Volg ons op facebook
|
< terug
Bespied
De Tarwemarkt zou pas in een tweede fase deel uitmaken van het prestigieuze project 'Neen tegen de stadsverloedering' en vormde tot op heden een broeinest voor jeugdige criminele bendes. Marginale jongeren die niet weten van welk hout pijlen te snijden en daarom misdrijven plegen, klitten samen in de buurt van verkrotte panden met graffitigevels en hopen zwerfvuil. Dit is hun territorium, hun gebied, hun hol. Een tag, throw-up of masterpiece is hun codetaal. Vlakbij lag het lunapark waar de schavuiten hun verzamelde buit opsoupeerden.
Op deze pleisterplaats ontsponnen ze hun strategieën om weerloze voorbijgangers lichter te maken. De parket magistraat die de dossiers bundelde, zat verveeld met de uitwas. Hij was het meer dan beu. Met één pennenstreek schreef hij een opdracht uit aan de lokale recherche. Een technische observatie. Twee leden van het rechercheteam voelden zich geroepen en konden de komende weken nachtwerk verrichten.
De eerste nacht was Didier, een blonde veertiger, op post. Hij zat verschanst achter het raam van een studio op de tweede verdieping van een leegstaand herenhuis - onbewoonde panden alom.- De hoge huurprijzen veranderden het eens zo bevolkte centrum in een spookstad. Vanuit zijn observatiepost beloerde hij de bewegingen op de Tarwemarkt en de ingang van het speelhol.
Twee videocamera's, die in de kamer opgesteld stonden, draaiden vierentwintig uur op vierentwintig. Wat baatten zijn vaststellingen van een misdrijf op zicht als hij het bewijs niet op beeld kon vertonen ? En videoprints betekende minder schrijfwerk.
Hij rilde over zijn hele lijf en kroop met de kin in zijn wollen trui. Uitgerafelde gordijnen en een wankele stoel vormden het enige meubilair. Het was reeds diep herfst en 's nachts koelde het fel af. 'Ik had beter een jas meegebracht,' dacht hij terwijl hij een bekertje volgoot met koffie uit zijn thermoskan. Zijn partner maakte die extra sterk, vijf afgestreken maatjes in plaats van drie. Het lauwige sopje was haast niet te drinken.
Hij keek op zijn uurwerk, 01.50 uur. Op straat sarden een paar snotneuzen elkaar. Ze namen de gekste posities aan als wisten ze alles af van Kung Fu en Karate. Didier's knokkels jeukten.
'Ze slijpen hun messen,' monkelde hij. 'Straks is het weer prijs.' Hij schoof op de punt van zijn stoel. 'Onthou die tronies, onthou ze !' Hij fotografeerde met zijn ogen, sleepte het beeld naar zijn hersenen en sloeg het op onder straatgeweld.jpg.
Enkele seconden later gleed zijn aandacht gevoelsmatig af naar twee individuen die duidelijk niet tot de groep kemphanen behoorden en alles wat van op afstand passief gadesloegen. Dorko en Maro - twee aan lager wal geraakte jongeren - leunden op een bank.
Wat Didier ontging, was dat de twee kerels afspraken om via smsjes met elkaar te communiceren. Tien minuten eerder hadden ze buit geroken.
Binnen in het lunapark wedde een vaste klant, een eenzame vijftiger - een gokker is een eenzaat - op het paardenspel en toen hij zijn portefeuille openklapte om extra jetons te kopen, hadden Dorko en Maro met kattenogen opgemerkt dat er een pak geld in stak.
Dorko verkoos buiten te blijven. Hij had een rond gezicht, kort zwart haar, droeg een zwarte trui en een blauwe jeans. Maro, de tengere met spitse neus, liep rond in een wit jasje en glipte opeens het oord van verderf terug binnen.
'Bizar,' prevelde hij voor zich uit, 'die twee splitsen zich.' Hij bleef de kloekste geconcentreerd volgen, constateerde dat deze boef de glazen deur van het pand naast het lunapark binnen ging en pardoes achter de deur de wacht hield. De gsm in aanslag, het display binnen leesveld. Wat was hier gaande ?
Maro schuifelde inmiddels tot bij het paardenspel en veinsde de race van de miniatuurtjes, die met knikkende kop telkens vooruitwipten, met belangstelling te volgen. In werkelijkheid schatte hij de tijd in dat de man nog aan de speeltafel zou blijven leuteren. Er lag nog een stapeltje van vijf jetons op zijn dashboard. Hij griste zijn gsm uit zijn zak en tikte een bericht naar zijn metgezel. 'Nog vijf beurten.'
Didier begreep er geen snars van. 'Waarom blijft die klojo daar in het portaal hangen ?' riep hij voor zich uit. Hij zuchtte en wreef de vermoeidheid van zijn gezicht. Het was inmiddels 2.30 uur en normaal zat zijn dienst er op en kon hij gaan pitten doch het moment leek hem niet geschikt om nu het oord te verlaten. Hij wist niet precies waarom, maar er was iets. Maar wat ? Een naar gevoel overmeesterde hem en deed hem even de kille tocht die over de planken vloer rolde vergeten.
'Game over' flikkerde het apparaat. De speler controleerde nog even of hij geen speelschijfjes had laten slingeren, stond op en begaf zich naar de uitgang. Zijn manoeuvres bereikten in korte bewoordingen de gsm van Dorko.
Trillende handen.
Angstzweet.
Spanning.
Actie !
Didier zag dat de nozem in het portaal uit zijn achterzak een muts opdiepte en deze in één haal over zijn kop trok. Kreeg hij het koud of wou hij zich vermommen ?
De gokker stapte onwetend met strakke tred naar buiten, sloeg links af en wandelde richting galerij die een doorgang bood naar het station. Op dit uur door de onverlichte galerij lopen was als je riskeren in een leeuwenkooi en voor de neus van het roofdier een homp vlees laten bengelen. Gegarandeerd was je bij de eerste beet je arm kwijt.
De kloeke zakte even in elkaar, liet de prooi passeren, richtte zich terug op en zwierde de deur open. Hij sloop behoedzaam langs de gevels en volgde het slachtoffer op korte afstand. Seconden later vloog Maro naar buiten en beende zijn kompaan als een hinde bij.
'Miljaardeju,' klonk het in de studio. Didier donderde van zijn stoel, haastte zich recht en smakte zijn gezicht tegen de ruit. De kilte van het glas sloeg naar zijn hersenen. Hij kon niet ver genoeg de straat inkijken. De galerij lag net buiten het gezichtsveld. 'Shit !'
Twee minuten later bemerkte hij de twee belagers die als gekken uit de richting galerij kwamen gerend. Al lopend sloof de tengere zijn vest uit, frommelde het kledingstuk samen en verstopte het in een bloembak. De mededader vluchtte het appartement naast het lunapark binnen. Kort daarop slingerde hij een rood T-shirt vanuit het raam op het tweede verdiep. Maro ving het lapje textiel op, sleurde het over zijn bloot bovenlijf en drentelde zenuwachtig rond. Je kon er donder op zeggen dat de kloeke even later zijn voorbeeld zou volgen. Inderdaad, zijn muts ontbrak en hij had zich in een groen katoenen hemd getooid. Ze sloegen elkaar in de hand en hadden maar één bestemming : het lunapark.
De kassa rinkelde. De overvallers telden aan het loket met het meeste gemak 150 euro neer. Goed voor twee handen vol met penningen die ze één voor één in de gleuf van de jackpot zwierden.
Vijf druiven of kersen op één rij gaven dubbele winst. In een mum van tijd viel de laatste penning in de mond van de slokop. No luck today. Ze maakten zich uit de voeten.
De videobeelden lieten de rechter - zijn gezicht vertoonde diepe groeven en zijn haar was spierwit - niet onverschillig. Alleen de zwaarste straf bood soelaas. Het gerecht wou een voorbeeld stellen. Alsof het slachtoffer zijn bloedeigen zoon was, las hij met een prop in de keel de aantijgingen voor waarin het misdrijf nauwgezet omschreven werd. Even later was hij de baas : hij maakte het vonnis bekend. Het verdict was hard, snoeihard. De opgeroepen tolk bracht simultaan het vonnis ter ore van de geknevelde daders. Ze bleven wezenloos voor zich uit staren. Zinloos geweld voor een zinloos tijdverdrijf.
feedback van andere lezers- JC
het leven zoals het is: straatboefjes.
met plezier gelezen
kronos: dank je ! - RolandBergeys
Knap, Kronos!
kronos: dank je - janwillems
knap geschreven!
nog enkele taal'dingen'
opsouperen, leegstaand en gadeslaan schrijf je in één woord
'met de uitwas verveeld', zou ik veranderen in 'verveeld met de uitwas', het lijkt me beter te klinken, maar misschien ben ik mis.
In elk geval graag gelezen!
Jan
kronos: ok je hebt gelijk, is inmiddels aangepast
dank voor het lezen en de apperciatie ! - Ghislaine
Super collega. Echt de max. Een tip waar je mee doet wat je wenst:
.....,hadden Dorko en Maro met kattenogen(katogen staat er) opgemerkt.
kronos: dank je
je ziet het ook al hé :-) is inmiddels aangepast - teevee
Machtig prachtig verhaal!
kronos: thank you ! - geertje
je schrijft enorm goed! weer een knap geschreven verhaal !
kronos: ok, dank je ! Ben precies in vorm ! - aquaangel
knap!
kronos: dank je om het verhaaltje door te nemen! - Vansion
het verdiep moet de verdieping zijn (behoudens recente wijzigingen - ik heb geen recent woordenboek)
Heel sterk hoor. Rauw ookeigenlijk. Alles goed en vlot verhaald.
"Het was inmiddels 2.30 uur en normaal zat zijn dienst er op en kon hij gaan pitten doch het moment leek hem niet geschikt om nu het oord te verlaten. Hij wist niet precies waarom, maar er was iets."
Deze zin is het herbekijken waard, denk ik. Belangrijk want hét krisismoment.
kronos: dank je voor de waardering en feedback
|
