Passie voor schrijven
|
||
home wat is writehi(s)story? bladeren uitgeven gezamenlijke publicaties boekenwinkel manuscriptanalyse inschrijven contact | ||
top 10 wedstrijden forum hulp |
Volg ons op facebookGa naar chat |
Eulalie Niemand en de dingen van de schijn.door drebddronefishOoit, dacht ze, moeten de dingen gemakkelijk geweest zijn, toen, zoals ze vermoedde in haar eigen kiem te pitten. Maar dan begon ze te groeien en aarzelend zette ze haar eerste stappen, parallel met de aardse bodem en de schijn van ruimte boven haar hoofd. Naarmate ze vorderde en de wereld leerde kennen zoals hij eruit zag, werden haar stappen zwaarder en liet ze indrukken achter waar ze niet meer wilde terugkeren. Het zette haar aan het denken. 'Wat is al die ruimte voor mij uit, die eruit ziet alsof het zo licht is, terwijl ik diezelfde luchtigheid toegemoet moet treden met al mijn krachten? En al dat blauw boven mijn hoofd, dat mijn schouders doet hangen, is dat niet slechts een schitterende leugen? Is de hemel niet meer dan de voetzolen van een gigantisch wezen? Wordt mijn vlees niet zwaarder door het ademhalen? Is het uitspansel niet alle bezwaar die de levende dingen hebben tegen de grond onder hun voeten?' En ze begreep dat iemand dit alles bedacht moest hebben om zijn eigen bestaan te verlichten, om te leven op haar kap. 'Wat moet het gemakkelijk zijn om je te bewegen louter met zuiver stromend bloed, zonder verzwarende gedachten.' Ja, daar was ze van overtuigd! En ze verzon de bedenker van dit alles, om de schuld op hem te schuiven en ineens was haar tred zoveel lichter...
feedback van andere lezers
|