Volg ons op facebook
|
< terug
Blauwbaard (de enige ware versie)
Blauwbaard was een bloedmooie man. Een mysterieuze diepblauwe gloed gaf niet enkel zijn baard, maar ook zijn heldere ogen, zijn zuivere huid en zijn edele inborst een betoverende aantrekkingskracht. Hij woonde in een prachtig paleis op een heuvel. De dorpelingen, die hard moesten werken voor hun brood, beweerden dat hij schatrijk was. Op marktdag begaf hij zich met paard en kar onder de mensen, om zijn boodschappen te doen. Het gebeurde wel eens dat hij een meisje meetroonde. Want Blauwbaard was eenzaam en verlangde naar een vrouw. Maar het duurde nooit lang of het meisje werd teruggestuurd naar huis. Eenzaamheid leer je niet zomaar af…
Op een dag kwam er een nieuw gezin in het dorp wonen. Ze waren anders: hun teint blanker, hun haren blonder, hun tred lichter. Het duurde niet lang of de oudste dochter trok de aandacht van Blauwbaard. De bekoring deed zijn werk en ook dit meisje ging in op zijn avances. Hij schikte haar zorgzaam tussen de koopwaar op zijn kar en trok welgemoed naar zijn kasteel. Maar ook zij keerde algauw bergafwaarts. En zoals haar voorgangsters voelde ze zich gekwetst, afgewezen, vernederd. Gelukkig vond ze troost bij haar lotgenoten die haar ervan verzekerden dat Blauwbaard haar liefde niet waard was; dat hij wel mooi was en rijk, maar wreed en harteloos.
Maanden later - het was barkoud en alles lag bedekt met een dikke laag sneeuw- knielde Blauwbaard neer voor haar nog erg jonge zusje, dat Melisande heette, en smeekte haar of ze hem met een bezoek wou vereren. Ondanks hevig protest van haar zus klauterde het tengere meisje -bijna nog een kind- argeloos op de kar. Drie volle dagen bleef ze weg. Haar ouders waren ten einde raad. Maar iedereen was bang voor de vermeende magische krachten van Blauwbaard en niemand durfde ook maar iets te ondernemen. De harten van de meisjes die ooit de prachtige kasteelvertrekken hadden verkend en de weldoende macht van Blauwbaards zachte handen aan den lijve hadden ondervonden, twijfelden tussen afgunst en angst. Maar toen, op de derde dag, Blauwbaard bij de vader om de hand van Melisande kwam vragen, die ook kreeg, haar stralende smalle gezichtje in het openbaar kuste en haar meevoerde als was ze een schat, keerde het tij.
Onzichtbaar doolde Menis, de godin van de wrok, door de straten en kneedde de harten van het jonge vrouwvolkje met haar wraaklustige handen. Zo ontstond het waanzinnige verhaal dat Blauwbaard al zes vrouwen vermoord had die opgeborgen lagen in het geheimzinnige zolderkamertje dat hij voor elk van de meisjes gesloten had gehouden. Melisande wachtte hetzelfde lot. Zo sterk was de afgunst van de meisjes dat ze niet anders konden dan geloven in het bloedige verhaal dat ze zelf verzonnen hadden.
Ze renden de berg op en beukten op de poort. Blauwbaard was vertrokken naar de stad om alles te regelen voor de nakende bruiloft. Het kind, dat verbod had gekregen ook maar iemand binnen te laten, verscheen schichtig op het balkon en aanhoorde de bezwarende woorden van de bende wraakslavinnen. Geen letter geloofde ze ervan. Ze liet de joelende meiden voor wat ze waren en trok zich terug op haar kamer.
Maar Blauwbaard bleef lang weg. Langzaam maar zeker sloeg de vertwijfeling toe. Het fameuze sleuteltje van de verboden kamer vertoonde een roestbruin vlekje. Haar geliefde verborg wel degelijk iets voor haar. Bevend verbrak ze te ten slotte haar belofte. Uiteraard vond ze geen lijken. Wel ontdekte ze een angel in haar hart: een angel die haar liefde vergiftigde, een angel die haar onvoorwaardelijk vertrouwen had opgezogen. Ze noemde de angel 'ontrouw'. Nog voor ze getrouwd was, had ze haar aanstaande al bedrogen. Ze was zijn verrukkelijke wezen niet waard.
Zo is het gekomen dat het meisje op de drempel van het kasteel ging liggen tot ze omkwam van wroeging en kou.
feedback van andere lezers- RolandBergeys
Wel mooi, onderhoudend geschreven.
Vansion: dankje. - koyaanisqatsi
Ach... Zo'n karrevracht schuldgevoelens voor zo'n pietepeuterig misstapje... Wat een streng einde, waarde schrijfster...
Vansion: Hey, hey, ik heb dat verhaal niet uitgevonden hé. Het is echt gebeurd! Kan er ook niks aan doen! Had ze maar de Messias op tijd moeten tegenkomen, hé! - verf
goed dat we in de moderne tijd zijn
Vansion: zijn we dat dan? in de moderne tijd? leef ik op een andere planeet? lol! groet aan de winter. moge hij zich overrukken in saecula saeculorum! - Ghislaine
Wauw, je kan er wat van. Het oudste sprookje ooit, in een nieuw kleedje steken. Ik bewonder je schrijfkunst en buig nederig mijn hoofd.
Vansion: Ghislaine, je moet echt zo nederig niet doen hoor! Ik kan wel een beetje schrijven, maar als ik al eens iets échts lees, voel ik mij erg kleintjes!
Bedankt. Verhaaltje over afgunst, hé ... maakt zoveel schoons gewoon kapot! En maar de schuld in de schoenen van de ander steken... - drebddronefish
Mooi Anneke, ik wist niet dat je sprookjes durfde te uiten:-) Enfin, het is een kant van jou die ik niet ken of was je geïnspireerd door de Blauwbaard van Louis Paul Boon? Een mooi intiem dingetje dit
X
Vansion: Inspi: Blauwbaard van Bela Bartok. Van hem komt het idee van de drempel: zo schoon!
Thema van mijn boekje hé ... Wantrouwen dat alles kapot maakt. (En, heel binnenkort, de verbazingwekkende kracht van oxytocine!) - sabineluypaert
jee was die dan zolang weg van die markt :-d dat dat schaap daar dood lag, of was de wroeging zo heftig
Melisande
Vansion: Wat spookte hij daar allemaal uit op die markt, denk je, de snoeper ... ;D - fenk
Dit lees ik zo, zo graag. Mijn favoriete fragment uit je roman (de messenwerper in mij is er jaloers op). Even denk ik, enkel een vrouw kan zo wreed over andere vrouwen schrijven, maar dat is waarschijnlijk onzin.
Vansion: Als ik mijn échte ervaringen met (sommige) vrouwen te boek zou stellen, zou het gros van de lezers mijn verhaal als ongeloofwaardig bestempelen, fenk.
Onrechtsreeks effect van dit verhaal, na publicatie op deze site, heeft ervoor gezorgd dat ik twee maand gekapt heb met writehi(s)story en nog steeds mijn feedback denk te moeten verbergen. Straf he?
Je bent de eerste die het verhaal herkent. De andere lezers zijn het blijkbaar al lang vergeten ...
Wreedheid zie ik als een vrouwelijke eigenschap; maar dapperheid evenzeer! Enfin, alles kan bijgeknipt, zelfs geschoren worden ...(?) - dichtduvel
In een goede relatie staan alle kamers (ook de kleinste zoals de hartkamertjes en het vogelhokje) open! ;-) Jeffen
Vansion: Ja Jef! Man, wat ben jij ontwapenend, zeg.
Wantrouwen is een vreselijk vergif. Zelfs achter een onbestaande deur vermoeden sommigen lijken ... weetjewel ...
Het vervolg van mijn roman gaat over het verband tussen seks, vertrouwen en verbondenheid ... Raar maar waar: het zal nog de wetenschap zijn die zal verkondigen wat we eigenlijk allemaal al altijd hadden moeten weten!
Groet. Tof dat je zo je hart (en wat voor één) op je tong draagt! Zal wel zijn dat je de hemel kent (en dus al door de hel bent gegaan). Niet dat dat mij aangaat hoor... X - draakje
Hoort opgenomen te worden tussen de sagen de de legendes. Puik werk.
Vansion: Hey, draakje, zo lang geleden ...leef (en schrijf) jij nog?
Nogal anti-vrouw-sprookje misschien hé ... De feministen zullen me ophangen. Hou het dus maar wat stil! - sneakers1982
Meesterlijk!
Vansion: Ha, al mochten de echte trutten wel gestorven zijn ipv dit arm slachtoffertje, he ...;D - gono
Nee, ze is niet omgekomen. Ze is gevonden door een schrijnwerker, die Jozef heette. Ze heeft haar paske laten veranderen en ging voortaan als Maria door het leven. Later kregen ze een kindeke, die in een kribbeke...........;
Vansion: Euhm neem aan dat haar vlieske ook eerst gersteld werd? Je denkt toch niet dat al die andere meiskes zo jaloers waren om niets?
(eigenlijk wel een borende fietbek; ben jij jarig op dat heidense feest?) - Mark_Vandis
Ik dacht altijd dat Blauwbaard een piraat was?
Groetjes Mark
Vansion: Is er soms iets mis met piraten?
(Er is iets mis met wantrouwen. 't Is vergif én besmettelijk.)
Hey, K., keiblij je te horen. X - aquaangel
knielde Blauwbaard neer voor haar nog erg jonge zusje, dat Melisande heette,
dat melisande heette kan dat ook ingevuld worden als
die melisande heette? vroeg het me gewoon af en jij weet veel dussss ;)
wat sneu ontrouw al voordat ze getrouwd was...............hehhe.. tja eigen schuld dikke bult dan haha nee grapje, mooi verhaal weer
afgezaagd klinkt dat he..
Vansion: Je hebt gelijk (of het zou moeten veranderd zijn ... ben al lang van school) Het moet idd. zijn: "Een meisje DIE van Scheveningen kwam" Raar meer waar! Uitzondering voor verkleinwoordjes die op personen slaan...
Haha, wat leuk, jouw spontane commentaar altijd.
Ja, idd. sneu, en dan nog de schuld van een bende jaloerse trutten! - rinka
Wat ik van Blauwbaard weet, heb ik opgestoken in de legendarische Sus & Wis “De Briesende Bruid”. Mijn jonge meisjeshart ging soms sneller slaan bij strips en stripfiguren (ken je bakelandt?), en dus ook bij die blauwbaardfiguur.
Ik weet niet wat “de enige ware versie” van Blauwbaard zou kunnen zijn. Ik veronderstel niet deze, ik veronderstel ook dat er wel degelijk vrouwelijke slachtoffers zijn gevallen. Enfin, je weet het me wel te zeggen.
Alleszins een prachtig verhaal. Een indrukwekkende man. En onthutsende – doch leerrijke… - ontwikkelingen.
Toen Tanne het vertelde voor Cériel, zat ik net zo ademloos als hij te luisteren.
Vansion: Je hebt gelijk. Er vallen altijd slachtoffers langs beide kanten als je het duaal bekijkt.
Jij las dat al hé... Ik kreeg wat kritiek omdat ik nooit losse stukjes publiceer. Dit heb ik nu zo met een kwinkslag opgelost ...
Merci. Mooie versie (ook wat de tekst aangaat) van Blauwbaard bij Béla Bartok. Van die versie heb ik de drempel gepikt!
|
