|
< terug
Kluts
Kluts
-------
Op een morgen werd ik wakker. Ik voelde me vreemd en keek door het raam naar buiten, de bomen wiegden heen en weer in de wind, de lucht zag blauw maar ik had koud, vreselijk koud. Ik besefte dadelijk wat er mis was; ik was mijn kluts kwijt !
Nadat ik mij in enige kledij had gehesen en wat waterdruppels op mijn gezicht had gegooid begon ik de zoektocht, ik zag drie deuren in mijn kamer, de deur naar de keuken en naar de kleine badkamer en de deur van mijn slaaphok naar mijn woonkamertje. Dan nog de witte stevige buitendeur…
In de badkamer zag ik niks wat in de verste verte maar op een kluts leek. Ik besloot te googelen naar 'kluts'; volgende hits kreeg ik :
-ik ben helemaal in de war
-koppeling voor omschakelen
-klauwkoppeling
-jaar van herkomst
Ik denk dat ik het eerste had, parkinson noch alzheimer had ik verleden week nog laten nakijken bij mijn beste vriend, die is namelijk dierenarts.
Hij beweerde bij hoog en laag dat ik geen van beide had, terwijl aaide hij zijn huisbiggetje dat me aankeek met van die kleine kraaloogjes alsof hij zich afvroeg wat ik daar deed.
Ik verliet de veearts waarbij ik bijna struikelde over zijn huiskoe en zijn huispaard.
Het zou goed kunnen dat ik toen mijn kluts verloren ben…
Maar enfin, thuis bleef ik zoeken, achter de suikerpot links in de kast, tussen borden en tassen en glazen en kopjes en vazen en urnes….niks.
Ik begon zowaar ook al een beetje te panikeren dat ik mijn kluts nooit meer zou terugvinden. Wat zouden de mensen denken als ik zonder kluts zou rondlopen. Ik zie het zo voor me de minachting en vernedering.
Dus als een gek gooide ik mijn kamertje ondersteboven en overhoop ook nog. Ik nam alle dozen uit de kasten, deed ze open maar niks, niks en nog eens niks !
Ik dacht aan meneer google te bellen maar wist al op voorhand dat hij niet eens zou opnemen de lefgozer!
Net zoals je een bank belt en van het kastje naar de muur gestuurd wordt : 'onze medewerkers zijn allemaal bezet ; voor een probleem met uw rekening duw nummer 1, voor een probleem met uw bankkaart druk 2, om een nieuwe rekening te openen druk 3, om uw rekening af te sluiten druk 4,
om een spaarrekening te openen druk 5, om een technisch probleem druk 6, als U niet kan inloggen op de app druk 7, om een verzekering bij ons af te sluiten druk 8, enz.enz.'
Je zou toch verdorie voor minder je kluts kwijtraken. Ik keek onder mijn salontafeltje en na twee uur zoeken zette ik me bekaf op een stoel. Hoe zou die kluts er toch kunnen uitzien vroeg ik me af.
Misschien als een spons, misschien als een zeeanemoon of misschien als een kernraket. Ik wist het niet.;
Ik besloot mijn vriend Jan te bellen. Ik legde hem de situatie uit en hij antwoordde :' een kluts is volgens mij onzichtbaar, denk ik, Frederik, dus weinig zin om daarnaar te gaan zoeken denk ik, ik moet nu ophangen want ik ben Tetris aan het spelen!'
De idioot, welke normale mens speelt nu Tetris 's morgens. Dan vroeg ik me af of Jan wel normaal was, hij at vaak friet en biefstuk als ontbijt en dronk enkel water met citroen. Hij had een hond met drie poten die niet kon blaffen en een poes die blafte als een hond. Wat ik op zijn minst al een beetje vreemd vond.
Komt daarbij nog dat hij praatte met zijn planten en met zijn TV !
En het was niet eens een smart tv !
Toch was ik nogal danig de kluts kwijt, ik besloot te gaan mediteren en zette me op een kussen op de grond. En plots voelde ik iets op de grond. Ik keek naar mijn handen maar zag niks maar ik besefte op de één of andere manier dat dit mijn kluts zou moeten zijn.
Ik strekte me uit maar hield mijn handen waar ze waren, ik voelde duidelijk iets en duwde er stevig met mijn hoofd tegen, en halleluja praise the lord en eureka, ik voelde dat ik mijn kluts terug had !
Ik voelde me diep gelukkig als in een euforie, of hoe heet dat ding alweer. Ik wilde het van de daken schreeuwen, ik wilde het aan iedereen laten weten dat ik mijn kluts terug had.
Dan hoorde ik plots geklop. Ik keek rond, mijn gsm was het niet want die rinkelt normaal gezien, de waterkoker ook niet.
De stofzuiger ook niet want die zoog en de nietjesmachine ook niet want die niet uiteraard.
Dan plots ging de witte deur open. Een persoon in een wit pak kwam tevoorschijn en zei :
"Frederik, tijd voor het middagmaal en voor medicatie, kom we zullen je jasje aandoen".
Hij en zijn collega deden me een wit jasje aan waarbij ze mijn handen op mijn rug bonden met gespen, het zat niet echt gemakkelijk. Dan reden ze me buiten in een rolstoel de witte gang in…
"Wist U trouwens al dat ik mijn kluts kwijt was vanmogen?" zei ik tot hen. Ze keken elkaar
glimlachend aan...
|
