writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

Antwerps oudejaar

door stormvonk

"Wow,, ik weet eigenlijk niet wat zeggen!"
Eigenlijk wou ik een antwoord geven als
"wat moet ik hiermee", maar nee hoor, ik moest en zou de kerst redden.
Het object dat ik bevrijdde van zijn groen met gouden verpakking was een plastic hoopje met daarin een wit poeder, veel te veel om coke te zijn.
"Nu, daar was nu eens een cadeau, eindelijk eens een echt witte kerst.", dacht ik.
Ik keek met een blij maar vragend, sinds lang perfekt ingestudeerd gezicht omhoog in een gezicht en keek naar hazelnoten ogen. Lam sprak ik de onsterfelijke woorden uit, "het is perfect".
Het gezicht sprak," ik dacht het wel, ik weet hoe moe je de laatste tijd bent en ik dacht, ik zal je wel wat proteinedrank kopen en blablablabl bllalllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllbbbbblabaaaabb rzzzzzzzzzzz zzzzzzkrzz"

Ik keek weg nu de stem ratelde en het viel me op hoe mooi de sneeuw was, en hoe lelijk hij werd als de auto's erdoor heen reden.

Het was laat op de middag en ik werd moe van dit al. Ze had al een drankje samengemixt en ik nam een teug, "voorwaar niet slecht, vooral met een scheutje wodka" Iedereen lachtte, behalve ik, het was namelijk geen mop. De cocktaildoofheid overviel me, ik knikte begrijpend naar iedereen en excuseerde mij even. Buiten woei de wind over dit scheldeland , ijzig blies de kou over me.
"Tiedeliep tiedeliep", mijn stomme gsm tuutte," wie nu weer "dacht ik toen ik hem opende. Het was Nathalie, mijn jongere zus.

"Storm."
"mmmhh..."
"Iemand heeft haar gezien!"
"Waar, wanneer?"
"Vandaag, hier in Antwerpen!"
Ik liet een zucht van verlossing. Mijn dertienjarig nichtje was weggelopen, spoorloos verdwenen. Nu bleek, dat ze nog leefde, hoewel niet exact veilig
De flik in mij borrelde boven en ik vroeg haar,
"Ben je zeker?"
"Ja, ze spraken ermee, ze zei dat ze naar jou ging. Maar later dacht onze vriend dat ze er nogal sjofel en moe uitzag dus belde hij ons, en wij nu jou."
De wind beet mijn schouder stuk;
"welk stuk van 't stad?"
"Ergens bij de St.Bernardsesteenweg, zeiden ze"

Pfff, weer de goei buurt, kan het nu nooit eens Wilrijk zijn, dacht ik. Waarschijnlijk ergens in een kraakpand ofzo. Een buurt, ooit mooi maar nu de plaats waar zo iemand, alle stadsvernieuwing te spijt, snel ten prooi zou vallen aan dealers of pooiers. Of beide.
"Storm?"
"ik ben hier nog hoor, ik was aan het denken."
"Denk je dat ze nog naar je gaat komen?"
" Nee, zo ver woon ik ook niet hoor. Maar als ze komt, er is een vriendin hier en die zal mij wel waarschuwen en haar hier houden, moest ze komen. Is hier niet nog iemand niet die ze kent?"
"Nee hoor, ze is nooit ver van Hier geweest"
Hier was Averbode, dorp van de oeverloze verbeelding, want iets anders valt er niet te beleven.
"En Danny, woont die hier niet nog?"
"Nee, die is al een paar jaar verhuisd. Ze is nog zo klein maar koppig, ze..." Ik hoorde haar stem breken door de telefoon. Lieve, lieve zus toch.
"Kom, kom Nathalie. Ge hebt chance, hij is juist naar de stad gekomen waar ge uwen eigen speurneus hebt, ik zal direkt beginnen met haar te zoeken."
Ze is een koppig meisje dacht ik, maar steden zoals deze maken kleine koppige meisjes veel te snel groot.



en alles is beter dan die kutcadeau's geven en ontvangen. Kussen van tantes met veel te veel schmink en lippenstift waardoor ge de barsten in hun lippen zag. Als de vernis waaronder de fouten van hun leven lagen verborgen, klaar om weggeschrobt te worden. De krakende voegen in hun funderingen waar ze zich krampachtig aan vasthielden.

 

feedback van andere lezers

  • ivo
    sint bernardsesteenweg dat is HOboken en grenst aan wilrijk zenne ..

    en de naam hoboken komt omdat de pastoor van hoboken, toen het nog geen naam had, op zoek was naar een naam en toevallig een kleine op de trotaire zag zitten met een boterham met siroop en de kleine liet zijn boke vallen en zei ""ho boke ...."

    een prachtverhaal van de grootstad in Vlaanderen en hoe mensen daarin kunnen verloren lopen, zeker als ze van Averbode zijn.
  • SabineLuypaert
    een pachtstukje met immens slikkerige ondetoon, ik hoop maar dat ze snel gevonden wordt
    coctaildoofheid (smile) wat een schooooooooooooon woord Heer Den Storm de Vonk
  • ERWEE
    Ga direct naar 2
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .