|
< terug
Vallen en opstaan - hoofdstuk 11: Vandaag is blauw
11.
Doorheen het ochtendgrijs wurmde zich een klein streepje zon met alle kracht die het in zich had.
Het kaatste tegen de vochtige straatsteen die spontaan begon te glimmen.
François beschouwde het als een omen. Licht in zijn bestaan!
Hij rekte zich uit.
Het kraakte.
Als een tijger op leeftijd die net die ene sprong teveel had gewaagd en nog enkel sluipen kon.
Hij was geen watje en volharde in de vijftig sit-ups, een gewoonte die stamde uit zijn legertijd.
Was er man door geworden! En dat wou hij graag zou houden.
Hij verlangde naar het uitje van de dag. Als een kind zo enthousiast over de schoolreis naar het pretpark, geladen met een rugzak vol lekkers. Een ontbijtkoek, een boterham met choco, een flesje Cola. Het zwarte goud! Omdat het nu eenmaal feest was.
De rugzak zou hij achterwege laten, en met zijn bankkaart kon hij het wel wat verzilveren.
De laatste dagen hadden zijn rustig kabbelende levensbeekje in een stroomversnelling van emoties gebracht.
Zijn zielsrust was compleet verdwenen, hij voelde de adrenaline door zijn aderen stromen, zijn bloed vol zuurstof pompen.
De koffiezet pruttelde zachtjes hete druppels water over de Colombiaanse bonen.
Hij smeerde een eerste stevige bruine boterham met een laagje cholesterolverlagend product. Baat het niet, dan schaadt het niet, dacht hij. En ieder jaartje erbij wist hij in de huidige omstandigheden zeker te waarderen.
De krantenkoppen werden omgeven door de penetrante geur van inkt op vochtig papier.
Niets nieuws onder de zon. De politiek bleef zijsprongen maken. De olieprijzen gingen weer de lucht in. Amerikaanse schandalen, ruimteveren en een kindermoordenaar. Schrijnende taferelen van oorlogsgeweld en zinloosheid die hij nauwelijks bevatten kon.
Félix de kat had beslist een paar dagen verlof te nemen. Die hing de aap uit tussen de buurtstoeipoezen.
Hij was helemaal alleen zonder eenzaam te zijn, en nam uitgebreid de tijd voor de keizersmaaltijd.
Drie boterhammen, twee koppen wakkerwordvocht met een volledige suikerklont. Vier wolkjes halfvolle melk.
Met een zachte handdoek wreef hij de warme restanten van de douchestraal van zijn lichaam, en zocht kledij bijeen, afgestemd op de zwakkere punten van zijn lichaam en de vijfenveertig regendruppels die hij bij het ontwaken op de venstertablet had ontwaard.
Vandaag werd blauw!
Marine jeans, wit katoenen hemd met hemelsblauw streepje.
Een lichtblauwe katoenen trui met opstaande kraag en een ritsje, gekocht in een winkel van quasi identieke grote en kleine mannenkledij. Hij zou een tienjarig kledijkloontje van zichzelf kunnen tegenkomen!
Waterblauwe kousen, met een grijze walvis op.
Een halflange donkerblauwe jas.
Veterschoenen.
Er werd tot drie keer - scheepsrecht - toe gespoten met zijn aftershave. Eentje voor zijn ene oor, één voor het andere en als laatste een parfumnevel neerdwarrelend over zijn witgrijze haren.
Hij keek naar zichzelf in de grote spiegel, draaide zich om, streek nog eens door zijn bakkebaarden en zag dat het goed was.
Hij wierp een overzichtsblik op het huis, trok de zware deur achter zich dicht, draaide de sleutel twee rondjes in het slot, en liep met stevige tred. Naar de nabijgelegen tramhalte, op een kwartier verwijderd van het station waar zijn dag pas écht zou beginnen.
Hij zag haar in de verte staan.
Zijn Bétri.
Ze keek de andere kant op.
Hij benaderde haar voorzichtig, als een panter die zijn prooi besluipt, en wreef zachtjes over de rug van haar lichtgekleurde jas. Daar hield ze wel van.
Ze schrok.
Even maar.
En straalde, het licht in zijn bestaan.
feedback van andere lezers- aquaangel
quote: buurtstoeipoezen ;))
leuk woord..
bofkont die kat
mooi om te lezen...
x
annvanbyl: die kat, inderdaad, mi-JA-uw... - Ghislaine
Alles in een ruk uitgelezen en plaats hier de reactie. Sublieme beschrijvingen, leuke situaties en een uitgelezen mooie woordkeuze. Gewoon lekker vlot leesbaar.
annvanbyl: Blij met je reactie ! - geertje
zoals steeds, heel mooi beschreven,
je schrijft "synchroon", elk verhaal past bij /aan het vorige
annvanbyl: En er volgt nog het een en ander.
Bedankt voor de fijne commentaar!
|
