Volg ons op facebook
|
< terug
A.K.A. Chameleon
Hoofdstuk 9
Peter van Allewerk alias Peter Hogeboom uit Temse, daalde de trap af met een weekendtas en een volle portemonnee. Die hij eerst eigenhandig gevuld had door die van Claudia een beetje lichter te maken. Het kon hem zelfs gene ene moer meer schelen of ze het onmiddellijk zag of morgen. Hij was dat kind zo beu als koude pap. Tenslotte had hij helemaal geen zin om op te draaien voor een gehandicapt kind van een ander. Dat ze hem in huis genomen had toen hij er erg aan toe was, was hij al lang vergeten.
Hij was van het type dat opkweekt was met het idee dat vrouwen enkel dienden om te gebruiken en uit te zuigen zolang ze van pas kwamen. Dat het hun geboorteplicht was om voor mannen te zorgen en hun te onderhouden. Maar dat ze er vooral niet over moesten beginnen zagen, dan kon je als man net zo goed een andere vrouw nemen.
Claudia zelf viel eigenlijk best mee. Zeker als financiële melkkoe en als ze erover begon, speelde hij het even liefjes en beloofde hij wat links en rechts en dan gaf ze toch weer toe voor enkele dagen.
Hij verstond de kunst om vrouwen te bespelen als het er op aan kwam. Hij had dan ook niet voor niets, nog nooit - en daar ging hij prat op - één cent moeten uitgeven aan zijn eigen onderhoud. Ondertussen had hij wel een gemakkelijk leventje.
Zij prostitueerde zich en hij eigende zich de helft van haar geld toe. Hij leefde mee van haar helft en van zijn (toegeëigende) helft verwende hij dan vervolgens zijn vriendinnetjes, met wat daarna nog overschoot hing hij de grote jan uit op café. En als ze er al iets over durfde zeggen, verweet hij haar voor hoer en dreigde er vervolgens mee naar de maatschappelijke werkster te gaan wegens verwaarlozing van de kleine. Waarna hij, als ze genoeg gekraakt was, weer eventjes het liefdespelletje speelde en haar trooste, dat ze zich toch geen zorgen hoefde te maken zolang hij daar was, want ze was dan tenminste toch veilig voor andere slechte karakters.....
Door haar baan en het veelvuldige mannelijke cliënteel dat haar werk meebracht, was ze als moeder soms verplicht om de kleine even alleen te laten bij een oppas, als ze er al een vond. En zo kwam het dat ze het huis soms verliet voor de oppas er was.
Maar dat was wel voor maximum een kwartiertje, ook al was dat geen geldig excuus. Eenmaal echter was het voorgevallen dat ze vroegtijdig naar huis gekomen was, omdat een buurvrouw haar had opgebeld dat de oppas al enkele uren verdwenen was en de kleine even lang op zijn flesje lag te wachten terwijl hij de halve buurt bijeenbrulde. Sindsdien zorgde ze er voor dat ze een oppas nam van Kind en Gezin.
Zodat zo iets nooit meer zou voorvallen. Als ze daarvoor al als een slechte moeder bestempeld werd?
Die klootzak echter bleek er zijn plezier in te hebben, te pas en te onpas dat voorval in haar gezicht te smeren en ermee te dreigen. En waarachtig, hij was er nog toe in staat ook.
Het was heel eigenaardig hoe je een moeder kon chanteren op
gevoelsmatig gebied als je dreigde haar kind te laten afnemen.
Zeg nu zelf, een zodanig gehandicapt kind, dat komt toch bijna nooit in een pleeggezin. Zo een kindje dat komt meestal in een huis terecht waar ze de helft van de tijd niet weten wat ermee gedaan.
En ondertussen was hij toch nog geen enkele keer zonder geld de straat op hoeven gaan sinds hij bij Claudia woonde.
Claudia daarentegen, was het zo verschrikkelijk moe om als pispaal, om het nu lelijk te zeggen, te dienen en van de ene verschrikkelijke emotie in de andere gezwiept te worden.
Terwijl ze dan nog eens financieel gepluimd werd ook en ze voelde de razernij omhoog kruipen vanuit haar onderbuik. Instinctief voelde ze aan dat er iets stond te gebeuren. Het was net of er iets diep vanbinnen, dat al jaren zat te wachten, ergens een knop omdraaide. Het werd haar bijna zwart voor de ogen en een borrelend misselijkmakend gevoel besteeg haar. Ze besefte dat ze ging ontploffen.
Peter zag de verandering in haar en wist niet meteen wat ervan te denken. Zo had hij haar nog nooit gezien. Die doortastende blik. De doordringendheid waarmee ze hem recht in de ogen keek, ijs-en-ijskoud, zonder te knipperen. Hij werd er zowaar even stil…en geil van.
Dit was een heel andere Claudia dan die slappe, goedgelovige mus die hij kende. Het beviel eigenlijk hem wel. Eens heel wat anders dan dat trillend espenblad dat na een ruzie in een hoekje ging zitten te wachten om getroost te worden. Zoals ze er nu uitzag, kon hij zelfs bijna een greintje respect voor haar opbrengen. Maar hij besefte ook dat als zijn leven hem lief was, hij nu best maar niet te veel zijn mond opendeed. 'Never underestimate a woman 's anger ', sprak hij in zijn Vlaams-Engels. Zoveel had hij na al die jaren ervaring van emotionele chantage die hij uitvoerde -als een rot in het vak - op het andere geslacht, toch al geleerd.
Hij overliep vlug wat hij gezegd had, want hij begreep dat de reactie die zich voor hem voltrok, daar zijn oorsprong ergens vond. Hij voelde een koude rilling over zijn rug trekken. Toen hun blikken elkaar kruisten en waren zijn gedachten meteen terug in het heden. Het was te laat, hij zag haar nog net de braadpan van het vuur nemen voor hij sterren ontwaarde en de duisternis hem langzaam omhulde, terwijl hij besefte dat hij wegzonk in een alles overheersende stilte.
Enkele minuten later begon hij weer tot bewustzijn te komen en realiseerde zich dat hij op de grond lag onder een hete vettige substantie, die niet onmiddellijk thuis te brengen was. Langzaam keerden zijn gedachten weer naar de harde realiteit.
Nog nooit, had een vrouwmens het aangedurfd om naar hem uit te halen en degenen die het wel gedaan hadden, konden het zo goed als zeker, niet meer navertellen. Een brandend gevoel kroop naar zijn hersenen en hij realiseerde zich dat de vette substantie waaronder hij zich bevond, gloeiend hete boter was.
Pijn en woede maakten zich van hem meester maar hij had nog net het besef om eerst de waterkraan open te draaien en de stop in het aanrecht te steken, waarna hij zijn aangezicht onderdompelde in het koude stromende water.
Een onnoemlijk gevoel van pijn en woede sloeg hem bijna van zijn sokken, maar er kwam hem een zin voor de ogen die hem altijd was bijgebleven van een of ander affiche voor brandwondenpreventie, « Ingeval van …. Eerst water, de rest komt later» en dat was dan ook de enige reden waarom hij Claudia niet ter plekke aanvloog voor de stunt die ze met hem had proberen uit te halen.
Hij besefte echter wel dat hij nu niet bepaald in de heersende positie stond en besloot het op veilig te spelen en het over een andere boeg te gooien. Zijn wraak kon naderhand wel volgen.
Nu was het eerst prioriteit om zijn veiligheid te waarborgen en hij trachtte de schuldbewuste minnaar te spelen, die wist dat hij fout geweest was maar het allemaal zo niet bedoeld had. Daarbij trok hij zijn beminnelijkste gezicht. Voor zover dat mogelijk was met dat brandende gevoel en die gonzende hoofdpijn die maar niet weg ging.
Toen hij in een spiegel keek die meestal gebruikt werd om maquillage bij te werken tussen de klanten door en hij met zijn hand over zijn pijnlijke gezicht tastte om de schade op te meten,, zag hij buiten die rode plekken op zijn linkerkaak een verdachte ophoping. Daar zou zeker en vast een buil bovenop komen, dacht hij zo. Een licht draaierig gevoel maakte zich van hem meester en hij probeerde zich recht te zetten, maar kwam maar halfweg vooraleer hij terugviel. Dat loeder had hem nondedju harder geraakt dan hem lief was. Daar zou ze later nog spijt van krijgen, beloofde hij zichzelf.
'Liefje...., Linda...., schat…, schatje..., ik meende het echt niet zo ', loog hij met een zeemzoete stem.
'Oké hoor ' zei Claudia, met ijskoele stem, 'dienen haring zal nu eens niet bakken zie. Gooi mijn hart maar op de straat. Nu weet je al zelfs mijn naam niet meer. T 'is mooi hoor, komt ie doodleuk « LINDA » tegen mij te zeggen, heb je nu ooit al van je leven. MIJN NAAM IS CLAUDIA, KLOOTZAK, CLAUDIA en als het zo zit hé, neem je twee gigolokostuums en je vuile was maar mee en trek dan in bij je Linda. Eens zien hoe lang zij het zal volhouden om een leegloper als jij te onderhouden zonder dat ze van jou de straat opgestuurd wordt om zich te prostitueren, om dan enkele maanden later eveneens opzij geschoven te worden voor een ander vriendinnetje. We zullen dan eens zien hoelang zij haar slanke figuurtje kan houden. Benieuwd hoelang het duurt voor je haar slecht maakt en publiekelijk als hoer bestempelt !
Maar vergeet niet hé meneertje, dat, toen jij in de stront zat, deze hoer met haar labberlijf, jou en je prutspiemeltje in huis genomen heeft omdat ze niet wou dat je op de straat zou leven.
Toen was mijn geld wel goed genoeg hé? Zodat mijnheer van mijn bijengeneukte centen -zoals jij dat zo mooi zegt, mooie kostuums en braceletten kon kopen. Die je dan mooi cadeau kon doen aan dat blonde sletje van je van in de garagesteeg, of dacht je soms dat ik helemaal onnozel was. Dat je zand in mijn ogen kon blijven strooien. En dan maar zeggen dat ik me alles inbeeld. Dat ze niets voor je betekent. Dat je er niets voor voelt, nooit gedaan hebt en nooit zal voelen. Wel mijnheer, als ik niets van iemand moet hebben, ga ik ze zeker niet overladen met juwelen. En zeker al niet met geld dat ik steel van de enige vrouw die ooit voor me opgekomen is en die dan als kers op de taart, verplicht wordt zichzelf te prostitueren om rond te komen voor haar en haar kind en er dan nog nen stommekloot moet bijnemen die geen greintje respect voor haar heeft, om het nu eens heel lelijk te zeggen.
Trouwens, je had van al die kluiten die je door de jaren heen van me gestolen hebt, eigenlijk wel, al was het maar één maal, eens iets voor mij kunnen kopen. En niet alles uitgeven in je stomme café 's of aan je stomme dellen. Dan had ik tenminste nog het gevoel gehad dat je een ietsepietsie om me gaf. Maar nee hoor, mijnheer speelt wel de grote jan op een ander, maar thuis. Nen vuile egoïst dat zijt ge! En dan nog ene die geen ballen uitsteekt en zich laat onderhouden zonder de minste schroom. T 'is nog te veel gevraagd om de kleine eens een fles te geven, maar ondertussen zich wel zich laten dienen hé. En bij ander vrouwen lopen, zonder probleem!
Gemakkelijk hoor, mij eerst de straat op sturen en mij dan verwijten voor hoer. Maar wel den helft van de centen pakken en zelf gene zak uitsteken. Integendeel, mij nog durven bedreigen op de koop toe. Wel vent, ga het maar bij dat blonde loeder van jou zoeken. Wij zijn jou, je gezwets en je leugens liever kwijt dan rijk. En missen gaan we je ook niet doen, want nu gaan we dan eindelijk eens geld over hebben in plaats van te kort. En doe vooral geen moeite om excuses te zoeken om me weer eens te overhalen van « alles zal beteren »., 'K zal veranderen, want mijn maat is vol!!! GE KUNT VERTREKKEN ! ! ! DAAR IS DE DEUR! ! !
Ge kunt maar zien dat ge een andere stomme troela vindt die zo onnozel is om in die leugens van u te trappen en die je een onderkomen geeft, want hier moet ge niet meer zijn !. '
Vlam en de deur vloog toe met zo 'n kracht, dat de hele gang ervan dreunde en de luster nog even nawiegde.
Nog nahijgend van razernij vroeg Claudia zich af waaraan het toch lag dat ze steeds op een dergelijk stuk, type ongelikte beer, bleef vallen. Mannen die haar behandelden als vuil en van haar profiteerden. Ineens klonk het gehuil van de kleine door. Godweet hoelang het stumpertje al lag te blèren. Hij zou wel bang zijn door dat verschrikkelijke geruzie maar met een beetje geluk zou daar binnenkort wel een einde aan komen.
Tenminste als ze haar ex, Kempens mocht geloven. Nog zo 'n blaaskaak. Maar als het er op aankwam om, al was het maar met een klein waterkansje, uit deze klote manier van leven te geraken, was ze wel bereid om nog eventjes alles aan te zien en desnoods nog het een en het ander te slikken.
Ondertussen ging ze naar de keuken de kleine zijn papje in de microgolf zetten. Toch één luxe die ze zich kon veroorloven, al was het vast en zeker geen gekocht exemplaar geweest. Het bleek toch al vele malen dienst gedaan te hebben voor een vlugge warme maaltijd, zowel voor haar, voor de kleine als voor haar mannelijk gezelschap of ongedierte, zoals sommigen zich gedroegen.
'Moeke komt zoetje ' sprak ze op een hele zachte liefdevolle toon, toen ze de trap besteeg met het flesje voor haar lieveling.
Zolang ze maar met de kleine, haar hartediefje, kon samenzijn, dan was het of de rest van de wereld niet bestond. Dan pas kon ze echt al haar problemen vergeten en volledig opgaan in het moederschap dat ze niet gekozen had maar waarvan ze nog geen minuut spijt had gehad.
Gut, als Greg had geweten dat ze zwanger was toen ze met elkaar braken, had hij haar vast en zeker niet van de trap geduwd na weer een zoveelste handgemeen. Maar ze wist het toen zelf nog niet. Toch wijt ze de handicap van haar Brammetje aan die val, hoewel de dokters zeiden dat dat moeilijk te achterhalen is. Och, had ze maar naar moeder geluisterd en niet met school gestopt. Dan was ze misschien afgestudeerd met een echt diploma en getrouwd met een blonde, groenogige, knappe zelfstandige met een bloeiende zaak en had alles er misschien heel anders uitgezien. Misschien, misschien, misschien, ... Ze werd gestoord in haar gedachtegang door de deurbel.
Voor de deur stonden twee opgedirkte mijnheren. Van ver te ruiken dat die iets nodig hadden, veel te deftig volk voor deze buurt.
In eerste instantie dacht ze dat Peter weer schulden gemaakt had bij de lokale maffia en dat er schuldeisers aan de deur stonden. Ze zou het die heren wel dadelijk duidelijk maken dat die leegloper hier niet meer woonde en niet meer hoefde terug te komen. Dat ze maar in de bruine cafés moesten gaan zoeken of bij die meid van Noorse Gretie, dat geblondeerd loeder van een Linda van hem. Hij zou daar nu vast wel zitten janken.
Gringo en Rasschaert keken verbouwereerd naar elkaar toen ze zich voorstelden als Inspecteurs van Politie, in verband met wat informatie over een ex-vriendje van haar, Gregory Kempens en ze vervolgens de verwilderde verschijning opnamen die de deur opende.
Van zodra ze de naam van haar ex hoorde laaide de woede weer in haar op. Haar ogen verwijdden zich en ze bekeek hen achterdochtig tot ze sneerde : « Nog zo 'n vuillak, waar ik niets meer mee te maken wilde hebben . Dat crapuul heeft mij bont en blauw achtergelaten nadat hij mij van de trap had geduwd. Wat denken de heren wel, dat ik er genoegen in schep me te laten mishandelen en dan contact te blijven houden. Zijn jullie nu helemaal betoeterd? »
'Sorry, hoor mevrouwtje, het ziet ernaar uit dat we niet op een geschikt ogenblik komen maar het spijt ons ten zeerste, we hebben u echt nodig voor inlichtingen in verband met uw ex-vriend ', sprak Rasschaert op zeemzoete sussende toon. De toon waarop Rasschaert haar aansprak in combinatie met het gezicht dat hij erbij trok, leken het nodige effect te hebben. Ze bekeek hen nogmaals waarop ze zich plotsklaps omdraaide, naar binnen ging en teken deed haar maar te volgen. Ze ging hen voor naar een keuken. Zich volop verontschuldigend voor de rommel die ze gingen te zien krijgen en deed teken om te gaan zitten naar de enige stoel die nog overeind stond terwijl ze de twee andere stoelen weer rechtop zette en op één daarvan zelf plaatsnam.
Vandenberghe die eerst subtiel de meeste vettigheid van zijn stoel probeerde weg te vegen met zijn zakdoek alvorens zich te neer zetten, vroeg toch maar terloops of ze geen handdoekje had om erop te leggen, teneinde zijn broek te sparen.
Claudia die zich grondig schaamde, sprong recht en vloog naar een kast waar ze een propere maar slordig opgeplooide badhanddoek uitsleurde en die, zich volop excuserend, over de stoel drapeerde.
Toen iedereen eindelijk èn gezeten en een beetje bekomen was, begon Rasschaert zijn vragen te stellen. Claudia die nu helemaal leek bekomen te zijn van de aan hun bezoek voorafgaande huiselijke twist, beantwoordde met graagte alle gestelde vragen. Het leek erop dat ze door alle vragen netjes te beantwoorden een beetje wraak nam op al wie haar ooit doen lijden had.
Vandenberghe, die alles netjes leek te noteren, werd soms afgeleid door het geluid van de buren dat door de papieren muren leek door te sijpelen evenals het geluid van een huilende baby dat zich steeds luider en luider tot in het keukentje liet horen. Hij dwong zichzelf om zijn concentratie terug naar de feiten in de keuken te leiden….
'Trouwens ' - ging Claudia haar verhaal verder - 'Greg woont zelfs niet meer in de buurt, het werd hier te min voor hem.
Mijnheer ging vertoeven onder het rijk volk, volgens zijn eigen zeggen. Gewone mensen vond hij: 'het grut der aarde ' en,'hij ging zich niet verlagen door hier te blijven rondhangen '.
Dat waren ongeveer de laatste woorden die ik van hem gehoord heb en dat is maar goed ook. 'k Heb geen zin om weer in de misérie te komen door mijnheer zijn losse handjes en zo ' eindigde ze haar betoog. 'Claude Verhasselt uit de spoorwegdreef zou nog wel wat weten. Hoewel Claude mijn zogenaamde kleine stiefbroertje is, heb ik het liefst zo weinig mogelijk met hem vandoen. Hij was het spijtige product van een nachtelijke escapade van vader. Toen moeder hem voor de zoveelste maal buitengegooid had, nadat ze hem betrapte in hun echtelijke bed met één van zijn zogenaamde secretaressen, terwijl zij zelf vier maanden zwanger was van mij. Claude, die liep van zijn dertien jaar al scheef en het is er met de tijd niet op gebeterd. Naar het schijnt trommelde Greg hem nog wel eens op om vuile klusjes op te knappen. Claude is dan ook de enige uit de buurt die sterk, gewelddadig en ontzettend dom is. Dus dat heeft zo zijn voordelen voor iemand die hogerop probeert te komen zonder zijn handen vuil te maken, begrijp je? '
Claude, die geseind stond voor verschillende feiten en gekend stond als « de chique grote dommerik die denkt dat hij slim is », was niet moeilijk te vinden. Want met zijn postuur en karakter liet hij een spoor van misnoegde vrouwen achter, die allemaal in zijn toneelstukje getrapt waren. Eigenlijk was hij niet meer dan een grote windvlaag, maar daar kwamen ze dan wel te laat achter. Wat evenveel zei over het intelligentiepeil van die vrouwen als over het gedrag van Claude.
Sommige mensen hadden het echt in hen, of waren zo wanhopig, of hadden zo een minuscuul gevoel van eigenwaarde, dat ze er gewoon om vroegen misbruikt te worden.
Koop dit boek nu in de leeswinkel!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 11Uitstekend:   5 stem(men), 71%Goed: 1 stem(men), 14%Niet goed: 1 stem(men), 14%totaal 7 stem(men)
|
