Volg ons op facebook
|
< terug
Jackie van Uitvoor
Je zal dan maar eens even een boom zijn, zo midden in een bos. Je zal daar al een poos in de vrije natuur staan en de hond zien komen aanlopen. Zo'n hond die de bomen in het bos niet meer ziet staan. De geslagen hond die bij het leven al dacht de geslachte kip te zijn.
Zo'n hond was Jackie. Jackie van Uitvoor. Scheiding achter de rug. Gewoon omdat z'n ex op het idee gekomen was een relatie te beginnen met de advocaat die de zaak had staan pleiten. Die aalkakkende gozer had in zijn thesis alles in het werk gesteld om Jackie zo zwart te maken dat ie als de onzichtbare man, om een uur zesendertig 's nachts zonder de minste problemen een straat kon oversteken. Vamos a cruzar la calle, dacht Jackie dan ook om een uur zesendertig tijdens zo'n nachtelijke wandeling. Jackie had zo af en toe de gave om te denken in de taal van Don Quichote.
Dan kwamen ook de gedachten aanfladderen aan de manager die hem een week eerder
eigenhandig aan de deur had gezet in de schoenenfabriek Much too Big. Die avocadoneuker
had Jackie stevig vast gegrepen met als enige bedoeling hem bij de lurven te vatten. Die
reetracer had een buitendeur opengezwaaid met zijn vrije hand, de linker, en had hem doen
belanden op de parking, ergens tussen de derde en vierde rij wagens. Daar had Jackie een
tweetal minuten versuft liggen te liggen, herinnerde zich dan dat zijn rugzak daar nog
ergens in het gebouw aan een haak moest hangen, liep terug naar de deur waarlangs hij
zonet was buiten gezwierd en besloot om zijn eigendom maar te gaan terughalen. Kon
Jackie er iets aan doen dat hij het nu eenmaal niet zo had voor grote schoenmaten.? Zelf
had hij immers slechts maat veertig. Wel had ie ook brede voeten. Niet makkelijk.
Moeilijk zelfs.
Maar Jackie van Uitvoor liep verder door de nacht. Ja, die ex van hem, daar had ie een
huwelijk van zes jaren mee achter de rug. Een leven dat niet te belopen was geweest. Zelfs
niet met wind in de rug. Seks was er niet meer aan te pas gekomen na anderhalf jaar. Te
veel gedoe, was haar mening na de achtste keer. Moest Jackie nu wakker liggen over het
feit of het met die advocaat nu beter lukte? Nee. Jackie lag daar totaal niet wakker van.
Liever verkoos hij 's nachts zijn wandeling te doen als onzichtbare man.
Opeens moest hij dringend ergens zien te plassen. Dat overkomt een mens af en toe al wel
eens. Jackie dacht aan wildplassen. Dat kon. Zelfs in deze winkelstraat die bij dag altijd
zeer druk bewandeld werd door vrouwen die her en der wel eens aan een venster durfden te
blijven staan, hun keuze niet konden maken, en dan maar besloten verder te stappen. Nu
was de straat op een zwarte kater na, zo goed als onbewandeld. Jackie eigende zich dan ook
het recht toe om zijn behoefte te doen aan de zijgevel van Slagerij De Tang. Waar die naam
vandaan kwam? De vrouw van de beenhouwer, gedroeg zich tegenover haar man en de
klanten als een echte tang. Dat was Jackie te weten gekomen van z'n ex, die, toen alles in
zijn huwelijk nog van leien daken liep, soms eens binnensprong in Slagerij De Tang, om
dan thuis te komen met een paar lasagne Napolitane. Op het moment dat Jackie dan thuis
kwam van zijn job in de Much too Big, gingen die bakjes de oven in, om er na
zevenendertig minuten doorgaans iets te bruin gebakken weer uit te komen.
Tja, van het bruin bakken van lasangna's kende Emma alles. Om nog maar te zwijgen over
al het andere dat ze doorgaans bruin wist te bakken.
Zo had ze op een woensdagavond in mei negentienhonderd achtennegentig, eenendertig
maanden na hun huwelijk, besloten om een job te gaan zoeken als kuisvrouw. Het zou haar
gedachten een beetje verzetten en bovendien zou zo'n job haar enige onafhankelijkheid
geven. Enkele weken later had ze reeds drie adressen waar ze haar zelfstandigheid kon
gaan ontwikkelen. Op dinsdagvoormiddag bij notaris Jean-Marie De Dencker, op
donderdagnamiddag bij de familie Cleuthen. Op vrijdagochtend toog ze dan welgezind
naar dokter Herman Volleknolle.
Waarom, was Jackie van Uitvoor zich na vier maanden beginnen afvragen, waarom was Emma op
die vrijdagochtenden toch altijd zo uitgelaten? Tijdens het weekend vroeg hij het haar op
de vrouw af. Eigenlijk was het niet zijn ding, zo maar vragen stellen op de vrouw af. Maar
hij had het al een keer of twee uitgesteld. De knoop moest maar eens worden doorgehakt.
Aanvankelijk had Jackie iets van een ontwijking opgemerkt. Emma draaide hem de rug
toe. Hij drong dus aan. Nochtans wist Jackie meer dan goed genoeg dat aandringen niet
echt een van grootste hobby's was.
Tja, zei Emma, Herman heeft zo van die fonkelende ogen. Van het ogenblik dat ik met de
emmer, de stofzuiger, de dweil en de poetsmiddelen voor de dag kom uit de daarvoor
ingerichte kast in het washok, krijgt ie steeds een niet te onderschatten vurige blik in de
ogen. Vorige week zat daar trouwens als laatste patiënt een advocaat in de wachtkamer,
ging ze verder. Die man zou zes opeenvolgende weken moeten langskomen om een vaccin in
verband met zijn probleem. Ontwaarde Jackie daar iets als een uitdagend lachje?
Ja ja ja, ik hoor het al, zei Jackie gelaten. Stop maar. Daarna was hij naar Frituur Pull
Over gestapt. Stappen was een beetje uit de context getrokken. Slenteren paste beter. Die
dag had Ronny, de uitbater van Frituur Pull Over gekozen voor een knalgele pullover. Op
de andere dagen waren dat achtereenvolgens een zwarte pullover, een witte pullover, een
blauwe pullover, een groene pullover en een bruine pullover voor de vrijdag. Op zaterdag
dus een knalgele. Op zondag viel Ronny's keuze onveranderlijk op een rode pullover.
Jackie van Uitvoor herinnerde zich nog perfect dat ie Ronny had gevraagd om voor hem
een klein bakje friet tartaar, kinderformaat, en een frikandel speciaal te bereiden. Met
curry ketchup en uitjes toe. Alhoewel, dacht Jackie, mij iets herinneren, is dat eigenlijk wel
mijn ding?
Toch verliep het opeten lang niet zo vlot. Na negen frieten en twee happen van zijn
frinkandel speciaal met de kwak ketchup en de uitjes toe, voelde Jackie zich verzadigd.
Scheelt er iets met de frieten, had Ronny bezorgd gevraagd. Die gasten denken aldoor
direct dat er iets niet in orde is met hun kookkunsten. De ouwehoeren.
Nee, zei Jackie. Ik zit met een probleem. Een kwestie die mijn appetijt tegenwerkt. Geef mij
maar vier blikjes bier, dan kan ik mijn wandeling verder zetten. Ronny haalde de
blikjes Jupiler uit een koelkast, reikte dat over de toog aan zijn klant aan. Jackie betaalde
en slofte gebogen de deur uit. Hij verkoos de richting van het Leuterbos uit te gaan. Ook
dat bier smaakte hem niet zoals gewoonlijk. Jackie gooide het gebruikte blikje plus de drie
ongebruikte blikjes in een vuilbak die de gemeente daar ergens voorzien had.
Hij kwam aan het Leuterbos aan en ging zitten op een omgezaagde boom om zijn situatie
nog een degelijk te overdenken. Niet dat situaties overdenken zo'n grote liefhebberij was
van Jackie. Maar kon het anders?
Ook tijdens deze nachtelijke wandeling zag hij zichzelf daar nog zitten. Hoe kwam het toch
dat een mens zo'n beeld kon blijven terug krijgen op zijn netvlies? En dat om negentien
over twee. Oh ja, hij was nog regelmatig terug gegaan naar het Leuterbos. Dat besluit nam
Jackie nu weer.
Twintig minuten later, gezeten op zijn boom, overdacht Jackie zijn situatie voor de
veertiende keer. Of was het de zestiende keer? Of de zeventiende?
Vrouw weg, buiten gevlogen op het werk … ik ben er zo'n beetje aan toe als jij, stomme
boom. Ook afgezaagd tot de grond. Ik ben als de geslagen hond die bij het leven al dacht
een geslachte kip te zijn. Ik ben een hond die de bomen in het bos niet eens meer ziet staan.
En al die bomen hierachter mijn rug zien mij af en toe komen aanlopen. Omdat alleen de
vrije natuur hier op me wacht. Maar ik zie en hoor jullie denken, daar, voorál die ene
boom ginds: je zal dan maar eens even boom zijn en zo'n oetlul zien komen aansloffen..
feedback van andere lezers- ivo
zeer triest intriest - een verhaal dat zoveel realiteit bevat, ik ben er effe stil van, zelfs geen mop komt in me op.
sterk hoor zo'n verhaal
ERWEE: Was de bedoeling. Moppen waren hier idd. niet op zijn plaats.
Zeer bedankt! - Theo_Roosen
Ontwaar ik enig sarcasme ? Ontwaar ik een dubbele bodem in je verhaal ? Of zie ik spoken vandaag ? Prachtig verteld/verhaald.
Enkele typefoutjes erwee. Nog eens nalezen. Groetjes, Thro.
ERWEE: Denk dat hij eerder een cynicus is Thro. Zonder het zelf te beseffen evenwel.
Iets beseffen is namelijk niet echt zijn ding.
Foutjes: heb er al enkele weten te vinden, maar zal het nog een keer moeten nagaan. - verf
slof slof
ERWEE: Zeer bedankt! Trippel trippel trippel sec. - aquaangel
leuk verhaal, doch mis de leestekens.
bleef even bij frikandel hangen, frikadel kan nl ook
even opzoeken
fri·kan·del (de ~ (m.), ~len)
1 snack, bestaande uit een rolletje gehakt vlees => berenlul
berenul !!!!!!!!!!!!! haha doe mij een broodje berenlul
fri·ka·del (de ~, ~len)
1 [Belg., inf.] gehaktbal
weer wat geleerd, een gehaktbal is een frikadel in Belgie
--------------------------------------------------------
was haar gedacht na de achtste keer (gedachtE)
avocadoneuker ( 2 woorden)
lasangna's (? lasagne)
docter (dokter)
knalgele pullover (pull-over)
ERWEE: Hey bedankt!
Altijd rekening houden aqua, dat hier een Belg zit te schrijven.
Ben alles nagegaan via google.
Ergens de site van een frituur bekeken: daar was het 'frikandel', maar zie een rode streep in word. Zal 'frikadel' eens proberen.
gehaktbal (meatball) heet hier doorgaans een boulet - boulette naargelang de taalgrenw hihi
een berenlul is dan weer een soort ander type worst - can it be worser?
Voor scheldwoorden heb ik hier een (nederlandseà site, en daar geven ze avocadoneuker als een woord, zodoende;
volgens een receptensite: lasagne als het er meer zijn, lasagna als het om 1 lasagna gaat;
pullover, site gezocht waar alle pullovers 1 woordd zijn, omdat ik al twijfelde bij de naam van de frituur met die naam.
doctor wordt dokter
gedacht - gedachte klopt idd., maar die Vlaamse roots, nietwaar ...
Zeer bedankt voor de uitvoerige fb. - Henri_Cylma
heel sterk verhaal, vloeiend geschreven. krijg er alweer honger van. heel herkenbaar allemaal. nog!
ERWEE: Neem een friet, formaat naar keuze, en een frikadel speciaal met een kwakkel curry ketchup en uitjes toe.
Het kan voorkomen in het leven zoals het is, maar is 't toch pure fantasie hoor.
Zeer bedankt om u onder mijn lezers te hebben.
In die zin: hint *Verzonnen Waarheden*
Lees eerst gewoon de Reclamespot daaromtrent. - RolandBergeys
-vurige blik in de ogen. Vorige week... (punt na ogen).
Ja, heel knap geschreven, Erwee!
ERWEE: Zeer bedankt!
Zal nog eens gaan kijken. Zaten nog enkele bloopers in eerder op de dag.
Hint: Praten over deks, delen 1&2 van de vorige dagen.
En 't is hiet wat je denkt.
Toch niet helemaal alleszins. - SabineLuypaert
LOL hahaha echt, een avovadoneukende reetracers en dan die namen(mag ik even terloops aanhalen heel blij te zijn met een normale naam als luypaert( smile) als ne mens met die van u dor't leven moet hahah en het leuterbos:o ligt dat aan de foefeldreef???? (schreef ze met knalgele sokken)
ERWEE: Lig des avonds een boek te lezen van de heer Brusselmans. Hij had het over ene Frans van Achterginder. Even een spelletje mee gespeeld. De andere namen zijn eigen verzonnenheden.
Emma ja, zit die momenteel ook al niet op de tv?
Maar LOL Sabine, met zo ne sukkelaar? Tssssssss.....
En dat Leuterbos bestaat echt. 't Is pure waarheid. Maar hoe komt een mens erop? 't Is wel een boske van drie keer niks.
en mocht je't nog niet weten: ik ben melig geweest daarnet. - drebddronefish
Tiens, die hond komt me bekend voor, euhh, grappig droogkomisch, zeer te pruimen.
groetjes
P.S. die hond speelt in mijn verhaaltje 'Diogenes achterna' (pinkpink)
ERWEE: Ben dik benieuwd.
Zeer bedankt!!! - littlefairytale
Awel ERWEE als antidotum voor slapeloosheid kan dit tellen. Ben nu echt klaarwakker, geestig heel geestig echt waar. tine
ERWEE: Goeie raad: wandelen gaan. Om een uur zesendertig vertrekken. Wedden dat de Jackie daar ook ... ergens .....
Enfin, zeer bedankt voor de reactie!
|
