Volg ons op facebook
|
< terug
Beertjes en waxinelichtjes
De nacht ligt helder over de stad. Aan de hemel nauwelijks een wolkje zodat de sterren vrij spel hebben. Uit gewoonte zoek ik de Grote Beer en vandaar uit de heldere Poolster, het enige sterrenbeeld dat ik heb weten te onthouden uit de lessen die ik als kind kreeg van mijn vader. Mogelijk doordat de vorm van het bijna levensechte steelpannetje als enige nogal eenvoudig aan het firmament is te onderkennen. Bij uitzondering geniet ik ditmaal, veel later dan gewoonlijk na het uitbundige feest van vanavond, van het obligate uitlaten van de hond. Kalmpjes aan m'n sigaretje lurkend probeer ik weer wat tot mezelf te komen en onbekommerd vervolg ik langs het grote kruispunt mijn weg, samen met m'n nogal lui uitgevallen basset. Terwijl ik weer eens bedenk dat die gemakzucht geen uitzonderlijke karaktertrek vormt voor het ras waartoe hij behoort.
Dan wordt plots de zalige rust verstoord. Terwijl we het grote kruispunt passeren hoor ik in de verte het lawaaierige geluid van een op hoge toeren draaiende motor dat snel naderbij komt. In té volle vaart, alsof deze op de vlucht is, blijkt een grotere bestelauto zijn weg te vervolgen langs de vrijwel lege en lange, brede laan.. de langste laan van Europa, zoals door Hagenaars wel wordt beweerd. En zelf toch ook nog steeds van wanten wetend in m'n Giulia wedstrijdjes rijdend, maar doorgaans dan wél op de circuits van Zandvoort en Assen, hoop ik vurig dat het goed zal aflopen en er geen slachtoffers zullen vallen.
Voorin de bestelauto zie ik twee nog betrekkelijk jong ogende mannen, een viertal starre ogen recht vooruit gericht. Door een onbestemd gevoel overvallen sleur ik Arnold, duidelijk tegen zijn zin en half glijdend aan de strakgespannen lijn, haastig met me mee naar een plek die als redelijk veilig kan worden beschouwd; achter stilletjes uitrustend blik op een afgeladen parkeerterrein. En dan.. hoor ik nóg een motorgeluid. Verschrikt om me heen kijkend zie ik, tot m'n ontzetting, aan de overkant van de kruising een tweede motorvoertuig, waarvan de bestuurder duidelijk het voornemen heeft om de brede laan over te steken.
Achter het stuur van de bedaard rijdende personenauto zie ik een betrekkelijk oude man, die even met een liefdevolle glimlach blikt naar zijn, rustig in de gordel hangende, slapende vrouw. Heel duidelijk zijn beiden zich niet bewust van wat binnen enkele seconden zal plaatsgrijpen. Maar hoe gruwelijk ook, gebiologeerd als ik ben weigert m'n blik zich af te wenden van de plek van het nu snel naderend onheil. Als vastgenageld aan de tegels hoor ik mezelf een angstige hoge gil slaken die slechts tevergeefs nog kan zijn.
Maar de klap valt mee, gelukkig, en opgelucht haal ik diep adem. De auto van het bejaarde stel wordt licht geschampt en schuift alleen maar enkele meters opzij om vervolgens, rechtop, tot stilstand te komen. Hooguit een seconde later echter hoor ik een oorverdovende en ditmaal échte klap. De bestelauto, waarvan de bestuurder kennelijk het uiterste heeft gedaan om het andere voertuig op het laatste moment te ontwijken, betaalt nu de hoge tol voor z'n onbeheerste rit, voor hemzelf én z'n compaan. Ik zie hoe de wagen met de twee mannen met daverend lawaai tot stilstand komt tegen een zware lichtmast. Een lichtmast die juist enkele dagen daarvoor is geplaatst teneinde, tijdens de donkere uren, een beter zicht op het kruispunt te bieden.
Dan zie ik tot m'n ontsteltenis dat een menselijk hoofd tamelijk snel, als een schietstoel uit een straalvliegtuig, uit de verongelukte auto ontsnapt. Om vervolgens, in m'n verbeelding bijna tergend langzaam, door de frisse nachtlucht te vliegen. Waarna het, als weifelend zoekend, naar de aarde dwarrelt. Tenslotte raakt het lichtstuiterend de grond, rolt nog een enkele meter door en blijft, als een droefkijkende emoticon, nog even wiebelend liggen. Tot mijn afschuw zie ik twee uitdovende ogen, die mij nochtans smekend lijken aan te staren alsof ik nog hulp zou kúnnen bieden..
.
Op een avond, enkele dagen later, zie ik naast de halfgeknakte mast vele bloemen en ook een paar speelgoedbeertjes liggen. Terwijl talloze waxinelichtjes branden om de tot verdorren veroordeelde bloemen nog wat licht te schenken.
feedback van andere lezers- aquaangel
brrr wreed hoor, goed neergezet
xx
Giulia (alfa fan? ikke wel ;))
stater: wreed.. ja.. vind ik eigenlijk ook wel..
enne.. ook ik ben een Alfa fan.. bezit een Spider 2.0 uit '83 en een Giulia 1.3 uit '69 (nog mét de "deuk"..) uitsluitend in gebruik als "Jan Plezier".. ben jij ook lid van de Alfa Romeo Club (SCARB)..?
dank ook nog voor je waardering.. - ivo
sterk geschreven ... de inleving is er wel
stater: dank je, ivo.. enne.. inleving.. tja.. een tikkie morbide ben ik wel.. ;-) - Mistaker
Knap geschreven hoor, sterke titel ook.
Groet,
Greta
stater: dank je wel, Greta.. voor je mooie reactie..! groetjes, Stater - RolandBergeys
Het stuk heeft een vaart en boeit, het is zeer goed verwoord, heeft inderdaad een wrede, maar ook zeer menselijke kant. Knap.
stater: knap is ook jouw analyse, Roland.. dank je zeer.. evenals voor je hoge waardering.. - jbrouns
Mooi beschreven, het leest enorm vlot. Groetjes
stater: dank je, Johnny.. voor je bevinding en waardering.. vriendelijke groet.. - Henny
Ik kan er niet veel aan toevoegen...
stater: inderdaad, Henny.. het nare incident, gebaseerd op de werkelijkheid, is rond.. - thijl
Dit kortverhaal heeft een tempo als een sneltrein. Goed geschreven.
Enkele vrijblivende suggesties:
Ik vond de zin:
"dat een menselijk hoofd tamelijk snel, als een schietstoel uit een straalvliegtuig, uit de verongelukte auto ontsnapt."
een beetje een gekunstelde vergelijking. Een hoofd met een gelanceerde schietstoel vergelijken, daar kan ik me niets bij voorstellen eigenlijk.
Het is wel leuk gevonden, maar niet iets wat ik zou gebruiken vanwege de afwijkende afmetingen van de twee voorwerpen. Ik zou meer denken aan een matte kanonskogel, of een gigantische prop afgeschoten met een slinger of zo.
gebiologeerd als ik ben, weigert (+komma, om het begin van de bijzin te markeren)
stater: dank je wel, thijl.. voor je waardering.. evenals voor je suggesties.. die mij aan het denken zetten.. wat betreft de vergelijking: als ik de schietstoel bezie (zoals me werkelijk overkwam) en wel vanuit het perspectief vanaf de grond in het verre luchtruim.. tja.. dan lopen de afmetingen toch niet zo ver uiteen.. groetjes, stater
|
