Volg ons op facebook
|
< terug
Portret van niemand
'Wie is zij?'
'Oh, niemand.'
Het went. Alleen zijn.
Twaalf maart zou een belangrijke dag worden. Vrouwlief kraaide er al weken van tevoren over. De avond voor die dag, lag ze al vroeg schaapjes te tellen. Hoewel, zoals ik haar ken, dat was dus op die bewuste dinsdag precies vijfentwintig jaartallen min één nacht, telt zij een diersoort van geheel andere origine. Rebels, eigenwijs, origineel, het siert haar en steekt af tegen mijn eigen saai zijn.
Ik had lang getobd over een geschikt geschenk voor haar. Wou voor een keer ook eens origineel zijn. En ik had het gevonden, dat durf ik nu nog altijd te beweren.
Ik had nog nooit van mijn leven met plezier een letter op papier gezet. En dat terwijl zij letters verslond, uit vijf centimeter dikke boeken welteverstaan. Wanneer niet minstens duizend woorden haar grijze lenzen waren gepasseerd, had ze niet geleefd die dag. Daarom bedacht ik dat ze wel ferm ontroerd zou zijn als ik in fraaie bewoordingen iets schreef dat alleen voor haar bestemd was. Ik had weken gezwoegd, getimmerd aan zinnen, klanken die pas op de laatste avond hun plaats vonden. Wacht, het ligt hier ergens, ah, zie je wel, daar heb ik het al. Ik schreef als volgt:
'Het licht dat uit jouw ogen schijnt, slaat te pletter tegen mijn kloppend orgaan, om er vervolgens doorheen te dringen als een spermazaadje zich een weg zoekend naar een ei. Zo knap ben jij. Dat is absoluut ongelooflijk zelfs, zo mooi onderhouden dat jij gebleven bent, zelfs nu je leeftijd minder gezegend is. Schat, jij bent zo goed bewaard als een met hormonen volgespoten droge worst waartegen ik bleek afsteek als biologische charcuterie. Jouw benen dragen nog sierlijker lederhosen dan Tom Boonen jarretels. Het wratje dat op de linkeroever van uwe kanaaltunnel tiert, knipoogt nog even verleidelijk als weleer wanneer ik liefdevol de jungle eromheen met een lik passeer. En als ik dan omhoog staar overvalt me nog steeds bewondering alsof ik de Mont Blanc voor de eerste keer aanschouw. De lawine die er heeft huis gehouden, schattig, wees niet kattig, het siert de leeftijd die ge dacht nooit te zullen bereiken. En uwe mond, soms dicht, meestal open, als een mossel, wil ik altijd weer beminnen, zelfs al heb ik daar eens een vergiftiging van gehad. En zwijg me van uw achterkant, ik raak aangebrand, als ik me jouw gat voor de geest haal, lijkt het of ik door onze lieve heer gestraft ben door het maar met twee ogen toebedeeld te zijn, want die schieten immers te kort om alle schoonheid van uw op en neer deinend geval in één blikveld op te vangen. Een bilspleet waar de meest geoefende alpinist afgunstig op is, om nog maar van geen speleoloog gewag te maken …'
Mijn lezers, ik weet echt niet waar ik het vandaan gehaald heb, ik zweer het, ik had tevoren nooit geschreven, zelfs geen nieuwjaarsbrief voor mijn Peter noch Meter. Maar toen ik dit portret van mijn geliefde vrouw begon te schrijven, kwamen de ideeën als vanzelf. Voor het eerst ervoer ik wat het was om geïnspireerd te zijn. Waarvan ik jullie zojuist deelachtig heb gemaakt is maar een klein fragment van een werkelijk prachtig eerbetoon voor haar.
Toen ik ermee klaar was, uitgeprint op een mooi feestelijk A4'tje, sloop ik stilletjes naast haar in bed. Ik besloot die nacht letters te gaan tellen in plaats van schaapjes.
Ik had niet bijster veel geteld, daar werd ik ka-beng uit het bed, dat we decennia lang gedeeld hadden, gedonderd.
'Wie is zij?'
'Wie bedoel je schat? Ik begrijp het niet.'
'Zij!'
De waas van eerste slaap klaarde lichtjes op. Ze stond met mijn poëtisch eerbetoon in de hand voor me. Verdorie, één nachtje, dat was al dat er nodig was geweest, één nachtje, maar neen, net de laatste nacht voor het grote feest waarop ik haar en de hele familie zou verrassen en mijn literair hoogstandje voordragen, heeft ze het gevonden.
'Wel mijnheer de schrijver. Ik wacht. Want dat jij dit geschreven hebt zie ik zo. Wel. Voor wie schrijf jij 's avonds laat stiekem ordinaire liefdesverklaringen?'
Ordinair! Hoor haar. Zij heeft kilometers Kotsalik geslikt. Literatuur wordt niet gewaardeerd.
'Oh, niemand.'
Wat moest ik anders antwoorden? Ik kon niet gaan zeggen dat ze haar verrassingsgeschenk in handen had, het zou alles bedorven hebben. Ik mocht mijn valiezen pakken. En dat was dat dan. Alleen zijn went.
Oh jawel, ik heb haar achteraf nog gezegd dat ik het speciaal voor haar geschreven had. In plaats van ontroering, tranen, spijt, of seks kreeg ik nog meer woede, agressie en verwondingen. Mijn ex-vrouw. Wie begrijpt háár nu?
feedback van andere lezers- yrsa
geweldig!
jbrouns: Héla, wel bedankt hoor! Tof dat je ook eens een ouder werkje er tussenuit pikt.
Groetjes - Gaya
-En uwe mond, soms dicht, meestal open, als een mossel, wil ik altijd weer beminnen, zelfs al heb ik daar eens een vergiftiging van gehad.-
Is ze er mee naar de dokter geweest? :) Je bedoelt het vast anders.
- Kotsalik...
Leuk geschreven. :):):)
jbrouns: Bedankt. Ik weet niet of het duidelijk genoeg overkomt, maar deze man heeft dus echt geen talent, wat hij eigenlijk wil zeggen is dat hij eens een voedselvergiftiging heeft gehad door het eten van mosselen, maar ja, zijn zinsbouw is niet alles :-)
Kotsalik = Konsalik om te kotsen (een grapje)
Grts. - Vansion
koddig
het ware nog leuker geweest als je eerst het fragment had gepost
onder een pseudoniem
en het verhaal een dag later
wat mij hier boeit is je originele manier om over het schrijfbedrijf na te denken - misschien zou ik naar een titel zoeken die een tip van die sluier licht (?)
jbrouns: Dank. Gaat dat dan, iets posten onder een pseudoniem? Maar wel een wreed idee zeg, ik vermoed dat menige vrouw mij had willen lynchen :-) Suggestie voor titel is welkom hoor. Grts. - aquaangel
uitstekend, leuk om te lezen xx
jbrouns: Dankskewellekes, grts. - ERWEE
Die kerel heeft nog veel te leren. *lol*
jbrouns: Me dunkt. Thanks en groetjes - Ghislaine
Tja, zulke verrassingen kan je beter goed verstoppen.
jbrouns: Wat zou er gebeurd zijn als hij dat portret op het feest voor de hele familie had voorgedragen? Dat zou ook lachen zijn. Grts. - SabineLuypaert
LOL niet te doen stukje hahaha, jeetje
jbrouns: Hihi, bedankt, ik had zin om eens goed te zeveren. Grts - Theo_Roosen
Lag hier haast plat van het lachen. Leuk stukje humor. Mooi ! Theo.
jbrouns: Bedankt, tof dat ge ermee kunt lachen. Grts - remy
je bent wel leuk met woorden aan het spelen
jbrouns: Dank. Tja, het is een hobby. Grts - muis
:) jij, jij bent mijn inspiratiebron!!!!!:) Oh ja:)
Heel heel knap geschreven, en dit voordragen met een arrogante, zelfzekere houding. Een air die boven je hoed uitschiet!
Nee, ik begrijp die vrouw niet:)
groetjes
jbrouns: (buigt) nou nou, dankuwel, eindelijk iemand gevonden die deze vrouw ook niet begrijpt hahaha, cheers - Henny
Ik zou hem ook de deur wijzen als ik zo'n brief kreeg. De boodschap kwam goed over en mijn man en ik hebben er hartelijk om gelachen.
jbrouns: Dank. Leuk om te horen. Gr. - cehadebe
Ik! ( en nog wel mweer vrouwen :)
jbrouns: :-) Ik ook hoor, maar wie kan het hem eens duidelijk maken? Bedankt voor het lezen en fb. Groeten - chris
wel als mij wederhelfd me zo een kado moest geven
ik zou het niet weten plat van 't lachen verwonderd
ach die zou het zeker uit een of ander boekje knippen en dan nog 't zal hoop en al een ladyschaef of ene fritketel of zo iets zijn ge hebt u best gedaan tof kado!
chris
jbrouns: Mijn best ja, meer kan ik niet doen :-)
Bedankt voor het lezen en fb.
Groetjes
|
