Volg ons op facebook
|
< terug
Amsterdam(deel 3)
Lieverd, ga je mee? De vraag kwam onverwacht, en Krisje botste tegen Christina in de gang, op weg naar haar kamer.
Het is bijna Kerstmis, en ik moet nog wat versiering halen voor de kerstboom.
Het idee was prima, ze moest snel zijn, anders was de andere al de deur uit.
Ik kom riep ze, niet echt overtuigend, en repte zich naar de badkamer, voor een snelle blik
in de spiegel.
Oei mijn haar, dacht ze, vlug even kammen. Plotseling lieten een paar kamdeeltjes los, en zaten
verward in haar donker haar. Maar ja, hup eruit gewreven, en daar vielen ze al op de grond.
Geen tijd, dacht ze , maar laten liggen, en snel weg hier...
Het was een heldere nacht, en de sterren flonkerden in de donkere hemel.
Het was een geroezemoes op de kerstmarkt. Ze zocht, en vond gekleurde plastic kerstballen, wit en
rood lint voor om de kunst-kerstboom.
Hee, wie hebben we daar? Is dat mijn vroeger dansliefje niet? Ze keek nog eens goed, en ja hoor,
het was John, pas terug van out of town...
Haar blik viel op degene die naast hem liep...was dat niet, ja, dat kan niet anders zijn, dan...
Zo mijmerde ze enige tijd door, en had niet in de gaten, dat ze Christina in de massa kwijt was geraakt.
Hela, moet U vallen? Ze had degene niet gezien, die ze bijna omver was gelopen, in de haast
om nog een glimp van hem op te vangen...
O, ja, sorry, neemt U me niet kwalijk.! mompelde ze binnenmonds, en verschoot als een pioen.
Cristina was op haar schreden teruggekeerd, en had haar gevonden. Waar was je nu toch, mopperde ze, dadelijk missen we nog het vuurwerk!
Het spektakel nam toch een heel uur in beslag, en het knetterde zo, dat de hemel helder wit verlicht werd.
Kijk daar loopt John, toch even goeiedag zeggen! zei Krista, terwijl ze een pilsje aan haar mond bracht.
De twee liepen naar hem toe, maar te laat, hij was in de drukte alweer weg.
He, jammer nou toch, dan maar een andere keer, zuchtte ze.
Het vuur in de grote living knetterde ook, maar dan anders, ze rakelde het nog even wat hoger
met een tang, en leunde vermoeid achterover in de bank.
Ze herinnerde zich hun laatste ontmoeting, en zuchte weer opnieuw. Het was een tijd geleden, maar stond haar nog helder voor de geest...
Die zwarte jurk, met laag decollete, en split opzij, was zijn lievelingsjurk geweest, herinnerde ze zich nog.
Maar ja, dat was toen, en nu is nu...De deurbel stoorde haar verdere gedachtengang, en plots
stond hij weer voor haar neus... De sleutel, had hij de sleutel nog steeds, dacht ze, en een paniekgevoel kwam bij haar op...
Hey schatje, had je niet gedacht he? Je had je sleutel bij mij laten liggen, en jouw lieve Christina...
en hij keek haar meesmuilend aan; was zo vriendelijk mij binnen te laten!
Ze zonk bijna door de grond, toen hij haar bij de pols beet pakte, en haar op de knieen duwde.
Au, laat me los, je doet me pijn, klaagde ze, en hij wreef zijn geslachtsdeel tegen haar hoofd.
Was het de vorige keer niet fijn? Deze keer wordt het nog veel fijner...,kom hier bij mij schatje...
Het klonk eerder als een bevel, en ze reageerde gelaten.
feedback van andere lezers- Mistaker
Graag gelezen, ik was al bang dat je gestopt was...
Groet,
Greta
Lazey: neen, alleen van de trap gevallen...en toen even drie weken gestopt voor herstel.(linkerarm gekwetst)
|
