Volg ons op facebook
|
< terug
De verdwijning (aflevering zeventien)
Daar zaten we dan, Cyr, Hardy en ik, in een Hoek van Hollandse woning aan de dag van Cels verdwijning terug te denken. Niemand nam het woord en ik keek tersluiks naar Cyr. Toen hij ons ophaalde van het station was hij vriendelijk geweest maar ook gereserveerd. Toegegeven, hetzelfde gold voor mij. Eigenlijk had ik hem gewoon eens goed willen bekijken, zijn handen vast willen houden, strelen zelfs, hem zeggen dat ik nog steeds van hem hield...
Hoe graag ik het ook had gewild, ik had niet kunnen ontdekken of hij anders tegen me aankeek dan tegen 'zomaar een vriendin van vroeger'.
Het was natuurlijk niet de bedoeling dat dit bezoekje zonder gevolgen zou blijven! Bij die gedachte raakte ik compleet in paniek. Stel je voor dat ik totaal niks bij Cyr zou weten op te roepen, dat hij me lelijk vond in mijn lichtbruine broek, zelfde kleur vest, donkerbruine laarzen en opvallende goudbruine t-shirt met de tekst Heaven or Hell, dat hij mijn leesbril een giller vond, mijn oorbellen ordinair en mijn gedrag slaapverwekkend?
Ik voelde een golf van misselijkheid opkomen; precies op het moment dat ik naar de w.c. wilde gaan, zag ik Cyr naar me glimlachen.
"Dat we hem uitdaagden om langer dan Xavi onder water te blijven, valt ons niet te verwijten," zei Hardy. "Dat niemand van ons een poot uitstak toen hij wel érg lang onder water bleef, natuurlijk wel. Om nog maar te zwijgen van het feit dat we zijn lichaam hebben opgedoken en in een schuur verstopt om het later te begraven, rond middernacht op de Schulpweg terwijl we zogenaamd in het Berenei waren, bij een optreden van de Smiezels. Wie zou die groep nu nog kennen?"
Ik hoorde Cyr zuchten. Voor het eerst had één van ons de moed gehad de gebeurtenissen uit te spreken, om toe te geven dat we schuldig waren aan een misdrijf. Mijn misselijkheid maakte plaats voor een doodmoe makend verdriet en een schrijnend gevoel van zelfverwijt.
"We moeten ermee leven," zei Cyr, "hoe moeilijk dat ook is. Ik heb vaak het idee dat het hele bestaan uitsluitend uit ellende bestaat maar eigenlijk is dat onzin; alleen al de schoonheid van de zee maakt een hoop goed en ik ga ieder jaar twee weken naar de Cariben, daar kom ik wel tot een bepaalde vorm van rust. Bovendien heb ik mijn geloof en mijn dochter."
Vreemde volgorde, dacht ik: de zee, de Cariben, het geloof en je dochter...
Ik had nu wel het lef om hem recht in de ogen te kijken, net zo mooi donkerbruin als ik me herinnerde. Deed Hardy maar een goocheltruc waarbij hij spoorloos verdween zodat ik de avond en de nacht samen met Cyr zou kunnen doorbrengen! Seks hoefde niet eens; flink huilen en in zijn armen in slaap vallen met het besef dat we samen zouden blijven, dat was waar ik het meest naar verlangde. Hijzelf zou ook best een potje willen janken dacht ik zo, tenslotte was het zijn tweelingbroer die zo tragisch was overleden.
Voorlopig zat Hardy echter nog pontificaal in zijn stoel en had ik geen idee wat ons weerzien bij Cyr opriep. Op de een of andere manier moest ik hem even alleen te spreken krijgen, maar hoe?
Ik staarde naar de boekenkast die tevens als dvd-kast dienst deed. Hij was duidelijk een (auto)biografieën lezer; de titels van de dvd's kon ik niet ontcijferen.
Op de radio zong een mij onbekend persoon 'De Nieuwe Waterweg, daar wordt de zee rivier, de Nieuwe
Waterweg brengt zilte zeelucht hier...'
"Laten we naar het strand gaan," zei Cyr. "Een strandwandeling wekt de eetlust op."
feedback van andere lezers- ivo
mooi hoor, ik blijf volgen ..
Mistaker: Dank je Ivo, ben ik blij om!
Groet,
Greta - kapiteinsebbos
volg dit verhaal
met de regelmaat van de kok
volg jou
met de regelmaat van de tijd
volg jij
de weg naar ons hart?
xx
Mistaker: Ik volg de wegwijzer ;-)
Dank je voor je leuke reactie kapitein!
Greta xx - aquaangel
ja ik ben er weer.......al is het hoestend en snotterend, de Cariben lonken nu meer dan ooit... drie jaar geleden ging ik daar heen....... en nu wil ik wel weer hoor......
ach een dagje Noordwijk en ik ben al blij ;)
Mistaker: Ik heb vliegangst en ben nooit verder geweest dan de Zwarte Zee (in m'n eentje met de trein, leuke ervaring moet ik zeggen). Mijn favoriete badplaatsen zijn De Haan en Travemünde maar ook in Holland zijn leuke badplaatsen natuurlijk. Noordwijk ken ik eerlijk gezegd niet...
xxxx - lin
Heel goed vervolg. Je laat ons mooi meevoelen met de hoofdpersoon (hoe heet ze ook al weer ?) en er zijn niet teveel uitweidingen, kortom, een aflevering naar mijn hart!
Mistaker: Dank je voor je lovende woorden Lin! Ik mis de uitweidingen wel hoor... ;-)
Ze heet Hester trouwens.
Groet,
Greta - RolandBergeys
leuk vervolg, ja
Mistaker: Bedankt Roland!
Groet,
Greta - Henny
Dit is een heel andere wending. Nu gaat het een kant op die ik niet had verwacht.
Mistaker: Ik weet zelf ook pas tijdens het schrijven welke kant het opgaat.
Groet,
Greta - thijl
De aap komt aarzelend uit de mouw, hahaha. Goed stuk!
Vrijblijvend tipje:
'zomaar een vriendin van vroeger'. (het aanhalingsteken voor de punt, dit is nl. geen citaat)
Mistaker: Bedankt voor waardering en tipje!
Groet,
Greta - Wee
Bizar, gewéldig!
Waarom wpuntcpunt?
x
Mistaker: Goeie vraag ja, geen idee eigenlijk!
Ik vraag me ook af waarom ik het op mijn ex gebaseerde personage Cyr een dochter heb gegeven, die had hij nl. helemaal niet! Een psych zou daar wel wat mee kunnen haha.
Greta x
|
