Volg ons op facebook
|
< terug
Monologe denkwijze over hoop en spijt
Ik herinner het me nog als was het gisteren. Gezeten aan mijn favoriete tafeltje met zicht op het straatje waar auto's en passanten zich een weg baanden. Enerzijds om aan de parking te raken of anderzijds te rijden naar de mooie promenade die uitgaf op de plezierjachthaven waar de mooiste bootjes pronkten. Meestal sloot ik mijn namiddag af op een terras om de sfeer van valavond en de geur van verse garnaal in mij op te nemen wijl ik de dag overmijmerde.
Geen enkel waanidee kreeg nog de kans om negatief gezinde perspectieven te onderwerpen. Daar gezeten, voelde ik mij leven. Hervond ik de echte waarde van dingen en genoot van de basis. Bij elke ademhaling snoof ik de lucht als was het de laatste keer. Na een kwartier ongeveer bestelde ik dan nog een koffie als was het de laatste. Dit herhaalde ik tot driemaal toe, onderwijl glimlachend naar passanten, gewoon uit vriendelijkheid. Soms sloeg ik een babbeltje uit gezelligheid en liet daarna een fooi voor het meisje omdat ze het verdiende. Dat was ultiem genieten.
Nu, dertig jaar later, in een schampere poging om mijn jeugd terug te vinden, wilde ik het allemaal nog eens herleven op de vooravond van mijn dood. Nog drie maand, sprak de dokter, misschien vier, maar zeker geen zes meer.
De kanker is uitgezaaid. Een moeheid leunt op me. Ik verlies mijn perspectieven. Daarom wil ik nog één keer als vanouds….
Helaas, het feeërieke terras heeft plaats gemaakt voor een koude staal-en glasconstructie. Gegoten in een moderne wolkenkrabber.
Het straatje is ingepalmd door een rond punt met een afgrijselijk kunstwerk in het midden. Volgens mij stelt het een soort schreeuwende, onderaardse duivel met een mensengezicht voor. De jachthaven ligt vol met grote, grotere en nog grotere imposante jachten. Er is niets meer te zien van het dromerige sfeerbeeld dat ik voor ogen had.
Ik begin zowaar spijt te krijgen dat ik gekomen ben. Nu blijven deze beelden op mijn netvlies branden. Had ik maar…
feedback van andere lezers- Neeltje
Heerlijk geschreven Sabine, ik zit ernaast en geniet mee.
Totdat.... Ook pakkend geschreven, als het maar niet autobio is,
Groetekes en een heel goede avond, Neeltje
sabineLuypaert: neen hoor, het is niet autobio, enkel inleving van iemand die alles ineens dieper ervaart;) heel dank ej wel voor dat pakkend, dat was de sfeer die ik wilde verkrijgen - muis
...had ik maar... Als we de klok konden terugdraaien.
Mooi en aangrijpend neergepend Sabine!
groetjes
sabineLuypaert: somiiege klokken deugen niet he, gelukkig is er na het schrikken, de berusting (soms) en de nieuwe mogelijkheid om inbtenser te genieten, zij het dat het daarom niet desastreus hoeft af te lopen he, heel dank je wel muiske - Ghislaine
Men kan beter op herinneringen teren, om de werkelijkheid te omzeilen. Had ik maar, tot in de kern bloot gelegd.
sabineLuypaert: ja, en op die momenten zijn die herinneringen echt crusiaal he, heel dank je wel ghislaintje - yrsa
van het begin tot het eind treffend neergezet. Graag gelezen ;)
sabineLuypaert: ik heb jouw reactie ook heel graag gelezen (smile) heel dank je wellekes - jbrouns
Mooi, lief, teder en hard tegelijk. Vooruitgang noemen ze dat?
De 2de zin is te lang naar mijn goesting, maar het is al dikwijls genoeg gezegd: smaken verschillen.
Groetjes
sabineLuypaert: heb dank zij erweekes mailsgewijze bezinning van dien tweede zin twee zinnen gemaakt (smile) hoop dat dit je goesting kan smaken? Heel dank je wel voor de leuke fb zenne - ERWEE
Prima van inhoud, zal er mij mailsgewijs nog eens over bezinnen.
sabineLuypaert: Heel groot dankjewel voor je mailsgewijze bezinning, ik heb ze met smaak verorbert en toegepast (smile) met smile - fenk
Dat ik je graag lees, wist je al. Ook dit is een pareltje. Als lezer had ik graag gewild dat het personage op het einde toch nog iets herkenbaars ontdekt (het meisje van de fooien bijvoorbeeld), een klein beetje contrast voor het pessimistische einde. Maar een schrijver moet niet altijd rekening houden met de lezer natuurlijk...
sabineLuypaert: eerst effe uitgebloost hoor, en ik die zo opkijk naar jouw romantalent (smile) heel dank je wel, (in fijte wou ik contrast neerzetten maar, als suggestie zeg je daar wel wat he, eens over denken, zou wel leuk zijn als dat meisje van de fooien er ondanks de tussenjaren nog herkenbaar door lijk, ook daarvoor HEEl dank je wel (smile) - Francesco
Sabine, zoiets grijpt me naar de keel.Afscheid, altijd maar afscheid nemen.
Hartelijk
Frank De Vos
sabineLuypaert: het is een harde wereld he soms (sad) en dan wordt een mens er met zijn neus opgedrukt. met dit stukje wou ik het contrast neerzetten om de aanmoediging positieve dingen te blijven zien, te benadrukken (op zijn sabines dat wel) heel dank je wel voor je rakende fb (smile) - Mistaker
Mooi. Ja, zo kan het gaan in het leven...
Greta xx
sabineLuypaert: ja, helaas he
X - ivan_grud
Sabine, ook ik heb deze ervaring, echter wat wij niet uit het oog moeten verliezen, is dat de tijd niet stil staat hoe graag wij het soms zouden willen, en de herrinnering is altijd mooier dan het moment van beleven, toch geef je het heel mooi weer, dat verlangen naar weleer, vr/gr Ivan Grud
sabineLuypaert: heel dank je wel voor je aangrijpende reactie, en veel mooie momenten gewenst van hieruit - Gaya
Erg mooi neergezet...
Gr. Gaya
sabineLuypaert: heel dank je wel (smile) - cehadebe
Wat mooi !!!!!!!!!
sabineLuypaert: heel dank je wel om het te voelen (smile) - Henny
Wat een waarheid! Ga heen en zie niet om is hier wel van toepassing. In je hoofd is de beleving van toen toch heel anders dan het heden en dat heb jij goed weten te verwoorden.
sabineLuypaert: zo gaat het veelal he, dank je wel lieve Henny (zoen) - Helena329O
Spijtig genoeg is dit een realiteit. Mooi verhaal, ik heb ervan genoten!
Groeten Helena329O
sabineLuypaert: heel dank je wel Helena (mooie naam trouwens (smile))
|
