< terug
benen
Benen om te lopen, ver weg van aanwezige problemen.
Benen om te dragen, de last en toebehoren.
Benen op te springen, over rivieren van venijn.
Benen om te zijn, een ander wezen dan een ziel alleen.
En toch... soms moeten benen worden afgesneden. Neem het niet letterlijk, een figuurlijke gedachte speelt. Soms moet een mens problemen, lasten en venijn aanvaarden in het heden. De confrontatie met de eigen ziel aangaan, om te groeien. Niet de lengte in kwantiteit maar wel in kwaliteit telt! Door de kwaliteit kan gewandeld worden naar een toekomst van verandering. Geen vluchten, maar berusting gaan bezoeken.
Ik snijd mijn benen af bij deze. Ik ben echter blij dat armen, ogen en mond bestaan. De armen omringen me en helpen me verder te gaan. Zonder benen is dit geen vanzelfsprekendheid. De ogen zien wat ik probeer en vertellen me begrip. De monden vertellen me de moed niet op te geven. Ook ikzelf gebruik mijn armen, ogen en mond op dezelfde manier als hen. Ik geef niet op. Beenloos kan ik kruipen en de oase droomt de pijn.
Ik neem geen rolstoel, wil niet versnellen in het heden. Ik neem mijn tijd om later niet terug te moeten kruipen.
Als ik mijn benen later ooit terug aan mijn lichaam plant, zal ik lopen en dragen en springen en zoveel meer. Op een andere manier.
Mijn toekomst reikt...
feedback van andere lezers- JC
enkel de tijd die loopt, onze benen vaak niet als verhoopt :-) Liesje: dat is waar JC... bedankt voor de FB! - SabineLuypaert
intrigerend stukje dit :o dat is het minste wat ik hier kan van zeggen (en dat het me aanzet tot nadenken dan) Liesje: vormt het eigenlijk ook voor mij hoor ;-) - innerchild
Dit klinkt 'te' zwaar, Liesje ...
Liesje: vind ik eigenlijk zelf ook ;) - hannah
Er klinkt zoveel moed door deze woorden heen. Houden zo Liesje!
liefs
Hannah Liesje: bedankt Hannah :-) voor de (h)erkenning!
|