Volg ons op facebook
|
< terug
De beul van Chartres I
Angstig kroop ik in een hoekje.
Ik was niet alleen in deze donkere kamer.
Overal hoorde ik gefluister om me heen, onverstaanbaar en rauw.
Hier en daar weerklonk er een schreeuw.
Het breken van botten en schedels deden mijn haren ten berge rijzen.
Gauw was ik aan de beurt, als ze me vinden tenminste.
Hoe ben ik hier toch weer in terecht gekomen dacht ik bij mezelf, en probeerde alles nog eens op een rijtje te zetten vanaf het moment dat ik in Chartres aankwam.
Daar ik gefascineerd was door kerken en kathedralen had ik al menige reizen afgelegd, om diegene die me aantrokken eens te gaan bezichtigen.
Reeds van ver zag ik deze mastodont liggen, het water kwam er bij wijze van spreken van in de mond.
De vele verhalen die ik er over gelezen, waren niet gelogen.
Met open mond aanschouwde ik de twee imposante torens.
De verhalen rond de labyrinten trokken me het meeste aan.
Hun geheimen zouden voor mij geen taboe blijven, lachte ik al eens als het onderwerp ter sprake kwam.
Dus nadat ik er een paar dagen had rondgeneusd, stootte ik op een onderaards gewelf.
Gretig als ik was begon ik mijn materiaal uit te pakken, en startte met het graven.
Al gauw weerklonk het schrapen van mijn houweel op iets dat geleek op een betonnen deksel.
Zorgvuldig maakte ik de randen bloot van de grote steen die cirkelvormig was.
Ik nam mijn koevoet en probeerde het deksel te lichten, wat niet makkelijk was.
Na gebruik gemaakt te hebben van een steen, om het hefboomeffect te creëren, kwam er beweging in.
Ik werkte net zolang door tot de opening groot genoeg was, zodat ik er zelf in kon.
Ik had een trap blootgelegd, en niet zomaar een trap.
Deze was helemaal van marmer, tot zelfs de wanden waren uit dezelfde gepolijste natuursteen.
Een stinkende geur kwam me tegemoet, zoals een oude kelder, maar dan met iets in, dat ligt te rotten.
Van geen kleintje vervaardigt, nam ik een doek voor mijn neus en mond, dat ik gedrenkt had in een beetje 'eau-de-cologne' afkomstig van een eerder bezoek aan de bekende Dom.
Ik nam mijn zaklantaarn en daalde af in de kelder.
Een vreemd gevoel overviel me, het leek wel of ik hier al eerder was geweest.
Ik begon de trappen te tellen, iets wat ik in het dagelijkse leven ook altijd deed.
De trap draaide zich in alle richtingen, dan weer eens een paar meter vlak, dan naar rechts, links en zo verder.
Ik kwam aan achtennegentig, en daar hield het op.
Ik stond in een of ander vertrek van een paar vierkante meters.
Alles was nog steeds in marmer, enkel de grote deur waar ik nu voor stond was van hout.
Ik nam even mijn doekje weg, maar kon dit niet lang uithouden, de stank was niet te harden.
De deur had de tand des tijds goed doorstaan leek me. Dit moet destijds samen gebouwd geweest zijn zo'n 800 jaar geleden bedacht ik me, terwijl ik voelde of ze al dan niet open was.
Dit was het geval.
Ik trok de deur open, terwijl deze kraakte en piepte.
Wat ik zag achter de deur was adembenemend, een grote zaal die de afmetingen had van een heus voetbalveld.
Hier en daar hingen er fakkels aan de muur die overwoekerd waren van de spinnewebben.
Ik bleef even staan om het allemaal in me op te nemen, toen de deur achter me dichtviel.
Geschrokken als ik was draaide ik me om en probeerde de deur terug te openen, tevergeefs.
Mijn hart bonsde in m'n keel...dit was niet goed.
Het leek me wel uit een of andere goedkope horrorfilm te komen, en dra zou ik spoken en geesten op me af zien komen...(wat niet gebeurde).
De slag waarmee de deur toesloeg, zinderde nog even na in deze koude, kille zaal.
Toen de stilte weerkeerde, zette ik langzaam een eerste stap.
Het leek wel of deze ruimte onder water stond, want bij elke stap die ik zette, pletste het water omhoog.
Voorzichtig ging ik mijn zaklamp achterna.
Langsheen de muren kon ik vaag voorwerpen zien staan, oude zetels, beeldhouwwerken maar ook kasten in alle maten en vormen.
Djeezes, dit moet een fortuin waard zijn dacht ik bij mezelf.
Ik liep naar een kast aan de rechterkant van de zaal, ik trok de deur voorzichtig open en begon te neuzen tussen de stapels boeken en documenten die er in lagen.
Even dacht ik iets achteraan in de zaal te horen, en toen ik me omdraaide struikelde ik en viel op de natte vloer.
Ik moet met mijn hoofd hard neergekomen zijn, want ik voelde even een stekende pijn.
Alles begon wazig te worden voor mijn ogen...ik probeerde het bewustzijn niet te verliezen, maar kwam bedrogen uit.
Ik knipperde nog even een paar keer, en net toen het licht uitging zag ik jute...jutezakken...juteschoenen... .
Wordt vervolgt
feedback van andere lezers- aquaangel
benieuwd naar deel II
Mark_Vandis: Thx aqua...er is net nog een stukje bijgekomen :-)
Groetjes Mark - ivo
sterk ben benieuwd ...
Mark_Vandis: Ik ook, geen flauw idee waar het naartoe gaat :-)
Groetjes Mark - SabineLuypaert
JJJJJJJIEEEEEEEEEKSSSSSSSSSS
dit is net wat ik zocht om die erotische verhalen uit mijn hoofd te krijgen zie
en GUT HOE SPANNEND!!!
Mark_Vandis: Thx sabine :-)
Groetjes Mark
( laat die erotische verhalen maar zitten, miss komen ze ooit nog van pas :-) - RolandBergeys
-deed mijn haren ten berge rijzen, niet deden (het breken doet
dat);
-van de grote, cirkelvormige steen, neen?
-zoals die van een oude kelder (de geur);
-van geen kleintje vervaard;
-nam ik een doek die ik gedrenkt had in ..., en hield deze voor
neus en mond;
-de trap draaide in alle richtingen, was dan weer vlak, en draaide
weer naar links en rechts;
-achthonderd;
-overwoekerd door;
-het leek wel (niet me wel);
-... zou ik geesten en spoken op me af zien komen, dacht ik.
Gelukkig maar, gebeurde dat niet;
-het leek wel, je gebruikt die uitdrukking heus wat veel (het was
alsof bvb, kan een alternatief zijn);
-voorzichtig ging ik mijn zaklamp achterna: volgde ik het licht
van-;
-even dacht ik dat ik iets achteraan in de zaal hoorde.
Je legt wel spanning in je gegeven, maar er staan, vind ik, wel heel wat stijl-en taalfouten in. Ook het gebruik van je leestekens zou ik 'ns checken. Toch kijk ik uit naar het vervolg.
Mark_Vandis: Amai, heel wat fouten precies...
Ik ben hier ook maar gewoon zonder boe of ba aan beginnen schrijven.
Weet niet eens hoe het verder gaat, ter plekke uit de duim gezogen (ben wel ooit in Chartres geweest)
Ik wou de hele history eens gaan uitpluizen over deze Kathedraal op het net, maar ik heb er jammer genoeg geen tijd voor.
Het zou het verhaal misschien net dat beetje meer geven indien ik dit allemaal kon toevoegen.
Maar zoals ik al zei, beginnen schrijven, en zelf niet weten wat de volgende zin zal zijn...
(is het een goed excuus als ik zei dat ik geen gebruik kan maken van correctie in Word?)
Groetjes Mark
|
