Volg ons op facebook
|
< terug
De verdwijning (aflevering drieëndertig)
Het was Tante Elodie die belde. Hardy gaf me even later een samenvatting van het gesprek dat hij met haar had gehad. Ze bleek de nalatenschap van Cyr te beheren (zijn ouders en zussen konden, wilden dat niet) en ze had een paar 'dingen' die ze aan ons wilde geven.
Reeds een dag na het telefoongesprek zaten Hardy en ik bij Cyrs tante in de huiskamer. Ze was nog steeds onberispelijk gekapt en gekleed maar leek een oude vrouw vergeleken bij de dame die we vrij kort daarvoor hadden ontmoet. Misschien leek ik ook wel ouder, een middelbaar mens met verdriet in haar ogen.
De foto van haar neven Cyr en Cel in hun jonge jaren had ze verwijderd; in plaats daarvan had ze een foto opgehangen van een glimlachende Cel, een joch van een jaar of vijftien met een donkerblauw poloshirt aan. Hij leek bitter weinig op zijn veel knappere tweelingbroer.
Tante Elodie voorzag ons van koffie uit het Senseo-apparaat. Er viel een ongemakkelijke stilte die ik opvulde met zenuwachtig geklets over de verandering die Barendrecht de laatste jaren had doorgemaakt. Van het dorp tussen de weilanden was niets meer over nu al die oud-Rotterdammers in de talloze nieuwbouwwijken waren neergestreken.
Nadat tante ons van verse koffie had voorzien, haalde ze een schoenendoos tevoorschijn. "Dit zijn foto's die ik bij Cyriel thuis heb gevonden. Ik wil...kan ze niet bewaren maar weggooien kan ik ze ook niet. De rest van de familie heeft er ook geen behoefte aan dus ik dacht aan jullie." Ze keek ons vragend aan.
Zwijgend nam ik de schoenendoos van haar over. Het liefst was ik meteen de foto's gaan bekijken maar dat wilde ik alléén doen, in mijn eigen huis hoewel ik me daar sinds 'de gebeurtenis met Cyr' niet meer echt op mijn gemak voelde. Misschien moest ik op zoek gaan naar een andere woning, zoals ook de maatschappelijk werkster had voorgesteld? Ze kon iets voor me regelen, had ze gezegd, maar soms fantaseerde ik over samenwonen met Hardy. Het was geen liefde, dat kon ik voor niemand meer voelen na Cyr, maar sympathie was misschien toch ook wel genoeg als basis voor een relatie?
Tante Elodie deed de met touw dichtgebonden schoenendoos in een grote plastic tas van Bas van der Heijden. Nadat we nog wat over koetjes en kalfjes hadden gepraat, vroeg ze ons of we het goed vonden dat we contact met haar hielden. "Ik wil niet alle banden met vroeger verbreken in de jaren die me nog resten. Alle banden met Cyriel bedoel ik. Met vroeger."
Hardy zei dat hij het prettig zou vinden om af en toe bij haar op bezoek te gaan, een mededeling die ik alleen maar kon beamen. Ook ík wilde niet alle bruggen achter me verbranden, zou daar ook niet toe in staat zijn trouwens want Cyr zou altijd een zeer belangrijk onderdeel van mijn leven blijven.
Tijdens onze reis terug spraken Hardy en ik over allerlei onbeduidende zaken, alsof we zomaar een uitstap hadden gemaakt en stomtoevallig met een rode Bas-tas terugkwamen. Nadat we het zoveelste onbenullige onderwerp tot vervelens toe hadden besproken ("Wanneer gaat de buitenspelval in?" "Als een speler naar een andere speler speelt en die moet dan achter alle verdedigers van de tegenstander staan," een uitleg die allerlei vragen opriep volgens mij), pakte Hardy mijn linkerhand (met de rechter hield ik de tas stevig vast) en zei: "Hester, ik heb een verrassing voor je."
feedback van andere lezers- ivo
je weet het wel strak te houden en het blijft me boeien ... benieuwd waar je naar toe gaat met mij als lezer op sleeptouw ..
knap ..
Mistaker: Ik heb ook nog niet echt een idee eerlijk gezegd, ik bedenk het tijdens het schrijven. Bedankt voor je lovende woorden Ivo!
Groet,
Greta - lin
Ik voel de dip, het trauma bij de hoofdpersoon. Goed beschreven!
"Zwijgend nam de schoenendoos van haar over" = zwijgend nam ik de schoendoos van haar over ??
"een uitleg die allerlei vragen opriep was volgens mij"= een uitleg die allerlei vragen opriep volgens mij ??
Ben benieuwd waar je nu mee gaat komen..
Mistaker: Dank je voor de verbeteringen Lin, en ook voor je leuke reactie natuurlijk!
Tja ik ben zelf ook benieuwd...
Groet,
Greta - Kapiteinsebbos
we naderen de ontknopping!
er komt zeker nog een blessuretijd bij hé :-)
dikke knuffels,
xxxx
Mistaker: Ja, het eind is in zicht maar...
Dank voor je 'meeleven' kapitein!
Greta xx - aquaangel
fraai
blijf elodie een vreemde naam vinden hihi xxx
weltrusten 23.56 uur xxx
Mistaker: Is in Vlaanderen normaal hoor, nou ja bij oude mensen dan, en wie weet wordt het hier ook nog eens een modenaam haha.
Bedankt voor je reactie Aqua!
xxxx (ik vind 23.56 vroeg om te gaan slapen hoor ;-)) - Henny
Volgens mij ziet ze straks op de foto's iets wat haar aan het denken zet of aan het schrikken maakt. Die laatste zin houdt de spanning er ook in.
Mistaker: Zou kunnen...
Ja een laatste zin is altijd belangrijk al heb ik nog geen idee wat er volgt...
Groet,
Greta - RolandBergeys
oeps, had deze aflevering overgeslagen, vandaar een vraagtekentje bij-, en iets minder geboeid door de volgende.
Mistaker: Dank je voor je reactie Roland! Kan niet hé, aflevering missen ;-)
Groet,
Greta - thijl
Die foto's... ;-)
vrijblijvend tipje
-een grote plastic tas (+ l)
Mistaker: Afwachten Thijl ;-)
Dank voor de correctie weer!
Groet,
Greta - Vansion
Oh! Je hoofdpersonage heeft een voornaam. Eerste keer gebruikt hier? Of ben ik die onderweg vergeten?
Die opmerking over "buitenspel" is hieer meesterlijk, maar komt m.i. niet echt over... Ik zou die enkele zinnen inkapselen ofwel in een ertussen gesmeten dialoog, ofwel zomaar tussen witregels (a.h.w. ingekaderd en boven het vertellende opgehangen)
'k lees nog eentje vandaag...
Mistaker: Heerlijk dat je het volgt en ervan geniet Vansion! Ik zal eens kijken naar die buitenspel-opmerking!
Groet,
Greta - Wee
NEE, sympathie is níet genoeg, pas toch op!
x
Mistaker: Breek me de bek niet open joh ;-)
Greta x
|
