Volg ons op facebook
|
< terug
De gewonde man 2
De nacht was nog vers en onbeschreven, ik dobberde op de golven van mijn wispelturige stemming. De stad was me voldoende vertrouwd om in te verdwalen. Het bekende deuntje van Wannes van de Velde speelde in mijn hoofd als de soundtrack voor mijn lachwekkende odyssee. Even meende ik Lorenzo te herkennen in een andere eenzame wandelaar. Toen ik hem kruiste, zag ik dat ik me vergist had. Trouwens, zo besefte ik onmiddellijk, Lorenzo kan geen wandelaar zijn. Niet meer.
Het komt mij voor dat de ontmoeting met een oude bekende niet zelden aangekondigd wordt in de gedaante van een dubbelganger. Alsof een schaduw van de echte persoon vooruit in de tijd geworpen wordt, een boodschapper die ons laat wennen aan de idee dat na al die jaren iemand opnieuw in het vizier komt. Met Lorenzo was het niet anders. Even later passeerde ik "De Leeuw van Vlaanderen", in die dagen een gezellige kroeg die nestwarmte verschafte aan verkouden ijzerbedevaarders en ondeugende vendelwaaiers. Klaarblijkelijk had de politie onze dappere VMO-strijders net met een razzia vergast. Ik kon nog net meegenieten van het naspel: drie flaminganten met het gezicht tegen de muur, gefouilleerd door kordate agenten. De vragen waren kort, de antwoorden onverstaanbaar met dikke, gemarineerde tongen. De wetambtenaren lieten zich niet imponeren door het kaalgeschoren hoofd en de neusring van de eerste, evenmin door de swastika-tatoe van de tweede. Maar de derde man, lang haar en een ooglap, bracht de agenten wel een beetje uit hun evenwicht. Het fouilleren van rolstoelpatiënten staat nu eenmaal niet op het leerprogramma van de politieschool. Hij keek achterom, voor zover zijn rolstoel het toeliet. Het was Lorenzo, geen twijfel mogelijk. Eigenlijk was ik al zeker net voordat ik zijn gezicht zag. Vraag me niet hoe het kwam. Het treffen had zich nu eenmaal ontdubbeld door een plooi in de tijd. Ik versnelde mijn pas, maar ik kon niet beletten dat hij me herkende. Hij leek niet verbaasd. Waarschijnlijk had een dubbelganger mijn komst voor hem eveneens aangekondigd. Zonder omkijken liet ik me opslokken door de mist die in dit seizoen en op dit uur steeds op het Consciencepleintje hangt. Ik wist zeker dat zijn onbedekt oog mijn vervagende contour bleef volgen tot ze volledig uitgegomd was. Zelfs dan nog voelde ik de cyclopische haat branden in mijn nek als de vuurkegel van een sigaret. Een omstaander schrok toen ik het plots op een lopen zette. Hoorde ik daar geen nerveus gepiep van wielen achter me, de snelheid opgedreven door de gespierde armen van een langharige galeislaaf, slechts in leven gehouden door één objectief: wraak?
Pas toen ik de mooie gevel van de academie voor me zag, hield ik halt en kwam opnieuw tot bedaren. Geen mens in de buurt, dus ik kon het ongehinderd van me af roepen, tot driemaal toe: "Hij heeft zelf zijn leven verkloot, niet ik!"
Ik knoopte mijn gulp open en piste een dampende straal tussen de tralies van de academiepoort. Het geklater trok de aandacht van een jonge zwerfkat, die net binnen mijn bereik kwam. Zonder aarzelen trof ik haar vol op de kop. Het gesis van het beest klonk identiek als het urineren op een uitdovend kampvuur. Hoe lang moet een man op zijn gloeiende ziel pissen tot hij niets meer voelt? Ik zou het weldra uitvogelen. Mijn besluit stond vast. Ik ging afdalen in de onderstad, het rijk van de Thaise hoeren, de Marokkaanse pooiers, de Albanese gokkers, de Kielse portiers. Het rijk van Lorenzo, de verlamde wraakengel.
feedback van andere lezers- werner
knap geschreven!
fenk: Snelle reactie. Doet des te meer deugd. Bedankt. - DensPowells
ik ken de tune van W. VD Velde niet, maar desalniettemin kon't de pret niet drukken.
bij
"..voor me zag, hield ik halt, kwam opnieuw tot bedaren"
zou ik een en tussen halt en kwam zetten.
fenk: Bedankt, Dens. Ik heb het voegwoord erbij gezet. - verf
Mario en Lorenzo de eerste Antwerpse punkers doe ze de groeten
fenk: Ge gaat toch ni beweren dat ge de Mario en de Lorenzo kent? Ongelooflijk! Wat voelden wij ons als collegejongetjes lullig in de Skipper naast deze legendarische hanekammen. En ja, ik heb de naam van deze punker uit mijn jeugd gestolen voor mijn verhaal... hoe zou het nu zijn met die gasten? - SabineLuypaert
tjee gemarineerde tongen, die is goe gevonden
hard verhaal hoor
fenk: Bedankt Sabine. - gono
Ha, eindelijk de dader gevonden die op m'n kat gezeikt heeft!
Dank je, sedertdien mag ze niet meer in de slaapkamer en kan ik doen waarvoor ik een Poolse kuisvrouw in huis genomen heb!
fenk: Bedankt. Mooi als de fb op zich al een heel verhaal wordt :-) - zwartkopje
Heb die tijd niet echt van dichtbij meegemaakt, maar bepaalde items klinken me toch wel bewust in de oren.
groetjes,
zwartkopje
fenk: Bedankt zwartkopje, voor het lezen en de beoordeling. - drebddronefish
Knap geschreven, ook mooi is hoe je muziek verwerkt in je schrijven, dat levert mooie beelden op
groetjes
fenk: Vaak bedenk ik ook een gepast soundtrack bij gebeurtenissen die me overkomen. - Vansion
roept herinneringen op
kleurrijk pennetje
en ja ... de oortjes lusten ook wat
met wat mysterie overgoten (het lijkt wel écht...)
die plooi in de tijd mét ontdubbeling: !!!
fenk: kleurrijk pennetje ?! soms lijkt iets zo echt omdat het ook ergens echt bestaat in de geest van de auteur; wat daarom niet betekent dat het autobiografsch is (regelmatig moet ik mijn vrouw verlosen van dit misverstand) - kronos
sterk vervolg hoor !
fenk: Omdat ik een vervolg had aangekondigd, moest ik woord houden. Bij gebrek aan inspiratie heb ik er dan maar een hoofdfiguur van mijn "roman" bijgesleurd. Och, dit zijn vingeroefeningen. Wild schrijven zonder doel, maar wel leuk. - RolandBergeys
Knap verwoord, boeiend, grappig.
fenk: Bedankt Roland (ik geniet op dit eigenste moment van "witte chocola op een rode mond...", zalig bluesgitaartje, ben jij dat? de zangeres is ook meer dan ok) - erinneke
idem deel 1...
fenk: idem - koyaanisqatsi
verdacht herkenbaar... (is de schrijver mij in die dagen soms een paar keer gevolgd???!!!)
fenk: bedankt!
|
