naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Als ze weg is

door pisatelj

Als ze weg is, zinderen haar kussen lang na. Je hebt dan wel gedronken, maar dan enkel om te zeggen wat je nuchter zou graag wilde uitschreeuwen. Z'is verdomme mooi en ze wordt er alleen maar mooier op. Zij, in jouw armen, haar haren los, gedrapeerd over je middel. Z'is verdomme zacht. En mooi, crimineel mooi, zoals je pa het zou zeggen. Je pa die van het zelfde sterrenbeeld is als zij. Zij. Je kent haar beter dan ze vermoedt. Het lieve, flirterige meisje dat je wilt doen tintelen van vervoerend genot, als ze je maar liet begaan. Je gaat zo ver als maar mogelijk is. Zo ver als zij wil, want iets doen dat zij niet wil, krijg je absoluut nooit verantwoord tegenover jezelf. Zo is het goed. Volgens de onbruikbaar uitdraaiende ongeschreven regels, kan je weinig verder bewegen, al wil je nog zo hard. En ook al leidt het niet verder dan je wenst, toch heb je haar graag en beschouw je geen seconde in haar buurt als verloren. Nu je eens oprecht gezegd hebt welk effect ze op je heeft, kan je net zo goed alles zeggen.Hoe hard je naar haar verlangt. Niet dat ze dat niet zo voelt, maar ze hoort het je toch graag zeggen. Jij ziet je bevrijdende uitlatingen graag een ankerplaats vinden in haar begeerde binnenste, een binnenste waar je meer van weet dan volgens diezelfde regels toegelaten is. Je ligt met haar en al haar zachtheid in je armen. Haar mooie hoofd ligt op je borst. Je verlangt naar haar. Maar je respecteert natuurlijk haar leven, en hoe ze 't leven wil. Ergens weet je dat zij het net zo goed wil. Je zou graag alle stoppen uit de kast trekken om haar te laten toegeven aan de op zich pure verlangens van de ziel. Je appreciatie voor dit meisje verdwijnt niet, die blijft. Alleen… Je denkt aan haar en dat blijf je doen, lang nadat ze weg is, lang na de laatste omhelzing van de avond. Op je oogleden lijkt ze gekleefd. Overal duikt ze op. Ze denkt vast ook wel aan jou.Ook zij denkt ook aan de mogelijkheden, maar die zijn helaas aan de uitgesproken beperkte kant. Het kan natuurlijk wel, en jullie willen wel, maar hoe gaat het verder? Jij zou niet verdwijnen. Je zou haar net zo leuk vinden als voorheen, maar weet zij dat? Vreemde culturele patronen die niet toelaten dat je affectie uitstort over iemand, al wil je nog zo graag. Aantrekking in die mate; een weldaad en een vorm van kwelling tegelijkertijd. Toch wil je met haar blijven omgaan. Het voelt toch te opwekkend. Ze drijft je naar verbale expressie, om te tonen wat je veel eenvoudiger kon tonen. Wat er fout is aan iemand graag in je buurt te hebben en wederzijds affectie te betuigen? Geen idee, maar er zijn zo van die situaties. Een geweten gunt zijn eigenaar vaak weinig. Dat neemt niet weg dat ze blijft rond paraderen, op haar allerverleidelijkst manier, waar je gedachten je ook heen voeren. Meer dan wat alledaagse interesse, van haar kant en van de jouwe; ce sont des choses qui arrivent. Gek hoe vast verklonken ze zit in je hoofd. Gekker hoe fijn het was om haar liefelijk mooie lichaam te omsluiten en haar vrouwelijke stem in je oren de dromen van morgen te horen zaaien. Alles wat ze zegt boort zich in jou. Daar wil je haar energiek op attent maken: zie hoe ik in een plek in mijn ziel voor jou reserveer. Je hoopt dat ze 't voelt. Dat ze de volgende ochtend lichter uit bed springt, gedragen door jouw genegenheid. Want ergens denk je dat de tederheid, die je voor haar ontegensprekelijk voelt opborrelen, haar de boost aan zelfvertrouwen zal geven waar ze zo opvallend nood aan heeft. Je hebt haar graag en dat is verwarrend. Je hebt zelf ook een lief. Die zit thuis en haar zie je graag. Maar dit meisje, waarvan het parfum nog in je kleren hangt, herinnert je aan verlangen. Aan hoe het voelt om iemand te bekijken en elk detail van haar bekoorlijke wezen in je innerlijk te griffen. Ze weet het, want ze merkt het aan zo wat alles; ze raakt je. Diep en onmiskenbaar heeft haar essentie zich in jou genesteld...

feedback van andere lezers

• JC
  de blues.. lekker gevoel niet?
  pisatelj: zeg dat wel uiteindelijk
• chris
  ach volg u dromen ,je zie
  t wel als je wakker word
  is dit een echt verhaal?
  je moet het niet verkappen hoor
  
  chris
  pisatelj: Het is een autobiografisch stuk ja.