naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Een brief aan mijn moeder

door fenk

'We zien je nooit meer, jongen.'
'Je komt iedere dag voorbij de deur, waarom spring je nooit eens binnen? Al is het maar eventjes…of schrijf me een briefje als er niets op tv is.'
Het heeft twintig jaar geduurd, moeder, tot gisterenavond. Toen was er eindelijk niets op tv, en heb ik tijd voor een brief gemaakt.

Er waren geen tekenen geweest, de datum bevatte geen speciale getalsymboliek, het weer was niet apocalyptisch. Zelfs de plaats was banaal, een slecht onderhouden voetpad in de meest sfeerarme randgemeente van Antwerpen. Daar besloot jouw bloed te klonteren in de halsslagader, om vervolgens de tijd in je hoofd tot stilstand te brengen.
Het telefoontje van mijn vader stoorde me op het werk tijdens mijn strijd tegen de deadline voor het congres. Jouw beroerte paste niet in mijn agenda. Met tegenzin onderbrak ik mijn drukkigheden en ging naar het ziekenhuis. Daar lekten de woorden "embolie", "coma" en "hersendood" als druppels zwavelzuur doorheen mijn kopzorgen voor het congres.

De dag ervoor ben ik nog voorbij je huis gereden. Je kwam net buiten om de brievenbus te lichten. Je zag me niet. Ik twijfelde, maar ik heb je niet begroet. Ik wilde oponthoud vermijden, ik haastte me ergens naartoe. Wie in zichzelf gekeerd achter het stuur zit, mist wel eens een belangrijke afrit.

Na enkele dagen registreerde de E.E.G. geen hersenactiviteit meer, het meettoestel had net zo goed aan een watermeloen kunnen hangen. Ik werd een acteur en bracht je broers en zussen op de hoogte. Daarna werd ik een toeschouwer en stond naast je bed, bevrijd nu van alle infusen, snoeren en apparaten. Voor het eerst sinds mijn kinderjaren streelde ik je gezicht. Toen stopte eindelijk ook mijn tijd.

feedback van andere lezers

• Francesco
  Opnieuw wat gaan grasduinen in je verhalen. Dit is beklijvende ontroering, zwaar van een "verkeerde afrit" doorregen. Ik buig mijn hoofd
  Hartelijk, Frank De Vos
  fenk: Zo klein ben ik nu ook weer niet, hou je hoofd maar recht :-)
  bedankt
• dichtduvel
  en stond naast je ingebed omhulsel, ontdaan nu ...
  Zoals jij het schrijft, is het bed ontdaan van allerlei.
  Slotzin vind ik heel sterk.
  Ik hou van je stijl. We horen nog van jou, maar ik meld me ook aan als schrijver ...
  Grtz & respect, Jef
  fenk: "ontdaan" was inderdaad een ongelukkige woordkeuze, bedankt!
  Ik ben benieuwd in je proza.
  
  bedankt
• Victoria
  of het fictie is weet ik niet maar het pakt toch...
  
  fenk: Ik verklap niet graag of iets fictie is of niet; aangenomen dat ik zelf het verschil zou kennen. Bedankt
• cehadebe
  Droevig dat het soms zo gaat, Ijzersterk beschreven
  fenk: Spijt komt altijd te laat.
  Bedankt.
• muis
  Hey Fenk,
  Het gaat dieper dan de woorden alleen. Men heeft zo weinig tijd voor elkaar.
  De moeder die haar leven lang hunkerde om haar zoon nog eens op bezoek te krijgen. De zoon die na haar dood tijd heeft om eindelijk eens een briefje te schrijven.
  
  Knap neergepend:)
  groetjes
  fenk: Bedankt muis.
• MonaLisa
  Amai, dit is erg aangrijpend geschreven! Als ouder blijft dit je 't best gespaard...
  Groetjes
  fenk: Ik vrees dat dit min of meer het lot is van iedere moeder.
• SabineLuypaert
  gut fenk, deze is hard en rakend, muis zegt het mooi,
  heel graag gelezen deze schrijnedne inhoudelijkheid
  
  
  fenk: Zo is het. Bedankt Sabine.
• yrsa
  dit is stilmakend neergezet.
  groetjes xx
  fenk: Bedankt voor het lezen.
• jbrouns
  Ik ga meteen ma opbellen, bedankt. Grts
  fenk: Ondertussen ben ik zelf ouder; de kunst ligt erin om totaal niks te verwachten van je kinderen, geen dankbaarheid, geen liefdesbetuigingen, niets. Ieder kruimeltje is dan een bonus.
  
  Bedankt.
• Innerchild
  Misschien moet ik mijn trots toch eens opzij zetten en even langs m'n moeder gaan ...
  Ja, wadde ! Ik voel toch wel iets vanbinnen ...
  fenk: Bedankt voor het lezen.
• aquaangel
  
  heftig!!
  
  
  is het niet lichtTen ipv lichten
  
  
  fenk: Bedankt voor het lezen, aqua.
  ("lichten" staat hier onvervoegd, als infinitief dus)
• Henny
  Toen mijn moeder op sterven lag en ik mijn broer belde dat hij nu toch écht op moest schieten, kreeg ik te horen: "Zeg maar dat ze nog een uur wacht, ik zit in een vergadering."
  Hij was te laat...
  fenk: Spijt komt altijd te laat...
• littlefairytale
  Zeer scherp uitgesneden zinnen en een einde om U tegen te zeggen. Respect, tine
  fenk: Toch zal ik altijd blijven twijfelen over deze tekst: mijn enige echte autobio tot hiertoe, het ligt me eigenlijk niet, te emo? te melig? te exhibitionistisch? UIteindelijk toch gepost... een schrijver is en blijft een hoer.