Volg ons op facebook
|
< terug
kids
Een korte titel, omdat het wezens zijn waar ik zo min mogelijk energie wil insteken, dus nadenken over een titel is hier niet aan de orde.
Als er nu eens één bevolkingsgroep is waar ik een hartsgrondige hekel aan heb, zijn het wel kinderen. Compleet nutteloos, tenzij het in stand houden van onze soort als nuttig beschouwd wordt, want het is toch steeds weer de herhaling van steeds weer dezelfde ellende.
Ik mag er niet aan denken dat ik ooit één fitnesstraining zou laten vallen omdat ik geen opvang vindt voor het jong. Laat staan dat ik het zou moeten meenemen naar de gym, geen seconde training zou eraan te pas komen, tenzij ik het mag vastbinden op een stoel. Zoniet gaat het toch maar overal in de weg lopen en op de zenuwen werken, en als het even tegenzit, valt er misschien nog een halter op zijn hoofd, zodat je de hele avond nog mag verprutsen op de spoedafdeling. Een avondje uit is al helemaal geen optie meer, want als je het kind bij iemand anders dropt, ben je ineens een slechte ouder, en als je het ondanks alle vooroordelen toch doet, mag je er op rekenen dat je na een paar uur telefoon krijgt omdat de kleine niet wil slapen omdat hij zijn mammie mist. Kleine fuckers verdomme.
Ook als je er bewust voor kiest om geen kinderen te fabriceren, word je ermee geconfronteerd. Zo zal ik buiten seizoen op reis gaan, niet zozeer voor de voordelige tarieven, maar om er verdomd zeker van te zijn dat ik niet zal geterroriseerd worden door gejoel van dat gebroed. Ik transformeer nog liever in een treinspoor dan mijn zuurverdiende vakantie verneukt te zien worden door die etters.
Je kan als gelukkig kinderloos koppel al niet meer op restaurant gaan, zonder dat er wel ergens een huilebalk irritant zit te doen, zelfs de sauna wordt al geïnvadeerd. Kortom, alle rustmomenten worden verstoord door de debiele keuzes van anderen. Ik vermijd steevast Mc Donald's, al heeft dat ook met het gebrek aan (nuttige) voedingswaarde te maken, maar toch vooral omdat het een broedplaats is van die creaturen.
Aan de hel van het ouder zijn gaat ook nog iets vooraf wat men zwangerschap noemt. Hoe verschrikkelijk moet zoiets eigenlijk zijn? Je ziet je lichaam gaandeweg veranderen van slank en strak naar rond en lomp (voorlopig wel nog strak, maar wacht tot de parasiet eruit is). Er zijn zo van die wijven die enkel een buik krijgen en waaraan je nauwelijks ziet dat er iets in hen krioelt, maar als ik het zou zijn, zou ik allicht over gans de lijn afgrijselijk vet worden, ik heb namelijk altijd onnoemelijk veel "geluk" in dergelijke zaken. Zo win ik ook wekelijks de lotto, vind ik bijna dagelijks briefjes van 20 euro op straat en lukt alles wat ik doe (not).
Tijdens dat proces van uitzetten, verdwijnt het seksleven, want ja, het wijf voelt zich - en volledig terecht - compleet onaantrekkelijk, de man kickt ook niet bepaalt op een mensgeworden oliebol, en dan zijn er nog de stemmingswisselingen en emo-buien. Naar verluidt krijgen sommige wijven tijdens de zwangerschap net wel zin in seks, maar dat zijn volgens mij de frigide types die je wel moet volsteken om ze te laten beseffen waarvoor hun kut dient.
Na de bevalling kan je de eerste weken seks wel helemaal van de agenda halen, want eerst moet alles daarbinnen genezen, en daarna gaat alle aandacht naar het jong. De buik is dan ook veranderd in een loshangende flubber, eeeecht lekker en opwindend, en tijd om alles weer strak te krijgen is er niet, want ja...die kleine. Er zijn er dan ook die borstvoeding geven om sneller weer "op gewicht" te komen, maar daar krijgen ze dan zodanige hangtieten van dat ze na de zoogperiode eerder lijken op uitgeperste sinaasappels dan op pronte borsten.
De bevalling zelf, heb ik me daar al horrorverhalen over gehoord, man man man. Het kan toch niet anders dan afgrijselijk zijn om van binnenuit helemaal opengescheurd te worden door een ballon van gemiddeld 3 kilo? Als je al geluk hebt, is het zo, voor't zelfde geld wordt het een keizersnede, en then you can kiss your abs goodbye, forever! De schade die door het oversnijden van de buikspieren wordt aangericht, is onherstelbaar, byebye sixpack and helloooo blubberbelly.
Ik train niet al mijn hele leven om dat op te geven voor zo'n kreng.
De eerste jaren moet je continu op dat ding letten, of het gaat dood of zoiets, en dan krijg je ook weer de hele shit van kinderverwaarlozing en bijbehorende straffen en boetes.
Vanaf de geboorte is je leven eigenlijk naar de kloten. Een kind kost voor de rest van je leven massa's geld: eten, drinken, kleding, school, computer, playstation, hobby's, uitstapjes, op reis gaan, etc....Om nog niet te spreken over de rehab-kosten als het kind eenmaal aan de drugs en drank gaat, en de verantwoordelijkheid die op de ouders gesmeten wordt in geval van vandalisme.
Je relatie die is ten dode opgeschreven bij het krijgen van kinderen, want aandacht voor elkaar kan je de eerstkomende 18 jaar volledig vergeten, en na die 18 jaar ben je toch zodanig uit elkaar gegroeid en heeft de man een minnares (met strak lijf, en zónder kids), zodat het allemaal geen zin meer heeft.
Als er ooit eens een zeldzame zondagvoormiddag is dat de ouders in bed liggen en een poging willen wagen om eens wat aan hun intieme relatie te doen, kan je er je kop op verwedden dat mormel X de kamer komt binnengestormd om mama en papa uit bed te halen.
De ouders werken tijdens de week al fulltime, en dan worden ze in het weekend ook nog eens geacht aandacht aan hun kroost te besteden, how awfull is that!!
Ik mag dus duidelijk stellen dat het moedergevoel mij compleet vreemd is, en dat kinderen nooit een plaats in mijn leven zullen innemen. Geef mij maar een goeie relatie, en laat ik nu net het geluk hebben dat mijn wederhelft er net zo over denkt.
feedback van andere lezers- dichtduvel
Goed geschreven en je lokt veel reacties uit, dus vind ik het uitstekend. Persoonlijk erger ik mij blauw aan wijven die over niets anders meer dan hun kroost kunnen zeiken. Wat het moederschap betreft zal je visie over een jaar of zeven, tien misschien volledig veranderd zijn, but for now : enjoy and feel free, jef
boemboemkonijn: ik dacht het niet eigenlijk - aquaangel
voor't zelfde geld wordt het een keizersnede
(voor 't)
byebye (bye-bye )
sixpack (six-pack )
goeie relatie (goede relatie)
Ik heb dit graag gelezen, het leest vlot en ik vind me er wel in. Je hebt het ook veel over blubberbuiken en onflateuse kut maar dan valt de titel een beetje uit de toon, want daar is iets waar kids niets aan kunnen doen, zij vragen er niet om, om geboren te worden.
Ik heb zelf twee kinderen, gescheiden en hertrouwd met een man die geen kinderen wil! Hij vindt kinderen duur en is egoistisch zegt hij. Helaas vond hem vond hij de moeder erg leuk dat hij de kinderen vanzelf heeft leren waarderen ;). En co-ouderschap met mijn ex zorgt er voor dat mijn nieuwe lover, toch nog zijn 4 kidsvrije dagen in de week heeft!
Hij vindt honden gemakkelijker dan kids.
Ik heb gisteren 8x kots van onze engelse buldog op moeten ruimen, de Franse buldog, poepte al weken op inze kokosmat die weer moest worden vervangen. Beiden scheurden meerdere malen hun mat naar zijn mallemootje dat ik weer met 50 euro op zak richting dierenwinkel moest voor een nieuwe mat, waar de Engelse bull na tien minuten al een gat had gebeten, dat ik wel kon janken. Honden gemakkelijk? No Way, het enige voordeel van honden is dat ik ze niet hoef uit te poepen. A M E N
groetjes aqua ;) en bedankt
boemboemkonijn: voor iemand die muggezift over kleine errata, schrijf jij verdacht veel fouten in je reacties - miepe
ik ben het hélemaal eens met Mistaker qua woordgebruik en provoc-choc ook dat dit hélemaal niet slecht geschreven is
verder
ik heb zoveel kinderen dat ik ze niet meer zelf kan tellen en ik amuseer me ROT (zij minder, soms)
het is een kwestie van zijn, tizal
ik heb de neiging me teveel "au serieux" te nemen als er geen kinderen zijn
boemboemkonijn: jezelf te veel au serieux nemen als er geen kinderen zijn?
graag meer uitleg - fenk
Dit is het wteede wat ik van je lees. "What women really want" vond ik wat flauwkes, een beetjes te braaf zeg maar. Dit is veel beter, hier laat je je meer gaan. Het onderwerp (met dezelfde toon) is natuurlijk al elders meermaals beschreven. Om echt iets nieuws te schrijven had je beter op een concrete anekdote geconcentreerd (bijvoorbeeld een saunabezoek en bijhorende irritaties door aanwezigheid van kinderen; dan heb je ook een beter excuus om het toegetakeld lichaam van de moeders te beschrijven).
Voor de rest wens ik je nog veel onvruchtbaar gerampetamp toe.
boemboemkonijn: merci - bielieke
Als moeder, als vrouw, want zelfs dat ben ik nog, voel ik mij toch een tikkeltje gekwetst, schuldig bijna.
En ook al is het natuurlijk niet altijd, rozengeur en maneschijn, er is ook plaats voor liefde, voor warmte.
- Mistaker
Ik neem aan dat je stukje provocerend is bedoeld. Zelf heb ik bewust geen kinderen, moet er niet aan denken, maar heb op mijn werk dagelijks met ze te maken en daar geniet ik van. Ik moet hierdoor wel tijdens de schoolvakanties op vakantie ;-)
Echt lekker lezen vind ik het niet: te lange zinnen met erg veel komma's.
Het jong, fuckers, kreng...ik vind het nogal goedkoop, verzin dan op z'n minst originele uitdrukkingen (addergebroedjes, miserabele minkukels...ik bedenk maar wat hoor).
Toch vind ik het nou ook weer geen slécht stukje!
Groet,
Greta
boemboemkonijn: addergebroedjes is ook niet origineel, integendeel.
Is niet zozeer provocerend bedoeld, is gewoon hoe ik er over denk.
Ik ben niet echt voor opsmukkerig geschrijf
Bedankt voor de reactie alleszins - Joop_Eters
Je hebt een punt: je bent overduidelijk een consument van de wellnesscommercie. Wat me aan je stukje stoort is het gebrek aan nuance en inzicht waardoor je op botte wijze je jeugd en onrechtstreeks zelfs je eigen moeder laakt.
Daar sta je dan met je six-pack, ik wens je veel geluk met het behoud van je lijf in de strijd tegen de zwaartekracht de volgende veertig jaar en ik vermag te hopen dat je hersenen tegen die tijd in volle bloei zullen staan.
Joe Streep
boemboemkonijn: je bent een overduidelijk een consument van de laat- ons -lekker alternatief- vreemde- thee -slurpen- commercie
Prejudice comes cheap to us all - Lazey
Ik vind het een vreselijk deprimerend stuk, en heb er geen goed woord voor over, sorry...
boemboemkonijn: het leven is mooi zolang er zon muziek en geen kinderen zijn - ivo
het leven zonder kinderen is een keuze
het geluk met kinderen zelfs in hun ongeluk is nog steeds een gevoel dat je niet kan verwoorden laat staan verloochenen
je doet me denken aan iemand die hier vroeger ook schreef ... tja de tijd zal het duidelijk maken ..
boemboemkonijn: je doet me denken aan een nostalgicus
|
