|
< terug
Wijsheid
De dieren zaten in de klas.
Het was heel druk.
De juffrouw was er nog niet.
Kip kakelde er op los.
Koe loeide tegen Kikker.
Kikker kwaakte terug tegen Koe.
Vlieg en Bij zaten samen te zoemen.
Alle dieren hadden wel iets te vertellen.
Alleen Uil was stil.
Uil zat te lezen.
Hij hield niet van drukte.
Hij hield veel meer van leren.
Dat had hij van zijn vader geleerd.
Zijn vader was een wijze, oude uil.
Alle uilen waren wijs, vond Uil.
Om er nog wijzer uit te zien droeg Uil een bril.
Niet omdat zijn ogen slecht waren.
Zijn ogen waren goed.
Daarom zaten er in de bril geen glazen.
"Wat ben je aan het lezen, Uil ?"
Verstoord keek Uil op.
Het was Mol.
"Een boek" antwoordde Uil.
"Oh" zei Mol.
Uil keek even naar Mol.
Mol droeg ook een bril.
Uil had eerst gedacht dat Mol wijs was.
Net als hem.
Daarom had Uil het goed gevonden dat Mol naast hem in de klas was gaan zitten.
Maar Mol droeg geen bril omdat hij wijs was.
Hij droeg een bril omdat hij slecht zag.
Daar kon Mol niets aan doen.
Maar hij was wel dom, vond Uil.
"Is het een leuk boek ?" vroeg Mol.
Wat een domme vraag, dacht Uil.
Een boek is altijd leuk.
Want hij leerde er van.
"Ja, het is een leuk boek" zei Uil.
"Oh" zei Mol.
"Verder nog iets ?" vroeg Uil.
Hij had wel meer te doen.
Eigenlijk wilde hij niet worden gestoord.
"Nee, ik was gewoon nieuwsgierig" zei Mol.
Uil draaide zich om.
Achter hen zat Specht.
Specht was de enige met een stalen schooltafel.
Hij had vroeger een houten tafel gehad.
Maar daar pikte hij met zijn snavel allemaal gaten in.
Dat vonden ze op school niet leuk.
Mol en Specht praatten gezellig verder.
Uil vond het best.
Hun gesprek kon nooit interessant zijn.
Specht was ook dom, vond Uil.
Wie pikt er nou gaten in een tafel ?
Hij legde zijn boek even weg.
Hij keek de klas rond.
Iedereen was nog druk aan het praten.
Wat een domme dieren !
Ze konden beter gaan lezen.
Net als hem.
Misschien werden ze dan wat minder dom.
Uil had niet veel vrienden.
Eigenlijk had Uil helemaal geen vrienden.
Hij speelde ook nooit buiten.
Ze waren hem wel eens komen halen.
Maar hij had nooit tijd.
Hij moest lezen.
En leren.
Dat was nou eenmaal zo met wijze dieren.
Het was jammer dat hij zo wijs was.
Hij vond zelfs dat hij te wijs was voor deze school.
Hij kreeg opeens een briljant idee.
Er was een uilenschool.
Dat had zijn vader hem verteld.
Zijn vader had op die uilenschool gezeten.
Zijn moeder had het niet goed gevonden dat hij ook naar die uilenschool zou gaan.
Het was beter dat hij naar een gewone school ging, had ze gezegd.
Dat vond zijn moeder.
Zijn vader had naar haar geluisterd.
En hem naar de gewone school gestuurd.
Zijn vader had hem gezegd dat het een wijze beslissing van moeder was.
Uil had het daarom niet erg gevonden.
Hij was het altijd eens met wijze beslissingen.
Maar in dit geval niet meer.
Hij zou vanavond met zijn vader en moeder gaan praten.
Toen hij na schooltijd thuiskwam ging hij naar zijn moeder.
"Hallo mama" zei Uil.
"Dag jongen. Hoe was het op school ?"
"Ik heb een hoop geleerd" zei Uil.
"En ik heb een wijze beslissing genomen."
"Oh ? Vertel eens ?" vroeg moeder.
Uil keek wijs en ernstig.
"Ik wil naar de uilenschool" zei hij.
Moeder keek hem aan.
"Weet je dat zeker ?" zei ze.
"Heb je het dan niet naar je zin op school ?"
"De andere kinderen zijn dom" zei hij.
Moeder schudde haar hoofd.
"Misschien ben jij wel te wijs" zei ze.
Dat zou best kunnen, dacht Uil.
Dat was een wijze opmerking van moeder.
"Ik zal het met papa bespreken" zei ze.
Uil was blij en ging naar zijn kamer.
Hij ging lezen en leren.
Dat doen wijze uilen altijd.
Vader en moeder hadden het goed gevonden.
Morgen zou hij al naar de uilenschool gaan.
Hij was blij.
Eindelijk naar een school zonder domme kinderen.
De school was niet zo ver weg.
Hij kon er lopend naar toe.
De school lag ergens in het oosten.
Daar kwamen de wijste dieren vandaan.
Het was een oude school, wist Uil.
Oud en wijs.
Hij voelde zich gelukkig.
Hij kon haast niet wachten tot het morgen was.
De volgende ochtend ging hij naar de uilenschool.
Toen hij daar aankwam zag hij veel andere uilen.
Ze droegen allemaal een bril.
Net als hem.
Hij liep naar de klas.
Toen hij binnenkwam zaten er al een paar uilen.
Ze keken niet op toen hij binnenkwam.
Ze waren aan het lezen.
En keken wijs en ernstig.
"Hallo" zei Uil.
Niemand zei iets.
"Hallo" zei Uil nog een keer.
"Sssssssssst !!" siste een uil.
Hij keek naar Uil.
"Wat lees je daar ?" wilde Uil weten.
"Een boek" zei de uil.
"Oh" zei Uil.
Even was het stil.
"Is het een leuk boek ?" vroeg Uil voorzichtig
De uil keek hem raar aan.
"Natuurlijk ! Wat is dat nou voor een domme vraag ?"
Nu keken de andere uilen ook naar Uil.
Uil begon het warm te krijgen.
Ze vonden hem nu natuurlijk allemaal dom.
Een paar uilen schudden hun hoofd.
Een paar uilen bleven hem raar aankijken.
Voorzichtig liep Uil verder de klas in.
Op zoek naar een plaatsje.
Maar niemand wilde dat Uil naast hem of haar kwam zitten.
Ze vonden hem maar een domme uil.
Er stond nog een tafeltje voor één persoon.
Het was niet een zelfde tafel als de andere tafels.
Deze was van staal.
Uil moest even aan Specht denken toen hij ging zitten.
De andere uilen keken niet meer naar hem.
Het was doodstil in de klas.
Niemand zei iets.
Uil miste het gekakel van Kip.
En het gekwaak van Kikker.
Het geloei van Koe.
Het gehinnik van Paard.
Hij miste zelfs het geknor van Big.
Hij moest nu ook aan Mol denken.
Hij was niet aardig geweest tegen Mol.
De deur van de klas ging open.
Daar kwam de meester binnen.
De meester keek wijs, zag Uil.
De uilen legden hun boeken weg.
En gingen netjes zitten.
"Dag kinderen" zei de meester met een zware stem.
"We gaan vandaag een hoop doen."
Hij kuchte even.
"Maar eerst iets anders."
Hij keek naar Uil.
"We hebben een nieuwe leerling vandaag" bromde hij.
Iedereen keek nu naar Uil.
Hij voelde zich niet echt op zijn gemak.
"Hij is niet echt slim" zei een uil.
"Oh ? Waarom denk je dat ?" wilde de meester weten.
"Hij vroeg of een boek leuk was."
"De meester kreeg een rood hoofd.
"Werkelijk ?" zei hij.
"Dat was wel een hele domme opmerking."
De meester keek wijs toen hij dit zei.
Uil moest bijna huilen.
Hij wilde naar huis.
Naar zijn moeder.
En vader.
En terug naar zijn oude school.
"Ja" zeiden de andere uilen.
"Dat was een hele domme opmerking."
Dit was teveel voor Uil.
Hij stond op en rende de klas uit.
Hij stopte pas met rennen toen hij weer thuis was.
"Ben je nu al thuis ?" vroeg moeder.
Uil moest heel hard huilen.
"Rustig maar" zei moeder.
Uil huilde eerst nog even door.
"Vond je het niet leuk op je nieuwe school ? " wilde moeder weten.
Uil schudde zijn hoofd.
"Nee. Ze zijn daar niet aardig" snikte hij.
"Wat doen ze dan ?" vroeg moeder.
"Niets" zei Uil.
"Ze lezen alleen maar. En zeggen niets."
Hij snikte nog een paar keer.
"Het is daar zo stil. En saai."
Moeder lachte.
"Wil je morgen weer naar je oude school ?"
"Ja !!" riep Uil.
"Kan dat dan nog ?"
"Natuurlijk" zei moeder.
"We hebben je daar niet vanaf gehaald."
Uil keek haar vragend aan.
"We hebben je oude school verteld dat je vandaag ziek bent" zei ze.
Nu begreep Uil er niets meer van.
Moeder zag dat.
"We wisten dat je het op je nieuwe school niet leuk zou gaan vinden."
Uil keek haar vol bewondering aan.
Ze was een hele wijze moeder.
En ze droeg niet eens een bril !
En zijn vader was ook wijs.
Hij hoopte later net zo wijs te worden als hen.
De volgende dag ging hij weer naar zijn oude school.
Hij voelde zich gelukkig.
Toen hij in de klas kwam was het reuze druk.
De juffrouw was er nog niet.
Kip kakelde er op los.
Kikker kwaakte om het hardst.
Hond liep te blaffen tegen Poes.
Koe loeide dat het een lieve lust was.
Uil pakte zijn boeken.
Hij zette zijn bril recht.
En begon te lezen.
"Hallo Uil" hoorde hij naast zich.
Het was Mol.
"Wat lees je daar ?" wilde Mol weten.
"Een boek" zei Uil.
"Is het een leuk boek ?" vroeg Mol.
"Ja" zei Uil.
"Een heel leuk boek."
Hij keek Mol aan.
"Je mag het boek wel lezen, als ik het uit heb."
Mol schudde zijn hoofd.
"Ik hou niet zo van lezen" zei Mol.
"Ik speel veel liever buiten."
"Wat doe je dan buiten ?" wilde Uil weten.
"Oh, van alles" zei Mol.
Uil dacht even na.
"Misschien moet ik dat ook maar eens gaan proberen" zei hij.
Misschien kon hij daar wat van leren.
En nog veel wijzer worden dan hij al was.
feedback van andere lezers- thepuppy
Prachtig maar wel vlug geschreven........vooral wanneer de uil vertrekt naar een andere school
Misschien kan je "kinderen" vervangen door "uiltjes". Kinderen klinkt zooooo menselijk??????
Groetjes,
thepuppy
|
