Volg ons op facebook
|
< terug
poeperkesdag
De nieuwskop deed me haast verslikken in de koffie die heet dampend mijn keel binnengleed.
Het idee alleen al, dat de dag dat velen hun teer geliefden herdenken ook de dag van de ontrouw zou worden, vond ik al weerzinnend genoeg.
Hoe vaak had ik de mooie klaprozen die langs de berm van het leven een mooie kleur geven niet half verwelkt tegengekomen? Klaprozen die door het bedrog van hun partner en vertrouweling het leven nooit meer konden herpakken. De draad van verraad had een te diep spoor in hun mooie huid van de keel achtergelaten.
Nooit zouden deze klaprozen nog hun volle schoonheid kunnen laten zien, want telkens weer zou het verdriet van dat onmogelijk verraad als een schaduw heersen over hun mooie bestaan.
En dan plots, ontstaan uit een grap, wordt nu een dag van ontrouw, de rauwe realiteit.
Natuurlijk is ontrouw zo oud als het bestaan van de mens, zoals leugen en moord dat ook is. En uiteraard is ontrouw een zaak tussen twee mensen, waar niemand die er niets mee te maken mee heeft, ook niets mee te maken heeft. Wie zich bemoeit in een relatie tussen twee, die helpt meestal niet, maar maakt enkel dat het een driehoeksverhouding wordt.
Dat de holibi gemeenschap de poeperkesdag als feestdag willen, tja, dat is voor mij wel vreemd. Het gaat hier niet meer over geaardheid, maar wel over het afstandelijk maken van wat voor velen nog heilig is tussen twee.
Alsof het 'vreemd' gaan een verboden vrucht zou zijn en men eens per jaar, zoals bij carnaval, hun 'ware' gelaat eens op mag staan. Alsof wie liefheeft en respectvol omgaat met zijn geliefde, behoefte zou hebben om eens in een andere tuin van eden te graaien en te maaien.
Ho, ik heb geen moeite met hen die dit anders zien en ik zal dit zeker ook niet als respectloos aanzien, want ik vind dat de mens een vrij wezen is en de vrijheid van denken en handelen geen grenzen mag kennen, tenzij men die van anderen belemmert. Of men wat voor hen heilig is, gaat verlagen tot iets vies of vreemd.
En zolang 'ik' of anderen niet verplicht wordt om deze feestdag te vieren, blijf ik enkel met verdwaasde ogen kijken naar het schouwspel dat er wordt gespeeld.
Onwezenlijk smeer ik mijn laatste boterham en neem ik een stukje kaas. Zelfs de rode confituur vergeet ik te smeren op het gele stukje genot.
En dan denk ik terug aan de liefdesbrief die ik pas nog heb geschreven, voor een vrijkaart op de boekenbeurs. Ik zie de letters nog dansen op het papier :
lieve lezer van deze letterverzameling,
Waarom zou ik je moeten verleiden met de kunst van het schoonschrift, als buiten de trekvogels hun mooie lijnen vormen in de blauwe lucht en als je neus en mond de winterse kilte reeds kunnen voelen in de kleurenpracht van het bos.
Daarom wil ik je meenemen, zo, daar waar je nu zit of staat, voor je computer, aan de keukentafel, of reeds in je bed. Meenemen op de witte wolken die als een deken het heden en verleden scheiden en je volgen zoals je bent.
Ik wil je laten delen in de passie van de schoonheid, niet opgelegd door de media of door de cultuur die ons bindt, maar de passie die zelfs het kleine kind als het geconfronteerd wordt met deze schoonheid, verbaasd en helemaal stil kan laten genieten.
Je mag je pantoffels aanhouden en je hoeft zelfs geen badjas, want waar ik je breng, daar mag je zijn zoals je bent.
Voel hoe de zonnebloemen van Van Gogh je de warmte toewuiven en hoe het mooie van Monnet je aandacht neemt, zodat de rust van het eeuwige je kan anti-klimatiseren en je bevrijdt van jezelf de reis kan aanvatten.
Ik neem je mee naar de wereld waar vrijheid echt als verlossing geldt en waar de aanschijn van persoon niet meer telt.
Hoe meer kan je liefhebben als in de wereld, waarin je bent, je eigen inbreng en persoon het fundamentele mag zijn van wat er is.
Voel hoe het respect voor je persoon als een ranke rietstengel mag buigen op het ritme van de muziek. Niet de opdringerige boodschap tunes, die je doet aanzetten tot kopen, maar wel de liefdesvolle combinaties van mollen en kruisen ..
Zie hoe de merel zijn nest opsmukt om hetgeen jij jezelf te zeggen hebt op een veilige plaats mag rusten.
Schoonheid is niet het culturele ideaal, het is de verwevenheid van het getoonde respect en interessen in de wereld waarin je leeft.
Voel met je halfnatte vinger op de lijnen van het bestaan, zodat hetgeen je opmerkt en inademt, jezelf kan verbazen en kan geruststellen, waardoor je je veilig kan neerleggen op het kussen van mijn verhaal.
Ik wil je rust en vrede toewensen, zodat je de rust mag verstaan. Want eenmaal we oog in oog aan tafel zitten en de metafysische krachten hun werk mogen doen, dan zal deze onderliggende wens, volledig af moeten zijn.
Ik drink alvast mijn koffie zwart. Voor jou heb ik thee of koffie of water, plat of bruis of zelfs wat wijn, rood of wit, je kiest maar ...
Voel je mijn hand? Ik nam je mee, in mijn wereld waar vrede en rust mogen heersen. Voel je maar thuis en leg je voeten maar gerust op de stoel of sofa ...
ik snij ondertussen nog wel wat kaas en maak een plankje met wat lekkers, zodat de rust van het mooie, de natuur, het werk mag doen waarvoor het dient.
Wees welkom ...
IVO
Het contrast tussen het vlugge, geile van de seks en het respectvolle van het geliefd zijn, waarin enkel het lichamelijke enkel maar bevestigd wat je diep in je voelt, is zo wezenlijk anders dat ik me haast van een andere planeet voel.
Mijn boterhammen smaken sinds vanmorgen weer eens anders en mijn koffie drink ik misschien nooit meer heet. Zo jammer vind ik het voor de geslagen klaproos, die zo mooi op het veld haar kleuren niet meer tooit.
feedback van andere lezers- togu_hang
ivo ... ik vind dit heel goed neergezet. de gevoelens komen mooi op papier (misschien af en toe iets te veel herhaling en wat langgerekt, maar dat zijn dan schoonheidsfoutjes)
En ... voor wat het waard is ... ik dacht al dat ik de enige was die er zo over dacht ... dus ik volg je graag. groetjes
ivo: bedankt Togu .. - yrsa
Dit fascinerende en niet uit te bannen onderwerp leest inderdaad lekker weg.
ivo: Bedankt Yrsa ... - Ghislaine
Leest als een trein. Meesterlijk neergezet.
ivo: bedankt Ghislaine ... dank je wel ... - Victoria
Ivo, ik vind dit vlot geschreven, hier en daar wat schoonheidsfoutjes (woorden teveel of te weinig. bv ontrouw zo oud als de mens)
ik heb het artikel proberen te vinden op het internet. het blijkt in de Standaard te staan maar daar kan je niet aan zonder abonnement.
ivo: tja ik weet dat schrijven voor mij een marteling is .. het is me niet zo gegeven om me in taal uit te drukken ... toch bedankt voor je 'goed' ik voel me vereerd. - muis
En dan plots, zomaar, ontstaan uit een grap, wordt nu een dag van ontrouw, de rauwe realiteit.=< ik zou 'zomaar hier tussenuit laten.
Natuurlijk is ontrouw zo oud als dat de mens oud is=< zo oud als het bestaan van de mens (vermijden van 2 keer oud)
Wie zich bemoeit in een relatie tussen twee, die helpt meestal niet, maar maakt enkel dat het een relatie wordt met drie.= dat het een driehoeksverhouding wordt of menaga à trois als vervanging voor relatie wordt met drie
Ho, ik heb geen moeite met hen die dit anders zien en ik zal dit zeker ook niet als respectloos aanzien, omdat, en juist omdat,=< en juist omdat (te veel herhaling in zin)
Het contrast tussen het vlugge, geile van de seks en het respectvolle van het geliefd zijn, waarin seks alleen maar bevestigd=
ivo: bedankt Muis ik zal het eens terug bekijken en als het zinvol is dan verander ik zeker en vast, dank je wel - dichtduvel
Lelijke titel, prachtig pamflet, grtz, Jef
ivo: bedankt Jef, - cehadebe
Weer genoeg om over na te denken, iemand moet het toch eens zeggen.
ivo: bedankt Cehadebe, idd en daarvoor zijn de schrijvers uitgevonden denk ik dan maar, wie zou het anders gezegd krijgen ... zodat ook de doven het kunnen weten .. - Henny
Ik ken poeperkesdag niet. Het gedeelte waar jij de lezer aansprak, sprak mij erg aan en ik vond het heel mooi onder woorden gebracht.
ivo: bedankt Henny, dat was lang geleden ... - tati
Mooi geschreven en graag gelezen, vreemde maar grappige titel :o)
ivo: ja verpakking doet soms kopen ... bedankt ..
|
