Volg ons op facebook
|
< terug
Er was eens
Er was eens een verhaaltje dat verteld werd tegen een klein jongetje. Er was eens een verhaaltje dat verteld werd tegen een klein jongetje, maar ditmaal eentje met donker haar. Er was eens een verhaaltje dat verteld werd tegen een klein meisje en tegen een ander meisje, maar ditmaal eentje met een bril, en tegen een groter meisje en haar broer en tegen… nog zoveel andere leuke kinderen. Het verhaaltje was heel populair, een bestseller. Er was eens een verteller en nog een verteller, en nog één, en nog één en ga zo maar door, dat het verhaaltje vertelde tegen die lieve kindjes.
Er was eens, de standaardwoorden van elk beginnend sprookje. Als je het mij vraagt stamt dit nog uit de tijd van de antieke monniken die volop boeken kopieerden. Vermoedelijk was er in die tijd reeds sprake van enige vorm van bandwerk. Bandwerk niet in de zin van een band, een groep. Ik zie nu niet direct de monniken in hun klooster staan met hun elektrische gitaar en de lead-monk die dan gaat stage diven. Moet anders wel een leuk zich geweest zijn met al die pinguïns die dol enthousiast naar de zanger staan te fluiten. Maar dit bedoel ik dus niet. Met bandwerk heb ik het over het repetitief herhalen van steeds dezelfde handeling die steeds opnieuw herhaald en herhaald wordt, want indien deze niet repetitief herhaald zou worden zou er ook geen sprake kunnen zijn van bandwerk. Bandwerk heeft nu eenmaal die eigenschap van vrij repetitief te zijn. Zo was er volgens mij ook een pater die steeds de eerste regel van de eerste pagina van elk sprookje schreef. Dit ging sneller, efficiënter en zou zijn de paters eigenlijk de grondleggers voor de massaproductie. Zij hebben de grond gelegd voor de uitbouw van verdere industriële revoluties.
Nu voordat zij de grond konden leggen dienden zij zich eerst en vooral zich ervan te verzekeren dat de funderingen goed gelegd waren. Zoals u wel kunt raden, een grond leggen op slechte funderingen zal niet lang in tact blijven. Dit zou weer een negatieve invloed gehad hebben op hun kopieerwerken, wat ertoe zou leiden dat we wel sprookjes zouden hebben maar deze zo onleesbaar zouden zijn, dat ze er niet lang geweest zouden zijn.
Stel je eens voor, geen sprookjes om voor te lezen, dat maakt de kindjes dan ook overbodig, want er is niemand nodig om te luisteren naar iets wat niet bestaat. Maar als er niemand is om te luisteren, dan is eigenlijk ook de lezer overbodig, dan heeft het eigenlijk geen zin dat u dit hier nu zit te lezen. Vermoedelijk had u zich al afgevraagd hoe lang deze onzin nog ging duren en vroeg u zich al af wat u hier eigenlijk zit te doen. Wel ik kan u meedelen, deze onzin gaat hier nog lang duren, en op de vraag wat zit u hier nu eigenlijk te doen? Wel het antwoord is tijd, u zit uw tijd te verdoen, net zoals ik hier mijn tijd zit te verdoen met te schrijven over monniken en verhaaltjes en lezers en die lieve kindjes.
Maar goed, de sprookjes dus. U hebt ernaartoe geluisterd en u heeft of zal ze voorlezen. En zo gaat dit steeds maar door, elke keer opnieuw. Dit heten we bandwerk, reeds uitgevonden in de tijd van de antieke monniken, wist u dat? Want vermoedelijk was er in die tijd reeds sprake van enige vorm van bandwerk. Bandwerk niet in de zin van een band, een groep. Ik zie nu niet direct de monniken in hun klooster staan met hun elektrische gitaar en de lead-monk die dan gaat stage diven. Moet anders wel een leuk zich geweest zijn met al die pinguïns die dol enthousiast naar de zanger staan te fluiten. Maar dit bedoel ik dus niet. Met bandwerk heb ik het over het repetitief herhalen van steeds dezelfde handeling die steeds opnieuw herhaald en herhaald wordt, want indien deze niet repetitief herhaald zou worden zou er ook geen sprake kunnen zijn van bandwerk. Bandwerk heeft nu eenmaal die eigenschap van vrij repetitief te zijn.
Stel je eens voor, geen sprookjes om voor te lezen, dat maakt de kindjes dan ook overbodig, want er is niemand nodig om te luisteren naar iets wat niet bestaat. Maar als er niemand is om te luisteren, dan is eigenlijk ook de lezer overbodig, dan heeft het eigenlijk geen zin dat u dit hier nu zit te lezen. Vermoedelijk had u zich al afgevraagd hoe lang deze onzin nog ging duren, en vroeg u zich al af wat u hier eigenlijk zit te doen. Wel ik kan u meedelen, deze onzin gaat hier nog lang duren, en op de vraag wat zit u hier nu eigenlijk te doen? Wel het antwoord is tijd, u zit uw tijd te verdoen, net zoals ik hier mijn tijd zit te verdoen met te schrijven over monniken en verhaaltjes en lezers en die lieve kindjes.
Ik had het u toch gezegd, bandwerk herhaalt zich, ik had u nog zo gewaarschuwd dat u uw tijd zat te verdoen. Aan de andere kant, de boog moet niet altijd gespannen staan. Af en toe eens wat tijd verdoen moet toch kunnen niet? Ik geloof van wel. Een mens moet af en toe eens lekker kunnen niksen, niks doen, of toch bijna. Er zijn hier extreme vormen van bekend, mensen die te lang niks doen en te vaak niks doen. Zij wassen zich niet meer, niet echt aangenaam, ze eten niet meer, mager is echt niet mooi en uiteindelijk ademen ze niet meer. Maar dat is dus ietwat overdreven. Zo ver raad ik u dan ook niet aan te gaan. Al vermoed ik dat indien u momenteel nog steeds aan het lezen bent wat hier neergeschreven staat u toch steeds meer kans loopt om te stoppen met ademen en indien dit niet het geval is zit de kans erin dat u ofwel kort hierna de brug afspringt of u uzelf laat opnemen in een gesticht. Ik kan het u eigenlijk niet kwalijk nemen, het vergt heel wat moed om deze tekst hier te blijven lezen. Waarom doet u het eigenlijk? Hebt u echt niks anders te doen. Wie weet hoe lang ik dit hier nog zal trekken!
Waar elke schrijver van droomt zijn natuurlijk de lezers. Indien u mijn tekst momenteel aan het lezen bent staat het vast dat ik over u zal dromen. Dan kan ik alleen maar hopen dat u een beetje de moeite bent. Misschien had ik eigenlijk beter een soort toelatingsproef georganiseerd om kandidaat lezers te selecteren. Aan de andere kans is de kans op een geïnteresseerde lezer zo klein dat ik eigenlijk alles wat langskomt van harte moet verwelkomen. Lezers zijn eigenlijk als vrouwen, de kans is klein dat er eentje langskomt, dus pakken wat ik kan krijgen. Maar inderdaad, voor ik het vergeet, van harte welkom uiteraard! Als schrijver is het mijn plicht om u ietwat te soigneren. De mate waarin hangt natuurlijk van de lezer af, zij heeft misschien al een voordeel op hem, ik geef maar een voorbeeld! Hoffelijk zijn, dat is van het grootste belang wanneer we lezers willen hebben en die behouden. Ik zie jullie dan ook allemaal heel graag! En met deze woorden zou ik graag afronden. Bedankt voor het lezen, hopelijk was de zever het een beetje waard!
feedback van andere lezers- Ghislaine
Best grappig.
DeKo: Dankje!
Grts, DeKo - ivo
de sprookjes van vroeger waren de pornofilms van vandaag... als je ziet hoe wreed en gruwel en seksueel ze geladen waren. Sneeuwwitje en de zeven dwergen ... en de prins met zijn witte paard ..
jaja ...
als je dat gelooft, dan maken ze ons wel iets anders waard.
De sublimatie van de verhalen die verteld werden aan het open vuur terwijl de kleine kinderen in dezelfde kamer op dezelfde hooimijt lagen te slapen. En de verhalen werden zo verteld dat de kinderen geen rode oortjes kregen. Was nog in de tijd van de vliegende sigaar. dat vrouwen zwanger werden zonder dat ze wisten van wie het was ...
jaja ..
DeKo: Bedankt voor de interessante feedback. Ik was wel vaag op de hoogte hiervan maar inderdaad nooit de link gelegd dat ze moesten verteld worden met de kinderen in dezelfde kamer... Interessant!
Grts, DeKo - drebddronefish
Mag ik eerlijk zijn? Het verhaal heeft geen vaart, je valt in herhaling en de beelden zijn niet sprekend of origineel genoeg.
Groetjes
DeKo: Ok bedankt voor je mening. Dat het in herhaling valt dat is ook de bedoeling uiteraard.
Grts, DeKo
|
