naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Geheimen

door Draakje

Het meisje is zeventien. Ze staat aan de deuropening. Het licht in de gang achter haar brandt fel in vergelijking met het schemerduister in de kamer. In stilte staart ze naar haar ouders in het bed. Haar vader ligt te woelen. Haar moeder staart wezenloos naar het plafond. Het meisje is net terug van een nachtje uit, prima op tijd terug. Nu wacht ze geluidloos op de erkenning van dat feit. Haar vader draait en draait, maar zijn ogen blijven dicht. Uiteindelijk draait haar moeder haar hoofd naar het licht dat vanuit de deuropening binnenvalt, alsof het nog maar net haar bewuste geest bereikt heeft. Ze kijkt naar het stille silhouet van haar dochter. Knikt. En staart dan weer naar het plafond.

Het meisje draait zich om en doet het licht op de gang uit. Ze trekt zich terug in de tegenoverliggende deur : de badkamer. Het licht dat door het kiertje van de deur glipt, tekent akelige lichtspelingen af op het tapijt in de gang. Als ze klaar is, doet ze de deur verder open. Ze schrikt. De adem stokt in haar keel. Haar vader staat bijna pal voor de deur, zijn hand op de klink naar de kamer van haar broertje die zich pal tussen de ouderlijke slaapkamer en de badkamer bevindt. Haar broertje van 9. Haar vader is naakt. Zijn lid staat stijf omhoog.
'Ik heb recht op mijn ontspanning als ik van mijn werk kom,' mompelt hij, 'en je moeder…'
Wat er precies met haar moeder is, of niet is, laat hij in het midden. Voor ze kan reageren, laat hij de klink los en stort zich op het meisje. Hij duwt haar ruw de badkamer weer binnen. Hij drijft haar in een hoekje, tilt haar been op. Hij verkracht haar niet als dusdanig. Hij berijdt haar been als een halve wilde, ruw duwend en stotend.
'Moederrrrrrrrrrrr…' is alles wat er van haar lippen komt.
Maar moeder komt niet. Moeder knijpt haar ogen stijf dicht, en sluit haar oren. Haar beurt komt ook nog, nog vele malen.
Het meisje haar rug en armen zitten pijnlijk geklemd tussen het verwarmingselement en de wastafel. In haar gedachten ziet ze haar broertje hoe hij ooit worden zou : sterk, gespierd, met een tatoeage op zijn rug. Als ze dit verdragen kan.

Jaren later wandelen moeder en dochter door de straten van de stad. Vader is uit het beeldje verdwenen. Er is een pijnlijk geheim tussen hen, maar het drijft hen niet uit elkaar. Het werkt als lijm. Alleen zij kennen het. Alleen zij dragen het.

Nog jaren later staat een oude man aan het graf van zijn zuster. Hij is nog de enige familie die ze heeft. Heel haar leven is ze alleen gebleven. Relaties aanknopen heeft ze nooit gekund. Hij weet dat er een geheim was. Een reden waarom. Hij weet dat het zijn leven behoed heeft. Maar hij heeft er nooit zijn vinger op kunnen leggen.
'Dag zuster,' zegt hij stil, 'Slaap nu maar zacht.'

feedback van andere lezers

• Vansion
  voortschrijven, Draakje, het zit erin!
  Draakje: Dank je, Vansion!
• sabineluypaert
  ben het wel eens met ghislaine over het te makkelijk einde, maar de ene mes is de andere niet natuurlijk, hoewel ik me niet goed kan voorstellen hoe je ooit met je moeder kan vriendin worden na zioets....
  enfin, sterk en schrijnend, helase waarheid
  Draakje: Dank je
• Ghislaine
  Dit verdiende meer aandacht en een scherpere verwoording, zeker naar de laatste paragrafen toe. Een inscestprobleem laat meer sporen na dan bv: drank of drugs. Meestal wordt het slachtoffertje zeker geen vriendin van moeder.
  Draakje: Ik wou het niet te scherp maken. Maar bedankt voor je fb.
• fenk
  Je ontwijkt mooi de emotionele valkuilen. Het tijdsperspectief in de laatste twee paragrafen is een goed idee.
  
  Tips:
  "schermerdonker" -> "schemerdonker"
  "ontglipt" -> "glipt"
  "Haar beurt kwam ook nog" : verwijst dit naar de toekomst? (dan klopt de tijd niet), of naar het verlden? (dan klopt "nog" niet)
  Draakje: Het eerste is aan de spellingscontrole ontsnapt, de tweede pas ik aan en de derde is idd een tijdsfoutje.
  Dank je!
• RolandBergeys
  Wrang, maar goed geschreven.
  Draakje: Dank je.
• waterklok1
  oooh!
  mooi!
  ik word er stil van!
  lot
  Draakje: Dank je wel xxx
• duivelstrikje
  prachtig, dramatisch maar prachtig.
  Ik ben eventjes stil na dit.
  Het is echt heel mooi.
  liefs, fien
  Draakje: Dank je wel hoor.
  xxx
• lilKim
  Ik lees net bij de fb van Ghislaine dat je het niet te scherp wilde maken; ik vind het net knap als een schrijver zelfs de niet-evidente thema's durft uit te werken en te tonen zoals ze echt zijn.
  Desalniettemin (jeezes, wat een woord!) graag gelezen.
  Draakje: Dank je, lilKim.
• dichtduvel
  Zware problematiek. Het gebeurt helaas meer dan we denken.
  Typsch is de ontkenning/niet erkenning van de moeder.
  In dit stukje behandel je haar nog erg fraai.
  Jef
  Draakje: Dank je, Jef.
• drebddronefish
  Van een verzwaarde schoonheid...eigenlijk.
  groetjes
  Draakje: merci, D
• kapiteinsebbos
  knap!
  Draakje: Thank you captain.
• erinneke
  heel knap
  Draakje: Dank je
• dovan
  mooi....drama...
  hedendaags....
  
  groetn
  Draakje: Bedankt.
• aquaangel
  ja zulke nare geheimen had ik ook.... :I
  Draakje: oei. Ikke gelukkig niet. Knuffel.