|
< terug
"solidariteit"
Ze ontkoppelde en schakelde in een hogere versnelling. Toen ze in haar achteruitkijkspiegel keek, kon ze zien hoe haar verleden veranderde. En plots schoot haar bewustzijn de zo moeizaam opgebouwde code helemaal aan flarden. Toeschouwer geworden keek ze de onomkeerbaarheid recht in de ogen. Verbijsterd. En hij haar. Onverschillig.
Handjes schudden was er niet bij. Daarvoor was ze te helder van geest.
- Zo, schamperde ze, daar ben je dan.
- En hij: ik ben er altijd al geweest. Je schakelt feilloos, jij.
- Is dat een compliment?
- In zekere zin.
- Ik heb altijd gedacht dat je onachterhaalbaar was.
- Dat ben ik ook.
- Wat sta je hier dan aanspreekbaar te wezen?
- …
- Mag ik je een vraag stellen?
- Ga je gang.
- Ik vrees dat ik in mijn leven meer gekregen dan gegeven heb.
- …
- Wie gaat mijn schuld betalen?
- Ik zet de tering naar de nering. Maar om privé-gevallen maal ik niet.
- Je laat de één voor de ander boeten?
- Zo moet je het niet zien.
- Hoe dan wel?
- …
- Waar in godsnaam liggen jouw grenzen?
- Grenzen?
Dat er rond de lippen die hij gewis niet had een zweem van spot cirkelde, verzon ze ter plekke. Toch zag ze spot, maar dan eerder als een metafoor. Waarschijnlijk omdat ze vrijwel onmiddellijk besefte dat voor baanbrekers grenzen enkel in mensenhoofden bestaan. Ze herstelde haar fout:
- Hé, meneer de onderuithaler, als ik een steek laat vallen, kun jij die dan ophalen?
- Uiteraard.
- Hoever kun je teruggaan?
- Zover als nodig is.
- Nodig?
- Noodwendig. Onvermijdelijk dus.
Toen kneep ze haar oren dicht. Ze wou het niet meer horen. Maar het was onherroepelijk te laat. Eens opgedoken schaf je bewustzijn nooit meer af.
Ze had feilloos geschakeld. Dat was niet eens haar eigen verdienste, laat staan haar eigen schuld. Het woord solidariteit kreeg een gans andere klank.
feedback van andere lezers- feniks
Het leek alsof dit besef haar wakker maakte. Wakkerder dan ze ooit geweest was.
En ze realiseerde zich plots dat ze dan wel feilloos schakelde, maar dat haar motor helemaal niet draaide.
De auto waarin ze zich bevond had zelfs geen wielen.
Ze ging helemaal nergens heen.
Ze stond geparkeerd.
Al jaren...
Vansion: Je doet me huiveren. En geeft me goesting om nee te schreeuwen en voort te schrijven. Als dat geen zinvolle feedback is! - cehadebe
vreemd, maar mooi
Vansion: experimentje ... dankjewel - louisaatje
eerlijk gezegd, de fb van feniks geeft nog meer glans aan dit stuk, chapeau allebei!
Vansion: dat is de kracht van deze site ... wat een geluk dat er hier ook lezers en (f)luisteraars zetelen! - Ghislaine
Mooi kaaldialoog.
Vansion: Dankje voor dit snedig woord: "kaaldialoog"
Het is een genre apart en een prima oefening voor mijn vaak te volle mondje. - littlefairytale
Gestileerde taal. Zoiets wring je niet uit een pen, het loopt eruit, meestal onverhoeds. Een opening van inspiratie, meditatie en dialogeren met jezelf.
Erg scherp gevangen en helemaal mijn ding.
groet, tine
Vansion: Inderdaad niet uit de pen gewrongen ... Toch wel het resultaat van kopspasmes ... en h??l lang wachten ...
Hola ... 'k heb jou al h??l lang niet meer gelezen ... zal daar eens iets aan moeten doen ... - koyaanisqatsi
Tja... Vansion blijft toch een speciaal madammeke zenne...
Vansion: Gelukkig is an een heel ordinair madammeke - ERWEE
Knap werk. Geen druppel te veel in de emmer.
Vansion: zo is het geprobeerd... en dat vind ik toch wel moeilijk... - yrsa
Origineel. Knap.
Vansion: tx - muis
Een schitterend werkje!
groetjes
Vansion: experimentje ... blijkbaar toch in goeie aarde gevallen . bedankt voor je tijd. - Monalisa
Het stuk sprak mij enorm aan, heb het wel drie keer moeten lezen voor ik 'm kon plaatsen :) Een beetje bizar, apart en voor mij zeker een geslaagd experiment! Meer van dat voor mij aub...
Groetjes
Vansion: Dankje. Ik twijfel vaak of dergelijke probeersels anderen kunnen boeien. Leuk als het aanslaat! Dankjewel voor het lezen... De Monalisa (enfin een kopietje) hing op de slaapkamer van mijn ouders... - poivrevert
zo juist weergegeven vansion
Ik kan zeer genieten van zo'n hersenspinsels.
ik hoop dat je nooit mijn schuld zult moeten inlossen.
Laat ons dus solidair zijn.
Al is dat in dit geval een egoïstische uitspraak van mijnentwege...
Vansion: ego?stisch ... bwa ... het is gelijk het is h? ... soms lijkt de realiteit ontluisterend ... soms luisterrijk ... en wij maar pennen ... - dichtduvel
Of hoe zelfs dames feilloos in hogere versnellingen schakelen en zichzelf in de ogen kijken en zingen van "Kijk eens diep in mijn ...". Grtz, Jef
Vansion: ...d?collet? ? - SabineLuypaert
een stukje waarvan een mens denk, waaw , voor hij begint na te denken (die tweede zin, daar grijp je mij al bij de keel)
Vansion: beter niet teveel nadenken ...soms... ;)
|
