Volg ons op facebook
|
< terug
Fietsen moet je leren
Fietsen moet je leren
Ongemakkelijk pluk ik wat aan het zeemleren gedeelte dat aan de achterzijde in mijn fietsbroek zit. Het voelt alsof ik een luier om heb. Tja, ze zeggen dat het een must is, dus wat doe je dan? Daar sta je dan als vrouw van zesenveertig jaar, een knalgele racefiets aan het handje, ongetraind en klaar voor de start.
Ik staar omhoog, naar de steile en boven alles uit torenende berg voor me.
'Wat ik wil? Naar boven en wel naar het bovenste puntje. Richting het strak blauwe plafond, daar waar het zonnetje als enig lampje zijn licht en warmte verspreidt.' Waarom ik naar boven wil? Geen idee, ik moet en zal. Met een frivool sprongetje spring ik op mijn fiets en ga van start. De eerste trappen zet ik meteen zwaar aan om gang te maken. Vrij snel komt mijn achterwerk van het zadel en ligt mijn kin bijna op het stuur om zo het tempo nog meer te kunnen verhogen. Na een poosje trappen, 'vraag niet hoelang', voel ik mijn mond in een onflatteuze houding openzakken, om beter de zuurstof in mijn longen te kunnen opzuigen.
Na een niet te peilen afstand, merk ik, dat hoe ik me ook inspan, ik bijna niet vooruit kom. Het is alsof mijn fietsbanden worden vastgezogen aan het wegdek dat meer en meer op dikke stroop begint te lijken dan op asfalt. Inmiddels fiets ik zo langzaam, dat het mij verbaast niet met fiets en al om te kieperen.
Achter mij hoor ik een geluid en ik kijk onder mijn inmiddels sterk riekende linkeroksel door achterom. Tot mijn stomme verbazing zie ik iemand in een lekker tempo en ogenschijnlijk zonder moeite, op exact dezelfde fiets als ik heb, mij naderen. Bij mij kruipen de straaltjes zweet inmiddels met eveneens flinke snelheid vanuit mijn korte blonde haardos naar het puntje van mijn neus, zelfs het stomen van dit zweet lijkt sneller te gaan dan ik kan fietsen. Geïrriteerd probeer ik het van mij af te schudden.
Een 'shit," sist ertussen mijn lippen door, als de fietsende vrouw mij ogenschijnlijk moeiteloos voorbij trapt. Ik klem mijn kaken op elkaar en zet een tandje bij. Met als enig resultaat dat alleen mijn hart, in borst, keel en tegen mijn slapen sneller begint te bonken. De afstand tussen mij en de andere fietser zie ik alleen maar groter worden. Even overweeg ik om te stoppen, mijn fiets te keren en terug naar beneden te gaan, maar ik doe het niet.
Uiteindelijk kom ik boven, vraag niet hoe, maar ik sta er, op het hoogste puntje van mijn verlangen, kijk ik vanaf grote hoogte naar beneden. Mijn vermoeidheid is opslag verdwenen als ik zie hoe steil het pad, bergafwaarts, loopt. De bomen groeien als een soort trechter naar elkaar toe en veel meer dan een bebost zwart gat naar beneden, lijkt het niet.
'Dit is onmogelijk', mompel ik. En ik begrijp niet, dat ik dit vanaf beneden niet heb kunnen inschatten.
Een warme naar menthol geurende windvlaag maakt dat ik mij omdraai. Een peloton van zo'n dertig fietsers, op nét zulke gele fietsen als ik heb, suist voorbij. Ademloos kijk ik toe hoe ze achter elkaar aan over het steile pad, de diepte inschieten. Iets wat mij zojuist nog onmogelijk leek
…Het moet dus kunnen. Ik laat me niet kennen en stap opnieuw op mijn kanariegele fiets om eveneens mijn terugweg te aanvaarden. Trappen hoef ik niet, in een rechte streep lijk ik naar beneden de suizen. Mijn handen klemmen zich om de remmen, ik knijp erin zo hard als ik kan, zonder resultaat. Mijn snelheid lijkt alleen maar toe te nemen. Het zweet stroomt opnieuw over mijn lijf, nu niet van inspanning. Ik wil stoppen, maar de remmen werken niet mee. Hoe ik ook knijp, het gewenste resultaat blijft uit. Mijn snelheid is nu zo hoog dat ik mijn ogen niet meer van de weg durf af te halen. Van steil naar beneden volgt nu plots de ene bocht op de andere en wordt het steeds lastiger mijn fiets in balans te houden. Als ik vervolgens rakelings langs een afgrond scheer, begin ik me naarstig af te vragen hoe of dit moet eindigen.
Pats, er schiet een flinke steen weg van onder mijn voorwiel, mijn fiets maakt een slinger en weer weet ik mijn gele gevaarte nog maar net op de weg te houden. Op hetzelfde moment zie ik dat verderop de weg ineens ophoudt. Voor mij staat, geheel uit het niets, ineens een berg.
'Dit kan niet!' roep ik uit, om vervolgens met volle vaart en gillend tegen de berg aan te knallen.
Als ik mijn ogen open, staar ik nat van het zweet, tegen de zijkant van mijn bed aan. Een fles menthol massageolie die op mijn nachtkastje stond, heb ik in mijn val met mij meegesleurd. Het koude vinyl van de vloer plakt aan mijn blote bezwete lijf. Met mijn ene hand omklem ik mijn Nokia en mijn andere hand heb ik zo stevig tot een vuist gebald dat mijn vingers er pijn van doen. Opgelucht constateer ik dat ik veilig, weliswaar op de grond, naast mijn bed lig. Het hoofd van mijn partner zie ik slaperig ergens boven mij bungelen als ik hem hoor vragen,
'Wat doe je?'
'Ik zoek iets,' antwoord ik opgelucht. En ik probeer de ijzige kou van het vinyl tegen mijn blote huid te negeren, alles is beter dan van een berg te moeten worden afgeschraapt. Als ik op wil staan glijdt mijn hand weg in een klodder massage olie, die door de klap uit de fles is gestroomd, ook dit kan me niet meer deren.
Ik moet in slaap zijn gevallen, vlak nadat ik een vriendin telefonisch over mijn eerste Spinning les had verteld, hoe ik geradbraakt van de fiets af kwam, maar ook over de euforie van mijn overwinning. Ik had het toch maar gedaan, niet dan? Het gaf me een geweldige kick, om in die zaal vol met al die andere 'gekken' op gele fietsen, onder begeleiding en met de juiste muziek ter stimulatie, mijn eerste Spinningles van een uur te volbrengen.
Volgende week ga ik weer. Ze zeggen namelijk, dat je er 'even' in moet komen en met deze gedachte kruip ik opgelucht en voldaan mijn bed weer in.
feedback van andere lezers- Henny
Ik heb tranen gelachen! Wat een droom. Wel meeslepend neergepent.
Gaya: Dank je!! Verzonnen tijdens mijn eerste Sp.les. Misschien was het om die reden dat ik het volbracht heb. :)
H.gr! - erinneke
in één trek gelezen en genoten
Gaya: Fijn, en leuk om te horen.
Bedankt voor het lezen!!
H.Gr. - ivo
zeer levendig verteld en zeer goed onderbouwd ... mooi is dat
Gaya: Dankjewel IVo!!!!
Bedankt voor het lezen
H. gr. Gaya - Emmeline
Héérlijk joh :)... echt een knappe tekst, vlot, levendig, ...
Alles in orde ;)
Mooi!!
X
Gaya: Dankjewel!!!
H.gr. Gaya - feniks
Knap geschreven, grappig en goed gestructureerd!
Tikfoutje: De af(S)tand tussen mij
Gaya: Gezien, bedankt.
Bedankt voor het lezen...
H. gr. - muis
Vooral die kanariegele fiets... :) zulke teksten spreken me echt aan.
Vlot gelezen...en wanneer komt de volgende?
Gaya: :) (*_*) Zal wel weer iets anders worden he? Net als de eerder geschreven dingen. Zo gaat dat meestal...
Thanx voor je fb
H. gr. Gaya - jbrouns
Heerlijke ontspannende tekst die me zeer aanspreekt vermits ik wekelijks toch heel wat kilometerkes probeer te verslinden op de fiets (heb hier overigens ook een tekst op de site staan over het fietsen), amusant. Eén bedenking: ik weet niet of het woord 'opslag' in die context bestaat? Ciao
Gaya: Dank voor het lezen! Zal snel eens lezen wat jij over het fietsen hebt geschreven. 'Opslag' , volgens mij wel.... is toch een gewone uitspraak? Misschien typisch Ned? Ik weet het niet. Hoor het graag...
Gr. - Mistaker
Erg leuk en goed geschreven Gaya!
Groet,
Greta
Gaya: Dankjewel voor het lezen Gretha. Jouw rondje A'dam was erg leuk!!
H.gr. - remy
Heel leuk Karin, ga door, met vooral zulk soort dromen.
Gaya: (*=*) Dankje W!m. Ben blij dat het geen echte droom was, wel leuk om het al schrijvende, te bedenken. Op naar 12...
H. gr. K@rin - RolandBergeys
leuk, mooi geschreven
Gaya: Dankjewel voor het lezen Roland.
H. gr. Gaya - Vansion
met veel gniffels nu voor de tweede keer gelezen!
vooral dat 'ik zoek iets' deed me bulderen
fijn ook die pittige details!
Gaya: hi, dank voor het lezen. Was ook leuk om te schrijven :)
Gr. Gaya - cehadebe
Ook deze leest heel prettig. Kom maar snel met nieuwe verhalen
Gaya: zal ik doen, maar zit momenteel een beetje vast, ben leeg. lukt niet....gr. - emmerik
Dit is waarachtig een prima verhaal!
Gaya: Veel dank voor je het lezen en je fb. Tis dat ik geen staartje heb anders zou hij er echt van krullen :):)
H. gr. - rob
Mooie plotselinge wending! Ik zag het niet aankomen.;-)
Gaya: hi, dank voor het lezen...
gr. K@rin
|
