|
< terug
Nils Nahooy - Doorn in mijn oog
 Ik schrijf al gedichten sinds 2001, maar omdat ik er nu al een hele tijd geen meer geschreven heb, en het gevoel heb dat dit nog wel even zo zal blijven, heb ik besloten de gedichten die ik tot nu toe geschreven heb te bundelen.
De allereerste gedichten schreef ik toen ik veertien jaar was, ik zie hen als het begin, mijn startpunt.
In deze vroegste periode schreef ik simpele gedichten met hoofdzakelijk liefde en dood,
al dan niet in relatie met elkaar, als thema.
Vanaf eind 2003 werden het abstractere gedichten, soms zelfs zonder enige betekenis, hiervan is Neuroticismus het beste voorbeeld. Ook schreef ik in deze periode enkele Franstalige liefdesgedichten die duidelijk afwijken van de normale tendens die ik in die periode volgde.
Midden 2005 kwam ik tot een derde stijl-verandering, vormen, klanken en inhoud die veel volwassener aanvoelen dan de vorige gedichten. Naast de adoratie-poëzie - het Ode drieluik en het Engelstalige For Stacey - schreef ik in deze periode ook enkele Engelstalige religieuze gedichten.
Tenslotte zijn er de vier gedichten die ik in 2007 schreef. Deze zijn op zich eigenlijk geen gedichten, oorspronkelijk waren zij als songteksten bedoeld.
Het gedicht The Longest Poem, geschreven in 2008, was oorspronkelijk niet inbegrepen in deze bundel, maar werd uiteindelijk toch toegevoegd.
De betekenis van de gedichten wil ik niet helemaal uit de doeken doen, deels omdat ik meen dat ieder lezer er zelf een betekenis aan kan geven, deels om er een beetje mysterie in te laten meespelen, maar vooral omdat sommige gedichten hun oorsprong vinden in gebeurtenissen uit mijn persoonlijk leven.
57 blz, Poëzie
Koop dit boek nu in de leeswinkel!
|
