Volg ons op facebook
|
< terug
De pijn van het zijn
De telefoon ging. Een stem gehuld in tranen probeerde nog een 'hallo' te verwoorden zonder dat het haar emoties verried.
Aan de telefoon zeg ik enkel mijn voornaam en van de beller wordt dit ook verwacht. Maar het hoeft zelfs niet eens de echte naam te zijn, het mag een schuilnaam zijn, want het gesprek gaat niet om namen, maar om de diepe emoties die het leven zo moeilijk maken.
Met een respectvolle stem probeerde ik haar te bevragen, zodat hetgeen er was ook zonder dwang tot de oppervlakte mocht komen. De tranen waren zo overvloedig dat ik haast mijn doosje met zakdoeken had doorgegeven, doch, de draad was te fijn, om dit mogelijk te maken.
Het gesprek ging over vroeger, over hoe het was geweest. Hoe een man die zich vader noemde zich gedroeg als een beest ...
Ze had een probleem, want hoe kon ze haar vader nog eren? Ik stelde de vraag vanwaar ze deze gedachte haalde... ze vertelde me over de tien geboden waar er staat dat ze haar ouders moet eren.
Al een geluk dat ik dat stukje bijbel redelijk goed ken en dat ik de grondtekst - het Hebreeuws - ook in de oorspronkelijke taal had gelezen. Ik kon haar vrij makkelijk vertellen dat 'je zult je ouders eren' niet zo mag gelezen worden. Want, feitelijk staat er: je zult je ouders niet te schande brengen. En dat heeft een heel andere betekenis. Ondanks wat ouders je aandoen en je tekort doen, ondanks alle negatieve quotaties die er kunnen bestaan, het zijn en blijven je ouders en je moet ze niet vermalen. Want ook die mensen hebben hun beperkingen en hun gebreken. En het was waar, zij was het slachtoffer van hun gedrag. Maar de oorsprong van al deze pijn was misschien ook te vinden in de misserie die deze mensen in hun jeugd hadden gedragen en moeten verwerken. Wie zal dit nu nog verklaren?
Wat er gebeurd was, is niet meer te keren, maar wat er nu gebeurt en nog gaat gebeuren, daar kan je ook als slachtoffer een rol in spelen.
Ik vroeg geen begrip voor haar vader, maar misschien kon de gedachte helpen dat ondanks dat iemand het beest uit heeft gehangen of misschien nog steeds als beest leeft, je als slachtoffer niet op dezelfde wijze hem of haar, die dit je aandoet, op dezelfde wijze gaat behandelen zoals ze dit met jou ooit gedaan hebben of doen. Want wie is dan het slachtoffer van wie?
Je ouders niet te schande brengen wil niet zeggen dat je moet zwijgen over wat er gebeurd is, maar wil zeggen dat je ze niet nodeloos in een situatie brengt waardoor ze hun waardigheid, als verwekker van jou als mens, verliezen. Want hierdoor vergooi je ook je eigen waardigheid als mens.
Geen makkelijke oefening, zeker als in de hevigheid van de brand deze gevoelens tieren als een vuur dat niet te doven is. Elke aanraking en elke gedachte die ook maar hierover in haar als mens opkwam, deed haar denken aan de gruwel die haar ooit was overkomen. Haar vriend had veel geduld, maar ze had schrik dat ze hem ook zou verliezen. Het opvallende was dat ze haar referentiepunt in haar eigen gevoelens verloren was. Ze wist niet meer of wat ze voelde nog 'natuurlijk' was. Zelfs haar seksuele bevrediging had een negatieve quotatie gekregen. Zoals als je bij misselijkheid, alle eten dat je ziet een gevoel van braken kan opleveren..
Ik ben geen dokter of psycholoog en kan zeker niet via de telefoon een therapeutische sessie starten. Ik had haar doorverwezen naar de professionele hulp, die hiervoor wel bekwaam is. Ze mocht me nog altijd terugbellen als ze behoefte had om haar verdriet luchten. Ik had haar ook gevraagd om me te mailen en haar verdriet onder woorden te brengen, zodat ik haar ook via mail kon antwoorden en haar kon bemoedigen in haar verdriet. Het anoniem schrijven heeft wel iets, het laat je de vrijheid om te zeggen wat je wilt, want niemand weet dat jij het was die dit schreef.
Het gesprek duurde meer dan een uur en er werd over heel veel gepraat.
Het gesprek had me diep geraakt, zo diep zelfs dat ik met haar soms meehuilde aan de telefoon. Als medewerker aan een telefonische hulpdienst is dit misschien raar, maar als mens ook weer niet. Het gesprek liep heel bemoedigend en we konden elkaar heel veel vertellen, over grote en kleine dingen die zo pijnlijk en soms ook zo mooi waren. Gek, dat zo'n gesprek therapeutisch voor beiden kan zijn.
Het mooie was dat naarmate het gesprek vorderde en de pijn van het verleden een kapstok kreeg om ze te kaderen er ook over heel wat andere zaken kon gesproken worden. Ook over het geloof kon er gepraat worden. Alsof in een leven vol met afschuw en pijn geen geloof in een hemelse vader zou passen. Want het lot dat we hier op aarde ondergaan is zowel voor de gelovige als de niet-gelovige hetzelfde. Alleen de wijze waarop de realiteit wordt ervaren en wordt verwerkt kan anders zijn. De hoop die het geloof geeft, dat niet als een suikerklontje een geforceerde zoethouder is, maar als een kader waarin de realiteit een zin krijgt, kan de mens een ander leven geven.
Met Pasen, waarin de opstanding voor de gelovige ook een houvast kan vinden, waarbij al wat het verleden ooit had gedaan, in een andere gedaante kan oprijzen, kan heel veel moed en hoop geven, ook in de donkere dagen die er soms 'echt' kunnen zijn
--------------
Dit verhaal is feitelijk al jaren oud en toen ik hieraan terugdacht welde ook dit gedicht op, ik vond het beter dit te kaderen in dit verhaal zodat de emotie die ik voelde ook veel beter kan spreken :
Als ik nog kon huilen dan was het om jou
voor de tranen die je ooit had gebaard
in de stilte van je bestaan
met mijn vingers volg ik de baan
die de letters volgen
zodat het woord dat zo zwaar weegt
ook een zin krijgt
in de emotie die in je leeft
het onverschillige onrecht
dat je zo vermaalde
in het licht dat je was
waardoor duisternis
waaide in de lagen
van je lach
het doet pijn te moeten lezen
dat er niemand was
om je te beschermen
tegen de brute macht
die alles van je nam
stilletjes en heel bewogen
met een maag die keert
van verdriet en smart
adopteer ik de woorden
die je met je verdriet gaf
aan de ogen van wie je las
feedback van andere lezers- Ghislaine
Uistekend + uitstekend.
ivo: Bedankt Ghislaine voor deze reactie .. - Theo_Roosen
Uitstekend ++++ Het beste wat ik ooit gelezen heb. In het kader van het Paasgebeuren ( of je er nu in gelooft of niet ) een verhaal geschreven in een serene sfeer die boeit tot het laatste woord. Werkelijk prachtig en aandoenlijk. Mooi.Mooi.Mooi !!!!!
Theo
ivo: bedankt Theo voor deze mooie reactie - SabineLuypaert
ik had rillingen, rillingen die doorgetrokken werden toen ik dit las na het gedicht van Loha, tjee, een mens word er stil van, heel stil
ivo: bedankt Sabine ... voor je reactie en waardering - anne
Ivo, ik vind dit verhaal heel pakkend. Ik tracht me in te beelden wat het moet zijn als je je eigen bloed niet meer vertrouwen kan, als je als kind in angst moet leven en liefde voor je meer een hel is dan een genot. Gelukkig zijn er luisterende oren en telefoonlijnen die zulke kinderen en volwassenen toelaten om alles eens te zeggen. En de mensen die naar hen luisteren, zoals jij, verrichten een groot iets. Ik begrijp best dat ouderliefde niet voor iedereen is weggelegd en dit kan me diep bedroeven. Als er maar een sprnakeltje hoop blijft bestaan voor hen, dan zijn ze niet verloren, een ietsepietsie geloof en hoop.. . Je hebt dit prachtig verwoord en zo rond Pasen is dit echt vernieuwend. Nog een late zalige Pasen toegewenst!
ivo: bedankt Anne voor deze reactie, ik ben hier heel blij mee - libo
ik heb het niet helemaal tot het einde gelezen doe ik als ik wat minder gevoelig ben, want er kwam iets naar boven van mijn va
wat ik gelezen is droevig mooi
lieve pasen nog livina
ivo: dit was niet mijn bedoeling Libo, hopelijk kan je de rust en vrede vinden .... sterkte toegewenst .. en bedankt voor uw reageren - RolandBergeys
Het verhaal en het gedicht zijn inhoudelijk wel mooi, in het verhaal zit je met meerdere zinsconstructies die wringen of niet echt correct zijn, ze maken het lezen wat moeilijker en stroever. Dat is spijtig op zich.
ivo: ik weet het Roland, het is mijn zwakte ... toch bedankt voor het lezen .. - fille_de_toi
heeft me behoorlijk aangegrepen, mooie inhoud van het verhaal,
het hart op de juiste plaats, prachtig gedicht.
fille
ivo: Bedankt Fille voor uw reactie en waardering - aquaangel
wat kan ik nog toevoegen aan al deze bovenstaande lofuitingen??
goed werk Ivo xx
aquaangel | www.waterengel.nl
ivo: bedankt Aqua voor deze mooie reactie - dulcera
Waauw ... ik durf hier niks meer onder te zetten.
ik blijf stil bij wat je hier neerzet.
Meesterlijk.
Graag komen lezen en ervaren,
groetjes
Tina
ivo: Bedankt Dulcera voor uw reactie, een wijze raad in mijn oude doos gedichten hier op de site zitten ook stevige misbaksels die je echt maagpijn kunnen bezorgen, hou rennietjes bij de hand als je die lezen gaat .... - muis
Een verhaal geschreven vol gevoel en ik ben er van overtuigd dat lezers in dit verhaal een boodschap en een troostend woord vinden.
Prima de Luxe Ivo
groetjes
ivo: bedankt Muis .. - Henny
Wat een prachtig verhaal. Over hoe mijn vader was zal ik niet vertellen. Hij is gestorven zonder iemand om hem heen en dat zegt genoeg. Jouw verhaal greep mij aan omdat het zo waar is wat je schreef. Heel mooi.
ivo: bedankt Henny voor het mooi vinden ... - vlinderke
pijnlijk mooi, Ivo.
ivo: bedankt Vlinderke .. - Hoeselaar
Echt knap!!
ivo: bedankt ...je strelt m'n ego - cehadebe
Goed verhaal mooi vers,
ivo: bedankt Cehadebe - secret
zeer aangrijpend
ik wou dat ik kon geloven in God
maar ik hebhet vertrouwen in de mensheid verloren
teveel ellende in sommige mensenlevens
het onbegrip waarom de 1 zoveel de ander niks
misschien inderdaad waar dat ook hen die je pijn hebben gedaan ook zelf slachtoffer zijn
maar als je weet hoe dat voelt dan doe je dat bij je eigen kind toch ook niet?
als ik ook maar merk dat ik heel slecht gedrag vertoon bij mijn kind hang ik mezelf nog liever op
dan heb ik in iedergeval de geschiedenis verbroken die zich schijnbaar toch vaak herhaald.
een gemis van een mamma is op dn duur verdraagzaam
leven met gevoelens waar ik nu mee leef door mijn jeugd strommt als zwarte teer door mijn bloed
ivo: bedankt Secret, geloof in God is niet iets dat je jezelf oplegt. Geloof komt niet uit jezelf maar is een gave die krijgt ... daar ben ik nu eens zeker van. Ongeloof is als je geloof hebt en het niet gebruikt. Al het andere is geen ongeloof, maar niet-geloof.
bedankt voor het lezen ..
|
