|
< terug
Vuurgevecht
'Denk je dat je het aankan, Henk?' vroeg inspecteur Berend aan zijn nieuwe collega. 'Deze zaak is belangrijk voor me, we kunnen ons geen slordigheden veroorloven.'
'Wees gerust, Berend. Ik weet dat je tegen je pensioen aan zit en dat deze zaak zwaar weegt, zeker tegenover je andere collega's.'
Op donderdagmiddag hadden Berend en Henk afgesproken op de schietbaan om aan hun maandelijkse verplichtingen te voldoen, hun wapen zo goed mogelijk te gebruiken en het pistool na de oefening schoon te maken.
Berend trok zijn smoezelige stropdas wat losser en liet zich in de kantine trakteren op een kop koffie.
'Ik bedoel het niet persoonlijk hoor, Henk, maar zaterdag betekent heel veel voor me, we kunnen geen blunders maken omdat er zoveel op het spel staat.'
Tijdens de briefing op het bureau had Berend de tegenstanders - zoals hij verdachten en criminelen altijd noemde en ook nu toepaste - op een white-board, links in het rood aangegeven. Henk en hijzelf aan de rechterkant in het groen. Beiden lieten hun theorieën los op de zaak, waarbij Henk ontspannen, achterover op zijn stoel zat te draaien en te wippen. Tot ergernis van Berend kwam zijn jonge collega met veel opvallend goede voorstellen op de proppen. Tot in den treuren werden diverse mogelijkheden bekeken hoe zij de tegenstanders konden overmeesteren, op een open terrein met weinig mogelijkheden voor bescherming.
'Zorg dat je wapen zaterdag tiptop in orde is en communiceer luid en duidelijk,' waren Berends woorden toen ze op vrijdagmiddag huiswaarts gingen.
Op zaterdag was het politiebureau een en al bedrijvigheid. Een nerveuze, bijna uitgelaten sfeer van opwinding maakte van het bureau een rommelige en rumoerige commandopost. Berend maande iedereen tot kalmte. Tot slot werden de laatste details doorgenomen en men stapte in de politiebusjes om op weg te gaan naar het 'veld'. Sommigen rookten onderweg een sigaret, anderen zaten geforceerd ontspannen onderuit, niemand zei iets. Eenmaal op de plaats aangekomen werden de wapens uitgedeeld en deze werden uitgebreid gecontroleerd, de teams werden allen in positie gebracht.
Berend en Henk hadden weinig woorden nodig, alles was tot in ieder detail doorgenomen om de tegenstander op een zo efficiënt mogelijke manier uit te schakelen. Daardoor was één blik voldoende om de ander duidelijk te maken wat werd bedoeld.
De tegenstanders openden het vuur vrijwel direct toen Berend en Henk zich blijkbaar onvoldoende genoeg achter een boomstronk konden verschuilen. Het werd een hevig vuurgevecht waarbij de kogels hen om de oren vlogen. Henk was al snel door de patronen heen en vroeg Berend om nieuwe.
'Verspreiden Henk!' riep Berend. 'we zijn een te makkelijk doelwit met z'n tweeën hier bij elkaar.' Henk kroop in tijgersluip naar een oude regenton twintig meter verderop.
'Ik ben geraakt, ik ben geraakt!' gilde Henk, halverwege zijn onderneming de ton te bereiken, een donkerrode plek verspreide zich over zijn T-shirt ter hoogte van zijn schouder.
'Verdomme, zoek dekking, Henk, ik ga er alleen op af.' Door zijn ervaring en accurate doeltreffendheid schakelde Berend de ene na de andere tegenstander uit. Hij was een oude rot, of door sommigen zelfs als een ouwe lul beschouwd, hij had dan toch maar de tegenstanders overmeesterd en neergeknald.
'Je moet nog veel leren jongen,' zei Berend tegen Henk, na afloop van hun jaarlijks uitje paintball, dat tot vervelens toe ieder jaar werd georganiseerd door de personeelsvereniging.
feedback van andere lezers- Ghislaine
Prima neergezet. Al zat ik samen met je hoofdpersonages in de briefingroom.
remy: Veel dank, volgende keer mag je meedoen. - aquaangel
leuk om te lezen.
PS: het geld is nu naar de rekening van Jan gestort dus ik hoop dat je de bundel snel ontvangt ;) xx
remy: Dank je aqua!! - cehadebe
Een fijn verhaal
remy: Dank je wel voor het lezen C. - Gaya
leuke wending. Goed verhaal!
gr.
remy: Veel dank voor het lezen K! - Henny
Haha, ik kon me ook moeilijk voorstellen dat die agenten elkaar zouden afmaken. Leuk verhaal
remy: Veel dank voor het lezen Henny!! - jbrouns
Graag gelezen, het einde had ik geraden bij het lezen van de 3de laatste alinea, tot daar had je me bij de neus. Gr.
remy: Veel dank voor het lezen.
|
