Volg ons op facebook
|
< terug
Sensorium, zetel der zintuigen - Kerst
Sambal op de koteletjes en testdineetjes met feestelijke sauzen gaven aan dat het weer die periode van het jaar was. Kerstmis was in aantocht, en dat zal de hele goegemeente geweten hebben. Roodgebroekte, gepomponneerde mannetjes teisteren het straatbeeld. Mensen die krom lopen van de pakjes die ze op het laatste nippertje kochten voor hun geliefden zorgen voor ellenlange files aan de anders meest lege kassa's. Zeemzoete liedjes die in hun zestiende herhaling van de dag uit de luidsprekers galmen, overal lachende gezichten. U weet wel, Jingle bells alom, en ik haat het. Het is te zeggen, ik haat het niet, maar haat de opgeblazen sfeer die in elk mens, rond die ene periode in het jaar, alle goeds dat ie in zich heeft, stante pede dient bloot te leggen, ten voordele van elke arme, eenzame, ongelukkige medemens. Arm, eenzaam en ongelukkig in elk opzicht en dat is heus niet steeds met dezelfde visie als de persoon in kwestie. Wat voor de ene mens een opoffering is, is immers een verademing voor de andere, helaas, velen begrijpen dat na al die eeuwen nog steeds niet. Ik wel, maar ik ben dan ook een die-hard in de materie.
Slechte karakters zijn in deze periode uit den boze of worden met een verzoende doek in de blinde hoek geveegd. Elk leed geleden in dit jaar voor de laatste Kerstperiode, wordt afgekocht met valse beloften, duistere pakjes omwonden met kleurrijke strikken, twinkelende belletjes en echte welgemeende warmte. Ja, de Kerstperiode was en is een van mijn favoriete stokpaardjes, al hou ik er tegenwoordig meer van, de sfeer individueel en enkel in mijn eigen huiskamer te saboteren. Al was het maar om menig statement te vrijwaren van elk miezerig deeltje goedheid dat ik in Gods vergeten bast mag dragen. Noem het gerust cynisme, maar een mens krijgt zijn buik wel eens vol van al dat goed doen, wanneer hij de rest van het jaar krabbelt om zijn neus boven water te houden, en dan heb ik het hier niet over de letterlijke bepaling.
Kerst was ooit hemels. Nu zijn de botox injecties waarop ik me elke zeventiende december op trakteer er het enige goede aan, en ook dat is te lezen met een grote tijdelijkheid van gevoelens. Zie het als mijn enige verzetje, een mens moet toch iets, niet waar? Waarvoor heeft hij anders weer een heel jaar gevochten en gezocht naar net dat ene dat zo onvindbaar blijkt? Neen, dit jaar wordt Kerst overgeslagen, en mijn grote voorbeeld hierin is Tim Alan in zijn film 'Christmas with the Krapp-familie.' Daarin zet hij alle geneugten des leven, opgedrongen door de maatschappij opzij, om zijn andere Kerst te vieren. Hij neemt zijn vrouw namelijk mee op cruise. Tenminste, dat is de vooropzet, verder heeft deze film geen raaklijnen meer met mijn doelstelling. Maar, een heel leuk alternatief, moet ik toegeven, zij het mij niet gegeven, want ik heb geen vrouw, laat staan een dochter en van reizen hou ik ook al niet.
Laat mij dus maar thuis, tussen alle feestelijk verlichte huizen, kerstballen en bomen. Tussen de hemelse uitdrukkingen der gelukkige mensen die niets anders dan goeds met iedereen en nadrukkelijk met jou voor hebben. Het kan een beetje van het goede te veel zijn. Vragen als, waarom ben jij alleen? En hoe komt… en mag ik je dit jaar een goed lief wensen, en 'ge weet toch dat ge iemand moogt meebrengen hé…' zijn Godgeklaagd. Geloof me, daarmee monter je een mens niet op. Daarmee herbevestig je enkel voor de tigste maal, wat hij al lang weet, waar hij al lang tegen vecht. Wat hij zelf krampachtig tracht te vergeten. Laat ons zeggen dat dat een van de meest sadistische wensen is die je met de beste bedoelingen iemand kan toewensen. Geen wonder toch, dat die personen zich dan distantiëren van al die goede intenties?
Begrijp me niet verkeerd, echt, ik geniet buitensporig van alle actie die zich rond en op straat afspeelt. Geen bedenkelijk gezicht of meewarende frons kan mij afleiden van deze duidelijke mening. Buitensporige excessen zoeken hun uitlaatklep in de meest exquise hapjes die hun weg naar mijn grollende innerlijk vinden. Ik juich ze toe, verwen mezelf met lekkere hapjes die ik doorspoel met een heerlijk glaasje Bordeaux Pomerol van 2002. Het leven kan zo heerlijk zijn wanneer een mens, een mens maar laat mens zijn, op zijn manier, niet op de manier die anderen beter achten.
Bekijk me nu alstublieft niet als een afvallige, dit is uiteraard enkel mijn persoonlijke mening. Maar de tijd leert mij dat mensen de neiging ontwikkelen, mij te bekijken als een of andere bloeddorstig monster, wanneer ze mijn interieur, bloot en zo naakt als een pasgeboren lammetje, aanschouwen. Hoewel er een minnelijke schikking hangt. Een blauwglinsterende toegift, om toch niet onmenselijk te lijken, hangt vrolijk aan mijn luchter te pronken. Een kerstbal van uitermate duurzame afkomst geeft aan dat de eigenaar van deze huiskamer niet 'tegen' de Kerst is. Onderwijl waren teleurgestelde bezoekersblikken de kamer rond, krampachtig zoekend naar die ene kleine boom die ze misschien toch over het hoofd gezien hebben. Enkel het lef ontbreekt hen om te vragen waarom, die ene versierde boom niet te ontwaren is in deze periode van peis en vree. Geloof me, mijn blik stokt hen wel in het lef te vragen waarom. Laat ons het er gewoon houden dat ik mijn persoonlijk fysieke drang tot mezelf zijn uit, in een voor mij perfecte standvastige afwezigheid van wat anderen als zo vanzelfsprekend zien.
De continue achtervolging van de vraagtekens laten mij dan ook stoïcijns. Ik hou van Kerst maar op mijn manier. Het mag dan niet zo reglementair zijn conform de geijkte methode, maar voor mij werkt het perfect. De dag dat ik weer echt wat te vieren heb in de schoot van geliefden, zullen de dingen een drastische transformatie ondergaan, zo simpel is dat. Tenslotte, het is niet omdat men iets niet doet of heeft dat men het iemand anders niet van harte toewenst en gunt. En ik gun iedereen dat leuke gevoel, de warme sfeer, de geborgenheid tegen de warmte van de boezen der geliefden,…
Als dat geen zwaar doorwegende reden is om mij mezelf te laten zijn, zonder dat zielige lipje tevoorschijn te toveren, dan weet ik het ook niet meer. Het is trouwens een vaststaand feit dat deze zalige dagen, omfloerst door vergeving en menslievendheid, niet voor iedereen datzelfde feeërieke beeld inhouden. Dus zo'n buitenbeentje ben ik heus niet, en dat is geenszins cynisch bedoeld. Kerst is heerlijk, Kerst is zalig, Kerst is warmte, alleen men heeft de sleutel ervoor niet altijd in eigen bezit. Men kan wel proberen, die sfeer krampachtig zelf op te roepen, maar het is en blijft dan een flauw afkooksel van het echte ding als je dat echte ding ooit geproefd hebt. Surrogaat van mijn voeten, zeggen ze hier en zeg nu zelf, wie leeft er graag een ampere kopie als ie eens het echte geleefd heeft? Ik alvast niet, en dat wil ik graag zo houden, alle vredelievendheid met genegen warmte omsloten.
Toch kan ik een ding met zekerheid zeggen. De dag dat hier het echte gevoel weer ontdekt wordt, zullen deze oude archieven, voor eeuwig gesloten worden. Dan zal hier weer Kerst gevierd worden, als een sluitend en absoluut geheel, waar niets of niemand met een speldenknop tussen raakt. Ondertussen laaf ik mij informeel aan alle gouden herinneringen uit goede vervlogen tijden en geniet van de hyperruimte die ze teweeg brengen. Alle negatiefs wordt geheid naar de koudste kelder verbannen, want tenslotte is het wel een tijd van vrede en vergeving. Dat rechtvaardigt niet de onbedwingbare behoefte, maar het troost en ik blijf hopen en geloven; ooit zal Kerst weer van mij zijn.
Ondertussen klinkt ik op de onafhankelijkheid van dit intermezzo, dat echt als een akkefietje in mijn tijdlijn dient gezien te worden. After all, onverschilligheid is een act van de duivel en daar heb ik al lang geleden drastisch mee afgerekend. De listigheid van die duivel laat ik nooit meer in vrije loop. Bij gebrek aan dessert hervind mijn nuchterheid zijn pit, het verzuim wordt rechtgezet met nog een slok hemelrood vocht. Mijn rantsoen liquide geluk laat langzaam zijn bodem zien, maar ach, het is maar één keer Kerst en de roes verdrijft mijn meewarigheid. Enkel een contractie van mijn linkerooglid zweet een terloopse druppel. Kwaad wordt die weggeveegd,…Ach, had ik maar….
--
Het komt een beetje donker over, maar dat ben ik geenszins hoor ;)
Een gelukkig Kerst aan iedereen (smile) en een welgemeend hartje onder de riem voor diegenen die dit jaar een verontrustender gevoel meedragen, ooit komen er betere tijden, dat beloof ik
Liefs
Sabine
feedback van andere lezers- Lazey
Ik dankje voor deze riem onder het hartje!
xxx
SabineLuypaert: {} graag gedaan lieverd, je staat nooit alleen he
X - muis
Godgeklaagd, geloof me, daarmee monter hjeeen mens=< je een mens
Bekijk me nu alstublieft niet als een afvallige, dit is uitereaard=< uiteraard
Eu...teveel pomerol 2005 ?
Wel, het komt niet donker over, integendeel. De kerst heeft een nadeel: het is overal zo vol, vol, vol en druk. Cafés zijn niet open, dan dat muziek waar je horendol van wordt... En is het niet zo, zoals je schrijft, dat het lijkt alsof mensen juist met Kerst, of alleen met Kerst, het goede laten zien? Wel, voor mij hoeft dat niet:)
En dan die wens: dit jaar een goed lief... Mmm, Twee jaar geleden heb ik geantwoord dat ik er GEEN MEER WIL! Opgelost. 'k zou nu verder, meer, erotischer, excentrieker, baldadiger, enzoverderenzovoort kunnen verdergaan, maar geloof.
Ikke heb gene lief nodig om kerst te vieren:)
Een goed statement dat flink geargumenteerd is Sabine en waarachter zich nog mensen gaan zetten.
Hef em nog mor eens:) men fleske sheridan of zoiets is bijna, uitdrukkelijk bijna, geflikkerd hahahaha
Groetjes
SabineLuypaert: foutjes rechtgezet (smile) en de wijn verduidelijkt , is rood bordeauken he ;) ik drink da geiren.
elk jaar zeg ik dat als er iemand speciaal is, ze dat wel zullen horen op hun tijd, en elk jaar doen ze opnieuw he, om van de koppelintenties nog te zwijgen ;) ga gerust exentreik baladig door zenne haha, ik ken het gevoel, maar hou me dan in he, want ze bedoelen het niet slecht , echt, enkel soms he grrr(smile) ik hef men glaaske tegen uwe Sheridan (das ook lekker he, maar kga nie mengen zenne, kvoel dees al) als ge nie veel gewoon zijt he (msile)
liefs en nog een santeke aan uw uitdrukkelijk bijna geflikkerde fles (roloogt) - ivo
schitterend, terwijl al die opgevulde kalkoenen van bord naar maag gaan ... kan je hier een verhaal neerpoten dat best gezellig is, zoals de avonden van ooit, waar de verhalen werden verteld als werkelijkheid, en ook nog werden geloofd.
knap, bravo ..
SabineLuypaert: kan je geloven dat ik nog nooit opgevulde kalkoen gegeten heb? (smile) ikke, die zo graag lekker smul?? haha
(shy) heel dank je wel ivo, voor dat gezellig neerpoten en verder - lief
ga persoonlijk voor 21 maart, Sabine
als de lente komt
stuur ik je een kerstkaartje
als herinnering
liefsxxx
SabineLuypaert: (smile) kijk dat is wat ze noemen een positieve instelling zie, zaaaaaaaaalig
heel dank je wel lief XXX - togu_hang
gewoon echt knap stuk Sabine ... euh ... ja ... jij ook LoL *wink* we drinken nog een glaasje op dat wat echt is en wat ons echt maakt.
groetjes
SabineLuypaert: (shy) nooit gedcht dakik op mijnen ouden dag op ne kerstdagnacht begot zou zitten blozen zie ;)
winkt al klinkend mee, want dat is ne goeien toost, vinnekik (smile)
heel dank ej wel voor de plezante reactie, vooral dienen 'eeuuhh' klonk hier na hahaha
klinkt - ERWEE
Kan jij eens meegaan naar mijne psychiater, en daar deze essentie nog eens een keer goed uitleggen?
Neem ik de botervlootjes mee die ik alreeds altijd naar zijne kop heb willen gooien.
Verder weer een vree boven zichzelf uitstijgend saliWaaaaaaans stuk *en wat een timing, allee, zo sjustekes op 't moment zelve*
§6 Laat ons het er gewoon *OP* houden dat ik mijn persoonlijk fysieke drang
btw: nu weet ik wat muis bedoelde toen ze het woord 'Sheridan' uitsprak in de propere schoen, eerst dacht ik nog dat ze mij voor ne Schot hield, maar nu staat hier ook presentgewijs zo'n bottle.
SabineLuypaert: die taaimin g kwam hier ook zo justekes opzetten zenne op diene moment, alle een uurke dervoor he ;), kwil kik wel meegaan naar die mens zenn, maar zoude dienen nie best eerst een beetje voorbereiden zo??? (grinnikt vettig) kwestie van dattem de rest van zijnen dag leegmaakt in zennen agenda he om te gaan nadenkend bekomen en zo (smile)
haja Sheridan, das lekker zinne, wel niet echt een stoer mannendrankje:o gaan we u bij gelegenheid nekeer laten rpoeven (smile) de muis weet ook wat lekker is (smile)
groot bedankt voor dat uitstijgend en saliwaans en zo (shy) ook he
tweede kerstdagknuff
|
