Volg ons op facebook
|
< terug
Het schilderij van Brenda
Brenda Wijnschenk stapte uit op het station waar, vond ze, altijd een lugubere sfeer hing. Ze had zich nooit echt thuisgevoeld in het oerhollands stadje waar oude en nieuwe gebouwen elkaar afwisselden in een uitbundige polonaise. De mensen waren er stug en hun knauwerige manier van spreken leek in niets op het zangerige accent van haar jeugd.
Het was waarschijnlijk Brenda's laatste bezoek aan het plaatsje nu haar relatie met inwoner Stephan van Biervliet op de klippen was gelopen. Terwijl ze in de richting van het centrum slenterde, vroeg ze zich af wat ze zou zeggen wanneer ze Stephan onverhoopt tegen het lijf zou lopen. De waarheid, dat ze iets wilde kopen om thuis neer te zetten bij wijze van herinnering aan hem, vond ze te melodramatisch. Tenslotte bevond ze zich niet in een soapserie!
Stephan had ooit beloofd iets voor haar te kopen met dat doel maar hij had het niet gedaan, zoals zoveel dingen nooit door hem uitgevoerd werden omdat er altijd andere, belangrijker zaken waren dan zij en haar toch zeer bescheiden wensen.
Ze besloot te kiezen voor: "Ik moest toch een paar kadootjes kopen en ik had heimwee dus besloot ik om hier te gaan winkelen." Er hing wel een beetje het aureool van een loser om deze woorden maar wás ze dat ook niet, nu het uit was tussen Stephan en haar?
In het centrum kocht ze in een kadowinkel vier borrelglaasjes. Bij Stephan op de bank had ze vaak bessenjenever gedronken, zij uit een echt likeurglaasje en hij uit een wijnglas want hij bezat slechts één borrelglas. De poes Maup kwam altijd bij hen op de bank zitten. "Kijk nou, Maupie zit tussen ons in," had Stephan tijdens haar eerste bezoek opgemerkt. Hij zou nooit te weten komen hoe goed het haar had gedaan hem het woord 'ons' te horen gebruiken.
Maupie miste ze ook heel erg.
Wie ze zeker níet miste was Stephans moeder Lammegien, door Brenda 'Het Lam' genoemd omdat ze in het bezit was van een bos kleine witte krulletjes. Stephan wist niets van deze bijnaam af natuurlijk, hij was tenslotte erg op zijn moeder gesteld.
Het Lam had de urn met de as van haar overleden man op de kast gezet die tegenover de bank stond. Dit vond Brenda op zich al vreemd maar het feit dat mevrouw van Biervliet een naaktfoto van wijlen haar echtgenoot naast de urn had geplaatst, deed haar tot de conclusie komen dat deze vrouw onprettig gestoord was. Ontspannen op de bank zitten was er nooit bij want waar moest ze naar kijken? Het licht versleten tapijt met onbestemde kleur kende ze al snel door en door, net als de verlepte plant die op het tafeltje naast de bank stond. Toen ze hier ooit een toespeling op maakte, naast Stephan in de Fiat Panda op weg naar zijn huis, gaf hij toe dat hij het ook vreemd vond maar dat die urn heel belangrijk was voor mama en dat zijn ouders nou eenmaal overtuigde naturisten waren geweest. Na de dood van haar man hield mevrouw van Biervliet enkele kledingstukken aan tijdens het recreëren.
Nog steeds huilde Brenda iedere dag om haar verbroken relatie met Stephan, altijd op vaste tijdstippen waardoor het in ieder geval overzichtelijk bleef. Meestal kreeg ze een huilbui na het eten, tijdens het koffiezetten, en anders gebeurde het gegarandeerd wanneer ze net in bed lag.
Ze moest alle zeilen bijzetten om in haar werk als boekhoudster normaal te blijven functioneren, wat haar zonder meer goed afging maar erg veel energie kostte. Nachten van tien uur slaap waren geen uitzondering en van een nachtbraker veranderde ze in iemand die met de kippen op stok ging. Deze verandering beviel haar niet want ze was een nachtmens, altijd al geweest, en schilderde 's nachts haar beste doeken.
Terug in de trein overviel haar een gevoel van berusting. Ze moest accepteren dat Stephan altijd veel minder van haar had gehouden dan zij van hem. Eigenlijk had hij haar maar één keer het idee gegeven dat de liefde misschien wel wederzijds was, toen ze samen een mooie zomerdag aan het strand van Egmond aan Zee hadden doorgebracht, compleet met romantische zonsondergang en kus die anders smaakte: naar hartstocht, naar de belofte van mooie jaren samen.
Haar grootste angst was dat Stephan zou komen te overlijden zonder dat zij het wist. Die kans was levensgroot aanwezig omdat ze slechts één vage gemeenschappelijke kennis bezaten. Ze droomde vaak over speurtochten op kerkhoven, op zoek naar Stephans onvindbare graf. Soms dacht ze dat God, in wie ze op een halfzachte manier geloofde, haar wel zou helpen door haar bijvoorbeeld toevallig de overlijdensadvertentie in de krant te laten lezen tijdens haar wekelijkse bezoek aan het café met leestafel bij haar op de hoek. Vaak beperkte ze zich tot sport en politiek. Misschien zou ze zijn graf nooit bezoeken omdat ze daar tegen die tijd geen behoefte meer aan had. Zoals ze zich nu voelde, was dat een sterk staaltje wishful thinking.
Terwijl ze de weilanden aan zich voorbij zag trekken, bedacht ze dat het een goed idee zou zijn om een schilderij te maken dat haar aan Stephan zou herinneren. Tevreden met deze gedachte knikte Brenda; ze zou een duinroos schilderen, volledig tot bloei gekomen zoals hun liefde dat nooit had gedaan.
"Uw kaartje alstublieft," automatiekte de conducteur. Brenda toonde het hem, samen met haar kortingskaart. Zodra de conducteur uit het zicht verdwenen was, begon ze in gedachten de tekst op te dreunen die ze ooit op Wikipedia had gelezen: de duinroos bloeit in mei en juni met crème-witte, soms roze aangelopen, bloemen. De bloem is alleenstaand.
Ze besefte dat ook zíj altijd alleenstaand zou blijven.
feedback van andere lezers- kapiteinsebbos
heel sterk verhaal, Greta!
ik zit mee te lezen terwijl je schrijft :-)
dikke knuffels,xxxx
Mistaker: Nou ik ben een langzame schrijfster hoor ;-)
Bedankt voor je mooie reactie kapitein!
xxxx - ivo
een zeer aandoenlijk verhaal. Het valt op hoeveel mensen in eeen ex relatie blijven leven ... gewoon omdat ze zich naakt voelen als de ex er niet meer is ...
Het niet los kunnen laten, vertelt veel over de persoon ...
Mistaker: Ja het is voor veel mensen een enorm probleem, helaas...
Bedankt voor je reactie Ivo!
Groet,
Greta - aquaangel
Brenda Wijnschenk stapte uit op het station waar, vond ze, altijd een lugubere sfeer hing
misschien zo?
Brenda Wijnschenk stapte uit op het station waar ze altijd een lugubere sfeer vind hangen.
Ze had........> ze heeft?
mooi dat van die duinroos... creme misschien crème?
mooi gesproken Greta
lieve groet uit A'hem
Mistaker: Dat van die tijden denk ik nog even over na. Teg. en verl. tijd in ??n zin vind ik vreemd, in en verhaal vind ik ??n tijd altijd wel mooi, dat tijdengespring is niet aan mij besteed...(strikt typje he ;-))
Dat van cr?me klopt helemaal, ik heb die zin gekopieerd van Wikipedia en daar staat creme, de dombo's!
Hoe is het met je?
Lieve groet terug uit Mokum
xxxx - narundi
prachtig verhaal
heel graag gelezen
liefs martine
xxx
Mistaker: Dank je Martine, wat mijn verhalen betreft ben ik veel minder zeker van mezelf dan wat mijn gedichten betreft maar aan de andere kant zie ik mezelf meer als een schrijfster dan als een dichteres. Tja dit klopt natuurlijk niet...
Kus en knuffel,
Greta - miepe
ik vind het altijd weer fantastisch ontdekken hoe iemand zoveel kan verzinnen en het zo boeiend kan maken voor een ander
heel graag gelezen
Mistaker: De verhalen liggen op straat ;-)
Dank je voor je lovende woorden Miepe!
Groet,
Greta - jbrouns
Mooi geschreven, de inhoud vind ik dan weer minder origineel, maar dat is puur een kwestie van smaak hoor. Gr.
Mistaker: Ben het met je eens wat de minder originele inhoud betreft hoor. Meestal ben ik wat origineler, dat vind ik altijd een pluspunt, maar ik had nu zin om over een wat conventioneler (saaier) onderwerp te schrijven.
Bedankt voor je fijne reactie!
Groet,
Greta - SabineLuypaert
waaw, beklijvend en sterk geschreven, en toch enkele humortoefjes, het aereool van een looser, huilbuien op vaste tijdstippen en daarom blijft het overzichtelijk. en dan de duinroos...Heel sterk, heel sterk verhaal
Mistaker: Wat een heerlijke reactie Sabine, ben er heel blij mee!
*bloost en doet dansje*
Greta xx - muis
Idd, de verhalen liggen op straat te gapen om geschreven te worden:) Maar dit is een goed verhaal Mistaker, eentje met kracht en goed op- en onderbouwd
groetjes
Mistaker: Dank je voor je hele fijne reactie Muis!
Groet,
Greta - Lo_Ha
echt een heel mooi verhaal
voor de rest vind ik er geen woorden voor :-)
Mistaker: *bloost*
Dank je Lo Ha!
Groet,
Greta - Wee
Een bijzonder verhaal, en zeer eigenstijls. Top!
(Alinea twee: Tenslotte bevond ze zich niet in EEN soapserie?)
Het lijkt wel een soap op je werk, is er al een verdachte en een reden waarom?
x
Mistaker: Dank je Wee!Jja er is een verdachte en haar motief: de school om zeep helpen! (lukt wel hoor).
Niet te geloven maar ik heb WEER geen internet! Maandagavond komt er een monteur, nou ik ben benieuwd...
Greta x
|
