Volg ons op facebook
|
< terug
IJskoud
Toen Tommy vijf jaar was, was hij uitgenodigd op het verjaardagsfeestje van Brad, een klasgenootje. De gelukkige jarige, kreeg een waterpistool van zijn ouders. Niet zo maar een waterpistool, een waterbazooka 2 Q 5 X 16. Het nieuwste en beste waterpistool dat je kon hebben. Tommy was onmiddellijk gefascineerd door het cadeau.
"Mag ik het hebben"? vroeg hij aan Brad.
"Nee, dit is mijn waterbazooka 2 Q 5 X 16, koop er zelf één. Of vraag het aan je mama, maar die van mij krijg je niet hoor", zei Brad terwijl hij zijn tong uitstak naar Tommy en hem volledig nat spoot met zijn waterbazooka 2 Q 5 X 16. Tommy barstte van woede, met zijn kleddernatte kleren liep hij binnen in het huis van Brad. In de keuken rook hij een heel bekende geur. De mama van Brad was frieten aan het bakken, maar ze was nergens te bekennen. Tommy hoorde dat ze in de woonkamer aan het praten was met de moeder van een ander kindje dat ook op het feestje was. Sarah had Tommy altijd gewaarschuwd dat de frietketel levensgevaarlijk was. En dat je het zeker niet over je heen wou krijgen, wat dat heel veel pijn deed. Nog meer pijn dan wanneer je van de schommel valt. Tommy liep weer naar buiten en riep luidkeels:
"Hé, sul, wedden dat ik veel sneller dan jou naar de keuken kan lopen? En dat je mij nooit kunt inhalen"! Tommy draaide zich om en liep zo hard hij kon naar de keuken. Hij trok de stekker uit, tilde de frietketel op, nam het loodzware ding in zijn handen en verstopte zich achter de deur. Toen Brad binnen kwam gelopen, goot Tommy de frietketel over het Brad, toen hij leeg was gooide hij de ketel naar Brad zijn hoofd, nam de waterbazooka en liep het huis uit zo hard hij kon.
Op het verjaardagsfeestje was de politie gekomen en hadden ze Tommy mee genomen naar het bureau. David was Tommy komen halen uit de cel. Tommy had een enorm uitbrander van zijn vader gekregen, David had zelfs zo hard staan roepen en tieren dat de politiemannen zich hadden terug getrokken in een ander deel van het bureau. Nadat David zijn woede wat minder was, had een man van de politie hem een kaartje gegeven van een psycholoog waar hij met Tommy naar toe moest gaan. David had brut het kaartje aangenomen en de volgende dag zat Tommy bij meneer Von Klinkheuvel.
"Vertel eens Tommy, hoe voel je je"? vroeg meneer Von Klinkheuvel aantekeningen maakte in zijn zwarte boekje.
"Nu"? vroeg Tommy.
"Ja, nu op deze moment", zei Von Klinkheuvel zonder Tommy aan te kijken, hij krabbelde weer wat neer in zijn boek.
"Ik heb honger", zei Tommy doodserieus, die toch zichzelf moest bedwingen om niet te lachen.
Von Klinkheuvel keek eindelijk weg van zijn zwart boek. Hij keek Tommy recht aan.
"Als je hier naar kijkt, wat zie je dan"? vroeg Von Klinkheuvel, terwijl hij een wit blad papier met zwarte inkt op liet zien. Tommy keek naar het papier en dacht even na.
"Een vlek", zei hij. Von Klinkheuvel zuchtte.
"Ja, maar wat zie je in de vlek"? vroeg Von Klinkheuvel. Tommy staarde enige tijd naar het blad papier.
"Een vlek", antwoordde Tommy weer. Von Klinkheuvel frondste zijn wenkbrauwen.
"Dat weet ik, maar als je naar de vlek kijkt, springt er dan niet een bepaalde vorm, gedacht of gevoel bij je te binnen"? vroeg Von Klinkheuvel. Tommy waagde nog een poging en keek weer doordringend naar de vlek inkt op het blad papier.
"Een vlek".
"Oké Tommy, vandaag gaan we iets heel leuk doen. We gaan een spelletje spelen. Ik zeg een woord en jij zegt het eerste dat er bij jou opkomt. Oké"? vroeg Von Klinkheuvel, die weer in zijn zwart boek aan het schrijven was.
"Ja", antwoordde Tommy, die blij was dat ze nu een spelletje gingen spelen. Hij had hier al zo veel gezeten en zich zo veel geërgerd en verveeld dat hij opgelucht was dat ze nu eens iets anders zouden doen.
"Hier gaan we dan. Brand", zei Von Klinkheuvel.
"Alarm", antwoordde Tommy.
"School" zei Von Klinkheuvel.
"Gebouw", antwoordde Tommy.
"Speel".
"Plaats".
"Nee, Tommy, je begrijpt het spel niet goed. Als ik een woord zeg, moet je antwoordden met een gevoel of emotie", zuchtte Von Klinkheuvel.
"Dat heeft u daarjuist niet gezegd", zei Tommy tegen de man die rechtover hem zal, in zijn zwart boek te schijven.
"Daarom gaan we het spel een beetje veranderen", zei Von Klinkheuvel die nog steeds aan het schrijven was.
"Waarom gaan we het veranderen? U heeft net gezegd dat ik het niet snap…"
"We beginnen opnieuw", onderbrak Von Klinkheuvel.
"Vrienden", zei Von Klinkheuvel die nog meer neerschreef in zijn boek.
"Leuk", antwoordde Tommy.
"Mama" zei Von Klinkheuvel, terwijl hij nog steeds aan het schrijven was.
"Papa", zuchtte Tommy.
"Pijn"? vroeg de schrijvende man.
"Plakker".
De sessies met meneer Von Klinkheuvel gingen nog enige tijd door, tot hij dacht dat Tommy "genezen" was en zijn fout had ingezien. Meneer Von Klinkheuvel verzekerde Sarah en David dat Tommy nooit meer zou hervallen en dat hij vanaf nu zou kunnen functioneren zoals een normale jongen van zijn leeftijd, zonder woede uitbarstingen en pogingen tot moord.
Niet veel later, na Tommy zijn laatste sessie met meneer Von Klinkheuvel, die hij absoluut niet kon uitstaan, kwamen oma en opa op bezoek.
"Hallo allemaal! Kom eens hier zodat ik jullie allemaal een zoen kan geven", riep Blanche enthousiast. Annabel sprong recht op haar oma af en gaf haar een knuffel. Ze liep naar Hector die achter Blanche stond en gaf hem, tegen haar zin een kus op zijn oude verrimpelde wang. Sarah gaf haar beiden ouders een kus en nam hun jassen aan. David gaf zijn schoonmoeder een kus en schudden, tegen zijn zin, de hand van Hector. Nu was het de beurt aan Tommy. Hij liep naar Blanche en tuiten zijn lippen. Blanche hurkte zich en gaf Tommy, tegen haar zin een kus. Tommy liep naar zijn opa en sprong in zijn armen. Hector nam Tommy vast en zette hem op zijn schouders.
"Kom Tommy, we gaan eens gaan kijken op jouw kamer. Ik wil jouw mooie boeken collectie nog een zien", zei Hector terwijl Tommy van zijn schouders afzette en de trap opliep. Blanche bleef beneden bij de rest van het gezin, pratend over koeitjes en kalfjes. Hector zette zich neer op Tommy's eenpersoonsbed waar een bedovertrek van de nieuwe animatiefilm 'Shrek zeven' oplag. Hij gebaarde dat zijn kleinzoon hem naast zich moest zetten.
"Tommy, ik ben hier niet omdat ik naar je boeken wil kijken. ik ben zo een lesfanaat als jij, dat weet je maar al te best", zei Hector serieus.
"Dat weet ik opa, maar waarom zijn we dan hier"? vroeg Tommy aan Hector, die maar al te goed wist dat zijn opa liever niet beneden bij de rest van de familie zat. De rest kon hem niet uitstaan en hij kon de rest niet uitstaan.
"Ik ben hier omdat ik je iets belangrijks wil vertellen, Tommy", zei Hector. Tommy knikte en zette zich naast zijn opa neer.
"Weet je, ik vindt dat wat jij gedaan hebt op dat feestje geweldig! De kinderen van vandaag willen niets meer delen met elkaar. Ze zijn allemaal zo egoïstisch. Echt Tommy, wat jij gedaan hebt op dat feestje was fantastisch', zei Hector die zijn kleinzoon trots aankeek.
"Hoe weet jij dat"? vroeg Tommy aan Hector.
"De Video Phone , je mama heeft mij en je oma gebeld en het aan ons verteld", zei Hector die zag hoe zeer Tommy zich hiervoor schaamde.
"Weet je, je moeder is een roddelteef. Weet je wat dat is een roddelteef"? vroeg Hector aan Tommy. Tommy schudde zijn hoofd.
"Jouw moeder, dat is een roddel teef. Vanaf het moment dat er iets gebeurt moet ze meteen die VP nemen en het ons vertellen in kleuren en geuren. Ik zou er zelfs niet van verschieten als ze de hele buurt heeft verteld wat jij gedaan hebt op dat feestje. Ze kan het zelfs aan iedereen in de stad, of zelfs het hele land hebben verteld", zei Hector. Tommy zuchtte.
"Weet alleen, dat ik je geweldig vindt en dat ik het héél geweldig vindt wat jij gedaan hebt. Het is niet iets waar je je voor moet schamen. Wat jij gedaan hebt is iets waar je trots op moet zijn. Je hebt het juiste gedaan", zei Hector tegen zijn kleinzoon.
"Maar opa, als ik goeds gedaan heb, waarom moest ik dan naar de pycholoog? En waarom waren mama en papa dan zo boos op mij"? vroeg Tommy.
"Waarom? Ik zal jou eens zeggen waarom. Omdat je mama een roddelteef is en je papa een vuile flikker. En die psychologen denken altijd dat ze het beter weten, maar het zijn leugenaars. Dat krijgen ze zelfs op school, het vak liegen. Echt waar, als een psycholoog iets tegen je zegt is het altijd een leugen, dus je moet er nooit of nimmer naar luisteren of iets geloven van wat ze zeggen. Oké? Voel je je nu beter"? vroeg Hector aan zijn kleinzoon.
"Ja opa, dankjewel", antwoordde Tommy en gaf zijn opa een stevige knuffel.
"O ja, nog iets, ik was het bijna vergeten. Dat meisje hier rechtover, dat vriendinnetje van je…"
"Iris", onderbrak Tommy.
"Ja Iris, voor haar zou ik maar oppassen als ik jou was", zei Hector met een strenge blik.
"Waarom? Iris is mijn vriendin", vroeg Tommy die er niets van begreep.
"Omdat die Iris net zoals je moeder, je vader, je oma en die psycholoog is. Ze is een vuile leugenaar en waarschijnlijk ook nog een roddelteef. Ze heeft waarschijnlijk iedereen op school verteld wat jij gedaan hebt op dat feestje. Is dat niet zo? Weten ze het op school niet? Weten ze daar niet allemaal wat jij gedaan hebt op dat feestje"? vroeg Hector met een doordringende blik aan zijn kleinzoon.
"Ja", antwoordde Tommy triestig.
"Aha, zij was het waarschijnlijk Tommy. Zij is degene die het aan iedereen heet verteld. Iris heeft het aan de hele school verteld wat jij hebt gedaan. Tegen je vrienden, de juffrouw, de directrice, ik zou er zelfs niet van verschieten als ze het zelfs heeft gezegd aan de kuisvrouw. Weet je waarom? Omdat ze net als alle andere mensen een roddelteef is", zei Hector. Tommy zuchtte en moest zichzelf bedwingen om niet in tranen uit te barsten. Het gedacht dat zijn beste vriendinnetje, Iris dat zou gedaan hebben…
"Hé, niet zo mokken het is maar een vrouw. Daar zijn er nog genoeg van", zei Hector die het troostend bedoeld, maar te bruut zei.
"Ja opa", antwoordde Tommy. Hij gaf zijn opa een knuffel en sprong van het bed af.
"Groot gelijk, terug naar beneden gaan, anders zullen ze het verdacht vinden dat we zo lang weg blijven en je weet hoe dat is met die roddelteven hé", zei Hector terwijl hij zich rechtzette van het bed en naar benden de trap afliep. Nadat ze enkele uren naar de verhalen van Blanche hadden geluisterd over de hobby club, gegeten hadden en naar nog meer verhalen geluisterd hadden, gingen oma en opa eindelijk door. Terwijl iedereen afscheidszoenen gaf aan Blanche en Hector, knipoogde Hector naar Tommy, zonder dat iemand anders het zag.
"Wanneer mag ik met de auto rijden"? vroeg Tommy terwijl het geconcentreerd aan het tekenen was.
"Als je wat ouder bent", antwoordde David, die enkele papieren van zijn werk aan het bekijken was.
"Moet ik daar iets speciaals voor doen? Om met de auto te mogen rijden"? vroeg Tommy, die het grijze potlood terug in de doos stopte en er een bruin uithaalde.
"Nee jongen, als je negentien bent mag je met de auto rijden. Dat komt ook op je paspoort te staan. Je moet er helemaal niets voor doen, gewoon wachtten tot je negentien bent. Vroeger, heel lang geleden moest je een rijbewijs gaan halen. Daar moest je dan examens en testen voor doen. Maar dat is al héél lang geleden. Dat was toe je zelf nog met de auto moest rijden. Voor de automatische piloot er was", vertelde David aan zijn zoon. Tommy had heel aandachtig geluisterd naar zijn papa en legde zijn potlood neer.
"Kijk papa, dit is voor jouw", zei Tommy die zijn tekening aan David gaf. David keek op en nam de tekening aan. In grote letters stond er op het blad papier geschreven voor papa de beste papa van de wereld. Er stond een grote bruine, lange dikke streep waar enkele kleine grijze strepen uitkwamen op het blad. David draaide de tekening een beetje rond om er wijs uit te geraken wat het moest voorstellen.
"Het is een sigaar", zei Tommy.
"Ach zo, wat mooi, dankjewel", zei David die ontroerde was door het gebaar. Opeens hoorden David en Tommy getik op het raam. Ze keken beiden op. Het was Iris.
"Och papa, mag Iris binnen komen? Mag ze blijven spelen"? vroeg Tommy op een smekende toon.
"Ja hoor, laat haar maar binnen", zei David die weer naar de tekening staarde.
"Joepie"! riep Tommy en holde zo snel hij kon naar de deur.
Toen Tommy negen jaar was, wou hij een honkbal knuppel. Maar mama en papa zegden dat zondag de winkels gesloten waren.
"Maandag, morgen is het maandag, dan zijn alle winkels open", zei Tommy vreugdevol. Mama keek Tommy bedrukt aan
"Nee lieverd morgen is het een feestdag, dan zijn alle winkels gesloten. Dinsdag zullen we naar de speelgoedwinkel gaan om een honkbal knuppel". Tommy was boos. 'De winkels zijn maandag altijd open. Mama was gewoon te lui'. Dacht Tommy bij zichzelf. Tommy liep naar zijn kamer. Minoe lag heerlijk te slapen op zijn bed. Tommy bleef in de opening van de deur staan, starend naar Minoe. Hij nam de mooie kat in zijn armen en liep naar de woonkamer.
"Mama mag ik een koekje alsjeblieft"? vroeg Tommy op een beleefde manier.
"Natuurlijk lieverd, ze liggen in de onderste lade. Maar niet aan de oven komen. Die staat warm, ik ga straks lekkere koekjes met chocolade bakken", zei Sarah die met haar neus in de boeken zat voor een belangrijke ontmoeting met een zakenman die veel betekende voor haar baas.Tommy liep naar de keuken met Minoe in zijn armen.Hij opende de onderste lade van de kast. Hij keek naar de oven. Toen hij ervoor ging staan voelde hij hoe de warmte pijn deed aan zijn gezicht. De oven was leeg, er lag nog niets in.Tommy trok de mouw van zijn trui over zijn hand. Hij greep naar de hendel van de oven. Keek Minoe aan, gaf haar een kusje en trok de oven open.
Koop dit boek nu in de leeswinkel!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 14Uitstekend:   6 stem(men), 46%Goed: 2 stem(men), 15%Niet goed: 5 stem(men), 38%totaal 13 stem(men)
|
