Volg ons op facebook
|
< terug
De verdwijning (aflevering vierendertig)
Een verrassing? Ik had er geen idee van wat dat dan wel zou kunnen zijn, en waarom moest hij daar uitgerekend in de trein mee aankomen? Nou ja, misschien had hij mensen om zich heen nodig om hem moed te geven, had hij in zijn eentje het lef niet me de verrassing te laten zien. Zo zei ik belangrijke dingen vroeger altijd tijdens het afwassen tegen mijn moeder, dan hoefde ik haar niet aan te kijken.
Tot mijn verbijstering haalde Hardy een uit de krant gescheurde advertentie tevoorschijn. Het was een personeelsadvertentie waarin een webdesigner werd gevraagd. "Heb ik op gereageerd," vertelde hij, "en ik ben aangenomen!" Trots keek hij me aan; ik wist eerlijk gezegd niet hoe ik het had want hoe moest het dan met zijn goochelloopbaan, en waarom opeens deze opzienbarende carrièremove.?
"Het wordt tijd dat ik een normale baan krijg met een vast inkomen," vertelde Hardy. "Goochelen blijf ik er nog wel bij doen hoor, dat is tenslotte een belangrijk onderdeel van mijn leven, maar op een bepaalde leeftijd moet je het bestaan wat serieuzer gaan nemen, in bepaalde opzichten dan."
Ik had de indruk dat hij nog wel wat meer wilde zeggen maar de komst van een praatgrage conducteur gooide roet in het eten.
De rest van de reis besteedden we aan geklets over onbenullige onderwerpen zoals: welke club zette als eerste de buitenspelval in als tactisch middel? (Sint Truiden, wat Hardy niet wist en ik betrapte mezelf erop dat ik dacht: dat had Cyr wél geweten.)
In Amsterdam aangekomen ging ik met de tas vol foto's naar mijn huis; ik had Hardy gezegd dat ik ze in m'n eentje wilde bekijken en dat begreep hij wel.
Met trillende handen spreidde ik de foto's op tafel uit. Er zaten baby-, kinder- en jeugdfoto's van hemzelf bij, verschillende foto's van zijn dochtertje en van Coentje maar, zag ik tot mijn grote vreugde, ook een foto die hij van mij had gemaakt op het strand van Katwijk, de dag waarop ik een groen met witte strandjurk had gedragen over een gele bikini. Ik draaide de foto om en las de woorden die Cyr had geschreven: Met Hester in Katwijk. Een mooie dag.
Dat was het inderdaad geweest, een mooie dag, maar waarom waren er niet veel meer van die dagen geweest voor ons samen?
De volgende, vergrote foto die ik bekeek, was van een knappe donkerharige vrouw. Achterop stond geschreven: Karolina, door haar heb ik geleerd wat liefde is, door haar heb ik geleerd wat verraad is.
Met een diepe zucht legde ik de foto neer. Deze dame en niet ík was zijn grote liefde geweest, dat was me nu wel duidelijk. Ik was iemand 'om wie hij heel veel gaf', daar moest ik het dan maar mee doen mijn hele leven. En dan was hij ook nog van plan geweest me te vermoorden, iets wat hij die trut van een Karolina vast niet gedaan zou hebben!
Terwijl ik de fles Grand Marnier tevoorschijn haalde, stroomden de tranen over mijn gezicht. Cyr had nooit van me gehouden en zou dat, gesteld dat hij was blijven leven, ook in de toekomst niet zijn gaan doen.
De rest van de foto's zou ik een andere keer wel bekijken; voorlopig wilde ik mijn brein laten benevelen door teveel drank, door Grand Marnier vermengd met wodka en rum. Ik zette het op een drinken en zakte uiteindelijk weg in een toestand van vergetelheid.
feedback van andere lezers- Kapiteinsebbos
heel goed!
zoals gewoonlijk! :-)
dikke knuffels,
xxx
Mistaker: Bedankt kapitein voor je lovende woorden!
Greta xx - ivo
jep idd zeer mooi .. en het blijft zijn lijn houden ..
Mistaker: Bedankt voor je fijne reactie Ivo!
Groet,
Greta - Henny
Het verhaal kabbelt rustig verder. Natuurlijk is het even slikken als je tot besef komt dat hij nooit van je gehouden heeft.
Mistaker: Dank je voor je reactie Henny!
Groet,
Greta - RolandBergeys
-zoals: Welke club... welke met kleine letter.
Inderdaad, het kabbelt verder. Heb het gevoel dat het niet te lang meer mag of hoeft te duren.
Mistaker: Ga het meteen verbeteren Roland, en er volgt nog één aflevering (ik vind 35 een mooi getal, vandaar).
Groet,
Greta - lin
Mag ik eerlijk zijn?
Als je verhaal een boek was geweest had ik het op dit moment terzijde gelegd.
Voor mij is het verhaal verteld. Niet dat je slecht schrijft, beslist niet, maar het is voor mij even genoeg. No offence?
Mistaker: Tuurlijk niet! Ik maak nog één aflevering en dan kap ik ermee (ik vind 35 een mooi getal), hopelijk wil je die nog lezen?
In ieder geval bedankt voor het volgen Lin!
Groet,
Greta - aquaangel
De volgende (vergrote) foto die ik bekeek
De volgende, vergote foto die ik bekeek
laatste deel in zicht..................doe je best Greta xxxx
Mistaker: Ja best moeilijk om afscheid te nemen, zeker als je griep hebt haha. Dat 'vergrote' ga ik veranderen (haakjes weg!)
xxxx - thijl
Jammer dat er nog maar 1 aflevering volgt na deze, zucht...
Vrijblijvend tipje:
-haar heb ik geleerd wat verraad is. (had =haar)
Mistaker: Geweldig dat je het zo waardeeert!
Groet,
Greta
|
