|
< terug
Bedverhalen slot. Zonder zweepje
Na zeven slechte jaren braken er betere tijden aan. Peter kreeg vast werk en we konden verhuizen naar een eengezinswoning met een tuin. Ook kochten we een waterbed, zo'n echte waterzak. Tussen de nieuwe cheffin en mij boterde het niet. Zij wilde mij ontslaan omdat ik te vriendelijk tegen de klanten was. Uiteraard ging ik in verweer. Na een jaar gaf zij bitsig toe dat ik gewonnen had, en dat zij zich bij dat besluit moest neerleggen. Ik had mijn zin! Ontslag krijgen, wilde ik niet, zeker niet met zulke argumenten. Ontslag nemen is iets anders, het vertrouwen was toch al verpest tussen haar en mij. De eerste weken als huisvrouw liep gesmeerd. Ik waste, poetste, kookte en genoot van mijn vrijheid, maar na een maand sloeg de verveling toe.Daarom besloot ik vrijwilligster in het dierenasiel te worden, want er was daar een tekort aan vrijwilligers. Al snel leek ons huis ook een asiel met zes katten en twee honden. Uiteraard dieren die kansloos waren om in onervaren gezinnen geplaatst te worden.
"Komen jullie ook kijken, in de manege? Ik ga mijn eerste wedstrijd rijden." vroeg een van de medewerksters van het asiel aan ons. Peter wilde eerst niet maar ik kon hem overhalen om toch eens een wedstrijd in het echt te zien. Hij genoot van het gebeuren, de paarden en de geur van het hooi.
"Dat wil ik ook kennen!" riep hij enthousiast. Hij liet zich inschrijven en een week later ging Peter naar zijn eerste paardrijles. Tegen tienen in de avond kwam hij thuis, bezweet en met een glimlach van oor tot oor.
"Dit is leuk, schat! Ik ga eerst even snel douchen en vertel het je zo."
Wat later kreeg ik alles te horen over opzadelen, aansporen en teugels vieren.
Die nacht werd ik heen en weer rollend wakker. Ik keek naast mij om te zien waardoor de golven veroorzaakt werden! Mijn eega lag op zijn rug, de benen opgetrokken, aansporend en met zijn armen in de lucht alsof hij met de teugels een paard aan het besturen was. De schat was in zijn droom aan het paardrijden. Wat jammer dat ik toen geen camera had.
feedback van andere lezers- ivo
al een geluk dat hij jou niet als paard had aanzien, anders had het verhaal mss nog iets anders uitgezien
prachtig verhaal ..
Henny: Hahaha! Misschien ging ik dan zelfs hinniken. - RolandBergeys
Schitterend, Henny!
Henny: Het is duidelijk dat je er van genoten hebt. Dank je Roland! - Mistaker
Haha!
Groet,
Greta
Henny: Fijn dat je even kon lachen, dat deed ik toen ook! - Kapiteinsebbos
heerlijk verhaal!
maar hij kan nog altijd met jou paardje rijden héhé! :-)
Henny: Dat dacht ik toch van niet. Hahaha! - Ghislaine
Uitstekend + 9
Henny: Kort en krachtig maar ik ben er erg blij mee! - SabineLuypaert
lol hoezoe zonder zweepje, kon jij die mens niet aanmoedigen dan (smile) hahaha, heelrojk stukje weer (smile) en die kansloze hummeltjes ben jij ook nog steeds nioet ontgroeid he (zoen)-
Henny: Aanmoedigen? Wel tijdens de wedstrijden en hij heeft indertijd bekers gewonnen. Net als jij zal ik altijd wel wat met beestjes hebben. (hug) - aquaangel
zooooooooooo dan heb ik er ook eentje van jou gelezen :))
paardrijden doe ik ook alleen maar in dromen ahha
heb 1x op een paard gezeten, of nee vaker in ponypark slagharen........hihi
dan maar een zweepje................hihaaaaaaaaaa
Henny: Hahaha! De lasso ook niet vergeten he. - Sangria
Dit blijft zo'n mooi verhaal. Hilarisch dat laatstje stukje. ;)
Henny: Je hebt er om kunnen lachen en daar gaat het om. :-d - werner
ik heb de zweep niet gemist. Ze was er immers. . .
Henny: Misschien in jouw slaapkamer, maar niet in de mijne. Hahaha! - erinneke
hilarich leuk
Henny: Dat was ook mijn bedoeling. De meeste verhalen van mij willen wel een glimlach geven. Fijn dat ik je die kon geven. - Linda
Een vlot stukje met een komische noot...heel graag gelezen, Henny !
Henny: Dank je! Je hebt Peter gezien dus je kunt je er wel iets bij voorstellen. ;) - Emmeline
Leuk!!
Xx
Henny: Vond ik ook. Leuk dat je even in deze serie dook en je plezier had in het lezen
|
