probeerde als een cocker spaniel te kijken, het
deed haar niks, ze leek wel Ilsa, de wolvin van de
SS, koel en berekenend.
"Ja, het was een vergissing vannacht, ik kies voor
Sonja !" zei ze nog.
"Sonja ?" riep ik.
"Ja Sonja, mijn hartsvriendin, waarbij ik altijd
terecht kan, ze is ook lesbisch en ik heb met haar
al tien jaar een latrelatie !"
"Oh zo, goed zo, en je auto dan ?"
"Ik geef je mijn nummer en als hij klaar is bel me
dan maar , dan pik ik hem hier wel op, ik neem
subiet de trein naar huis !"
"Je doet maar !" zei ik boos.
'Die vuile lesbische slet, die vettige kuttenlekster,
die vieze poot, de tettenzottin !' dacht ik boos.
Alweder was ik teleurgesteld door een vrouw van
het vrouwelijk geslacht.
Een half uur later was Magda al weg en stond ik
behoorlijk verbouwereerd in mijn livinkje.
Ik besloot mijn verdriet te gaan verdrinken. Ik
nam mijn fiets en fietste naar den Blauwe
Geschelpte bij Mariette en Eduard. De drie
tooghangers hingen er ook al. Voor ik bestelde
riep ik hen al toe :
"Vooral jullie koppen houden en niks vragen okee
bende losers !"
"Eduard, een grote pint voor mij aub !"
Eduard knikte. De drie tooghangers trokken hun
wenkbrauwen op en dronken verder aan hun
verslaving. Af en toe gluurden ze naar me.
Eduard zette mijn derde drieendertiger voor me.
"Wat scheelt er Swa, problemen jongen ?"
"Och, weeral een wijf hee dat me goed zitten
heeft gehad jongen, ge wet wel die van gisteren !"
zei ik.
"Die knappe met haar dikke tetten ?"
"Ja die !" zei ik en ik dronk mijn drieendertiger
half leeg. Ik boerde luid naderhand. De drie
tooghangers keken me vies aan.
Dan stak ik een sigaret op en inhaleerde diep.
Dan hoestte ik bijna mijn longen er uit en doofde
ik de kankerstok in de asbak.
Eduard keek me vol medelijden aan. Even later
gaf hij me een gratis drieendertiger.
Inmiddels was het bijna zes uur geworden en
besloot ik huiswaarts te keren. Ik had eerst nog
drie drieëndertigers geledigd en geraakte niet
meer op mijn fiets. Dus besloot ik er maar naast
te wandelen. Een dik uur later was ik thuis. Ik
ging naar de ijskast. Er lag nog een schel hesp en
een schel kaas in. Ik maakte er een krok mesjeu
van en even later zat ik op de met vlekken
besmeurde sofa van een krok mesjeu met ketchup
te genieten. Op TV was het juist Lassie, waarvan
ik uiterst genoot. Ik graaide even later nog een
blik Jupiler uit de frigo en ledigde dit nadat ik de
krok mesjeu had verorberd.
Plots ging de telefoon, net toen ik mijn edel deel
eens goed wilde gaan aftrekken.
Het was de verzekering van de ouwe man die
gebotst was met de auto van Magda. Of ik efkes
tijd had vroeg iemand.
"Dus volgens U heeft onze cliënt toen te hard
gereden ?"
Ik dacht diep na, misschien kon ik die lesbische
kut nog een loer draaien.
"Euh...ik weet het eigenlijk niet meer zo goed, het
kan ook zijn dat de vrouw te hard reed, ik moet
daar nog eens goed over nadenken...ik bel U
morgen terug, okee !"
De man liet zijn nummer achter en ik schreef het
op. Ik lachte wat in mezelf. De wraak zou zoet
zijn. Dat komt er van als je solt met de Swa,
dacht ik nog, ik graaide nog enkele blikken
Jupiler uit de frigo en liet deze in mijn gigantische
laadplek leeglopen. Dan viel ik uitgeput in slaap
op de met vlekken bevlekte sofa.
Rond half twaalf werd ik wakker door het
laatavondnieuws op TV één, met Jan Becaus dan
nog. Ik kreeg braakneigingen maar kon me
alweder bedwingen.
Ik ging naar boven, haalde mijn vals gebit uit mijn
mond, gooide dat in een glas en kapte er drie
tabletten Steradent in. Het bruiste. De twee
tanden die ik nog over had schrobde ik met
Prodent, de tandpasta die gaatjes voorkomt. En
dat kon ik nu best vermijden, gaatjes in mijn
laatste twee tanden, niet waar !
Dan trok ik mijn nieuwe K3-pijama aan en kroop
ik onder mijn Superman dekbed, ik viel in een
diepe slaap. Zo diep had ik nog nooit geslapen, de
volgende morgen werd ik wakker in de kelder.
Van diep slapen gesproken ! Ik kroop de
keldertrap op tot in de keuken, ik had lichtjes
hoofdpijn, waarschijnlijk te lang tv gekeken
gisteren avond. Ik nam een tiental Dafalgans en
mijn hoofdpijn ging snel over. Ik at mijn ontbijt;
drie Milky Ways, één Mars en een glas cola. Jaaa,
ik at altijd redelijk gezond...redelijk !
Dan ging ik naar de badkamer, plakte mijn valse
tanden op zijn plaats en lachte naar mezelf, wat
zag ik er weer op zen George Clooneys uit
vandaag vond ik van mezelf !
Ik kamde mijn wilde haren en schoof mijn
toupetje op zijn plek. Ik spoot wat Nivea pour
hommes op mijn weelderige torso. Achter mijn
oren goot ik enkele druppels eau de toilette.
Ik trok mijn jeanshemd en jeansbroek aan. Ik was
klaar.
Toen viel mijn euro dat ik die
verzekeringsmaatschappij nog moest bellen, ik
zocht het nummer en belde.
"Verzekeringskantoor Dupree ?!" klonk het aan
de andere kant van de lijn. De stem trok een
beetje op de stem van soeur sourire, je weet wel
die lesbische non die een plaatje heeft gemaakt
ergens in de sixties of de seventies.
"Ja, goedendag madam, U belde mij gisteren in
verband met die aanrijding waarvan ik getuige
was !" zei ik.
"Aha, meneer Pollentier Swa, als ik het me goed
herinner ?" zei de non aan de andere kant van de
lijn.
"Klopt als een bus alhoewel een bus helemaal niet
klopt maar dat even terzijde gelaten !" grapte ik.
"Ja, juist !" zei de ouwe maagd aan de andere
kant.
"U belde me ivm dat aksidentje laatste week ?"
"Ja, klopt, bent U zeker van wat U gezien heeft ?"
zei de vrouw met een stem als een ijskonijn.
"Eigenlijk niet, want ik herinner me dat ik stevig
gedronken had toen dus...eigenlijk...euh...nu ik al
nuchter ben en er zo lang had kunnen over
nadenken vrijwel zeker van dat Uw cliënt
helemaal niet te snel reed maar wel die andere
dame met haar kakhondje !" zei ik.
"Zo, is dat zo ?" zei de boerse non met haar
ijsstem.
"En wil U dat op ons kantoor schriftelijk komen
bevestigen meneer Pollentier ?" zei de ijsdame
met de nonnenstem weer.
"Als je wil kom ik vanmiddag nog langs !" zei ik.
"Dat zou prrrrrrrachtig zijn !" en ze liet de r rollen
zoals een bowlingbal af de mount-everest zou
rollen, de nonse boerin.
"Goed dan kom ik af !" zei ik.
"Bakkerijstraat 33, da's ons adres !" zei de
konijnse boerse non weer.
"Okee...komt voor mekaar madam !" en ik legde
de telefoon weer weg.
Ik wreef me in de handen.' Ha ha, dat zal Magda
niet leuk vinden, ha ha, maar ik wel !' dacht ik
bijna hardop. Normaal dacht ik nooit hardop
omdat mensen dan misschien wel zouden denken
dat ik iets mankeer hee.
En of ik iets mankeer; geld, een ferm wijf en een
bakkes zonder puisten met echt haar op
vanboven.
Maar dat even terzijde gelaten natuurlijk !
Die noen nam ik een stevig middagmaal; drie
curryworsten, een grote friet en drie cervela
special met pickels en gebakken ajuinslierten.
Daarbovenop een flinke klod majonees en een
halve fles ketchup en ik voelde me daarna
lichtelijk voldaan.
Met een goed gevoel ging ik op weg naar
verzekeringskantoor Dupree. Eindelijk zou ik die
boerse nonse konijnenkoter in levende lijve
ontmoeten. Ik was benieuwd...
Een uurtje later waggelde ik verzekeringskantoor
Dupree binnen, want ik was onderweg nog even
in mijn stamcafé binnengewipt om enkele pintjes
te drinken vandaar het waggelen...
Een kokette dame , zo slank als een ranke den en
een smoel vol puisten stond recht.
"Goedenamiddag meneer !" zei ze. Ik herkende
direkt haar koele nonnenstem; zij was het die ik
aan de telefoon had gekregen. Ze was zo lelijk als
de nacht, een donkere nacht; een neus als een
champignon op haar gezicht geplakt, een snor er
onder, twee dikke vlezige ongelijke lippen, geen
borsten, flaporen, vettig veel te dun haar, puisten,
kortom afschuwelijk. Gelukkig was ik lid van
Gaia en kon ik haar toch tolereren.
"Ik ben Swa Pollentier, ik kom een verklaring
afleggen ivm dat ongeval, ik geloof dat ik U aan
de telefoon heb gehad vanmorgen ?"
"Mevrouw Stekelbees !" zei ze, terwijl ze haar
benige, knokige hand naar me uitstak, ik schudde
ze niet erg overtuigd.
"Kopje koffie ? Pintje ?" vroeg ze breedlachend,
haar bruine ongelijke tanden priemden uit haar
mond.
"Euh...een pintje ?" zei ik.
"Kan ook !" zei ze, ze draaide zich om en
wandelde zelfverzekerd weg alsof ze Naomi
Campbell was op de katwalk. Ik kreeg abrupte
braakneigingen. Onder haar mini rokje kwamen
twee stelten te voorschijn, twee knoken zonder
spieren aan. Zo'n lelijke benen had Swa nog nooit
gezien.
Enkele minuten later kwam ze terug met een
pintje.
"Alstu" zei ze tegen me.
Ik nam het aan.
"Schol !" zei ik en ik ledigde het glas in één keer.
"Burp" ontsnapte uit mijn keel.
"Sorry !" zei ik snel.
De dame lachte nogal groen.
"Kom maar even mee meneer Pollentier !" zei ze
en ik volgde haar. Even later zat ik tegenover haar
aan een bureau; ze schoof me enkele papieren
voor.
"Zo, als U deze tekent kunnen wij onze cliënt snel
helpen zodat hij weer met zijn autootje kan
rondrijden, de arme man !" zei ze.
"Maar ik heb nog niks gezegd !" zei ik.
"U zei toch aan de telefoon dat de dame te snel
reed en dat onze cliënt helemaal niet in fout was,
dat U zich vergist had die dag zelf omdat U teveel
gedronken had ! Nog een pintje ?" zei ze snel.
Ik knikte en nam de stylo in mijn lichtelijk
bevende hand. Zou ik Parkinson krijgen ?
Ik tekende de papieren, madam Stekelbees stond
er al met mijn tweede pintje. Ik dronk ook dat in
één teug leeg.
"BWUURRRRRP!" ontsnapte uit mijn mond.
"Sorry !" zei ik weer en ik grijnslachte. Madam
stekelbees had de papieren bij elkaar gescharreld
en had ze netjes in een dossier gestoken.
"Ziezo meneer Pollentier, de firma Dupree dankt
U van harte voor Uw eerlijkheid en Uw inzet !"
zei madam Stekelbees terwijl ze me met zachte
dwang naar buiten geleide. Even later stond ik
alweer op straat. Ik had er warempel dorst van
gekregen. Ik dus naar den Blauwe Geschelpte. De
drieendertiger stond al klaar, ik betaalde Eduard
en dronk het glas in één keer leeg. Nu had ik nog
meer dorst verdorie. Dus dronk ik er nog vijf. Ik
had nu al wel minder dorst maar moest nu plots
zoveel gaan pissen. Ik besloot na enkele uurtjes
maar naar huis te waggelen.
Omstreeks zeven uur die avond kwam ik thuis. Ik
at een pizza bolognese a la milano met ajuin,look,
anjovis en stoofvlees en een pak diepvriesfritten,
die ik natuurlijk eerst bakte in mijn friteuse. Dat
alles spoelde ik weg met een fles rosé van den
Aldi. Dan ging ik op de met vlekken besmeurde
sofa liggen en viel ik alweer in een diepe slaap.
Omstreeks twaalf uur werd ik terug wakker. Nu
moest ik verdorie alweer pissen. Soms dacht ik
dat ik ergens een lek had of zo. Dus ik waggelend
naar het twalet, dan een douche genomen die ik
later netjes terugplaatste en dan sukkelde ik
omstreeks half drie die nacht in bed alwaar ik
alweder in een diepe slaap sukkelde. Ik besloot er
binnenkort toch eens voor naar meneer doktoor te
gaan want ik was er niet gerust in, in dat diepe
slapen.
Die morgen werd ik wakker van een hels kabaal.
Er werd op de deur gebeld en geklopt. Ik kroop
recht uit bed en had koppijn. Ik besloot daar ook
eens voor naar meneer doktoor te gaan want ik
had zo vaak koppijn dat ik meer en meer begon te
drinken om geen koppijn meer te hebben dus...
Ik hees me uit bed en loerde door het raam. Er
stond warempel een combi van de flikken voor de
deur, met zwaailicht en alles.
"Miljaar, wa nu weer !" zei ik. Ik trok haastig
mijn kledij van gisteren aan waarbij ik per
ongeluk mijn onderbroek achterstevoren aantrok
en met mijn voet bleef haken en pal vooruit met
mijn smoel op het nachtkastje viel. Ik vloekte.
Dan trok ik mijn jeans en hemd ook en stoof ik
naar beneden. Ik opende de deur. Twee flikken
stonden er te wachten.
"Meneer Pollentier Swa ?" zei de ene.
Eerst dacht ik er aan te liegen en te zeggen dat ik
Janssens Gerolf of Peeters Rudolf was maar dan
keek ik naar mijn bel op de deur waarop in grote
letters 'SWA POLLENTIER' stond dus leek het
me raadzaam om te bekennen.
"Euh...ja...jazeker...beste heren, waarmede kan ik
U van dienst zijn ?" zei ik zo beleefd mogelijk
want ik wist dat de politie mijn vrienden waren.
"Meneer Pollentier, U heeft gisteren een
verklaring afgelegd ivm met dat ongeval van
laatstleden ?" zei één van de flikken.
"Dat klopt !" zei ik.
"Wel, op de dag zelf legt U een verklaring af
tegenover ons dat de vrouw niet in fout was maar
de man en nu verklaart U het tegenovergestelde
verdorie !" zei de flik, hij werd een beetje kwaad.
"Ja...heren...die dag was ik een beetje dronken en
ik heb er nu over kunnen nadenken en nu besef ik
dat de dame in kwestie wel degelijk te hard reed
en niet de ouwe man !" zei ik verontschuldigend.
"Flauwekul, zever ! Trouwens wij zijn hier om U
op te pakken wegens meineed !"
"Jawadde...meineed wa is da ?" zei ik zo beleefd
mogelijk. Eén van de flikken werd lichtjes rood
van gezicht. Hij zag er niet zo gezond uit en zou
volgens mij ook eens beter langs meneer doktoor
gaan.
"Van meineed is sprake als er iemand als getuige
opzettelijk een verklaring aflegt die niet strookt
met de werkelijkheid meneer Pollentier, wat U op
die bewuste dag dus gedaan hebt !" zei één van
de flikken.
"Daarom ook zullen we U moeten meenemen
naarhet buro en wordt U gearresteerd, op
meineed staat een straf van vijf tot tien jaar
opsluiting en een boete van 5000 euro !" zei de
roodaangelopen flik.
"Jawadde..."zei ik weer.
"En moet ik dan direkt meekomen ?" vroeg ik
bedeesd.
"Direkt ja, eigenlijk zeer direkt !" zei één der
flikken.
Ik nam dan maar mijn jas, mijn portefeuille en
kroop even later in de combi. Met zwaaiende
lichten en sirenes op verdween de combi richting
politiebureau alsof ik de grootste misdadiger van
België was. Een kwartier later zat ik op het buro.
Ik moest opnieuw een verklaring afleggen. Met
een bandopnemer naast me verklaarde ik het
volgende.
"Op die bewuste dag van het ongeval had ik de
verjaardag van mijn valkparkiet gevierd in café
Blauwe Geschelpte, samen met enkele vrienden,
ik had veel gedronken en was naderhand frieten
gaan halen, tijdens het verorberen van deze
frieten zag ik het ongeval gebeuren en dacht ik
eerst dat de dame niet snel reed maar de heer,
maar toen ik thuiskwam zag ik de dingen al in een
geheel ander perspectief, ik realiseerde me dat ik
ongewild had gelogen en dat inderdaad de dame
te snel had gereden en niet de heer zoals ik eerder
verkeerdelijk had opgemerkt, ik heb er dan nog
verscheidene dagen over nagedacht en ben dan tot
de eindconclusie gekomen dat het de dame was
die veel te snel reed en volgens mij nog zat te
telefoneren met haar gsm toen het ongeval
gebeurde, tevens had ze een hondje op haar
schoot, ik wilde me bij deze ook verontschuldigen
voor de verkeerdelijk afgelegde
getuigenverklaring van mijnentwege !Dit was niet
expres noch opzettelijk !"
De dienstdoende agent zette het knopje van de
cassette op 'off'. Hij bekeek me vies.
"Ik ga dit uittypen en laat je dit binnen enkele
ogenblikken tekenen !" zei hij nors.
Ik knikte.
"Mag ik ondertussen een sigaret roken ?" vroeg
ik.
De flik wees naar een verbodsteken tegen de
muur. Een witte cirkel met daarin een sigaret en
daarover een rode band. Niet dus.
'Overal hetzelfde, als roker ben je een gangster,
een outlaw, een schurk, een bandiet, een
smeerlap, een viezigaard, een iemand die niet tot
de maatschappij behoort, een unicum, een
viezerik, een verslaafde, een sukkel, een
lamstraal, een armoezaaier, een schlemiel, een
kakkerlak van de wereld, een holbewoner, een
triestigaard enz...' dacht ik even.
Drie uur later kwam de agent terug. Met de
papieren. Hij had het netjes uitgetypt. Links en
rechts bespeurde ik wel enige spelfouten maar ik
besloot wijselijk mijn smoel te houden.
"Hier, hier en hier tekenen !" zei hij en hij wees
met zijn vette wijsvinger naar de papieren
onderaan.
"Hier ?" vroeg ik om hem te pesten, terwijl ik de
stylo vastnam.
"Ja, daar !" zei de man kwaad.
Ik tekende.
De man graaide de papieren met zijn vette handen
bij elkaar.
"En nu ?" vroeg ik voorzichtig .
"Nu gaat deze verklaring naar de
onderzoeksrechter die zal bepalen of je
aangehouden zal worden meneer Pollentier !"
Ik knikte.
"En wat moet ik dan doen ondertussen ?"
"Heel braaf zijn en vooral blijven zitten daar,
begrepen ?" zei de dikkerd.
Ik knikte alweder. Mijn nek begon een beetje pijn
te doen van al dat geknik en ik besloot om daar
ook maar eens mee langs meneer doktoor te gaan.
Toch was ik wel een beetje ongerust, stel je voor
dat ik in de gevangenis zou raken, dan zou ik niet
meer kunnen gaan doppen, dan zou ik niet meer
naar den Blauwe Geschelpte kunnen gaan,
misschien zou ik in de gevangenis wel verkracht
worden door medegevangenen en misschien zou
ik dat nog leuk vinden ook op de koop toe en
daarna uit de gevangenis komen als homofiel en
misschien zou ik daarna een beroemde
modeontwerper worden met een vriend en
zo...bwoeeee ....ik werd misselijk van het idee
alleen al; zou ik daarvoor ook niet eens naar
meneer doktoor gaan dacht ik er nog achter.
Enfin, na al dat gedenk was de tijd
voorbijgevlogen. Plots zwaaide de deur van het
ondervraagkantoortje terug open.Mijn vriend
stond daar weer.
"Pollentier, je mag gaan, maar je moet wel
beschikbaar blijven voor het gerecht !" zei hij
duidelijk tegen zijn goesting.
"Dus ik ben vrij ?" riep ik bijna.
"Voorlopig toch !" zei de politieman.
"Jochei, jochei, jochei, wat ben ik toch blij !" riep
ik uit. Als een hazenwind verliet ik het
politiekantoor en ik liep recht richting den Blauwe
Geschelpte. Het etablissement was op dat
moment nog niet open dus dwaalde ik maar wat
rond in de straten van ons dorpje.
Na drie uur ronddwalen zag ik een kafeetje dat
wel open was.
"Chez Adeline " stond er op de ruit. Ik was hier
nog nooit geweest maar was in zo'n overmoedige
bui dat ik maar besloot er binnen te gaan.
Het zaakje had een mooie infrastructuur. Ik liep
direkt naar de mooie toog. Een rondborstige dame
stond er achter met een smile van het ene oor naar
het andere.
"Meneer ?" zei ze.
"Een pintje graag !" zei ik. De dame zag er
behoorlijk sexy uit, een minirokje, een diep
decolleté, prachtige benen, mooi gemaquilleerd en
vooral ze was zeer vriendelijk.
"Alstublieft meneer en mag ik er eentje
meedrinken ?" vroeg ze beleefd.
Aan zulke vriendelijke vrouwen kon ik niks
weigeren natuurlijk.
"Ja, doet U maar !" zei ik.
De dame lachte. Haalde een klein flesje
champagne boven, opende dat en gooit de inhoud
in een champagneglas; ze nam het glas in haar
hand en kwam naar me toe.
"Schol hee, lieverd !" zei ze.
'Nu niet te familiair worden hee !' dacht ik nog.
Toen keek ik rond in de zaak. Het was er vrij
donker en aan de tafeltjes rondom zaten nog heel
wat van die vrouwtjes al of niet geflankeerd door
een of ander onguur type van het mannelijk
geslacht. Ik bestelde nog een pintje, weer vroeg
die dame om mee te drinken. Ik knikte alweer.
'Ze overdrijft nu toch hee ! Da's al het tweede dat
ze meedrinkt verdomme !' dacht ik.
'Wanneer gaat die vuile teef er eens ene
teruggeven ?' dacht ik alweder.
De dame kwam met haar alweer gevulde
champagneglas naar me toe. Ze klinkte er mee
tegen mijn glas.
"Schol schatje, gaan we subiet naar boven ?"
vroeg ze, terwijl ze haar borsten bij wijze van
ondersteuning even naar boven duwde.
Ik keek mijn ogen uit.
"Naar boven ? Naar boven ? Om wat te doen ?"
zei ik in al mijn naïviteit.
De dame schoot in een lach . Een bulderlach. Alle
koppen in de zaak keken in mijn richting.
"Hee mannen, weet ge wat deze meneer net zei ?"
"Neen, wat ?" riepen de klanten allen terug.
"Toen ik hem vroeg om mee naar boven te
gaan...hi hi hi ha ha ha...vroeg
hij....hoewa....wahoe...waarom verdorie...waarom
!!!!" bulderlachte de dame. De ganse zaak schoot
in de lach. Ik werd lichtelijk rood van schaamte.
Sommige klanten zaten op hun dijen te kletsen
van plezier.
"...om monopolie te spelen natuurlijk..." zei één
of andere grapjas.
"...om te stofzuigen natuurlijk..." riep een andere
leukerd.
"...om te gaan afwassen misschien..."riep nog een
clown.
Ik besloot dat ik hier redelijk afging en besloot
om de zaak te gaan verlaten alvorens ik nog een
maller figuur zou slaan. Ik vroeg de rekening aan
de dame achter de bar.
Ze schoof me een minuutje later een bonnetje
voor de neus.
"Wablieft, 150 euro, voor twee pintjes en twee
glaskes schuimwijn, goe gerekend madam !" zei
ik boos. Ik haalde drie briefkes van 50 euro uit
mijn portefeuille en legde die op de toog. De
dame graaide ze weg.
"Bedankt, en ook bedankt voor al de pret !" lachte
ze nog terwijl ze heupwiegend wegstapte.
'Ik zou haar beter eens snel een beurt geven, de
vuile slet !' dacht ik nog. Maar ik veranderde snel
van idee en verliet de zaak.
'In zo'n raar kaffee had ik nu nog nooit geweest,
en zo'n hete wijven daar !' zei ik nog tot mezelf.
Mezelf zei zoals gewoonlijk niks terug. Ik heb al
vaak tegen mezelf gezegd waarom mezelf niks
terugzegt maar ook dan krijg ik van mezelf geen
antwoord, in mijn ogen is mezelf een onbeleefde
boer, niks meer en niks minder, maar dat zoals
altijd even terzijde gelaten natuurlijk.
Ik haastte me naar den Blauwen Geschelpte.
Eduard stond zoals altijd achter zijn toog. Ik keek
rond, ook mijn drie vrienden waren er al, de
asbakken waren allen goed vol, de grond vol
bierplekken, de hond van Eduard, die stinkende
hond met vlooien, lag op de grond te slapen, de
zaak stonk naar bier en sigaretten. Ik voelde me
dadelijk terug thuis.
"Een pint Eduard en snel !" zei ik.
"Wat scheelt er Swa, je ziet zo bleek ?" vroeg
Eduard. Ik vertelde hem wat er die morgen
allemaal gebeurd was. Eduard begon te lachen.
"Heb jij bij Adeline geweest ? Woeha...da's
verdomme een hoerenkot jongen, wist ge dat niet
?" lachte Eduard luid. De andere drie tooghangers
begonnen ook te lachen.
"Vandaar dat dat wijf naar boven wou, om te
neuken verdomme !" riep ik nog.
We lachten met zen allen om mijn stommiteiten.
Het werd een zeer leuke avond. Ik dronk de ene
na de andere en we maakten grapjes over mijn
idioot gedoe van die dag. Laat op de avond kwam
ik zeer dronken thuis. Ik nam nog een halve fles
rosé tot me en viel, alweder, in een zeer diepe
slaap. Ik had zo'n beetje de indruk vandaag dat ik
me een beetje belachelijk had gemaakt.
Die morgen werd er al vroeg gebeld. Ik wist dat
het vroeg was want de haan van de buurman had
nog niet gekraaid. Toen besefte ik dat de buurman
zijn haan met kerstmis geslacht had en samen met
familie had opgegeten. Vandaar geen
hanengekraai noch hoorngeschal. Enkel die
verdomde deurbel. Ik gooide de lakens van me af,
ze bleven recht op mijn bed staan.
'Ik zou ze toch eens moeten wassen !' dacht ik.
Ik opende de raam en stak mijn kop buiten.
Beneden stond Flor, onze postbode.
"Hee Flor, wa ist ? Zo vroeg makker ?" riep ik uit
mijn slaapkamerraam.
Flor keek verschrikt in het rond.
"Miljaar, ik hoor stemmen !" hoorde ik hem
zeggen.
"Ik moet minder gaan zuipen, ik hoor verdomme
stemmen !!!"
De idioot, hij begreep maar niet dat ik het was !
"Hey, Flor, ik ben het ! Ik ben het !" riep ik nog
eens.
Flor keek in het rond. Hij kon zich amper recht
houden aan mijn buitenmuur van schrik.
"Wie zijt gij dan ? Een geest, een spook ? Ga weg
verdomme !" riep hij bijna .
Ik lachte me bijna een ongeluk.
"Flor, kijk naar boven, hier, ik ben het !" riep ik
wat harder.
Eindelijk keek Flor naar boven. Hij zag me. Zijn
neus rood zoals gewoonlijk van de jeneverkes.
"Godverdoemme Swa, wa scheelt er man, doe is
gewoon hee, ik kreeg het bijna aan mijn hert !"
riep hij kwaad.
"Wa ist Flor ?" riep ik terug.
"Ik heb hier nen brief , nen aangetekende van het
gerecht !" en hij zwaaide met een bruine
enveloppe.
"Godverdoemme, ik kom naar beneje !" riep ik. Ik
gooide de raam dicht, deed mijn kamerjas aan en
ging naar beneden. Ik tekende af voor ontvangst
en gooide de deur voor Flor zijn bakkes dicht.
Die wou natuurlijk weten wat er in de brief stond
zodat hij dat aan iedereen zou kunnen gaan
rondbazuinen, het tetterwijf ! Flor was ook
gekend als de gazet van het dorp, vandaar dat ik
de deur voor zijn zatte smoel dichtgooide !
Met bevende handen (van de kou waarschijnlijk),
opende ik de vuilbruine enveloppe. Een hoofding
van de rechtbank van eerste aanleg stond
bovenaan de brief.
Dan volgde :
'U wordt verzocht zich aan te bieden in het
gerechtsgebouw maandag eerstkomend ivm de
meineed die U onlangs pleegde. Gelieve Uw
identeitskaart mede te brengen alsmede proper
ondergoed en centjes , U zal berecht worden
door rechter Coppyn, gelieve om 9 uur des
morgens aldaar aanwezig te zijn !'
"Verdoemme, weeral over da gezever !" vloekte
ik. En het was maandag over enkele dagen.
Ik vulde die enkele dagen met het kijken naar
politieseries en detectiveseries zoals CSI Miami,
Magnum, Derrick, Tatort, Miami Vice, Prison
Break (ingeval ik nog enkele jaartjes zou moeten
zitten!!!) en meer, in de hoop er iets van op te
steken maar niks was minder waar, de flauwekul
die ge ziet in die series, ongelooflijk.
Na de zondag werd het maandag. Spijtig genoeg.
Het had beter na zondag, zaterdag geworden dan
zou het weekend veel langer zijn hee. Maandag
dus. Ik had mijn propere broek en een proper
hemd aangedaan, ik had zelfs een douche
genomen en een halve bus deodorant
leeggespoten onder mijn oksels. Ik wilde hoe dan
ook een goeie indruk maken op rechter Coppyn.
Maar ik kreeg al een beetje last van zijn
achternaam en nam nog net voor ik vertrok enkele
Dafalgans.
Een half uurtje later ging ik het gerechtsgebouw
binnen. Overal liepen van die mannen rond met
zwarte capes en witte sjaaltjes en sommigen
droegen zelfs van die belachelijke pruikjes. Als
dat tegenwoordig de stijl is hoefde het voor mij
niet meer. Ik bood me aan bij de receptie.
"Goeiemorgen mevrouw, ik heb een afspraak om
9 uur met rechter Coppyn !" zei ik beleefd tot een
oudere dame achter de balie.
"Gaat U daar de trap op, en helemaal ten einde
links is de gerechtszaal waar U verwacht wordt !"
zei ze.
Ik daarheen zoals gezegd.
De deur van de gerechtszaal stond open. Er zaten
enkele mensen in de zaal, niemand die ik kende
overigens. Een man in gladgestreken kostuum
kwam naar me toe. Ik gaf hem de brief.
"Aha, meneer Pollentier, U mag plaats nemen in
de beklaagdenbank, daar op dat verhoogje !" zei
hij.
"Ik zal rechter Coppyn verwittigen dat U
aanwezig bent !" vervolgde hij nog.
Ik deed wat hij vroeg, dan zag ik de agent die
onlangs nog bij me thuis was geweest en me mee
had genomen.
"Dag meneer !" zei ik beleefd.
De flik draaide zijn dikke hoofd om.
Plotseling riep iemand : HET HOF !
Ik keek rond, de enkelingen die er zaten stonden
allen recht. Ik stond al recht dus besloot ik te
gaan zitten. De man in gladgestreken kostuum
kwam naar me toe.
"Rechtstaan verdorie, rechter Coppyn komt zo !"
zei hij kwaad.
'En wat dan nog, is hij de paus of zo ???' dacht ik.
Dan ging er een deur open en kwamen drie heren
op. De eerste en de laatste hadden een blauwe
cape aan en de middelste een rode, hij droeg ook
nog een pruik.
'Is dat hier prins karnaval of zo ????' dacht ik.
De rechter zette zich neder en klopte met een
houten hamer op het buro.
"Zitten" schalde er plots door de ruimte.
De rechter nam een blad, trok de microfoon naar
zich toe en begon te lezen :
"Vandaag, maandag den eenentwintigsten
september zal alhier verschijnen, de heer Francois
Pollentier, woonachtig in dit dorp, en beschuldigd
van meineed"
Dan stond er man in een pak plots op. Een
pakman dus.
"Meester Borgtocht, gaat Uw gang !" zei de
rechter.
"Dankuwel edelachtbare !" zei de pakman, dan
kwam hij naar me toe.
"Bent U Francois Pollentier ?" zei hij tegen me.
Ik knikte.
"Meneer Pollentier wil U alstublieft luid en
duidelijk spreken zodat iedereen U hier kan
verstaan !" zei rechter Coppyn.
"JA, maar sorry ik heb een beetje koppijn ook
geachtbare !" zei ik.
"Wil U voortaan stoppen met grapjes te maken
over mijn naam alstublieft meneer Pollentier !" zei
de rechter.
Ik zei niks.
Meester Borgtocht begon opnieuw.
"Bent U Francois Pollentier ?"
Ik wilde hem zo op zijn kanis kloppen met zijn
domme vragen.
"NATUURLIJK !" zei ik luid.
"U wordt beticht van meineed ?"
"Ja, het was mijn eed, die ik toen aflegde !" zei ik.
"Dus U geeft het toe ?" zei de advokaat.
"Ja , het was mijn eed !" zei ik weer.
De rechter en de advokaat bekeken elkaar. De
rechter tikte even met zijn wijsvinger tegen zijn
voorhoofd. Dan nam hij zijn hamertje en klopte er
mee op de balie.
"Zo, zo, meneer Pollentier, omdat U toegeeft dat
U meineed pleegde geef ik U een voorwaardelijke
gevangenisstraf van zes maanden, onmiddellijk
uitvoerbaar indien U nog een meineed pleegt ! De
zitting is gesloten ! " zei hij.
Iedereen verliet de zaal, ik kreeg nog een
papiertje waarop het vonnis stond en even later
stond ik terug buiten. Ik had gedacht dat de pers
en zo er zou staan maar ik ben maar Swa
Pollentier en niet Dutroux of Patrik Haemers of
Michael Jackson of zo...
Ik naar café Blauwe Geschelpte om mijn
'vrijspraak' te gaan vieren. Groot was mijn
verbazing toen ik daar de ouwe man van het
aksident zag zitten waarover ik vertelde in het
begin van deze prachtnovelle.
"Meneer Pollentier , eindelijk !" riep hij met
krasse stem toen hij me zag binnenkomen.
Ik ging naar hem toe en hij schudde me de hand.
"Meneer Pollentier, ik ben zo gelukkig dat ge in
mijn voordeel getuigd hebt, nu kan ik mijn ottoke
op kosten van de verzekering laten maken en kan
ik met mijn vrouwke nog naar de zee rijje van de
zomer !" kraste hij.
Ik bestelde een drieendertiger bij den Eduard. Ik
dronk deze in één teug leeg. Het smaakte naar
nog.
"Ik wilde U dan ook belonen met een envelopke
!" zei de ouweling met het toupetje.
"Meneer, het is graag gedaan maar wat kan ik in
godsnaam doen met een envelopke ?" zei ik.
"Ja, maar ik zal er ook iets insteken hoor !" zei de
ouwerik.
"Aha, dat verandert de zaak !" zei ik, "kan ik U
iets te drinken geven ouwe, op mijn kosten ?" zei
ik nog denkend aan de geldsom die ik van hem
zou mogen ontvangen in de enveloppe.
"Ja...een chocomelk alstu !" zei de bejaarde.
"Geen bier of whisky ?" informeerde ik.
"Nieje...da is ni goe voor mijn hert..."
"Voor Uw hert ? Ik wist niet dat U herten hield
?!" zei ik.
"Nieje...voor mijn hert...!"zei hij weer en hij
streek over zijn borst.
"Ah...voor Uw hart bedoelt U !" lachte ik.
De grijsaard lachte ook. Ik gaf hem een
chocomelk en nam zelf nog enkele biertjes.
Na een uurtje gaf hij me een envelopke en vertrok
hij.
Toen hij weg was zei Eduard : "allee jong opent
die enveloppe, wie wet wa zit er in, nen dikken
cheque of zo..."
Ik was zelf ook nieuwsgierig en opende het
envelopke. Wat zat er in : twee briefjes van vijf
euro. Ik werd razend en scheurde de biljetjes in
duizend stukken, ik wilde nog achter de man
aanlopen om hem stante pede in zijn kist te
schoppen maar de overtuigingskracht van Eduard
en de vier pinten die ik kreeg deden me op mijn
besluit terug komen. De verdomde ouwe zak, de
klerelijer, de smeerlap, de vrek en de gierigaard
dacht ik nog.
Hiermee eindigt dit verhaal dan maar, ik wilde
nog even opmerken dat dit alles echt gebeurd was
zowaar ik dit nederschrijf.
En toen werd ik wakker...
|
