Volg ons op facebook
|
< terug
Tera 1 Het eerste contact - Hoofdstuk 11/13
De vlucht
"Hee.. Wie ben....!?!"; zegt een van de soldaten verbaasd.
"Tjina, Sheila ! Jullie hier."; roept Syla opgelucht uit.
Maar Tjina merkt dat de soldaten naar hun wapens grijpen en springt vooruit. Maar Syla verast de twee soldaten naast haar en duwt opzij, zodat zij tegen de andere twee opbotsen. Hierdoor missen hun schoten. Dan slaat Syla toe, een van de vier stort bewusteloos neer, terwijl Tjina een andere verdooft met een rake klap in de nek. Sheila schiet op een derde, die tegen de wand neervalt. De vierde, een vrouw, probeert te vluchten, maar wordt door Syla achterhaald.
De Kordiaanse slaat vertwijfeld om zich heen en raakt Syla in haar zijde. Terwijl Syla kreunend op de grond valt, rent de blauwhuidige vrouw snel de gang in. Sheila schiet, maar mits haar. Tjina springt over de gevallen Syla en rent achter de vluchtende vrouw aan. Die heeft maar een gedachte alarm slaan. Maar de meeste andere bemanningsleden zijn aan boord van een ander schip. Dus moet ze de centrale zien te bereiken.
Maar Tjina haalt haar in voor ze haar doel kan bereiken. De Kordiaanse draait zich bliksemsnel en haalt uit, maar Tjina's voet komt keihard tegen haar hand terecht. Een minuut of twee slaan ze hard op elkaar in, maar beiden verdedigen zich optimaal.
"Hoe komt het dat jij die Lar'sung stijl zo goed beheerst."
"Lar'sung stijl. Dat ken ik niet, Kordiaanse. Bij ons noemen ze dit Karate"; lacht Tjina, terwijl een slag van de soldate opvangt.
"Je vecht goed, maar niet goed genoeg."; sist de Kordiaanse.
Tjina wordt door de plotse aanval van de soldate verrast en valt achterover. Ze krimpt ineen van de pijn in haar zij.
"Heb ik je pijn gedaan, aardse."; lacht de blauwhuidige.
"Een beetje."; grijnst Tjina.
De Kordiaanse springt op haar toe, maar beseft te laat dat het een truc was. Tjina's voet haalt haar benen onderuit. Zodra de soldate op de vloer terecht komt, wordt ze vol geraakt door Tjina's volgende slag. De kordiaanse zakt tegen de vloer en probeert weer recht te raken. Maar de aardse zit op haar rug, zodat ze er niet onderuit kan. Tjina ontwapent haar snel. Het energiewapen van de soldate steekt ze tussen haar riem en neemt dan haar aardse wapen uit haar holster. Even kijkt ze ernaar en richt het dan op de Kordiaanse.
"Schiet maar, aardse. Maar mijn dood zal je niet redden."
"Jou dood. Ik wil je dood niet. Sta op."; zegt Tjina, terwijl ze recht staat.
Even kijkt de soldate naar de Indonesische en staat dan langzaam op.
"Terug naar mijn vrienden en geen trucjes, anders zul je wat beleven, meid."; lacht Tjina.
Maar de soldate is te verward. Toch leidt ze Tjina door de gangen. Ze begrijpt niet waarom dat de vrouw haar niet dadelijk dood. Van jongs af hebben ze haar geleerd, dat de aardlingen gruwelijke moordenaars zijn. Duizenden hebben ze genadeloos gedood.
"Mijn naam is Tjina Kirito. Hoe heet jij?"; vraagt Tjina plots.
"Toini. Waarom moet jij dit weten? Het verandert toch niets aan de situatie."
"Nee, daar heb je gelijk in. Maar ik weet graag met wie ik te maken heb."; glimlacht Tjina.
Tjina kijkt Toini even aan en vraagt dan:
"Waarom zijn hier zo weinig soldaten aan boord?"
Even weifelt de Kordiaanse, maar trekt dan haar schouders op.
"Die is maar een oude verkenner, aardse. Er zijn maar zes bemanningsleden aan boord . Toen we jullie hier op deze planeet ontdekten, moesten we alarm slaan. De kato bracht de vloot op de hoogte. De bevelhebber stuurde dadelijk versterking. Maar we weten niet wanneer zij aankomen."
"De USA 10 vernietigen. Waarom dan?"
"Dit is een oude verkenner, geen modern basisschip. Er zijn zelfs geen wapens aan boord, Tjina Kirito."
"Omdat jullie ons hier ontdekt hebben. Als jullie de kans krijgen om uw volk op de hoogte brengen, zijn de gevolgen niet te overzien."
"Wat bedoel je, kordiaanse. Wij zijn alleen maar op onderzoek en hier toevallig geland."
"Op onderzoek. Dat kan ik begrijpen. Jullie willen weten wat er van ons volk overgebleven is."; sist Toini, terwijl ze Tjina met fonkelende ogen aankijkt.
"Van jou volk overgebleven?? Wat bedoel je?"
"Weet je dat niet, aardlinge. Waarom zijn jullie anders hier?"
"Daar snap ik niets van. Maar dat is iets voor later."
"Later."
"Ja, ga nu maar verder, Toini. En haast je."; zegt Tjina, terwijl ze haar wapen recht op het gezicht van de blauwhuidige vrouw richt.
Toini trekt haar schouders op en gaat verder. Even later gaan ze beiden een hoek om, waar Sheila staat te wachten.
"Oef, je bent er in geslaagd om haar ook te pakken."; zegt ze, terwijl ze haar wapen laat zakken.
Tjina die haar vriendin nu pas opmerkt, zegt:
"Ja, maar het was niet gemakkelijk. Ze vecht zeer goed. Waar zijn de anderen?"
"Volg me maar, De drie anderen zijn zo mak als een lammetje."; lacht Sheila.
Beiden lopen met hun gevangene naar Syla toe, die de drie andere Kordianen onder schot houdt.
'Ha, daar is jullie vriendin."; glimlacht Syla.
"Ga bij bij de drie anderen staan."; beveelt Tjina, terwijl ze met haar wapen naar Toini wijst.
De kordiaanse stapt langzaam op haar lotgenoten toe en kijkt de aardbewoners aan.
"En nu."; vraagt ze.
Even blijft Tjina naar Syla's kledij staren.
"Niet slecht, deze Kordianen hebben zo te zien een zeer goede smaak."
"Ik vind het maar niets, maar zij dwongen mij dit aan te trekken."
De Kordiaanse kledij, die Syla draagt, bestaat uit een bovenstuk dat uit een stuk doek gevormd wordt. Deze doek is om haar lichaam geslagen en aan een riem die ze draagt bevestigd. Een ander uiteinde wordt met een magnetische sluiting, onder haar linker oksel, samengehouden. Het laatste uiteinde vormt een band over haar rechterschouder. Haar rok is een halfrond stuk doek, waarvan de twee uiterste uiteinden op Syla's rechterzijde samenkomen. waardoor haar dij onbedekt blijft.
"We moeten ons haasten, Tjina."
"Ja, maar eerst die soldaten. Wat doen we met hen."
"Neerschieten."; zegt Syla glimlachend.
Toini schrikt hevig van deze woorden. Tjina merkt het, maar zegt niets. Dan zegt ze lachend:
"Kom, we sluiten hen op in de kamer waar ze je dwongen om je om te kleden."
"Geen slecht idee, dan kan ik mijn kleren terug meenemen."; lacht Syla en opent de deur.
"Naar binnen jullie."; sist ze.
De vier kordianen haasten zich naar binnen, gevolgd door Tjina en Syla. De japanese kijkt om zich heen, maar ze kan haar kleren nergens vinden.
"Jij, waar zijn mijn kleren, kordiaan."; sist ze kwaad.
De soldaat schrikt als, Syla haar wapen op hem richt. Aarzelend wijst hij naar een machine, die in de links hoek staat. De japanese loopt er naar toe.
'Hoe krijg ik dit nu open.'; denkt ze, terwijl ze zich omdraait naar de gevangenen.
"Kom hier en doe het open."; beveelt ze.
Een van de Kordianen loopt op haar toe en drukt enkele knoppen in. Als de bovenklep omhoog klinkt, kijkt Syla snel naar binnen, maar er is geen bodem in het toestel.
"Wat is dit, soldaat. Waar is mijn uniform?"; sist ze.
"Deze machine stuurt zijn inhoud naar de containers onderin het schip, aardse."; antwoordt de kordiaan met een licht spottende toon in zijn stem.
"Onderin, wat??"; roept Syla uit.
"Stop, Syla. Dat haalt toch niets meer uit."
Even kijkt Syla Sheila aan en glimlacht. Haar vriendin heeft ook kordiaanse kleding aan. Ze haalt dan maar haar schouders op en zegt:
"Ook goed. Tjina. Wat doen we nu?"
"We sluiten hen hier op. Kom, we gaan."
Syla volgt Tjina en Sheila naar buiten, maar dan draait de indonisische zich om.
"Toini, jij komt mee met ons."; beveelt ze.
De kordiaanse kijkt naar het wapen in Tjina's hand en kruist haar armen voor haar borst.
"Je komt mee, of we verdoven je."; lacht Tjina en richt haar wapen op de Kordiaanse
Die trekt haar schouders op en laat haar armen zakken. Dan loopt ze naar buiten.
"Dat is beter, doe nu die deur op slot."
Toini loopt, langs Tjina, naar het deurslot. Terwijl ze op de knop drukt om de deur te sluiten, geeft ze de soldaten tekens met haar rechterhand. Twee vingers, vijf, drie en één. Een van de Kordianen knikt ten teken dat hij het begrepen heeft. Dan klikt de deur in het slot en Toini tikt een geheime code in. 2531. Geen van de aardse vrouwen weet echter wat ze intikte, omdat de tekens in het Kordiaans op de toetsen staan.
"Ik hoop maar dat ze geen trucjes uithaalt. Want anders geraken we hier niet meer weg."; fluistert Syla, die de Kordiaanse nauwlettend in het oog houdt.
"Nu naar de anderen."; dringt Sheila aan.
Syla richt haar wapen op de rug van Toini en knikt Tjina toe. Dan lopen ze enkele gangen door tot Sheila blijft staan.
"Hier moet het zijn."; zegt ze.
"Open de deur, Toini."; zegt Tjina, terwijl ze een beweging met haar wapen maakt.
De Kordiaanse doet wat Tjina zegt en even later schuift de deur open. Jim en de anderen kijken verbaasd naar Sheila, die als eerste binnenkomt.
"Zijn jullie in orde."; vraagt de blondine.
"Ja, wat is er gaande?"; zegt Paul.
"Tjina heeft ons bevrijdt, maar we moeten snel zijn. Anders slaan ze alarm."
"Tjina, Je leeft. God zij dank, we hadden een vermoeden, maar wisten het niet zeker."; roept Jim opgelucht uit en grijpt haar snel vast.
Beiden omarmen en kussen elkaar. Syla kijkt even naar Toini, die het paar met een vreemde blik aankijkt.
"Kussen jullie Kordianen elkaar niet."; lacht ze.
Toini richt haar blik op de Japanse en zegt:
"Nee, aardlinge. Zoiets is uitgesloten als er anderen bij zijn en tijdens de militaire dienst is dit zelfs verboden."
"En als het toch gebeurt."
"Dan worden de betrokkenen zwaar gestraft. Gedurende de dienst die vijf jaar duurt, is onderlinge intiem contact volledig verboden. Zelfs koppels doen op verschillende schepen dienst. Ik heb Ru-don mijn man al zeker drie jaar niet meer gezien."
Intussen hebben de drie gevangen Kordianen de deur geopend met de code van Toini en haasten zich naar een wapendepot. Een van de drie loopt dan door de centrale, terwijl de twee anderen naar de aardlingen gaan zoeken. Ze zijn van plan om hen zo lang mogelijk op te houden.
"Wat moeten we met Toini. Ze heeft ons geholpen."
"Ja, maar ze is in handen van die aardmensen. Wie in handen van de vijand valt, staat automatisch op de dodenlijst volgens het reglement."
"Spijtig. Ze is een mooie meid."
Intussen nemen Jim, Umu en Paul de wapens van Sheila en Tjina aan.
"Tjina, ik zou het niet beter gedaan hebben, dank je..."; zegt Umu.
"Het is niets..."; zegt deze blozend.
"Jim, wij moeten hier weg."; merkt Paul op.
"Wat ?!? O, ja, Paul. Tjina, weet je de uitgang."
"Ja."; antwoordt Tjina.
"Kom nu, we moeten maken dat wij hier wegkomen."; zegt Jim.
"Pas op."; roept Sheila, die de kamer al verlaten heeft, op dat moment.
Zij heeft de twee Kordianen opgemerkt, die plots om de hoek kwamen. De anderen die nog in de kamer zijn, kijken elkaar even verschrikt aan. Sheila heeft zich laten vallen en beantwoordt het vuur van de twee soldaten. Hun schoten flitsen over haar heen.
Maar de twee Kordianen zijn achter de hoek weggedoken en de schoten van Sheila missen doel. Op dat moment springt Syla de gang in en vuurt vier maal. De Kordianen krijgen geen kans om opnieuw te schieten. Paul is Syla gevolgd en vuurt ook. Een van de Kordianen duikt plots op en richt zijn wapen, maar die wordt door een schampschot aan de arm getroffen. Snel trekt hij zich terug. Maar Syla, gevolgd door Sheila bereiken de hoek, Syla slaat bliksemsnel toe en schakelt de soldaat met een rake klap uit. Sheila is niet snel genoeg. Haar slag mist en haar tegenstander slaat met zijn wapen naar haar hoofd, maar deze maal weert Sheila de slag tijdig af. Syla heeft het gemerkt zij bukt zich voorover, terwijl ze haar voet naar achteren stampt. Maar de Kordiaan is sneller. Zijn vuist raakt haar voet en Syla valt op de grond.
"Mijn vriend hebben jullie kunnen verrassen, maar ik ben op mijn hoede, aardlingen. Pas maar op, ik ben een grootmeester in Lar'sung vechten."
"Dat kan wel zijn, kordiaan, maar waarom vechten als...."; zegt Paul op dat moment en schiet.
De kordiaan wordt vol getroffen en zakt langzaam verdoofd in elkaar.
"Dat was niet nodig, aardling. Zo-dar heeft een grote mond, maar een meester is hij in geen geval."; merkt Toini lachend op.
Paul kijkt de Kordiaanse even aan.
"Meester of niet, maar ze kosten ons teveel tijd."
"Paul, heeft gelijk, vrienden. We moeten maken dat we wegkomen."; zegt Jim.
"Toini. Wijs de weg naar buiten en snel, anders..."
"Niets, Tjina. Jullie hebben mij nodig en daarbij als ik hier blijf, dan kom ik voor het vuurpeleton. Als ik zelfs zo ver geraak. Volgens het reglement mogen ze mij doden zodra ze mij zien."
"Wat. Het vuurpeleton. Waarom?"; zegt Syla.
"Ik heb jullie al teveel geholpen. Maar is mijn plicht om jullie te bestrijden, zelfs als het mijn dood zou betekenen. Ik kan het echter niet, dus rest mij maar een mogelijkheid. Mij ergens op deze planeet verbergen tot een schip van een ander eskader op deze planeet land."; legt Toini uit, terwijl ze onze vrienden naar de uitgang brengt.
"Dat zal niet zo moeilijk zijn. Jullie apparatuur laat wel te wensen over. Op aardse schepen……"
"Deze verkenner hoort niet bij de actieve Kordiaanse vloot. Vroeger misschien, maar voor verkennings opdrachten worden altijd oude schepen gebruikt. Ze hebben ook een minieme bemanning aan boord."
"En waar is die vloot dan, Kordiaanse."; vraagt Jim plots.
"Die is zich aan het voorbereiden voor een grootschalige militaire operatie, maar waar die doorgaat weet ik niet."; antwoordt Toini, terwijl ze blijft staan.
"Zo we zijn er. Hier moeten we naar beneden."
"Hier."; vraagt Tjina.
"Volg me maar."
De blauwhuidige vrouw stapt in de lift en zweeft naar beneden. Tjina volgt haar dadelijk en dan de anderen. Zodra Tjina's voeten de grond raken, knielt ze en richt haar wapen op de omgeving. De anderen doen hetzelfde, maar is niets verdachts te bespeuren.
"Snel naar de bomen, vrienden."; zegt Umu.
Plots roept Paul:
"Pas op, Jim. Kordianen achter ons."
"Snel meisjes, naar het bos toe."; beveelt Jim.
"Jij ook, Toini. Maak voort"; sist Tjina.
De vier vrouwen rennen wat ze kunnen, terwijl Jim en de twee anderen het vuur openen op de zes Kordiaanse soldaten. Deze zijn verplicht in dekking te gaan en beginnen nu ook te schieten. Plots springen de drie mannen recht en snellen naar de meisjes toe.
"Snel achter hen aan en schiet hen neer."; beveelt een Kordiaans officier.
"En Toini."; waagt een soldaat te vragen."
Even wil de officier kwaad reageren, maar dan beseft hij dat de vraag feitelijk gerechtvaardigd is.
"Als het mogelijk is, neem haar levend gevangen. Zij moet terechtstaan voor haar verraad."; sist hij.
Intussen lopen Jim, Umu en Paul op hun beurt van het schip weg. Syla roept:
"Schiet elke Kordiaan neer die zich laat zien."
De officier en de vijf soldaten komen op dat moment uit hun dekking. Dadelijk reageren de drie vrouwen en openen het vuur. Vier Kordianen vallen verdoofd neer. De twee overblijvenden laten zich vallen en kijken naar hun vier makkers. De officier ligt ook in het zand.
`Gelukkig, de meisjes bijten nogal van zich af, ze hebben ook de laatste geraakt.'; denkt Jim.
Dan bereiken de drie mannen, de meisjes en verdwijnen met hen in het bos. Tjina stelt echter verschrikt vast dat Neko verdwenen is.
`Wat zou er met hem gebeurd zijn?'; vraagt ze zich af.
'Dat begrijp ik niet. Hun leven is in gevaar en toch sparen ze het leven van de soldaten.'; denkt Toini.
Tjina kijkt nog even naar de verkenner, maar merkt geen Kordianen meer op. Toch heeft ze het gevoel dat ze bespied worden, terwijl ze haar vrienden volgt. Zodra de twee Kordianen merken dat de aardlingen hen niet meer kunnen zien, rent de officier naar de verkenner en verdwijnt in de lift. De andere volgt onze vrienden zonder dat ze het opmerken.
Enkele minuten later.
"Hee, Jim. We worden niet gevolgd."; merkt Tjina op, terwijl ze naar de bomen achter hen kijkt.
"Nee, nu je het zegt. Maar dat wil nog niets zeggen, we moeten zo snel mogelijk naar de verkenner."; antwoordt Jim.
"Pas op, daar inboorlingen."; roept Syla uit.
Dadelijk grijpen onze vrienden naar hun wapen, maar laten ze langzaam zaken als zij Erondo en zijn zus herkennen.
"Ha, daar is Nita ook."; lacht Tjina, als zij het meisje rechts van beide inboorlingen bemerkt.
"Wie is jullie nieuwe vriendin of is ze een gevangene."; vraagt Nita, terwijl ze naar de blauwhuidige vrouw wijst.
"Dat is Toini, een kordiaanse. Onze gevangene is ze niet, maar of we haar kunnen vertrouwen weet ik nog niet."; glimlacht Syla, terwijl ze even een blik werpt op hun nieuwe lotgenote.
`Tjina, een van de vier vreemde mannen, die uw ontsnapping trachten te voorkomen, volgt u al de hele tijd.'; hoort de Indonesische plots in haar gedachten.
`Hee, Neko, waar ben je?'; denkt ze snel.
Op dat moment springt Neko van een tak op haar schouder.
"Haha, daar ben je."
Dan went zij zich tot haar vrienden :
"Jim, we moeten hier snel weg, we worden gevolgd."
"In orde, snel weg hier. We mogen niet opnieuw in hun handen vallen, want een volgende maal zullen we niet zo gemakkelijk wegkomen."
Samen met Itelia en Erondo zetten de aardmensen hun vlucht verder.
"Pas op in dekking. Drie Kordiaanse schepen boven ons."; roept Paul plots.
Onze vrienden kijken verschrikt omhoog. Ze zien de drie kordiaanse gevechtschepen naderen.
'Gelukkig staan we nog onder de bomen."; zegt Paul glimlachend.
"Dat zal ons niet veel helpen, als ze scanners hebben."; spot Syla.
"Daar kunnen we niet aan ontkomen, Kapitein. Als ze ons opmerken worden we in een oogwenk verpulverd."; merkt Toini op.
"Jim kijkt haar even wrevelig aan.
"Misschien kan jij hen afleiden."; zegt hij ernstig.
"Als ik dat zou proberen, dan teken ik dadelijk mijn doodvonnis, aardling."
"Je doodvonnis!!"
"Ze heeft gelijk, Jim. Ik dwong haar om ons te helpen. Toini deed wat wij eisten, maar het was echter haar plicht om ons tot de dood te bestrijden. Ze wilde echter leven. Maar dat betekent bij haar volk de doodstraf."; zegt Tjina.
"Wat?"; stamelt Jim, terwijl hij naar Tjina kijkt.
'Het klopt denkt ik wel, Jim. Ik heb het haar ook horen zeggen."; merkt Sheila op.
"Maar is het waar; misschien is zij een spione om te weten te komen waar de USA 10 zich bevindt."; merkt Umu op.
Voor Jim hierop kan antwoorden, hoort hij Tjina zeggen:
"Jim, wacht ik heb een idee."
Verbaasd kijkt hij om en ziet de indonesische een klein apparaatje uit haar riem nemen.
"Dit is een afstandsbediening, let op."; zegt ze dan en drukt enkele knoppen in.
Vierhonderd meter daarvandaan stijgt de door Tjina achtergelaten jager JQ-2 op en zet koers naar het noorden.
"Slim bedacht, Tjina."; zegt Syla.
In de centrale van de Kordiaanse toestellen verschijnt plots een stip op het radarscherm. Op een kleiner scherm verschijnen enkele gegevens.
"Dat zijn ze !"; roept een Kordiaans soldaat, die in de centrale van de kruiser dienst doet, uit.
De commandant stapt op hem toe en kijkt even naar het scherm. De stip gaat steeds sneller vooruit en zet koers naar het zuiden.
"Volg hen van op afstand. Misschien leiden ze ons naar hun schip toe."; beveelt de Kondo.
"En anders."; vraagt een andere officier.
Even kijkt de Kondo hem kwaad aan.
"Dan dwingen we hen tot landen. En deze maal mogen ze niet meer ontkomen."
Op dat moment.
"Kom, we maken hiervan gebruik, misschien kunnen wij de andere verkenner bereiken voor zij het bedrog ontdekken."; zegt Jim.
De zes aardsmensen, de Kordiaanse en de twee inboorlingen rennen zo snel zij kunnen tussen de bomen door.
"Oef, we zijn uit het bos. Maar nu moeten we oppassen."; zegt Jim, als zij op de open plek komen.
"Naar hier, volg mij."; fluistert Syla.
Een tiental meter achter hen sluipt een gedaante door de struiken..
`Ai, nu draaien ze ook nog links af. ik zal goed moeten oppassen, anders zien ze me.'; denkt de Kordiaan.
Na enkele minuten bereiken onze vrienden hun doel en stappen in de verkenner VQ-1. Onopgemerkt slaagt de Kordiaan erin aan boord te sluipen.
In de centrale.
"Programmeer een koers naar het zuiden. Zelfs als zij dit toestel volgen, zullen ze de USA 10 nooit vinden."; beveelt Jim.
"In orde, Jim."; zegt Syla.
De kordiaan die achter hen het toestel ingeslopen is, schrikt hevig.
'Ik moet hier uit.'; denk hij en haast zich naar de uitgang.
Even verstart hij als hij het vreemde diertje opmerkt, dat naast de uitgang naar hem staat te kijken. Maar dan trekt hij zijn schouders op en loopt de loopplank af. Het 'vreemde' diertje kijkt hem na, terwijl de man naar de struiken toe rent. Intussen heeft Syla de koers geprogrammeerd en ze verlaten op hun beurt de verkenner.
Intussen hebben de Kordianen de VQ-2 ingehaald.
"Sir, volgens onze gegevens is er in dat toestel geen levende ziel aanwezig."
"Wat??"; stamelt de Kondo.
Even is het stil in de centrale.
"Vuur !"; beveelt een officier plots.
Enige seconden later schieten twee energiestralen op de jager toe, die bijna op hetzelfde moment geraakt word. Na een hevige ontploffing storten de resten van het toestel brandend naar beneden.
"Keer terug naar het noorden, we moeten hen opsporen."; sist de Kondo.
Maar.
"Kondo Darnama, er is nog een toestel opgestegen in sector 19 op twaalfhonderd Sjenta's afstand. (ongeveer tweehonderd km)"; zegt de peiler.
"Wat ?!! Dat moeten ze zijn. Snel achter hen aan, en deze maal mogen ze niet ontkomen."; beveelt Kondo Darnama.
De kruiser versnelt zijn koers en haalt de vluchtende verkenner snel in. Deze probeert, door af te draaien te ontkomen, maar...
"Kondo... Er is weer niemand aan boord. Of zouden ze zich voor onze peiler onzichtbaar kunnen maken."
"Wat?? Knal dat ding uit de lucht !!!!"; roept de Kondo uit.
"Kondo, als ik...."; zegt de radarbediende nog, maar het is al te laat.
De dodelijke energiestralen uit de kanonnen van de Kordiaanse kruiser schieten al op hun doel toe. Enige seconden later doorboren ze de buitenwand van de verkenner.
Dan een hevige lichtflits, gevolgd door een hevige ontploffing en de brokstukken van de verkenner storten naar beneden.
"Kondo, de echo is van het peilscherm verdwenen."
"Dat moet wel, hij is zojuist vernietigd."; lacht de commandant.
Even blijft de kruiser nog boven de plaats van het einde van de verkenner rondvliegen. Terwijl de peiler naar sporen van menselijke resten scant. Maar er wordt niets gevonden.
"Kondo, ze waren niet aan boord. Geen enkele spoor van overblijfselen. En reddingscapsules zien zien we ook niet."; zegt een officier.
"In orde, zet koers naar onze landingsplaats. Als ze te voet vluchten, zullen we grotere middelen moeten gebruiken"; beveelt de Kondo.
Intussen een paar kilometer daar vandaan.
"Onze tweede toestel is ook vernietigd, Jim."; roept Tjina uit.
"Oef, het is gelukt. Hopelijk denken zij nu dat wij dood zijn."; zegt Jim nadenkend.
"Nu moeten we nog proberen de USA 10 te bereiken."; zegt Syla.
"We hebben maar een mogelijkheid over, te voet. Kom, hoe sneller wij op stap gaan, hoe vlugger we aankomen."; beveelt Jim.
"Dat zou ik niet doen, mensen."; zegt Toini plots en richt een wapen op Jim.
Tjina kijkt haar verschrikt aan.
"Toini, ik dacht..."
feedback van andere lezers- Vansion
nog eventjes naar je dingetjes gaan kijken ...
heb je het opgegeven? spijtig ...
Jelsi: Nee, nee. ik heb het nog niet opgegeven, maar ik ben aan een 3D project bezig en heb het zeer druk. heel weinig tijd om te lezen en schrijven op dit moment.
|
