Volg ons op facebook
|
< terug
Gepakt
'Heb je de wekker gezet ?'
'Ja om 4.15 uur.'
Gerda richtte één oog op de klokradio, rekte zich uit en kon nog net met de vingertop op het knopje drukken dat haar toeliet het uur van het alarm af te lezen. Ze had wel degelijk het juiste tijdstip ingesteld en het alarm stond op 'on'. Ze trok haar knieën op, rolde zich in een bolletje en trok de klamme dekens tot over haar oor. Ze was voldaan.
Naast haar lag haar minnaar John uitgeraasd op zijn rug, inhaleerde diep de rook van een opgestoken sigaret, tuitte zijn lippen en stuwde ritmisch wolkjes rook in de richting van het plafond.
Hem zouden ze niet klissen ! Hij was er haast zeker van dat zijn vrouw, van wie hij aan het scheiden was, alles in het werk zou stellen om hem te pakken op overspel. De vaststelling van het misdrijf - inmiddels geweerd uit de strafwet - determineerde de afloop van het rechtsgeding. En dat kon centen kosten. Hij was niet van plan zijn nikkel af te draaien voor zijn ex !
Zijn raadsman klonk formeel : tussen negen uur 's avonds en vijf uur 's morgens kon niemand de woning betreden, laat staan doorzoeken. Als hij voor vijf uur het liefdesnest verliet, kon hij fluitend naar zijn werk.
Hij plooide zijn peuk in de asbak, smoorde met de filter het vuurklompje, wreef de as van zijn vingers en nestelde zich zijdelings tegen zijn lief aan als twee lepels in een schuif. Hij bereidde zich voor op een heerlijke nacht.
De klok wees 3.30 uur. De stad sliep. Ook in het politiekantoor draaide men op halve kracht. Een ideaal moment om wat achterstallig werk in te halen.
'Vandoorne en Lauwers,' schalde het door de luidsprekers. De bitsige stem kwam uit de dispatching waar een norse postoverste de lange nek van de microfoon naar zich toe boog. Voor hem stond een deurwaarder die bijstand vroeg om een overspel vast te stellen in de Mussenlaan 13.
'Verdomme, wat nu weer !' Vandoorne trok een gefrustreerd gezicht als was hij alleen thuis met de kleine van drie en krijste die van op het toilet 'Pààààps, 'k heb kaka gedaan !' Paps pende net met volle overgave een verhaal neer.
'We moeten er mee ophouden Lauwers, de chef heeft ons nodig.'
De twee boezemvrienden verrichtten nachtdienst en genoten net van een uurtje rust. Vandoorne diepte dan steeds gretig zijn miniatuur schaakspel op uit zijn kast - Lauwers kon toch niet winnen - Hij maaide de figuurtjes weg en klapte het vlakjesbord dicht.
De twee meldden zich schoorvoetend aan, naast elkaar als een onafscheidelijk duo.
'Jullie vergezellen mijnheer Holvoet naar de Mussenlaan 13. Overspel. Ik wil daarvan een rapport.'
Was de 'patron' gewekt in zijn nachtelijke roes of had hij in een drol getrapt ? Vandoorne noch Lauwers roerden echter hun mond. Best zo, anders konden ze het vergeten samen patrouille te rijden want het was de chef die bij de aanvang van de dienst de ploegen vormde. Niet tegenspreken - Vandoorne dacht aan het schaakspelletje.-
Gerda Baillieu betrok het appartement op de tweede verdieping, bus 2B en haar lieverd kwam al enkele maanden de nacht bij haar doorbrengen.
Het kwartet - Holvoet met in zijn zog slotenmaker Jan en de twee inspecteurs - sloop geruisloos de hal van het appartement binnen.
Holvoet trok zijn schouders op, bracht zijn kin naar zijn borst en fluisterde : 'We moeten de nutsvoorzieningen vinden.'
Jan knipte de zaklamp aan en dook de kelder in. Vandoorne gaf Lauwers een stomp waardoor die ei zo na de eerste trede miste. Holvoet vertrok zijn gezicht alsof zijn maag oprispte en bracht zijn wijsvinger tegen zijn uitgestoken lippen. Ssssst !
In geen tijd stonden ze voor een ingebouwde kast waar de stroomtellers netjes op een rij lichtjes tikten.
'App. 2B, die sluiten we af.' De deurwaarder wees het toestel aan in het dansende toortslicht. Vandoorne duwde Lauwers opzij en klikte de hoofdschakelaar neer. Ieder zijn verantwoordelijkheid.
De klokradio flikkerde 00:00:00.
Gerda wentelde haar lijf en voelde John's warme uitwasem in haar gezicht. Slaapdronken porde ze tegen de schouder van haar lief waardoor hij even door zijn neus naar adem snakte, zich keerde en verder ronkte.
'En nu is het wachten tot vijf uur,' besliste de deurwaarder. Hij strekte de arm voor zich uit waardoor zijn Rolex vanonder zijn hemdsmouw opdook, plooide zijn elleboog en las de tijd af. Het was 4.20 uur. 'Laten we in mijn wagen post vatten.' De Mercedes stond vijftig meter verder geparkeerd en vanuit het vehikel behielden ze uitzicht op het gebouw.
'Ben je wel zeker dat hij hier is ?' vroeg de slotenmaker die naast Holvoet zat. Hij staarde de man wantrouwig aan. Hij was toch niet voor de lol zo vroeg uit bed ?
'Ja,' sprak hij. 'Zijn auto staat op de parking van de videotheek. Zie je die blauwe Peugeot daar ? Dat is 'm.'
Vandoorne volgde het gesprek niet. Hij vreesde voor overuren. Hij wou voor geen geld ter wereld de voetbalmatch van zijn zoontje missen. Jarne speelde bij de duiveltjes en deze namiddag zouden ze het knap moeilijk hebben tegen de nummer twee.
De polshorloge van Holvoet liet een biepje horen. 5.00 uur.
Het cilinderslot van de gemeenschappelijke toegangsdeur kraken bleek een makkie voor Jan. Slotenmakers moesten bij een oproep van politie of deurwaarders niet enkel professioneel tewerk gaan maar ook razendsnel. Het kwam soms op seconden aan. Het metalen boortje priemde alle belemmeringen weg als een mes dat fletse boter snijdt.
Naar boven. De deur van 2B bood meer weerstand.
Gerda en John lagen op hun buik, het hoofd van elkaar afgewend - diepe ademhaling, naar zweet ruikend.- De klokradio pinkte nog steeds maar zweeg.
'Verdomme, er steekt een grendel langs de binnenzijde,' misprees Jan. Hij keek verslagen in de richting van Holvoet.
De deurwaarder bleef stoïcijns, draaide zich om naar de twee inspecteurs en knikte bevelend : 'Open gooien die deur.'
Vandoorne delegeerde - hij was erin bedreven als geen ander - en trok Lauwers bij zijn uniform. 'Vooruit Lauwers, zet er uw gewicht eens tegen.'
De veelvraat ging twee passen achteruit, hief zijn ene been op als was het een verspringer die zijn aanloop voorbereidt, stormde op de deur af en plantte zijn schouder ertegen.
Het grendeltje begaf als een riet en een simpele schilderdeur kon een gewicht van honderd twintig kilo niet torsen. De scharnieren scheurden uit de deurlijst.
Een doordringend gekraak en een oorverdovende dreun was het gevolg. De deur smakte in één plof tegen de grond gevolgd door het lichaam van Lauwers.
Gerda en John kregen een snok als waren ze getroffen door een bliksem.
Holvoet koos eieren voor zijn geld, stapte over Lauwers heen, liet hem voor wat hij was en liep verder de hal van het appartement in. Links was de living, voor zich uit de badkamer en rechts de slaapkamer. Hij gooide de deur open, zag het koppel poedelnaakt rechtop krasselen en viste zijn machtigingsbevel uit zijn koffer. 'Gepakt op overspel, in naam de wet,' sprak hij luid.
Vandoorne pufte. Met veel moeite kon hij het logge lichaam van zijn medeschaker van de grond hijsen.
feedback van andere lezers- aquaangel
heel aangenaam
kronos: dank je ;-) - RolandBergeys
Leuk, inhoudelijk dan toch. Anderzijds heb ik qua stijl mooiere dingen van jou gelezen. Soms gebruik je in dit stuk - voor mij toch - een adjectief te veel, een bijzin te veel, een bijwoord.
Ook af en toe wat slordig qua uitdrukking: "Het duo meldde zich schoorvoetend aan, naast elkaar als een onafscheidelijk duo..."
klinkt heus niet goed.
Voorts tof, hoor!
kronos: klopt Roland, 'k was er precies niet helemaal bij
volgend verhaal zal vonken geven ! - Ghislaine
Heerlijk zitten lachen. Man is dit een topper. Als man krijg je iets te zien, wij vrouwen krijgen de afgang hahaha, je snapt wel wat ik bedoel :-)
kronos: fijn te horen dat je er kon om lachen !
thx ! - geertje
Hilarisch !
op het bevelschrift staat in het echt:
"wij, Koning Albert II, bevelen over te gaan tot vastestelling van overspel"
begrijpe wie kan...
-die praktijken met de electriciteitscabine zijn erover, niet ?
kronos: tja en toch niet ... ;-)
de beste stropers ... - Vansion
och!!!! pechvogel(aar)
en ik had nog zo gehoopt dat dit verhaal op een ... euhm ... afgang bij de flikken ging uitlopen ... enfin ... is ook ... maar dan anders
vlotjes en goed gepend - levendig ook wel ...
kronos: ok fijne commentaar ! - thijl
Prima verhaal, graag gelezen ;-)
kronos: thx!
|
