Volg ons op facebook
|
< terug
Stel
Stel het is weer zo'n dag als alle andere. Je hebt het weer eens allemaal gefikst. Het voetbaltruitje was net op tijd droog. Je hebt zelfs nog je haren kunnen wassen voor de buurvrouw je een gebroken hart en de melkboer je een factuur aanbood.
Hij belt aan op het perfecte moment. Je hebt zin in iets lekkers maar je weet niet goed in wat. En daar staat een kleine jongen voor de deur met gouden lokken en een gemoed vol piekjes. Hij heeft je een toetje bereid van pure chocolade met hazelnootjes. 'Hier,' zegt hij gewoon 'dat heb je verdiend!'.
Stel het is nu net eens een andere dag. Je strijkijzer geeft de geest en je mailbox puilt uit. Ondertussen maait de tijd het gras onder je voeten weg. En malen dat je hersenen doen! Alsof alles in een oogwenk vergruizen moet. In gedachten fiets je van het vaderland weg.
Hij staat aan de kaai en hij wenkt en hij wuift. Met zijn armen én met de zeilen die hij net op dat moment licht. Zijn gezicht past perfect in zijn eigen groeven. En zijn ogen hebben precies dat aanloopje genomen dat nodig is om bij de jouwe te geraken. 'Kom', zegt hij gewoon 'het is je tijd.' Op het dek is het fris, de wind suist door je haren en de tocht is helemaal voor jou alleen gepland.
Wat is het fijn geschenken te bedenken. Wat is het fijn ze zomaar te ontvangen. Wat is het fijn de hemel te verzinnen. Alsof Loontje jouw boontje bevroedt. Alsof God af en toe aan je kant staat.
En toch. Er is geen 'Stel' dat de werkelijkheid overtreft. God bestaat niet. Maar kleine jongens en veermannen wél. En zelfs als beiden jou niet zien staan … gebeurt het wel eens hélemaal in Techt…
Dat je langs de straat doolt en niet eens meer weet welke dag het is en de ene mens van de andere niet meer kunt onderscheiden. Dat je hoofd vol is en je armen moe. Je wéét immers al zo lang dat het er louter op aankomt te laten varen wat je al zo lang kwijt bent geraakt. Je kunt ondertussen al even goed loslaten als het behang in de keuken. Je zin om een klaproos te plukken ontbindt elke keer weer in de schroom die haar toch maar laat staan.
En dan loopt daar een half bedremmelde half verrukte kerel tegen je aan met een kiezelsteentje in zijn open linkerhand. 'Hé,' zegt hij gewoon, 'hé, kijk eens, ik vond net een kiezelsteentje in de goot. Is dat niet net dat ééntje dat wel vijf spijkerbroekzakken van jou heeft gekend en dan plots van de aardbol verdwenen was?'
En je hoeft zelfs niet te kijken. Want je weet dat het dat ene kiezelsteentje is dat jij uit de duizend herkent. En je verbergt je ontroering. Want je laat nog eerder je blote billen zien dan je natte ogen.
Zo'n verhalen zuigt geen schrijver ooit uit zijn duim.
feedback van andere lezers- JC
loontje die boontje bevroedt, ik moet er zowaar bij glimlachen, bedankt daarvoor
Vansion: glimlach bij deze geretourneerd - ivo
het is niet aan het zuigen maar aan de verbeelding dat de schrijver zijn inspiratie haalt. Soms is een vonk genoeg om een vuur te doen ontbranden ..
Vansion: Eerste zin van je: ik weet het zelf niet. Als ik het allemaal wist, zou ik geen verhalen schrijven. Tweede: ja, soms. - SabineLuypaert
echtig en techtig, erg intrigerend stukje dat ik graag gesnoept heb. Want het las als een snoepje, zeker weten, zucht en smelt, ja zo een snoepje
Vansion: Wel, laat ik zeggen dat ik het eerst ook zag als een snoepje, maar moest toegeven dat 'het' wellicht véél voedzamer was ... - dichtduvel
Naar mijn gevoel kan jij heel kundig, en kunstig zuigen. x Jef
Vansion: Kundig? Neen, nog niet genoeg ervaring. Kunstig? Is dat niet het volgende stadium?
Maar wél met overgave én dankbaar ... da's waar ... - mariagarquez
Zo goed geschreven dit.
Vansion: Misschien is het toch waar dat wat is gelijk het is op den duur (soms) regeert? - nutswritingkate
"Want je laat nog eerder je blote billen zien dan je natte ogen"
waarom kan ik niet op zoiets komen? ahja, nu weet ik het... ik denk niet aan blote billen als ik schrijf! *grijnsgrijns
Vansion: Kate, echt echt echt waar: onder het schrijven moest ik plots heel fel aan jouw dagboekfragmenten denken. - ERWEE
Stel het is weer zo'n doordeweekse zaterdag en je leest zon stuk, dan denk je toch al snel: Vansion heeft het toch maar weer gefikst.
Vansion: Dit keer niet gefikst eigenlijk. Heb het gewoon 'gekregen'... - commissarisV
Foei Jef ;-). ....enfin, even 'terzake':Dat (be)roerend raken aan ontroering en sensuele beelden geeft dit stukje een onwaarschijnlijke glans...
Vansion: William, of de glans overspringt kan ik niet inschatten. Maar ... hoe onwaarschijnlijk ook het gaat wel om iets ECHTS. Eenvoudigs. - feniks
Stel ... dat ik kon leven, zoals jij kan schrijven, dan ...
wel ... dan zou ik zó leven, zie!
Vansion: Je lééft, Raf. Het schrijven is maar een bijverschijnsel. Als het andersomt dan is er iets mis. X - backie
Ik ga ne keer doodserieus zijn. Dit is PRACHTIG! Heb het al een aantal keer gelezen en ik blijf maar naar je tekst staren, denk even na, en lees het nog een keer. Waarom pakt dit mij? Misschien door alles wat er in zit: vleugjes eenzaamheid, nostalgie, gemis, de kleine dingen.
Ik zit hier in mijn blote billen te wrijven in m'n natte ogen. Waarschijnlijk denk je nu: backie heeft het goed zitten.
groetjes.
Vansion: Ik denk niets momenteel. Ik ben verrbaasd. Ook wel blij. Dit stukje kreeg ik cadeau. Wat kan ik anders dan doorgeven. (enfin proberen)? - harmandi
Goed geschreven, uiteraard zou ik bijna zeggen. Maar ook zo'n heerlijke boodschap. Er zijn tijden dat je het niet ziet, niet gelooft. Dat het lijkt alsof het leven aan je voorbijgaat. En dan ineens... Is er iets kleins, wat precies op tijd komt en uitgroeit tot iets groots en moois. Zoals dit stukje. Klein en groots in één.
Vansion: Je ziet het . Je kent het dus. Je feedback klinkt mij in de oren als een handdruk. - Ghislaine
Dit noem ik nou kunst met de grote K. Uitstekend + uitstekend Vansion.
Vansion: Werd mij eigenlijk op een schoteltje gebracht. In zekere zin. - RolandBergeys
Ja, ik volg Backie tot en met zijn zinnetje dat eindigt met kleine dingen, en ik volg Ghislaine in haar twee maal uitstekend!
Vansion: Hier voel ik ook wel raaklijnen met jouw schrijven, Roland. Al zou ik nooit die intieme sfeer van sommige van jouw verhalen kunnen oproepen. Anders. In dit geval dichter. - drebddronefish
't Is van een techtigheid dat het aan de ribben kletst, maar het lijkt me nu net de moeilijkheid om liever je blote billen te laten zien dan je tranen, dat moet soms moeilijk slikken zijn dan, de brok dubbel zo groot...
Vansion: Ssst. Dat was een verlegen bekentenis... - littlefairytale
Erg krachtig, die mix van proza en voelen...
Genoten en als extra schot in de roos...tranen en billen.
Mooi. tine
Vansion: mix die hier tot mijn verbazing gretig gelezen wordt
dat had ik niet verwacht
in dit huis slapen dichters en vertellers in chambres séparées ... misschien zijn het chambrettes mat afbreekbare tussenschotten? - jbrouns
Ik ben een beetje kwaad nu, telkens als ik van u iets lees heb ik zoiets van: "ik kan helemaal niet schrijven" en dan heb ik wel eens zin om het ook niet meer te proberen. Bedankt :-)
Vansion: Elkeen moet zijn eigen stem vinden. Mij heeft het 44 jaar gekost. Ik lees dra nog iets van je. Andersheid trekt. - Joop_Eters
Je zin om een klaproos te plukken...........
Prachtige zin! Inkaderen!
Vansion: Wat vind je van:
"Ik voel mij zo misplaatst als een vaas in een klaprozenveld?" - annvanbyl
Mooi...in Dromenland is 't fijn vertoeven, en soms ook in Techt...
Vansion: als we het onderscheid al zouden kennen ... - erinneke
Dag An, Stel dat je en beetje eenzaam en met een kop vol ergernis in je zetel zit en besluit om eens langs WH te surfen. Dat je gsm niet stopt met piepen en enkel de verkeerde berichten binnenstromen. Dat de muurtegels in je keuken naar beneden komen terwijl je niet eens met de deur sloeg en dat niemand zin heeft om met je op stap te gaan vandaag. Stel dat je net dan dit verhaaltje leest en bevangen wordt door emotie omdat dit zo'n mooi geschenkje is en vandaag alleen voor jou. Stel...
Vansion: vandaag alleen voor jou erinneke
en heel erg graag gegeven
want deze gedachte heb ik zelf ook zomaar helemaal voor niets cadeau gekregen uit onverwachte hoek - lina_karin
!
! top!
!
Vansion: glimlach alhier - koyaanisqatsi
Techt... Wanneer was ik daar ook alweer?? :-)
Vansion: kom maar eens af ;) - pieter
Leve de vrouw met fantasie en die het vervolgens ook nog eens goed en intrigerend opschrijft.
Met plezier gelezen dus.
Groet,
Pieter.
|
